Ik ben zaterdag op zondagnacht met de ambulance naar het zh gebracht en ik mag blijven. mijn oudse vind geweldig dat ik in de ambulance heb gezeten, maar hij wil elke keer dat ik naar huis kom. Ik vertel dat ze mama eerst beter maken en dan kom mama. We bellen veel, mijn man kom elke dag met de kids. ze zijn net 1 en bijna 3. Zijn er dingen waar we op moeten letten? wat is handig of niet handig om te doen of te zeggen... wie heeft er goede tips? gr brenda
Een ziekenwagen/doktersetje geven zodat ze de gebeurtenis kan naspelen en zo verwerken? Een mooie tekening maken voor mama? Sommige kinderen zijn er heel makkelijk onder, anderen zijn heel gevoelig. Praat er over maar ook weer niet teveel. En, zet je beste lach op als je kindje op bezoek komt
Jeetje... Tips heb ik eigenlijk niet.... Idd veel erover praten met ze, zo positief mogelijk zijn en naspelen vond ik ook wel een heel goed idee. Wil je even heel veel sterkte wensen, zal voor jou oo wel moeilijk zijn. KNUFFFF
En er op vertrouwen dat kinderen een heel andere beleving hebben dan jij en ik. Ze missen je maar hebben geen voorstelling van het ziekenhuis. Beantwoord vragen en laat vooral weten dat je gewoon weer thuis komt. Veel, heel veel knuffelen en vraag vooral aan je oudste wat hij allemaal mee gemaakt heeft. Vertel niet te veel over je ziekzijn maar doe er ook niet geheimzinnig over. Geef vertrouwen en reken op hun vertrouwen! Jij natuurlijk veel beterschap en sterkte!
we houden het heel positief, ik heb zieke longetjes en die doen ze beter maken en dan mag mama weer naar huis. ik weet helaas nog niet wanneer ik naar huis mag, dus ik hou het open. Verder houden we het erg positief! maar hij geef erg aan dat hij mij mis, we bellen veel en mijn man kom dan vaak, hier staat zijn speelgoed! Ik heb net mijn moeder gebeld, of ze een dokterssetje wil kopen! Dan kan hij me mee beter maken. De moeilijkste momenten is als ze gaan.... maar dan bijt ik mijn tong af en doe erg vrolijk! gelukkig is mijn man nu veel thuis of mijn moeder. Ze zijn nog zo klein, maar krijgen vaak zoveel mee! mijn man heeft het ook op de kinderopvang verteld en gevraagd of ze tekening mag maken en of ze er met hem ook over wllen praten. zou er nog goed leesboekje zijn? of andere dingen waar we aan moeten denken?
Oh, nu bedenk ik nog een idee. Kun je misschien een paar kusjes in een doosje doen voor als ze je missen? Het is symbolisch maar werkt wel goed! Of schrijf een briefje die ze voor het slapen gaan door papa wordt gelezen. zo wordt het wat tastbaarder. heel veel beterschap!
dank je! de kids hebben er meer last van als gedacht, bij de kinderopvang belde beide groepen op dat het niet lukte vandaag, nog nooit gebeurd. De oudste heeft alleen maar gehuild en naar mama gevraagd, de jongste net 1 jaar wilde niet eten, niet slapen, niet drinken.... konden ze helemaal niks mee. mijn man is vroeg naar huis gegaan en heeft ze opgepikt..... Zijn voor mij hele moeilijke momenten.... liefst ga ik dan naar huis, wat natuurlijk niet kan! Ik vind ook mooi die kusjes. Ga ik zeker doen! gr brenda
Ik zou inderdaad zoeken naar een soort mama vervanging. Een knuffel of kusjes in een doosje of iets dergelijks inderdaad. Misschien vervelend om te zeggen, maar misschien is het beter ze niet elke dag te laten komen. Het ziekenhuis is een hele ervaring en ze moeten het dus elke keer verwerken. Gezien het feit dat ze er geen grip op hebben is het misschien beter als ze er niet te vaak zijn. Maar dat is een afweging die jij en je man het beste kunnen maken, dat is per kind verschillend. Verder voelen ze natuurlijk ook de spanning van jouw man. Hoe goed hij zijn best ook doet, hij heeft ook emoties. Hoe meer die (onuitgesproken) blijven hangen, hoe enger ze vaak worden. Geef je kinderen dus niet teveel gemengde signalen. JE mag best zeggen dat je hun ook mist, zij voelen jouw verdriet namelijk wel. Vaak is het juist beter om (gedoseerd) de waarheid te vertellen. Dan komt hun gevoel beter overeen met wat ze zien. Nu zien ze iemand die vrolijk doet, maar ze voelen dat je verdrietig bent.
