Voorbereiden op bevallen

Discussie in 'De bevalling' gestart door mejosje, 11 aug 2009.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. mejosje

    mejosje Fanatiek lid

    26 jan 2009
    2.846
    0
    0
    Ter voorbereiding op wat voor mij nog komen gaat zou ik graag alle verschikkingen, omschrijvingen e.d. die iedereen heeft meegemaakt tijdens het bevallen... hoe ben je het doorgekomen, wat was jouw truc?

    Als je een cursus hebt gedaan van te voren, wat was het meest nuttige wat je er van hebt meegenomen, heb je er uberhaubt iets van gebruikt tijdens de bevalling?

    Allemaal vragen van deze beginneling, die het liefst op het allerergste is voorbereid... is je verhaal echt te erg (bang dat vrouwen niet meer beginnen aan kinderen als ze jouw verhaal lezen; bij mij moet het er toch uit, dus stuur me dan maar een prive bericht ofzo als je wil).

    Alvast hartelijk dank!
     
  2. prrrsam

    prrrsam Bekend lid

    1 jan 2009
    987
    1
    18
    Weet je zeker dat je alle horrorverhalen wilt weten? Misschien zit je er nu niet mee, maar het kan straks onbewust wel meespelen tijdens de bevalling :)

    Ik heb geen cursus gedaan (ik ben alleenstaand en ik had geen zin in gekibbel over partners e.d.), maar heb heel erg geoefend op een buikademhaling voor tijdens de weeën en dat heeft me ontzettend geholpen! Van puffen ging ik hyperventileren (dat had ik van te voren al geprobeerd te oefenen hihi, maar dat verschilt per persoon natuurlijk) haha. En mijn moeder heeft tijdens de rugweeën eindeloos mn rug gemasseerd. Het is wel zo dat je pas tijdens de ontsluiting een weg vind om de pijn op te vangen.

    Verder moet je er echt nuchter in staan, niet uitgaan van alle rampscenarios, want je baby moet er toch uit! En een tip; ga (als daar geen reden voor is) bepalen of je thuis of in het ziekenhuis wilt bevallen, misschien moet je onverwacht wel naar het ziekenhuis of wil je liever thuis blijven. Dat bespaart je een teleurstelling. :)
     
  3. DeeLighT

    DeeLighT VIP lid

    9 jan 2007
    8.642
    552
    113
    Wij hadden de cursus samen bevallen gedaan, en daarvan heb ik de ademhalingstechnieken gebruikt. Dat had echt nut. En wat ook nut had is dat mijn partner snapte hoe zo'n bevalling werkt, wat 'ie vooral wel en niet moest doen. Hij heeft me er letterlijk doorheen gecoached! Dat had dus ook zeker nut.

    Wat ik verder vind (ik ging er supernuchter en niet bang in), is dat je je met geen mogelijkheid kan voorstellen wat je overkomt en hoe de pijn is. De dag erna voelde ik me alsof ik door een trekker was overgereden. Niet alleen mijn lichaam is nu aan het herstellen ook mijn geest... Hoe heftig dat kan zijn wil ik je best vertellen, dan stuur je me maar een pb ;).

    En verder... sja er is geen truc denk ik... gewoon gaan met die banaan.
     
  4. suus1983

    suus1983 VIP lid

    10 okt 2006
    47.710
    32.571
    113
    Tja, eerlijk gezegd denk ik niet dat je je echt kunt voorbereiden. Ik vond de pijn erger dan ik me ooit had kunnen voorstellen en bewegen ed mocht ik niet meer ivm de inleiding.
     
