hallo, ik kom uit een goedgelovige islamitische familie en ben net erachter gekomen dat ik zwanger ben. zelf ben ik niet zo gelovig. ik woon nog steeds thuis, maar zwaar op zoek naar een eigen woning voor ik de "bom" drop aan mijn ouders. kennen jullie iemand met zo'n verhaal? zit of zat jij ook in zo'n pakketje? ik weet niet hoe ik dit aan mijn ouders moet vertellen, het zijn echt goeie ouders, maar dit zal ze zwaar aankomen. trouwen zit er niet in, dus ze zullen dit zien als "schande" voor de familie etc... ik baal dat ik ze pijn zal doen binnenkort omdat ik dit niet langer voor me kan houden. iemand ideeen? hoe moet ik dit doen? hoe moet ik dit aanpakken? help!
ow meid wat erg voor je van je familie dan he! ik zou niet weten hoe je het moet gana vertellen ik denk dat je pas moet gaan vertellen als je een wonign hebt want ik denk niet sat ze er reuze blij mee zullen zijn zoals jezelf al zegt. sterkte ermee laat je weten hoe het is afgelopen?
Ik heb er zelf geen ervaring mee dus echt een advies kan ik je niet geven. Maar lijkt me wel heel erg naar als je in zo'n situatie zit. Je zegt dat trouwen er niet inzit. Is de vader van je kindje niet meer in beeld dan? (Sorry als ik te nieuwsgierig overkom ) Wil je iig heel erg veel succes wensen, lijkt me heel moeilijk! Groetjes Jessy
vader v me kind is wel in beeld, maar op dit moment zit trouwen er niet in. ik baal echt v mijn situatie, kan (nog) niet eens echt genieten van mijn zwangerschap...
Ik was islamitisch getrouwd met mijn (ex)vriend. Was het zo dat ik eerder zwanger zou geworden zijn zouden mijn en zijn ouders het kind wel aanvaard hebben. Natuurlijk is het voor jou zwaarst want jij bent de vrouw en jouw ouders gaan het kwaadste zijn. Denken je ouders dat je nog maagd bent of zijn ze toch openminded? Wat het probleem vaak is, is de buitenwereld...wat andere mensen gaan denken. Zo denken velen, helaas denken ze niet, als we onze dochter verstoten wat zal Allah (swt) dan van ons denken. En ja het is een onwettig kind maar dat is geen reden om het te ontkennen. Het enige die ik kan bedenken is razendsnel trouwen met je vriend en je bent nog maar 4 weken ver, je kan nog "te vroeg bevallen" ook he. Maar als dat er niet inzit, hmmz dan denk ik dat t heel moeilijk voor je word.
mischien kan je ergens even regelen bij een vriendin of kennis dat je daar tijdelijk kan wonen tot je een eigen huisje heb, ik was 19 toen ik het moest vertellen aan me ouders ik dacht dat ik het huis uitgezet werd maar alles in tegendeel maar ik heb dan ook geen geloof dus dat is ook weer een ander verhaal, maar het zal wel erg opluchten om het te vertellen en ik wens je veel sterkte en hoop dat het goed komt liefs Margot
nee trouwen zit er ECHT niet in. zelfs echt samen zijn betwijvel ik nu.... voel me zo onzeker op dit moment... word er gek van! en ja ik moet zo snel mogelijk een tijdelijke onderdak vinden, want ik kan dit niet langer meer geheimhouden....
Je bent nu nog maar 5 weken, ik zou het toch nog geheim houden was ik jou. Je zit nu nog in een pril stadium, je weet niet wat nog kan gebeuren.
ik heb geen ervaring met wat je mee maakt nu.. maar weet wel dat je beter kan wachten met uit de kast komen tot je rond de 3 maandjes zwanger bent want zelfs na 2 maanden kan t zomaar nog misgaan en dan heb je strax problemen voor niets... Als je verstandig bent wacht je even tot je zeker weet dat t blijft zitten en je eerste termijn echo hebt gehad om te zien dat alles perfect in orde is..
ja als het aan mij ligt dan kom ik pas over 9 maanden uit de kast haha... maar wat als ik straks goed misselijk ben en zowat de hele dag overgeef? ik kan niet blijven zeggen dat ik buikgriep heb ofzo...
Geen zorgen voor de dag van morgen. Je weet niet of je straks misselijk bent oid. Afwachten maar denk ik..
Probeer het inderdaad toch maar te verzwijgen zolang als mogelijk. Wat denk je zelf dat de reactie van je ouders zou zijn?
reactie van mijn ouders zal waarschijnlijk dit zijn: boos verdrietig teleurgesteld schamend gevoel en verder heb ik geen idee hoe ze zouden zijn tegen over me. gaan ze me het huis uit kicken, willen ze nix meer met me te maken hebben (tijdelijk of voor altijd) gaan ze me slaan. ik heb GEEN idee....
slaan uit wanhoop denk ik.... of het kan zijn dat bijv mijn moeder me gaat omhelzen en gaan we samen uithuilen... ik weet het echt niet. ben nooit geslagen dus denk het niet. maar ik hou alle opties open....
hai lieverd, Ik kan me voorstellen dat je van binnen vanalles voelt op het moment, ikzelf ben christen en ook niet getrouwd, maar ik zie het alsnog als zijn zegen. Misschien heb je iemand in de familie die op dezelfde golflengte als jouw zit, en kan diegene je ondersteunen om dit aan je ouders te vertellen, dat mochten zij zo reageren waar je bang voor bent dat je iemand naast je hebt staan. Ik hoop dat je snel je eigen plekje vind zodat je kan groeien naar je eigen wens.
Ik heb een kennis die dit voorgehad heeft en na veel drama is ze dan uiteindelijk getrouwd met hem, islamitisch (die jongen was zelfs geen moslim) om haar ouders tevreden te stellen. Ik zou eerst uit huis gaan en het dan pas vertellen.
Jeetje joh.... je bent 27 .... daar hebben je ouders toch zeker niks over te zeggen? Probeer een eigen woonplek te vinden en ga lekker genieten van je zwangerschap! Sterkte en succes.
Het zal voor je ouders zeker schrikken zijn, en misschien zullen ze wel idd woest zijn. Maar dan nog vind ik het niet goed te praten ALS ze je zouden slaan. Schrok er best van toen ik dat las hoor. Je bent een volwassene vrouw van 27, in mijn ogen is dat gewoon mishandeling, of het nou je ouders zijn of niet. Slaan doe je sowieso niet en al helemaal niet een zwangere vrouw. Hoop echt voor je dat het niet zo ver hoeft te komen en dat het toch nog allemaal goed voor je uitpakt. Heel veel succes!