Hallo mensen, ik ben nu 5+4 weken zwanger en ik heb vandaag echt een super ellendige rotdag. Sorry, ik moet het even kwijt. Er is niets aan de hand, maar ik jank echt om helemaal niets! Iemand die dat herkent? Vandaag was ik op visite bij mn ouders en het barstte zo ineens los. Mn moeder vroeg of ik ongesteld was en heb dus maar gezegd dat dat zo was. Voelt echt niet leuk om te moeten liegen, maar wil het graag nog geheim houden. Ze denkt dus dat het daar door komt. Bahbahbah.. zielige dingen op tv kan ik niet hebben, vandaag moest ik huilen om een varkentje dat afgemaakt moest worden (zag ik in een filmpje op facebook, niet dat ie geslacht werd, maar dat ie ziek was). Vreeeeeeeeeselijk. Ik hoop dat dit maar een goed teken is dat de hormonen aan het werk zijn.
Herkenbaar... en gaat nog wel ff duren als je pech hebt. Probeer er maar om te lachen.. doe ik ook want normaal jank ik nooit dus vind het wel grappig haha
It happens! Lekker laten gaan die tranen. Ik had het laatst toen ik de film 'what tot expect when you're expecting' aan het kijken was, ineens was het grienen (wel van blijdschap trouwens)! Ik snikkend tegen man: 'Ik ben zo-ho blij-hij dat we dit nog eens mee mogen ma-haken!' Het is juist beter dan het opkroppen, dan ben je het kwijt en kun je weer over tot de orde van de dag. Het liegen... tja, maak je niet te druk, daar denkt niemand aan als je je zwangerschap aankondigt. Knuffel voor jou meid.
Ik heb niet onmiddelijk huilbuien zo. Maar wel bij het zien van sommige films. Gisterenavond waren mijn vriend en ik een thriller aan het zie. Daar ging het over een ontvoering en ze deden mishandelde het slachtoffer. Ik ben gewoon weggelopen en kei hard beginnen wenen. Mijn vriend snapte er niks van. Hormonen zeker... Haha
Lekker laten gaan . Ik ben normaliter niet zo'n emotioneel type, maar pfff... ik voel vrijwel dagelijks tranen branden. Gewoon zomaar... Hoeft niet eens na een verdrietig filmpje te zijn.
Ik huil ook sneller. Vorige week om de bevalling van Michael en Barbie (echt heel erg!!). En om een zeehondje wat dood ging in een dierentuin. Herken mezelf niet meer. Ik huilde nooit zo snel. Fijn die hormonen.
Heeel herkenbaar hoor en niks om je voor te schamen. Lekker laten gaan t hoort er nou eenmaal bij...soms in bijzijn van andere een beetje gek maar ja zodra die weten dat je zwanger bent zullen E t ook wel begrijpen...
Mooi om die ervaringen te lezen. Ik heb het zelf ook. Als er emotie bij komt kijken krijg ik traanogen. Steef snapt er niks van. Maar uitgelegd dat het hormonen zijn. Vreugdetranen overheersen gelukkig.
Mijn eigen moeder noemt me doorgaans emotioneel geblokkeerd, om maar een voorbeeld te geven van hoe niet-emo ik anders ben... Maar de laatste tijd kan het niet op. En niet 1 traantje hé, neenee, echt hui-hui-huileeeeen met grote snikken en opgezwollen ogen tot gevolg... De aanleiding...? Een mooi liedje op de radio, of een mama olifant met baby olifant die lekker staan te badderen. Ach, het lucht lekker op en ik weet dat er niets achter zit, behalve de hormonen dan, so why not?
Het toppunt (of dieptepunt, zo u wilt) van mijn emotionele hormonsters had ik gisteren. Gordons Kon ik nog maar even bij je zijn kwam op de radio voorbij, en hoewel het niet echt mijn smaak qua muziek is toch hard meeblèren.. en ineens zit ik keihard te huilen omdat ik het zon zielig liedje vond.. dus ja. Ik heb er ook last van Hoort er allemaal bij, heb ik me laten vertellen!