Ptss

Discussie in 'Na de bevalling' gestart door engeltje23, 24 jun 2013.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    Hoi,

    Zijn er hier meerdere meiden die ook ptss hebben gekregen na de bevalling?
    Ik heb zelf pas geleden de diagnose gekregen, loop al enige tijd nu in een traject, krijg donderdag eindelijk mijn eerste behandeling bij de psycholoog en heb vandaag een geprek bij de psychiater gehad.
    De psychiater wilde eigenlijk medicijnen voorschrijven, maar ik weet zelf niet zo goed wat ik ervan moet denken. Ik vind eigenlijk dat het gevoel zo moet komen zoals het is en dat het niet onderdrukt moet worden. Daarbij geef ik nog bv. De psychiater gaf wel aan dat er medicijnen zijn die gewoon kunnen met de bv en dit heb ik ook op Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding gezien, maar toch is er iets wat me tegenhoud.

    Door de ptss is mijn zelfvertrouwen op het ogenblik al erg laag, maar na de opmerking van de psychiater ga ik nog meer aan mezelf twijfelen.
    Ze zei dat ik een afweging moest maken over wat er belangrijker is, bv geven, of ervoor zorgen dat ik niet meer zo labiel ben, want dat verdienen mijn kind en mijn man toch niet?
    Het komt nu op mij over alsof ik een slechte moeder ben nu ik toch eerst voor de bv kies. Quinten heeft al genoeg reflux en darmklachten en dit wil ik niet op het spel zetten door op kv over te gaan.
    Daarbij, het gaat al ietsje beter nu ik in de ziektewet zit en donderdag begint de behandeling pas. Is het dan echt zo slecht dat ik dat eerst af wil wachten? Natuurlijk wil ik weer lekker in mijn vel zitten, maar stoppen met de bv zal daar echt niet aan bij gaan dragen. Ik zat vorige week al helemaal in de rats omdat mijn productiedip niet over ging.....

    Iemand ervaringen met de medicijnen tegen ptss? En had je kindje nog last van eventuele bijwerkingen als je erbij borstvoeding gaf? Worden je gevoelens niet heel erg onderdrukt en kwam je weer makkelijk van de medicijnen af?

    Sorry, een heleboel vragen, maar ik weet t echt even niet meer...
    Hopelijk is er iemand die kan helpen.

    Liefs
     
  2. blauwespeen

    blauwespeen Fanatiek lid

    20 mei 2012
    2.133
    0
    0
    NULL
    Gelderland
    He meid,

    geen ervaring, maar het was vandaag op de tv. Ik weet helaas niet meer welke zender, maar wel dat er heel erg veel meiden hier last van hebben. En dat er meer aandacht voor moet komen. Wat ik ermee wil zeggen is dat je zekern iet deenige bent! En het nu vast beter zal gaan.
    BV, niet mee stoppen als je er niet achter staat, krijg je naar mijn idee ook last van. En van de psychiater, ik vind het geen nette opmerking. BV is goed en kan juist goed voelen voor je band met je kindje, dus daar zou ik zeker niet mee stoppen. (en dat kan altijd nog!)

    Veel succes met alles
     
  3. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    Dankjewel voorje lieve reactie!
    Ik heb het idd van de week ook op tv gezien en heb zelf ook helaas al ervaren dat het echt lastig is om hier hulp en erkenning bij te krijgen. Mijn huisarts heeft me hier heel erg bij in de steek gelaten en ben daardoor ook pas veranderd van huisarts. Het is al een gevecht met jezelf, maar ook om er snel hulp bij te krijgen.
     
  4. Lola86

    Lola86 Fanatiek lid

    12 jan 2010
    1.660
    0
    0
    Er was bij eenvandaag vanavond een stuk over
     
  5. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    Heb het gezien ja.....

    Maar is er dan hier niemand met ervaring ermee?
     
  6. Andrea85

    Andrea85 Fanatiek lid

    18 mrt 2011
    4.859
    1
    0
    Je kan prima de behandeling zonder medicatie starten; ik heb zelf een angststoornis gehad (voor zover dat ooit overgaat, nu geen behandeling meer iig) en ook zonder medicatie behandeld (tegen advies van de psychiater in). Op korte termijn is medicatie prettig omdat het dingen onderdrukt, maar op de langere termijn heb je met medicatie juist vaak meer therapie-sessies nodig. Zonder medicatie is het heftiger, maar de stappen die je neemt bij de therapie hebben ook meer impact. Dat was waarom ik liever geen medicatie wilde; het gevoel dat je zelf met je problemen leert omgaan vond ik veel fijner dan het idee dat vooruitgang door medicatie zou komen.
    En mocht je na een paar sessies denken dat je het toch niet zonder medicatie kan, dan kun je altijd nog starten! Stoppen met bv zou ik niet doen hoor, in het geval van medicatie dus een die gecombineerd kan worden met bv.
     
