hai meiden.. iemand opperde een topic te openen voor ons alleenstaande en zwangere moeders! Dus bijdeze.. doe je verhaal, gooi je frustratie eruit, stel je vraag. Of klets gewoon mee!
Ik zal beginnen met mij voor te stellen.. Ik ben Laura, woon vlakbij denhaag, ben 25 jaar. Zwanger van mijn 1e kindje. Papa heeft hem erkend, en daarna erkenning weer ongedaan gemaakt. Toont soms interesse, soms ook niet. Maar verteld over het algemeen alleen maar leugens.
Ik meld me! Zal m'n verhaal ook even doen: Ik raakte ongepland zwanger en mijn ex wilde het kindje niet. Hij heeft hemel en aarde bewogen om mij tot een abortus over te halen en me gouden bergen beloofd maar geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Daarna ging hij over te negeren en mij en mijn kindje uitschelden als ik hem wat liet weten. Het was een bastaardje, een straathondje dat beter afgemaakt kon worden. Hij vergeleek het met een tumor of een ziekte. Een week later biechtte hij me op dat hij ook al een paar maanden "wat met een ander rotzooide". De grond zakte echt onder me weg toen ik dat hoorde. Hij wilde eerlijk tegen me zijn, met een schone lei beginnen, bla bla bla... Na weken van heel veel verdriet, spanning, stress en pijn door die looser wilde ik net mijn leven weer een beetje oppakken toen hij ineens weer contact begon te maken. Ik was nog steeds stapelgek op hem en ging daar dus toch op in. Hij wilde mee naar de 20 weken echo. Die was vorige week dinsdag en ik heb hem mee laten gaan. Vanaf toen was hij helemaal om. Hij vond het geweldig om zijn zoontje te zien en wilde er helemaal voor gaan. Gesprek gehad met zijn ouders en mijn ouders, geen vuiltje aan de lucht. Ik weer helemaal blij en weer veel hoop dat het toch allemaal goedkomt. Totdat ik maandagavond via hyves ontdek dat hij er weer 1 of andere sloerie op na houdt. Hij heeft dus weer van alles voor me achtergehouden, tegen me gelogen en bewust dingen verzwegen. Ik heb hem vanmiddag voor de keuze gesteld. 100% voor mijn en ons kindje gaan of helemaal niks meer. Geen reactie gekregen dus het is duidelijk voor mij. Ik wil niks meer met hem te maken hebben, helemaal geen contact meer. Dat is voor mij de enige manier om over hem heen te komen en verder te gaan me mijn eigen leven. Nu kan ik dus weer vooraan beginnen. Het enige wat ik nu doe is huilen, kwaad worden, huilen, hem verrot schelden, huilen, kwaad worden, huilen, huilen, huilen.. Hij verdient mijn verdriet en mijn tranen niet maar ik zal hier weer opnieuw doorheen moeten. De laatste keer echter want ik laat hem niet meer mijn leven beheersen en mijn geluk afpakken.
Ahh nita.. mannen Het erge is gewoon dat je iemand gelooft, hem vertrouwd. En verwacht dat hij doet wat hij zegt. En als dat keer op keer niet gebeurd, ga je zo twijfelen aan jezelf (tenminste dat was bij mij zo) Ik heb mijn ex gister gezegd dat hij niet hoeft te verwachten dat hij de kleine mee krijgt, want hij dacht dat dat wel kon. Ook vond hij dat ik het niet alleen hoefde te doen. Maar goed, dat doe ik al vanaf het begin, dus dat doe ik nu ook, en straks ook. Hij zei gister dat ook al heeft hij de erkenning ongedaan gemaakt, dat dat stom van hem was, en dat hij toch ging betalen. Moet ie doen.. hij krijgt het toch nooit terug en ik zet het op een aparte rek. voor de kleine. Het belangrijkste is, dat je goed voor jezelf zorgt en de kleine!! En dat huilen, en die boosheid.. tja.. dat heb ik ook nog steeds. En elke keer als ik hem spreek weer.