  5. winnythepooh

    winnythepooh Niet meer actief

    Wat bij mij geholpen heeft is het puffen wat ik geleerd heb op de cursus. En...het allerbelangrijkste wat ik voor hield was dat het pijn gaat doen je kan je niet voorstellen op dat moment dat het daadwerkelijk zo'n pijn doet, maar ik hield mezelf gewoon voor dat het dus HEEL ERG PIJN ging doen en tijdens de weee dacht ik "het trekt weer weg" "het doet geen zeer" Het belangrijkste is dat je je zoveel mogelijk probeert te ontspannen tijdens een wee, hoe harder je er tegenin gaat hoe meer pijn het gaat doen!
     
  6. Karel1978

    Karel1978 Fanatiek lid

    12 jan 2009
    2.273
    0
    0
    Maastricht
    Ik heb geen horrorverhaal :) Mijn bevalling was met 2 uur gebeurt en ik kreeg ook nog eens twee kinderen!

    Mijn tip: ontspan tijdens de weeen. Probeer niet in paniek te raken. Als je ontspannen bent, gaat de ontsluiting sneller...
    En luister naar je vk of gyn voor de ademhaling ed.. heeft mij erg geholpen..

    De dag na de bevalling moest ik erg zweten...blijkbaar zweet je je hormonen eruit, dus neem wat extra shirts mee..is wel zo fris :)

    De bevalling is voor iedereen anders. Ik had geluk dat het eigenlijk wel meeviel. Het voelde gewoon als heele erge darmkrampen ;) zoiets...Maar het was heel goed te doen. Het hoeft dus niet altijd horror te zijn...

    Succes!
     
  7. joseph

    joseph Lid

    28 jul 2009
    19
    0
    0
    NULL
    NULL
    Geen cursus gevolgd. Ik zag ook niet tegen de bevalling op, ik vond het een letterlijke verlossing van een dikke buik. Wat voor mij de bevalling dragelijk heeft gemaakt is te bedenken dat de pijn ervoor zorgt dat je ontsluiting krijgt (klopt natuurlijk niet helemaal en is niet zo simpel als ik het nu in deze zin neerzet maar dat hield ik mezelf voor). Dus de pijn zag ik als nuttig. Ook de gedachte dat het over enkele uren voorbij zou zijn maakte het allemaal goed te doen. Dus tsjaa... je voorbereiden, ik weet niet. Stap er nuchter in en laat alles over je heen komen. Iedere bevalling is anders.
     
  8. mejosje

    mejosje Fanatiek lid

    26 jan 2009
    2.846
    0
    0
    Ook top van de positieve verhalen natuurlijk... maar meestal hoor je in je omgeving het meest rooskleurige verhaal. Zeker als er vrouwen in de kamer zijn die niet zwanger zijn en dat ooit misschien nog wel willen worden.

    Ik wil me juist op het allerergste voorbereiden... dan kan het allemaal misschien meevallen en anders ben ik goed gewaarschuwd!

    Ik maak me geen illusies dat elke bevalling anders is; ik ga maar uit van een ondragelijke pijn, met veel gevloek (sorry ben een beetje een vloeker... bereid mijn partner dan ook voor in dat hij mij niet zo lief zal vinden...).

    Ik denk dat ik hem ook alles van bevallen ga laten doornemen... Gelukkig ben ik over het algemeen niet iemand die snel in paniek, stress of wat dan ook schiet!
     
  9. Krissa

    Krissa Bekend lid

    16 mei 2007
    585
    0
    0
    Sittard-Geleen
    Ok mejosje,

    Dan een iets minder positief verhaal, ,maar wat mijn omgeving die het zo nooit heeft meegemaakt wel positief vind.
    Zelf ben ik bevallen na het inleiden door middel van een gel. Hierdoor had ik nog wel alle vrijheid. Alleen de eerste keer deed het niets, na 6 uur nog geen vordering, nog steeds net 1 cm ontsluiting. Toen hebben ze het opnieuw gedaan en werkte het wel en kreeg ik een spontane bevalling zoals het anders ook zou zijn gegaan zij de gyn achteraf.