  7. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    Dankjewel voor je uitgebreide antwoord!
    Bij jou is het dus ook goed gekomen ( voor zover dat gaat ) met alleen therapie. Fijn om te horen! Mag ik vragen wat voor therapie je hebt gehad?
    Ik ben idd ook bang dat het je gevoelens onderdrukt en dat je jezelf door die medicijnen misschien weer zo goed gaat voelen dat je niet meer van die medicijnen afkomt...
     
  8. chrystel73

    chrystel73 VIP lid

    9 jan 2009
    6.180
    2.374
    113
    ik gaf nog bv toen ik toch weer aan de anti-depressiva moest.
    Wilde per se niet stoppen met de bv want dat ging goed en ik had een beetje het gevoel dat dat het enigste was wat ik wel goed kon doen.
    Heb medicatie gehad die samenkon met bv.

    Maar als ik jou was zou ik eerst starten met therapie. ( krijg je EMDR?) en als het echt nog niet gaat pas starten met medicatie.
     
  9. Vlinder84

    Vlinder84 Niet meer actief

    Wat naar dat je hier zo'n last van hebt :( Ik hen ook ervaring met ptss en ik heb daar emdr en mindfullness voor gedaan. Medicatie hebben we het nooit over gehad, omdat de emdr vele malen effectiever is. Stoppen me bv zou ik zeker niet doen omdat er een link is tussen depressies en vrouwen die geen bv geven. De bv beschermt je dus eigenlijk extra :) Ik zou zeggen, probeer eerst emdr en denk daarna over eventuele medicatie na. Sterkte!
     
  10. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    Thnx voor jullie reacties meiden!

    @ crystel: jij hebt dus wel medicatie gekregen. Is het zo dat je wel makkelijk van die medicatie weer afkomt, of blijf je het dan ook langdurig gebruiken?

    @ vlinder: jou is het dus ook gelukt zonder medicatie, fijn om te horen! Wat houdt mindfulness precies in? Hoelang heeft het bij jou ongeveer geduurd voordat je jezelf beter voelde?

    Ik krijg voorlopig eerst cognitieve gesprekstherapie om te stabiliseren. Kan nu nog geen EMDR aan, maar daarna gaan we daar wel mee starten.
     
  11. Andrea85

    Andrea85 Fanatiek lid

    18 mrt 2011
    4.859
    1
    0
    Voor mijn angststoornis heb ik cognitieve gedragstherapie gehad, en mindfulness is denk ik ook onwijs nuttig!
     
  12. Miekjepiekje

    Miekjepiekje Bekend lid

    29 dec 2011
    696
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ik heb geen ervaring met ptss. Wel heb ik een flinke ppd gehad. Qua medicijnen heb ik geen ervaring. Wel heb ik een soort groepstherapie gedaan waar ik heel veel aan heb gehad. Het heet als roze wolken donderen . Het is voor alle moeders met psychische problemen na de bevalling. Ik vond het heel fijn om te merken dat ik niet alleen was. Wie weet wordt dit in jouw woonplaats ook gegeven.
    Verder wil ik je heeeeeel veel sterkte wensen.
     
  13. chrystel73

    chrystel73 VIP lid

    9 jan 2009
    6.180
    2.374
    113
    ik ben nooit meer van de medicatie afgekomen omdat toen ik met de bv stopte met 14 maanden het meteen slechter ging.
    Heb ook geen ptss maar depressieve klachten die snel doorkunnen slaan in een ernstige depressie (wat helaas vorig jaar ook is gebeurd)

    Mijn ervaring was idd dat de bv me beschermde tegen de depressie. Toen ik ging minderen kelderde mijn stemming en ben ik weer gestart met AD en toen ik helemaal stopte ginghet weer minder.
    Met medicatie los je een trauma niet op. Als je zo ontzettend in de war er van bent dat je ook niet kan genoeg kan concentreren op therapie is het het wel handig als tijdelijke ondersteuning.
     
  14. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    Meiden, ook al hebben jullie misschien niet precies hetzelfde als wat ik heb, ik vind het echt fijn om jullie ervaringen te lezen! Dankjewel daarvoor!

    @ miekjepiekje: het is zeker erg fijn om te weten dat je hier niet alleen in bent en dat je ervaringen met elkaar kan uitwisselen. Ben dan ook zowieso al blij dat ik dit topic erover ben gestart en dat jullie erop reageren. Het geeft ook echt wel een beetje hoop dat het echt goed gaat komen.