Het is gewoon allemaal zwaar kut. Sorry, ander woord heb ik er niet voor. Mijn kindje is gelukkig niet erkend door hem en dat gaat dus ook niet gebeuren. Hij is de meest egoistische klootzak die ik ken. Als hij maar kan feesten, zuipen en z'n lul achterna kan lopen dan interesseert het hem helemaal niet wat dat met mij en dus ook met zijn zoontje doet. Hij doet maar, al houdt hij er 10 tegelijk op na, maar blijf dan weg uit mijn leven. Ik voel me daar veel te goed voor en hij verdient mij niet. Ik vind het alleen diep triest dat hij die sloeries boven zijn zoontje verkiest. Dan verdien je het niet om vader te worden.
Lichamelijk gaat het wel redelijk. Mijn zoontje ligt in een stuit en daardoor ligt hij de hele tijd tegen mijn ribben aan te duwen. Dat is best vervelend en vaak pijnlijk, voelt alsof er een baksteen op mijn ribbenkas ligt. Maar ik heb het graag voor hem over! Emotioneel gaat het met ups en downs. Het ene moment voel ik me alsof ik de hele wereld aankan en 5 min breekt alles me weer op. En met jou? Jij hoeft nog maar eventjes
Met mij gaat t lichamelijk redelijk. Begin nu erg moe te worden, krijg last van mijn onderrug. slapen gaat minder, last van maagzuur. Ben gewoon zo benieuwd naar mijn mannetje dat ik het wachten ook beetje zat wordt. Lijkt wel of de tijd heel langzaam gaat. Kleintje ligt wel met zijn koppie beneden, heb nog niet echt last van mijn ribben gehad, alleen als ik te lang zit wel. Maar dan krijg ik ook last van mijn stuitje Emotioneel gaat t nu rustig aan wat beter, heb mijn emotionele momenten en dan stort ik even helemaal in. Maar komt gelukkig steeds minder vaak voor! Wie gaat er bij jou bij de bevalling zijn?
Hoi meiden, allereerst van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap! Mag ik me bij jullie aansluiten? Ik ben moeder van 3 jongens van 14, 12 en 5 jaar oud. De oudste twee wonen bij hun vader maar zie ik gelukkig heel regelmatig. De jongste uit mijn tweede huwelijk woont bij mij. Ik ben sinds 2 jaar gescheiden van de papa van mijn jongste maar omdat we beide nog steeds geen nieuwe relatie hebben vrijen we nog weleens met elkaar. Nu ben ik 4 en halve week zwanger en heel blij met het kindje dat op komst is. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik het nu moet gaan regelen. Ik heb het mijn ex nog niet verteld dus die weet nog van niks. Zal ik hem het kindje laten erkennen (als ie dat wil natuurlijk) of niet? Ik vind het wel belangrijk dat het de zelfde achternaam krijgt als z'n volle broer. Mijn oudste twee hebben de achternaam van hún vader en dan zou je anders de gekke sitatie krijgen dat ik 4 kinderen heb met 3 verschillende achternamen :S Wat denken jullie? Laten erkennen of niet? Ik wil nog even wachten met het hem te vertellen tot de 12 weken om zijn anders gaat hij misschien proberen om me een abortus aan te praten en dat wil ik in geen geval! Ik heb begrepen dat ik het kindje kan laten erkennen maar dat hij daarmee niet meteen de ouderlijke macht krijgt, is dat zo? Wie kan me verder helpen?
hai annesi, gefeliciteerd met je zwangerschap. Over je vraag over erkennen, als jullie een goede verstandhouding hebben, en het verder qua omgang met je jongste ook allemaal goed gaat, zie ik geen reden om hem niet te laten erkennen, als hij dat zelf ook wil natuurlijk. Erkennen houdt in dat hij plichten en rechten krijgt, zoals dat hij alimentatie moet betalen, en dat hij recht heeft tot een familieband, oftewel omgang. Zo heb jij de plicht hem te informeren over de gang van zaken in het leven van je kindje. Bij erkennen krijgt hij niet automatisch gezag. Dit moet apart aangevraagd worden, als je niet getrouwd bent of geregistreerd partners bent. Hoop dat ik je vraag zo een beetje heb beantwoord. en welkom hier
Dankjewel voor je snelle antwoord Kuidebokibi! Heel duidelijk, ik begrijp het nu een stukje beter. Wat betreft de omgang...moeten we dit op papier vast laten zetten? Door een notaris? En hoeveel kost zoiets, weet je dat? En als ik later eventueel besluit dat hij ouderlijk gezag krijgt, moeten we daar dan ook voor betalen? Ik weet het, het zijn een hoop vragen, maar zo te zien heb jij er verstand van dus vuur ik ze maar op jou af haha Sorry ! Ik ben zo blij dat er iemand is die me kan helpen op dit gebied, dankjewel! Kuidebokibi... aparte nick..., heeft het een speciale betekenis?
