Als het mis gaat

Herhaalde miskramen

Herhaalde miskramen
Herhaalde miskramen
Als je zwanger wordt, hoop je natuurlijk dat je zwangerschap van het begin tot het einde goed verloopt. Maar helaas is dat niet vanzelfsprekend. Van alle zwangerschappen eindigt ten minste 10 procent in een miskraam. Een miskraam is een spontane afbreking van de zwangerschap voor 16 weken. Dit betekent dat het vruchtje door het lichaam wordt afgestoten voordat het groot genoeg is om geboren te worden.

Herhaalde miskraam

Wanneer je meer dan twee keer een miskraam hebt gehad, spreekt men van ‘herhaalde miskramen’. Ongeveer 1 tot 3 procent van de vrouwen die zwanger worden krijgt te maken met herhaalde miskramen. Wanneer je twee miskramen hebt gehad, is de kans dat je daarna weer een miskraam krijgt ongeveer 25 procent. Gelukkig blijft de kans dat het wel goed gaat het grootst; ongeveer 70 procent. Wanneer je te maken krijgt met meerdere miskramen, is dat heel erg vervelend. De achtbaan van emoties waarin je zit is enorm; na de grote blijdschap over je zwangerschap moet je steeds weer die teleurstelling verdragen. Het kan daarom ook zijn dat je het steeds moeilijker vindt om blij te zijn als je weer zwanger bent. Je bent door je miskramen onzekerder geworden, en durft ook niet meer goed te hopen op een goed lopende zwangerschap. Dat is natuurlijk heel begrijpelijk. Het is ook helemaal niet erg om wat voorzichtig te zijn. Hiermee bescherm je jezelf tegen een nieuwe teleurstelling. Vaak merk je dat, naarmate je zwangerschap wel goed vordert, je je meer over durft te geven aan de zwangerschap. Laat dit proces gewoon gebeuren. Het is helemaal niet erg dat je in het begin wat moeite hebt om blij te zijn.

Risicofactoren herhaalde miskramen

De oorzaak van een miskraam blijft vaak onduidelijk. Maar er zijn wel een aantal factoren die een rol kunnen spelen bij het krijgen van een miskraam. Zo neemt de kans op een miskraam toe, naarmate de vrouw ouder wordt. Bij vrouwen onder de 35 jaar is de kans op een miskraam 1 op 10, terwijl dat bij vrouwen boven de 35 jaar ligt op 1 op de 6 zwangerschappen. Wanneer je de veertig bent gepasseerd is de kans zelfs 30 procent dat je een miskraam krijgt. Naast leeftijd speelt levenswijze ook een grote rol; zo kunnen roken en overgewicht de kans op een miskraam sterk vergroten. Ook kunnen stollingsafwijkingen, een teveel aan de bouwstof homocysteïne en een schildklierstoornis een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van de zwangerschap. Bij sommige vrouwen heeft de baarmoeder een afwijkende vorm. Dit bemoeilijkt de innesteling van het vruchtje in de baarmoeder.

Na de teleurstelling

Wanneer je na een miskraam toch weer zwanger wordt, wil je er natuurlijk alles aan doen om het dit keer goed te laten verlopen. Sommige vrouwen zijn zo gericht op hun nieuwe zwangerschap, dat ze alles aan de kant zetten om zichzelf en hun kindje te beschermen tegen een nieuwe miskraam. Natuurlijk is het heel erg goed om voorzichtig te zijn. Je wilt je kindje immers een zo groot mogelijke kans op een goede start geven. Mocht je alsnog een miskraam krijgen, bedenk dan wel dat het nooit alsnog jouw schuld. Een miskraam is een natuurlijk proces, dat door het lichaam wordt gereguleerd.

Wanneer de miskramen blijven komen

Wanneer de miskramen blijven komen, kun je naar een gynaecoloog. Deze arts zal nauwkeurig onderzoek doen naar de mogelijke oorzaak van je miskramen. De onderzoeken die hij zal laten uitvoeren, hangen af van je medische voorgeschiedenis en/of familiegeschiedenis. Afhankelijk van de uitslagen van het onderzoek wordt een eventueel behandelplan opgesteld. Hierin zal de arts proberen om je zodanig te helpen dat het ook voor jou mogelijk is om een voldragen kindje op de wereld te zetten. Bij 80 tot 85 procent van de echtparen wordt geen oorzaak gevonden. Het is dan ook verstandig niet te hooggespannen verwachtingen te hebben over de uitkomsten van het onderzoek. Als er geen oorzaak wordt gevonden is de kans gelukkig groot dat een volgende zwangerschap alsnog tot de geboorte van een gezond kindje leidt.

Emotie en verwerking

Vergeet in deze emotionele “achtbaan” jezelf en je partner niet. Ieder verwerkt het verlies op zijn eigen manier. Misschien is zijn manier niet jouw manier, maar geef elkaar hierin de ruimte, hoe moeilijk soms ook. Je wilt toch weer samen verder. Blijf praten. Stel elkaar de vraag hoe ver je wilt gaan en waar voor jouw of je partner de grens ligt. Het is goed om hier duidelijk in te zijn.

Ook de verwerking kan verschillen. De een wil er juist heel veel over praten. De ander juist niet. Sommigen vinden troost bij een gedenkplekje, terwijl dat voor een ander te confronterend is. Wees ook hier open in.

Tot slot kun je erg teleurgesteld zijn in de reacties van de mensen om je heen. Sommigen kunnen zich moeilijk inleven of weten gewoon niet goed hoe ze moeten reageren. Dan kunnen er dingen gezegd worden die je erg verdriet kunnen doen, terwijl dat vast niet hun bedoeling was.