    Na de tweede keer begonnen de weeën en zijn niet meer opgehouden, kwamen aan een stuk achter elkaar door en ik moest er zelfs van overgeven. Aan de cursus heb ik toen veel gehad, vooral de ademhalingsoefeningen en dat mijn man begreep wat er gebeurde. Tijdens de onsluiting heb ik in bad gezeten onder twee douchekoppen met stromend warm water. 1 op mijn buik en 1 op mijn rug. Dat hield samen met de ademenhalingsoefening het voor mij goed dragelijk. na 3,5 uur had ik al ontsluiting. Dat hadden ze niet verwacht en moest het persen bijna een half uur tegen houden voordat de gyn er was. Dat is echt bijna niet te doen met de pijn. Daarna is Max in een half uur geboren na inknippen want ik was kapot.

    Het eerste wat de gyn tegen mijn man zij is dat wanneer we een tweede willen de kans bestaat dat hij het thuis alleen mag opvangen. VOnd ik ook niet zo een prettig idee.

    Hopelijk heb je hier wat aan, maar onthou dat iedereen anders is, en elke bevalling anders. Een cursus die uitleg geeft over wat er gebeurt en admenhalingsoefeningen vind ik echt handig.Zeker ook voor je partner want die staat er maar bij, krijgt vanalles over zich heen en kan dat dan beter plaatsen. Hij is ook blij dat hij is mee gegaan.

    Heel veel succes met je bevalling, en geniet nog van je zwangerschap. Laat je in ieder geval niet gek maken door dit soort verhalen. Zo gaat het lang niet bij iedereen.

    Groetjes.
    Krissa
     
  10. Eline078

    Eline078 Bekend lid

    15 dec 2008
    571
    3
    0
    Zwijndrecht
    ik heb zelf ook alle horrorverhalen gelezen en ik moet zeggen dat het me toch wel heeft geholpen. zo wist ik precies wat er zou gebeuren als het persen te lang zou duren, wat voor dingen ik kon verwachten. helaas heb ik het praktisch allemaal nodig gehad.

    ik had een ingeleide bevalling was overtijd, ctg werd minder dus halen maar. zondag gestript (auw! baarmoedermond was niet verweekt) en maandag kwam ik met 3 cm ontsluiting naar het ziekenhuis. gelijk vliezen gebroken en de weeen begonnen gelijk. rug weeen en buik weeen wisselde mekaar af. ik heb na enkele uren een ruggeprik gegeven omdat mn lijf het gewoon niet meer bij kon benen. ik had zo gerekend op een opstartperiode! heb verhalen gelezen van vrouwen die gewoon tussen de weeen door pauzes hadden en het langzaam opbouwde. niet dus. kwam direct in een weeenstorm terecht. ik kreeg een infuus omdat ik vocht toegediend zou krijgen ivm ruggeprik. achteraf hebben die eikels me gewoon weeenopwekkers gegeven terwijl ik al verging van de pijn. had wel een ruggeprik maar niet dusdanig dat ik niks voelde, voelde heel veel nog wel, van gewone weeen tot persweeen, ik was aan t bed gekluisterd en kon alleen nog maar creperen. en creperen is het. na ruim 5 kwartier te hebben geperst is er een gyn bijgekomen (ze hadden de gyn na 3 kwartier al geroepen omdat ze zagen dat het niet pasten maar mevrouw is pas na 25 minuten op komen dagen). ik hoorde monitoren gaan piepen en de hartslag van mn kindje ging in rap tempo achteruit. toen heeft eindelijk de dienstdoende vk die gyn letterlijk aan haar jasje getrokken en is binnen 2 weeen met een grote kracht mn kleintje uit me getrokken die halverwege zat. gevolg was dat ik helemaal verrot was van onder en het zo snel is gegaan dat ze spieren in mn heup hebben beschadigd die natuurlijk moest meeveren en ik een week met een catheter heb gelopen omdat ik niet in staat was uit mn bed te gaan of zelf te gaan plassen. de boel was gewoon te verrot om het zelf over te nemen. tot slot kreeg ik ook nog een baarmoederontsteking. tot zover mijn bevalling :)

