17 maanden sprong

dochter is net weer een beetje normaal aan het worden hier.
heel handig, hij was net 3 dagen bezig, toen we gingen verhuizen, en ben 2 dagen later bevallen.
was een ramp hier!
dus hoe lang hij precies heeft geduurt en wat er door de veranderingen kwam durf ik niet te zeggen, kan alleen zeggen: ik weet hoe je je voelt en leef met je mee!

 

Die van ons is ook bijna 17 maanden (volgende week) en ik heb zo een idee dat de sprong bij ons al is begonnen. Sinds een paar dagen is er geen land mee te bezeilen pffff. Ze begint nu ook te gooien met speelgoed als haar iets niet zint, ben al een paar keer geraakt door zo'n stom duplo-blokje auw. En als we haar daarop aanspreken of de blokjes afpakken, begint ze heel dramatisch te huilen en gaat ze op de grond liggen. Volgens mij snapt ze het dondersgoed als we haar corrigeren, maar ze blijft het dan toch doen.

En ze wordt nu ook opeens midden in de nacht huilend wakker en is 's ochtends ook vroeger wakker. En overdag slapen wil ze niet, hoogstens een half uurtje. Maar wel chagrijnig zijn onder het eten omdat ze te moe is om te eten. Ja tuttebel dan moet je 's middags maar lekker gaan slapen

Ik hoop dat deze sprong niet zo lang duurt, en alle tips zijn
welkom

 

ik heb er nog geen ervaring mee, maar hier zijn de sprongen tot nu toe al heftig genoeg.

troost je, het is de laatste gelukkig.

 

O jee, als ik het zo lees kan ik binnenkort mijn lol op....
Pff (ben verwend, want ik heb een heel makkelijk mannetje met uitzondering van de bekende sprongen)

Sterkte er mee!

 

Nou, vergeet dat maar mooi dat de 17-maanden sprong de laatste is. Er staat misschien niet meer beschreven in het 'Oei ik groei boek', maar toen ik die, bij de oudste van nu 9 jaar had, stond zelfs alleen maar het eerste jaar van een baby daarin beschreven. Ik heb dus niet het nieuwste boek, wat dat betreft en ik begrijp dat de uitleg van de sprongen nu dus nog verder gaat, maar ik weet echter uit ervaring met de oudste dat die sprongen nog veel langer doorgaan. Kleine kinderen maken bij periodes steeds weer van dit soort groei-sprongen door en neem maar van mij aan, dat het pas als ze ongeveer 5/6 jaar zijn echt gemakkelijker wordt.

 

pfff en deze sprong duurt langgg, hier nog steeds in volle gang, dacht eerst dat het einde in zicht was, maar lijkt wel of hij er weer midden in zit..
merk het echt goed met zijn speelgoed, dat is dus echt van hem en als zijn zus dan iets heeft en hij wil dat dan op dat moment ook, nou dan staat tie echt te stampen en te springen, gillen en tenslotte, omdat zij hetgeen dus echt niet afstaat, gaat hij bijten..
dan gaat hij dus wel even in de hoek hoor!

verder met het eten, hij moet het dus echt zelf doen, anders eet hij gewoon niet.

en als hij zijn zin niet krijgt, stampen, gillen en soms laat hij zich vallen..

nou hoop ook dat het snel weer voorbij is, geen leut aan zo.

 

Geen wonder dat je het lang vindt duren. Dit is namelijk niet alleen een sprong, maar gewoon de peuterpuberteit. En die duurt niet een paar weken, maar eerder een paar jaren. Dit soort buien had onze oudste Anouk destijds vanaf anderhalf jaar en daarna vooral in haar 2de en 3de jaar. Als ik soms een hele dag met haar alleen was geweest en ze had dit soort buien, dan ging ik 's avonds echt even een blokje in mijn eentje om als het 's avonds weer raak was als mijn man weer thuis was, want dan trok ik het echt niet meer na een hele dag strijd.
Dus je kunt je lol nog op de komende tijd!

 

Wat heerlijk om deze ervaringen te lezen. Al hoop ik toch echt dat het een sprong is die even duurt en niet al de peuterpuberteit. Mijn zoontje van 16,5 maand is momenteel heel anders als normaal. Normaal sliep hij tot half 8 ´s morgens, maar tegenwoordig kan ie zomaar om 1uur ´s nachts wakker worden en liggen gillen en kletsen in zijn bed totdat hij dat zat is en het op een brullen zet. Deze week al een keer tot 6uur geduurt en daarna gewoon weer om 7uur wakker. Argh.
Verder bijt hij wanneer iets niet gaat zoals hij dat wil. En heeft ineens een hele sterke eigen wil. Niet dat dit altijd erg is, maar soms kan ik hem echt wel achter het behang plakken. Hoop echt dat dit de 17mnd sprong is. Heb ik tenminste een verklaring voor zijn humeur ed.

Verder ben ik nog altijd stapel op mijn mannetje hoor.....(;

 

ehhhh is er nog een 17 maanden sprong

jeetje zo te lezen geen leuke sprong....

wij hebben het oei ik groei boek gekocht en daar staat op : de 8 mentale sprongen van je kleintje... hij gaat tot week 55....
maar daar zit hij nu ongeveer in

word dus nog wat

 

aha de peuterpuberteit, ik dacht het al..
gelukkig ben ik niet de einge die er dan horrendol van wordt..dat blokje om, is hier een half uurtje reiki, ff tot rust komen!