Geeft niks hoor annesi! Over de omgangsregeling, als jullie er samen uit komen kan je het samen vast leggen (volgens mij hoeft dit niet bij een notaris). Ander misschien met behulp van een mediator. Wat je wel bij de notaris moet regelen is het erfrecht, wil je dat de papa erft? Als jij overlijd dan erft je kindje dat, overlijd je kindje dan krijgt zijn papa dat. (als er erkenning is gedaan) En ook eventueel voogdij, krijgt papa dat als jij overlijd? of iemand anders, dat moet je bij een notaris regelen. Dit kost wel aardig wat hoor! Ouderlijk gezag kost bij mijn weten niks. en het werkt zo dat ongehuwde ouders die gezamelijk gezag willen, een verzoek hiervoor moeten indienen bij de griffie van de rechtbank. Als de griffier het verzoek goedkeurt, maakt hij een aantekening in het gezagsregister. Elke locatie van de rechtbank heeft zon gezagsregister. Je kan ook altijd even naar het Juridisch loket http://www.hetjl.nl/hetjl/ om dingen te vragen hierover. Ook kan je eventueel een advocaat vragen over de omgangsregeling etc. (misschien , afhankelijk van je financiele situatie, kan je een advocaat van onvermogen krijgen toegewezen dan kost het dus ook niet veel, alleen 1x eigenbijdrage) Hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen! (Ik weet dit allemaal omdat ik dit allemaal zelf net heb uit moeten zoeken!) En ik Rechten studeerde, tijdelijk mee gestopt) Kuidebokibi. Beteken Kat UIt DE BOom KIjk BItch... zet de hoofdletters samen en je krijg kuidebokibi. Dat bitch niet te letterlijk opnemen. was een grapje van een vriend van mij (ja leuke vrienden heb ik!)
Annesi welkom! Ik moet ook nog alles uit gaan zoeken wat betreft erkenning etc. Mijn zoontje komt wel zeker op mijn naam te staan. Ik denk dat ik niemand erbij wil hebben bij de bevalling. Mijn ex had ik er als enige bij willen hebben maar nu denk ik niet meer. Is pas over een maand of 4 dus dat zie ik tegen die tijd wel. Moeder, zus, vriendin etc. wil ik er niet bij hebben. En jullie?
Mijn moeder, vader en zus gaan als ze op tijd komen bij de bevalling zijn. Ik woon bij mijn vader nu dus die gaat zowiezo mee om me naar het ZH te brengen, en blijft denk ik wel daar. Mijn zusje wilde heel graag erbij zijn, prima vind het wel fijn als ze er is! En mijn moeder heb ik gevraagd of ze wilde, al toen ik net zwanger was. Ze zou er ook bij zijn als ik en mijn ex nog samen waren geweest. Geen idee waarom maar heb gewoon t gevoel dat ik haar nodig heb erbij
Hey meiden hoe is het met jullie? Hier gaat het redelijk. Vrijdagavond had ik het heel moeilijk maar gisteren een leuke dag gehad met vriendinnetjes. Die slepen me er wel doorheen.. Ik voel me alleen zo leeg, heb nergens zin in. Alles doet me aan hem denken..
hai nita, Hier niet zo denderend, gister wezen shoppen met zusje en moeder, erg leuk, maar veel te veel gedaan En helaas merk je dat pas later. Storte helemaal in, overgegeven, hoofdpijn koorts. ben gister dan ook vroeg naar bed gegaan, maar slecht geslapen en voel me nu nog steeds klote. Dus ga me bed weer in Herken hoe je je voelt, geloof me het wordt minder. Hoe moeilijk het ook gaat zijn op die momenten, er komen leuke betere momenten die het goed maken! Zeker als je straks je kleintje hebt!
Doe maar lekker rustig aan dan vandaag! Ik weet dat die eerste dagen/weken het moeilijkste zijn, ben daar helaas al een keer doorheen gegaan en na een week of 3 ging het langzaam steeds beter. Ik verlang er ook echt zo erg naar om straks mijn zoontje vast te kunnen houden. Daar doen we het toch allemaal voor he!