    natuurlijk krijg jij niet zon verhaal en gaat het waarschijnlijk gewoon prima net als driekwart van dit forum, maar ik weet van mezelf dat het toch geholpen heeft dat ik de verhalen van andere las. juist doordat je alle mogelijke scenarios hebt gelezen heeft het mij erg gerustgesteld. ook op het moment zelf. toen de vk ging zeggen dat ik 'waarschijnlijk hulp nodig had met persen' wist ik al gelijk wat het zou worden en ik vond dat wel fijn.

    achteraf snap ik niet hoe ik ooit door die pijn ben gekomen maar je weet op zon moment heel goed dat er geen weg meer terug is. je gaat je eraan overgeven en je raakt steeds verder van de wereld. ik ben hele stukken kwijt omdat mn lijf alles uitschakelde om me te concentreren op wat moest gebeuren. ik ben in het begin even in paniek geweest toen ik de pijn voelde en toen ik echt doorkreeg dat het nu echt ging gebeuren maar al heel snel was dat weg hoewel ik echt een controlfreak eerste klas ben. probeer echt van wee naar wee te leven en verder kun je gewoon niet veel doen. je lijf neemt het van je over en het enige wat je kunt is daarin meegaan.

    heel veel succes! het is echt een ongelofelijk cliche maar iedereen komt er door omdat er simpelweg geen weg meer terug is. ook jij. en het heeft echt geen zin om je druk te maken want je moet er toch echt aan geloven, doodsbang of heel relaxt. en dan kun je maar beter relaxt in zon bevalling stappen.
     
  11. 894hi

    894hi Niet meer actief

    ik heb wel een cursus gevolgd samen bevallen en vond die cursus echt niet leuk maar heb het gedaan om mijn man gerust te stellen voor de bevalling. en dat is gelukt.

    ik heb eigelijk heel de bevalling zo veel mogelijk proberen te ondspannen. en dat is aardig gelukt wand de bevalling was zo gebeurd.
    wel heb ik het laatste half uurtje? eigelijk alleen maar gepufd gewoon omdat ik zelf niet meer wist of ik nou wel of geen wee had.

    ook heb ik van het begin af aan gedacht "de weeen moeten echt pijn gaan doen!" en voor mijn gevoel heeft dat het niet gedaan :S

    mijn bevalling was dus te makkelijk ook mar 10 min persen en toen we naar het ziekenhuis gingen had ik al 7 cm ondsluiting ... en ik toen maar hopen dat ik minimaal 5 had anders konden we weer naar huis haha en binnen anderhalf uur was ze er al en 2 ur later waren we alweer thuis.

    voor ons ging het allemaal te snel en voor mijn gevoel heb ik er geen moeite voor moeten doen dus het duurde ook een aantal dagen voor we het pas besefde dit is ons kindje
     
  12. Mama Esther

    Mama Esther Actief lid

    10 feb 2009
    160
    0
    16
    Thuismoederen
    Home sweet home
    ik heb bij de eerste een zwangerschapscursus gevolgd, een combinatie van actief bewegen en informatie. Ik deed toen (en doe nog steeds....) nix aan sport :) en vond dat mijn conditie beter moest worden, een bevalling wordt tenslotte vergeleken met het lopen van een marathon.

    Ik heb voor mijn gevoel het meeste gehad aan de ontspanningsoefeningen, het zgn. door je buik ademhalen. Ik merkte dat zowel ik als de baby daar rustig van werden, ook toen ik harde buiken had voor de bevalling. Tijdens de bevalling heb ik heel cliche tijdens het puffen het zinnetje: de-ze-wee-komt-nooit-meer-trug gezegd en dat hielp bij mij.