 

Zijn er ook meiden die kunnen vertellen hoe lang deze sprong bij hun duurde? En wat zij bijvoorbeeld deden bij het plotselinge midden in de nacht wakker worden en het ineens zo vreselijke vroege opstaan?

Hier gaat het vroege opstaan een beetje opbreken ...ben namelijk 32+5 zwanger .

 

Hier een mama die de 17-maandensprong overleefd heeft, al was het ternauwernood. Hier heeft het ruim een maand geduurd voor hij weer helemaal de oude was, ik dacht echt dat ik gek werd en dat mijn mannetje gewoon opeens permanent een ander karakter had gekregen.

Mijn dreumes was enorm aanhankelijk naar mij toe (en hij wilde niets van papa weten), werd 's nachts steevast meer dan drie keer overstuur wakker en klampte zich dan telkens als een aapje aan me vast, was 's morgens veel vroeger wakker dan normaal en begon al vanaf de eerste seconden dat hij wakker was te jengelen (gék werd ik ervan). Hij was de hele dag slechtgehumeurd, huilde om het minste en was snel boos en gefrustreerd. Middagslaapje ging gelukkig wel goed, en ook met eten geen problemen.

De sprong is een paar dagen voor de geboorte van zijn broertje begonnen. Misschien heeft het al bij al langer geduurd door die grote verandering in zijn leven, maar ik wijt zijn gedrag toch echt grotendeels aan de sprong. Hij is trouwens altijd heel lief geweest voor zijn babybroertje, daar heb ik echt niets op aan te merken. Een heel zorgzame grote broer is hij, dat had ik vooraf niet echt in hem gezien.

Het was héél erg vermoeiend (vooral dan met de baby erbij, die natuurlijk 's nachts gevoed moest worden (nog steeds, maar nu slaapt de oudste tenminste weer normaal)) en ik vond dat er maar geen einde aan kwam, maar sinds een weekje is mijn vrolijke, rustige mannetje er weer en kan ik weer echt van hem genieten. En sinds de sprong praat hij véél meer (hij zei nog niet veel, alleen als hij echt zin had wou hij wel eens iets nazeggen), en dat is ook wel weer leuk natuurlijk. En hij trekt nu ook veel meer naar papa, ook een positieve evolutie vind ik, want hij is altijd wel meer een mamakindje geweest.

Ik ben trouwens in de mate van het mogelijke nogal meegegaan in zijn behoefte om bij mama te zijn. Dus hem echt vaak gedragen en geknuffeld, ook bij ons in bed genomen 's nachts (hij was echt in paniek soms, er kwam ook verlatingsangst bij kijken), ook omdat we zelf ook wat wilden slapen. Een sprong is voor het kindje zelf ook niet prettig, en dat heb ik voor ogen proberen te houden. Hij zat echt niet lekker in zijn vel, en ik heb geprobeerd het voor hem zo aangenaam mogelijk te maken. Dan verliepen onze dagen het rustigst. Natuurlijk heb ik ook geen engelengeduld en werd het soms echt te veel, maar ik heb toch mijn best gedaan hem tegemoet te komen.

Ik wens iedereen die nog in de sprong zit heel erg veel moed, hier was het ook veruit de ergste van allemaal. Maar het gaat voorbij!

Groetjes,

Poppi
mama van Robbe °17/07/2008 en Lenn °14/01/2009

 

NEEEEEEEEEEEEEE!!!!

ik dacht ook dat hij over was, en ineens weer terug, maar ben bang dat het toch eerder dit is..

laat het alsjeblieft nog een stukje sprong zijn, zit in dezelfde situatie als poppi, met ook nog een pasgeboren baby en dus sowieso geen rust..

 

Hier is de 17 maanden sprong ook aan de gang maar gelukkig niet heel heftig!!

Ik merk het bij mijn zoontje altijd als hij in een sprong zit omdat hij onrustiger slaapt en vroeger wakker wordt. Hij wordt gelukkig 's nachts niet wakker ja hoor hem weleens een kreet geven maar verder niks gelukkig.

Alleen 6 uur wakker worden vind ik dus echt niet fijn, maar ik heb voor mezelf de regel, ik ga niet eerder met hem naar beneden dan 7 uur. Dus het is altijd rekken en rekken en dan rond 7 uur haal ik hem pas uit bed. Vanochtend werd hij 6 uur wakker maar na een half uurtje kletsen is hij weer in slaap gevallen tot kwart voor 9!

Zijn middagslaapje is wel iets korter maar toch nog wel 1,5 uur gelukkig!

Hij wilt nu wel vaker opgetild worden en het is vaker mama mama mama!

Maar over het algemeen mag ik niet klagen want hij is verder vrolijk en gezellig dus hier is tie niet zo heftig.

Avondeten is altijd al lastig hier dus dat heeft niks met zijn sprong te maken, de rest van de dag eet hij wel goed!

Dus hier gaat het tot nu toe nog heel goed en hopelijk gaat die sprong ook zo weer voorbij!

Meiden veel sterkte met deze sprong!

1 troost de peuterpuberteit zal gaan volgen hahah