Meid, Vorig jaar heb ik ook in het zkh gekregen met een long embolie. Afscheid vind ik het moeilijkst. noelle was ook de kluts kwijt en toen is mijn vriend een week thuis gebleven. Wat heb je? Ziet t er naar uit dat je snel weer thuis bent liefs
idd dokterssetje geven, dan kunnen ze het naspelen werkt heel goed voor de verwerking. Verder kinderen meenemen op visite in het ziekenhuis en laat ze er over praten. Vorig jaar ben ik geopereerd dit heb ik allemaal toegepast en het heeft goed geholpen. Volgende week wordt de oma van mijn zoon geopereerd, en hij heeft met oma een hechte band dan pak ik het weer zo aan dus Sterkte en Beterschap!
ik heb pleuritis en dubbele longontsteking. En ik heb van mezelf al sacoidose en astma. grote probleem is dat ik nu dubbele antibiotica krijg, 2 soorten en dat mijn koorts nog niet zakt. Dus dat is vervelend, ze zoeken de oorzaak. Gelukkig ben ik al wel van het zuurstof en morfine af. We kiezen er bewust wel voor dat de jongens elke dag komen, ze geven heel erg aan dat ze heel graag naar mij toe willen... maar houden bezoekjes kort en leuk, maar zijn eerlijk dat mama ziek is en dat de dokter mama beter maakt. En als de oudste wil bellen, bellen ze! Maar we houden het bewust wel heel gezellig en niet te zwaar! Ze zijn nog zo klein. Ik ben in een kleine depedance van het ziekenhuis, hier is het gelukkig minder ziekenhuis ziekenhuis zeg maar! Maar vraag me wel af hoe we dit beste kunnen begeleiden ook als ik weer thuis ben. Zijn hier boeken over?
Kun je niet met iemand van het ziekenhuis hierover praten? Misschien een maatschappelijk werker. Lijkt me inderdaad heftig voor je kindjes maar ook voor jou. Jij bent natuurlijk ziek en moet je daar ook op kunnen richten. Heel veel beterschap!!! Dat je snel weer lekker naar huis mag!
tja nu je het zegt heb ik dit wel aangeboden gekregen, ga morgen maar eens vragen wat hun adviezen hier in zijn! En moet zeggen dat het voor mij elke dag een moeilijker is om hier te blijven! Liefst gooi ik het infuus aan de kant en ga ik naar huis Ik hoop dat mijn man zorgverlof krijg, zowiezo om voor mij de kids straks te zorgen als ik thuis ben, maar ook om de banden weer helemaal te helen!
Och, moeilijk zeg... Je zou ook tips kunnen vragen aan de pedagogische medewerker van de kinderafdeling? Ik heb vorig jaar in het ziekenhuis gelegen, ook zomaar ineens. Mijn dochter was toen net 2 en heeft bij oma gelogeerd. Nu heeft ze het er nog wel eens over, maar vooral dat ze ijsjes ging eten ( bij elk bezoek kreeg ze wat speciaals te snoepen) en dat ze bij oma ging logeren. Maar ik weet hoe hopeloos je je kunt voelen, ontzettend veel beterschap!! Oja, wij hebben opgelet of we niet te veel over de dokter zouden zeggen, omdat we bang waren dat isab anders bij dokter meteen aan ziekenhuis zou denken, maar dat valt reuze mee. Sterkte hoor!
Misschien is dit iets? Bruinooge-Vat: Als mama ziek is - De boekenkamer, theologie, antiek, oude, kinder, roman, bob evers, arendsoog, kameleon, preken, levensbeschrijving, dominee, ds, verklaring, studie Kan alleen niet zien wat die mama heeft?