    Bij de tweede en nu bij de derde geen cursus meer gedaan, maar wel weer even in "veilig bevallen" liggen lezen. Ik heb voor mezelf besloten dat ik poliklinisch wil bevallen, dat geeft mij ook rust. Maar goed, stel dat nr 3 zo snel is dat we het ziekenhuis niet meer halen, dan heb ik er ook vrede mee als hij thuis geboren wordt. Ik zeg maar zo: miljoenen vrouwen zijn me voor gegaan, dus dat lukt (is het niet linksom danwel rechtsom) heus wel.

    En het mooie van al die hormonen.....je vergeet de pijn, ECHT WAAR :D. Ik zal ongetwijfeld pijn hebben gehad (als ik mijn man moet geloven) maar daar heb ik dus serieus geen nare herinnering aan. En als die kleine eenmaal op je buik ligt, dan is alle ellende helemaal verleden tijd ;)

    groeten esther
     
  13. prrrsam

    prrrsam Bekend lid

    1 jan 2009
    987
    1
    18
    Misschien ligt het aan mij, maar ik vond dat 'als je kindje eenmaal op je buik ligt, ben je alles vergeten' zo'n fabeltje! Natuurlijk ben je blij dat je kindje er eindelijk is, maar de dagen erna kon ik me de pijn nog goed herinneren en nog steeds eigenlijk, het slijt wel, maar ik was het niet 'ineens' vergeten.
     
  14. BuffySummers

    BuffySummers VIP lid

    16 sep 2008
    16.607
    7
    38
    Mars
    Ben het helemaal met je eens ik vind het ook bullcrap!! Ik kan me de pijn van de weeen nog echt wel voor me halen en dat ik zo misselijk was en me gewoon k*t voelde. En ook toen mn ventje op mijn buik lag was ik dat nog niet vergeten hoor...Het is een aanslag op je lichaam zo'n bevalling!! En die onzin je vergeet het snel en blablaba vind ik niet waar...

    Daarbij ben ik in een uur bevallen, was totaal niet ontspannen tijdens de weeenstorm maar had wel binnen eenhalf uurtje ongeveer volledige ontsluiting is ook niet leuk kan ik je vertellen....
    Ik had het heel moeilijk te beseffen dat mijn zoontje echt van mij is en dat ik hem op de wereld heb gezet enzo.
     
  15. Fem

    Fem VIP lid

    28 dec 2006
    5.292
    1
    0
    Sr. Accountmanager
    Capelle ad IJssel
    Ik vond de weeënstorm echt een hel, heb ook echt bij mijn man om zijn nek gehangen met de vraag of hij ALSJEBLIEFT een pijnstiller wilde regelen voor me, mijn hele lichaam deed zo'n zeer. Anderzijds denk ik dat je je hier uberhaupt niet op voor kunt bereiden.

    Ik weet nog goed dat ik aan het persen was en dat het hoofdje 'stond', dat brandde echt verschrikkelijk, ik moest ook geknipt worden (voelde er niks van). Ik vond het hechten eigenlijk heel erg pijnlijk...

    Maar als ik andere verhalen zo lees heb ik een bevalling van niks gehad.... Overal op voorbereid zijn denk ik, en niet het meest mooie verhaal van je aanstaande bevalling in je hoofd halen, ik denk dat je er gewoon 'open' in moet gaan... :)
     
  16. MoesCH

    MoesCH Fanatiek lid

    23 jan 2009
    4.302
    1.389
    113
    Vrouw
    dit is onze eerste, kheb geen cursus gevolgd en ga t ook niet doen.. ik laat t gewoon allemaal op me af komen.. ik begrijp dat t veel pijn zal doen, maar ik moet er tog doorheen om mijn schatje op de wereld te zetten!

    Heeft iemand hier ervaring met Perineum olie?? helpt t egt tegen uitscheuren/inknippen?
     
