Bevalling

Bevallen via een keizersnede

Bevallen via een keizersnede
Bevallen via een keizersnede
Natuurlijk wil je het liefst zo natuurlijk mogelijk bevallen. Maar soms is dat niet mogelijk. De artsen kiezen dan voor een keizersnede.

Ongeveer 6% van de bevallingen eindigt in een keizersnede. Een keizersnede of sectio caesarea, is een manier van bevallen waarbij het kindje operatief via de buikwand van de moeder ter wereld komt. De arts of gynaecoloog maakt daarbij een horizontale snee in de onderbuik van de moeder waardoor het kindje geboren wordt.

Oorzaken keizersnede

Er zijn verschillende redenen voor een keizersnede. Zo kan het zijn dat je bekken te nauw is voor de doorgang van het kindje, of dat je bevalling niet genoeg vordert waardoor het kindje in de problemen raakt. Het kan ook zo zijn dat je baby in een verkeerde houding ligt waardoor hij het baringskanaal blokkeert. In de meeste gevallen zijn deze complicaties al in een vroeg stadium ontdekt, en weet je van tevoren dat je via een keizersnede moet bevallen.

Voorbereiding keizersnede

Als je van tevoren weet dat je moet bevallen via een keizersnede, kun je je uitgebreid voorbereiden op de operatie. Zo maak je zelf een afspraak met het ziekenhuis en zorg je dat je op de hoogte bent van de procedure. Als je echter onverwacht moet bevallen via een keizersnede is er geen voorbereidingstijd. Je zult dan achteraf nog veel moeten verwerken.

Procedure

Voordat de operatie begint word je verdoofd. Dit kan op verschillende manieren, afhankelijk van jouw situatie. De meest gebruikte verdoving is de ruggenprik. Hierbij spuit de arts een verdovend middel tussen je wervels (epidurale ruggenprik) of in de zenuwen van je onderrug (spinale ruggenprik). Daardoor worden je onderbuik en je benen verdoofd. Je blijft dan wel bij bewustzijn. In spoedgevallen kiest de arts meestal voor algehele narcose. Bij de algehele narcose word je volledig in slaap gebracht en pas weer wakker als je kindje al geboren is.

Als je verdoofd bent via een ruggenprik, mag je partner bij je blijven tijdens de keizersnede. Je zult de operatie zelf niet zien, omdat deze wordt afgeschermd met een doek. De operatie duurt ongeveer een half uur tot een uur. Zo gauw je kindje ter wereld is gekomen, wordt het op je buik gelegd. Je kunt dan al heerlijk genieten van je kindje, terwijl de artsen je buik hechten.

Herstel keizersnede

Een keizersnede is een zware operatie. Daarom duurt het herstel een stuk langer dan bij een natuurlijke bevalling. Meestal blijf je minstens vijf dagen na de operatie in het ziekenhuis. Daarnaast kun je je zwak en moe voelen en moet je uitkijken met te veel lopen en tillen. Ook kun je bloed verliezen via je vagina, last hebben van je darmen en pijn krijgen door de hechtingen. Rust daarom regelmatig. Hebben ze na de bevalling gekozen voor oplosbare hechtingen, dan verdwijnen die vanzelf. Hechtingen die niet-oplosbaar zijn moeten zo’n vijf dagen na je bevalling verwijderd worden.

Emotionele gevolgen

Een keizersnede is best ingrijpend. Zeker als het onverwacht gebeurt en je de geboorte van je kindje niet bewust hebt meegemaakt. Het kan dan best lastig zijn om je aan je kindje te hechten. Ook kun je moe en somber zijn. Dit is een normale reactie op een ingrijpende gebeurtenis. Zorg wel dat je hierover blijft praten. Zo kan je omgeving de hulp blijven bieden die jij nodig hebt.

Weetje!

Weet je waar het woord keizersnede waarschijnlijk vandaan komt? Tijdens de Romeinse tijd was er een wet die toestond dat de vroedvrouw, bij het sterven van zwangere vrouw, de baby door middel van een snee in de buik mocht halen. Deze noodgreep stond dus beschreven in de keizerlijke wetten. Vandaar de naam keizersnede.