Hey dames, ik weet niet zo goed of ik in dit topic pas, maar hier is mijn verhaal. in september heb ik een hele leuke man ontmoed, en alles ging perfect. ook was het gevoelsmatig ook allemaal perfect, zo had ik nog nooit een relatie gehad. in dec kwam ik erachter dat hij andere meiden op internet toevoegde op zijn profiel, niet zomaar meiden, nee al die meiden hadden een uitdagende foto, ik was op dat mom ook zwanger maar heb toen een mk gehad. ik had hem in noveber al aangegeven dat ik het niet leuk vond wat hij deed, hij zou ermee stoppen, in dec heb ik hem weer aangesproken en toen zei hij weer dat hij dan zou stoppen daarmee. in januari kwam ik er weer achter en heb hem even flink laten voelen dat ik niet van die dingen hield, nu had hij een meid gezegt wat een mooie boorsten heb jij, en hij had een meid gevraagt of hij een goed persoon zou zijn voor een pornofilm, ik ben toen weer even naar mijn eigen huisje gegaan om hem te laten weten dat ik er echt klaar mee was. hij huilde en zei sorry zo heb ik het nooit gewild, en zou er nu wederom mee stoppen. eind januari kwam ik erachter dat ik weer zwanger was en alles was weer goed tussen ons dacht ik, in februari las ik bij hem weer van die intieme berichten naar andere meiden, en omdat 2 mensen gezegt hadden van meid probeer het nog 1 keer want je bent zwanger van hem, dus ben weer met hem in zee gegaan, nu zou hij hulp gaan zoeken voor zijn gedrag dat was ook een voorwaarde voor mij. begin maart ben ik om half11 in de avond naar bed gegaan en hij kwam pas om 2uur naar bed, ik vroeg hem heb je sollicitaties weg gedaan ja 1 zegt hij, waarop ik antwoorde je kon er meer in die tijd weg doen, maar goed toen ben ik verder gaan slapen. in de ochtend zei mijn gevoel dat er iets niet klopte dus keek op zijn profiel en in zijn mail, had hij weer naar andere dames gereageerd en had een reactie terug, nu heb ik gewacht tot hij na weer even achter de computer gezeten te hebben, even de woning verlie gekeken of hij op die dame gereageerd had en ja hoor, hij had in die mail gezet dat hij haar wel een goede befbeurt wilde geven en of ze hem wilde toevoegen op msn. nu was ik er klaar mee en heb hem de deur gewezen, hij heeft de kleine niet erkent en vraagt nu niet eens meer hoe het ermee gaat. ik denk dat hij en zijn familie tegen niemand zeggen dat ik zwanger ben en er zo heel makkelijk mee weg komt. ik heb daar wel heel veel moeite mee, maar ik ben blij dat ik die stap genomen heb en hem ook nergens meer bij betrek ik wil de kleine beschermen tegen zijn sexgedrag. nadat het 2 weken uit was stond hij met zijn blote leuter en zijn telefoonnummer en adres op het internet. en toen was ik helemaal blij dat ik deze keuze gemaakt heb. later als die kleine om haar vader (ja het is een meid) gaat vragen zal ik haar eerlijk vertellen wat er is gebeurt mits ze oud genoeg is, anders wacht ik ermee. als ze zelf contact wil laat ik het toe, maar als het van de vader afkomt heeft hij pech hij heeft een keuze gemaakt, en omdat ik zelf een rot jeugd heb gehad wil ik de kleine meid zoveel mogelijk ellende besparen. snappen jullie het nog een beetje?? trouwens ik ben 25 jaar en dit is mijn eerste kindje. ik woon in de buurt van eindhoven. sorry voor het lange verhaal. XXX Gusam
hai gusam, Wat een verhaal meid! En ik denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt! Hoe moeilijk het ook is! Heel verstandig dat je voor jezelf en de kleine kiest, zon man wil je idd niet als de vader van je kleine meid! Gefeliciteerd met je zwangerschap, hoop dat je ondanks alles er toch van genieten. Ook hoop ik dat je steun hebt van je familie en vrienden en er dus toch niet helemaal alleen voor staat (al voelt het soms wel zo, ik weet er alles van) Leuk dat je hier mee komt kletsen! laura