  17. mejosje

    mejosje Fanatiek lid

    26 jan 2009
    2.846
    0
    0
    Ik was niet van plan mooie verhalen in mijn hoofd te halen... ik hoor juist liever horror, dan kan het allemaal meevallen toch? Dat de kleine eruit moet, ja... als ik het me eerder had gerealiseerd... was ik alsnog zwanger geworden trouwens :D

    Ik geloof ook niet meer in het verhaal dat je de pijn eenmaal vergeten bent als je kleine eruit is; dat heeft mijn moeder ook altijd gezegd en nu draait haar verhaal bij sinds ik zwanger ben en er geen weg meer terug is (en het is nu nog net geen 30 jaar na dato en ze herinnerd het zich kennelijk nog!).
     
  18. Devy

    Devy Fanatiek lid

    23 aug 2008
    3.437
    1
    0
    Tilburg
    Wat ik het niet prettig vond is dat de weeën bij mij gelijk om de 4 minuten kwamen en ik helemaal geen tijd had om me voor te bereiden op het bevallen. Ik dacht altijd van goh eerst gaat het wat rommelen en dan krijg je hier en daar een verdwaalde wee en dan gaat het echt beginnen. Waarschijnlijk ben ik door het begin van de bevalling heen geslapen, want door een ziekte heb ik wel vaker last van pijn.

    Ook had ik eigenlijk na een uur al persweeën die er af en toe doorheen kwamen en die alleen maar vaker kwamen. Als er nou genoeg ontsluiting geweest was had ik het geen ramp gevonden. Maar mijn bevalling begon om 5.00 's ochtends en om 12.00 's middags had ik nog maar krap 6 centimeter, terwijl ik om 7 uur 's ochtends al 3 cm had.

    Uiteindelijk hebben ze besloten een spoedkeizersnede te doen rond 15.00 omdat het op die 6 cm bleef steken en Kyra's gezondheid heel hard achteruit ging.

    Dat is me het meeste bijgebleven. De pijn, ok het is echt niet leuk, maar als je merkt dat je kindje het minder doet is dat toch echt schrikken.

    Gelukkig houden ze alles heel goed in de gaten, en als ik het mocht zou ik bij een tweede nog steeds heel graag thuis bevallen.
     
  19. Kar76

    Kar76 VIP lid

    30 okt 2006
    5.124
    0
    0
    Maastricht!
    Bij mij heeft het vooral allemaal TE lang geduurd. En was ik eigenlijk veel te moe. Het begon al met 2 dagen voorweeen; toen het echt begon schoot de ontsluiting niet op, had Sverre in het vruchtwater gepoept en moest ik dus aan allerlei slangetjes in het ziekenhuis (infuus met wee-opwekkers, hartmonitor op Sverre's hoofdje, wee-registratie in baarmoeder). Ik kon niets meer, alleen liggen.

    Ze weigerden me pijnstilling te geven, ik moest maar op een andere manier gaan puffen. En ze zetten 't infuus weer iets hoger.

    Toen ik na 18 uur weeen eindelijk naar de verloskamer mocht moest ik nog 3 kwartier persweeen wegpuffen. En toen nog eens 2 uur persen. Na een knip was hij er dan eindelijk. Het hechten heb ik als irritant ervaren, ik moest nog eens 3 kwartier met mijn benen in de beugels liggen terwijl ik er toen echt wel heel erg klaar mee was..

    Achteraf gezien hadden ze na een uur persen al moeten ingrijpen - ik had al 2 nachten niet geslapen en al zo lang weeen.

    Vreemd genoeg heb ik de bevalling niet als zwaar ervaren en hoewel ik van tevoren ook dacht dat 'Je bent alles vergeten als je je kindje vasthebt' onzin was, voelde het voor mij wel echt zo. Ik kon me de pijn niet meer herinneren en ook de moeheid was op slag over. Die kwam natuurlijk dubbel zo hard terug de dag erna. ;)
     

Deel Deze Pagina