    @ chrystel: wat mooi om te lezen dat de bv jou ook zo ontzettend veel goeds deed! Jammer dat je weer aan de medicatie moest na het stoppen. Dat is ook een van de redenen dat ik het liever eerst zonder medicatie wil proberen. Al snap ik heel goed dat je op een bepaald punt soms niet anders meer kan. Kun je nu je je medicatie gebruikt wel weet helemaal goed functioneren, ook op het werk?

    Vandaag heb ik mijn allereerste behandeling gehad en het was erg heftig om alles weer tot in de details toe op te rakelen.
    Aan de ene kant ben ik nu ontzettend emotioneel, maar aan de andere kant heeft het me ook wel goed gedaan.
    Heb al meerdere heftige gebeurtenissen meegemaakt, die ik nu ook weer op moest noemen, maar ik merk dat dat veel minder heftige emoties met zich meebracht als het praten over de bevalling en de tijd erna.
    Waar ik me tot nu toe continu heb afgevraagd of het allemaal wel goed zou komen, heb ik nu zo iets van, tsja, hier ben ik ook allemaal sterker uitgekomen, dus dat gaat me nu ook gewoon lukken.
    Ik weet dat de weg nog lang zal zijn, maar er is weer een beetje licht aan het eind van de tunnel, als jullie begrijpen wat ik bedoel.
     
  15. Vlinder84

    Vlinder84 Niet meer actief

    Mindfullness is dat je echt stil staat bij wat je ervaart. Je gaat zeg maar 'kijken' naar wat je voelt bij het vertellen van je verhaal. Ik werd bv heel erg benauwd bij een herbeleving, kreeg dan echt zo'n dichtgeknepen keel. Door daarnaar toe te gaan met je gedachten en het te zien, accepteer je het en verdwijnt dat gevoel langzaam. En dat herhaal je dan net zo lang tot je dit gedrag eigen hebt gemaakt. Je leert dus naar jezelf te kijken zonder oordeel, je mag voelen wat je voelt, het accepteren als feit. Dat hielp ontzettend bij mij.

    Daarna aan de slag met emdr en na 2 sessies voelde ik me al zoveel beter. Net alsof er elke keer een grijze sluier voor mijn zicht werd weggetrokken. Na de laatste keer liep ik stralend door de stad, ik voelde me weer mens! Daarom vond ik emdr ook helemaal niet zwaar. Ik was van tevoren heel zenuwachtig, bang voor wat er naar boven zou komen. Maar bij ptss komt het juist steeds naar boven wanneer je het niet verwacht. Dit was gecontroleerd en ik kon het op die manier verwerken. Echt echt een aanrader voor iedereen met ptss. Je kunt echt beter worden :)
     
  16. engeltje23

    engeltje23 VIP lid

    14 aug 2011
    9.348
    0
    0
    @ vlinder: ok, lijkt een beetje op de therapie die ik nu ga krijgen. We gaan ook oefenen met situaties die een paniekaanval bij mij opwekken. Ik heb bijv hoogtevrees en het gebouw daar is heel hoog, dus daar kan ik onder begeleiding een paniek aanval krijgen en verwerken. M'n adem stokt nu al bij de gedachte daar aan....

    Ik hoop dat de EMDR ook snel bij mij kan starten, lijkt me erg effectief!
     
  17. Pandora

    Pandora VIP lid

    18 okt 2010
    6.530
    363
    83
    Noord-Brabant
    Ik heb na de eerste bevalling een postnatale obsessieve compulsieve stoornis gekregen ( wat een mond vol :p)
    Ben uiteindelijk gestart met AD....super blij dat ik daarvoor gekozen heb...had ik 5 jaar geleden al moeten doen denk ik achteraf
    Hier onderdrukt het absoluut mn gevoelens niet
    Therapie helemaal afgerond

    Mag ze nu ik weer zwanger ben gewoon blijven slikken
     
  18. chrystel73

    chrystel73 VIP lid

    9 jan 2009
    6.180
    2.374
    113
    in mijn studententijd heb ik een zeer ernstige depressie gehad met psychotische kenmerken waardoor er eerst heel veel pillen nodig waren om weer licht aan het eind van de tunnel te zien.
    Het heeft jaren geduurd voordat ik mijn studie weer kon oppakken en aan het werk ben gegaan. Heel geleidelijk zijn de meeste pillen er af gegaan. Door de anti-psychotica was ik net een zombie en ik werd geleidelijk aan weer meer mezelf toen die er af waren, functioneerde met een lage dosering AD het best. Was gewoon weer mezelf

    ik heb jaren gewoon gewerkt met die onderhoudsdosering AD. Mijn stemming was toen prima ( alleen als het weer wintertijd werd had ik een paar rotweken)
    Ik ben gestopt toen ik zwanger wilde worden en tot de zwangerschap van de tweede ging het allemaal wel. Tijdens de zwangerschap werd ik weer somberder maar het ging nog wel zonder AD, wel wat extra begeleiding gehad.
    Na de bevalling uiteindelijk toch gestart weer en ook weer gewoon gewerkt.

    Helaas heb ik afgelopen september weer een ernstige depressie gekregen. Ik ging voortdurend over mijn eigen grenzen terwijl ik inmiddels een lichamelijke beperking had ( uitvalverschijnselen + chronisch bekkenklachten)
    De onderhoudsdosering was niet meer voldoende, helaas weer opgenomen geweest , weer best veel pillen en ben net voorzichtig met een paar uurtjes werken begonnen. Fikse depressie is helaas ook met AD niet in een keer over.

    Veel succes met behandeling, klinkt of het goed wordt aangepakt!
     
  19. DDM

    DDM Nieuw lid

    18 jul 2013
    1
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ontzettend moedig dat je hulp hebt gezocht!!! Ik weet hoe moeilijk dat kan zijn!

    Ik heb ook PTSS overgehouden aan de bevalling. Na 10 maanden heb ik hulp gezocht, omdat ik de bevalling zelf niet verwerkt kreeg. Ik heb tijdens een van de eerste sessies EMDR gehad. Dit had gelijk effect, het is echt een aanrader!!! Ik was mijn herbelevingen kwijt en ons kindje is vanaf die dag beter gaan slapen (sliep overdag maximaal 3 uur tussen 's morgens 7 en 's avonds 11, en 's nachts kwam hij ook gemiddeld 3 x) en minder gaan huilen, terwijl wij dachten dat hij er niks van meekreeg.
    Over medicatie is bij mij niet gesproken, en dat was voor mij ook geen optie i.v.m. de borstvoeding waar ik lang genoeg voor had gevochten om dat voor elkaar te krijgen.

    Ons kindje wordt nu volgende week 2 jaar en ik ben vorige maand (als het goed blijft gaan) voor het laatst bij de psycholoog geweest. Hoewel het nu heel goed gaat, zijn we er nog lang niet. Maar... ik kan sinds de laatste paar maanden wel genieten van mijn kindje! Dubbel genieten, want ik weet hoe het is als dat niet lukt.
    Misschien heb jij dus ook nog een lange weg te gaan, maar HOU VOL! Je komt er wel! Geef jezelf de tijd, volg je gevoel en kies voor jezelf en je eigen gezin! En het wordt beter... echt waar!

    Ik hoop dat ik je met mijn verhaal verder kan helpen. Ik ben helemaal niet van het reageren op forums, maar ik weet dat er eigenlijk geen ervaringen zijn te vinden van vrouwen die PTSS overgehouden hebben aan de bevalling en dat je, ook daardoor, het gevoel kunt hebben de enige te zijn. Het is niet zo, en hopelijk komt er in de toekomst meer openheid en begrip voor.

    Heel veel sterkte!!! En wil je meer weten... dan weet je me vast wel te vinden!
     
  20. Carm23

    Carm23 Nieuw lid

    10 sep 2011
    3
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hoi Engeltje,

    Wat naar dat je je zo voelt. Ik weet uit ervaring hoe rot je je dan kan voelen, hoe 'verloren'.

    Na heftige complicaties na mijn bevalling heb ik ook psychische hulp gezocht, omdat ik voor mijn gevoel echt even 'de weg kwijt was'.

    Ik heb geen medicijnen gebruikt, en geen EMDR gedaan. Mijn therapeute heeft mij mbv een combinatie van cognitieve gedragstherapie en systeemtherapie geholpen anders te leren kijken naar en omgaan met mijn toch wel traumatische bevalling. Hierbij kwamen ook heel veel zaken uit het verleden naar voren, die er nu kennelijk nog voor zorgen dat ik op een bepaalde manier met emoties omga.

    De therapie heeft mij echt heel erg geholpen; het heeft best even geduurd hoor, en alhoewel ik het nog steeds best moeilijk vind om terug te kijken op het afgelopen jaar, kan ik er nu veel beter mee omgaan. Ik heb vooral moeten leren de emoties toe te laten, ze niet weg te drukken (want dan wordt het uiteindelijk vaak alleen maar erger ;)).

    Ik wens je heel veel sterkte, en hoop dat het binnenkort allemaal wat 'lichter' voor je zal voelen, en je ook veel zal hebben aan de hulp die je hebt gezocht!
     

Deel Deze Pagina