Allereerst heel veel sterkte en hopelijk knap je snel weer op! Mijn nicht (thuisblijfmama) heeft 2,5 week in het ziekenhuis gelegen en heeft 4 kinderen (3, 4, 6 en 8 jaar). Zij hebben juist het normale leven voor de kinderen zoveel mogelijk laten doorgaan, wel elke dag bellen, maar ze gingen maar 1 of 2 keer per week langs. Nu hadden zij natuurlijk school en daarbij was mijn nichtje doodziek (ze heeft het maar net gehaald, godzijdank...) en de eerste week niet aanspreekbaar. Haar kinderen hebben er eigenlijk niet veel last van gehad, maar veel gepraat met papa en opa en oma's, denk dat dat heel belangrijk is. Maar die van 3 hobbelde er zo doorheen, aan haar hebben ze eigenlijk niets gemerkt. Ik moet zeggen dat mijn nichtje erg relaxed leek onder alles (toen het een heel stuk beter ging en ze haast geen morfine meer nodig had), denk dat de kinderen dat ook wel merkten, maar ik vind het erg knap van mijn nichtje, ik zou het niet zo kunnen denk ik.
Allereerst beterschap. Ik heb niet alle reacties gelezen, maar mag je van bed af? Kan je in je kleren naar de familiekamer oid? Dat maakt je voor de kinderen minder ziek. Vaak is het daar gezelliger en staat er leuk speelgoed voor de kinderen. En verder: hoe zwaar het je misschien ook valt: vrolijk afscheid nemen!
Toen onze jongste geboren werd heb ik 3dgn daarvoor in het ziekenhuis gelegen en ik ben vrijdag's na de bevalling thuis gekomen en zaterdag's weer terug naar het ziekenhuis gegaan. Niet omdat ik ziek was maar omdat onze jongste dochter ziek was. Megan was toen 22mnd en snapte er helemaal niks van. Ze huilde heel veel en bleef maar om Mama en Zus vragen. Na ruim een week ben ik toch maar thusi gaan slapen (die keuze had ik omdat het neit om mij ging) Maar die bijna 2wkn ziekenhuis hebben er bij haar echt in gehakt. Ze hangt nu heel erg aan haar mama en is elke keer bang dat ik niet maar huis zal komen als ik weg ga. Wij praten heel veel met haar en ik zeg haar gedag en vertel haar dat ik snel weer thuis kom. Als we met Suzannah naar het ziekenhuis moeten dan nemen we Megan mee om haar te laten zien dat ze niet bang hoeft als we met Suzannah naar het ziekenhuis gaan. Als ik namelijk zeg dat ik naar het ziekenhuis moet dan word ze al onrustig. Je kleintjes zullen straks zeker heel veel te verwerken hebben maar ik kan alleen maar zeggen: praat veel met ze en laat ze weten dat het soms gebeurt dat papa of mama even niet thuis kan zijn........ Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel opgeknapt ben en naar huis mag!
Het enige boekje dat ik ken is Ik ben Jack - Danielle van Caspel; Angelique van Staveren - ISBN: 9789048413959 Maar dat is toch al voor wat oudere kindjes, in dit boek worden de moeilijke dingen die meestal niet in een kinderboek staan zoals scheiding, ziekenhuisopnames , huiselijk geweld etc besproken voor kindjes .. Ik heb verder ook niet echt tips, behalve wat iemand anders ook zei.. zorg dat je gevoel in overeenstemming is met wat je laat zien. Waarom zou je lachen terwijl jij ook verdrietig bent? Het is toch niet erg om je kind te laten weten dat jij het ook ergens moeilijk mee hebt.? Beterschap en hopenlijk snel weer thuis. Overigens als jij nu sinds zaterdag Abtibiotica hebt, en je koorts is nu nog erg hoog, dan kunnen ze beter een ander antibiotica geven omdat dit dus niet lijkt te werken.
tja ik heb 2 soorten antibiotica! via infuus en gewoon. aangezien ik daarvoor ook al 2 gehad heb, zijn ze nu verdere oorzaken aan het zoeken. gisteren echo gehad, vandaag geen daling dan komen er scans. Ze hebben echt alles gecontroleerd, uitslagen zijn er nog niet. Maar de reden is dat ze niet begrijpen waarom ik nog koorts heb, ondanks 2 soorten behoorlijk heftige antibiotica;s! Ik heb gisterenavond nog om maatschappelijk werk gevraagd. Ga ook zo even de boekjes bekijken of er iets vor ons bij zit. Het lastige is dat de kindjes erg klein zijn, net 1 jaar en ruim 2,5. En dat het onverwachts is. anders had je ze voor kunnen bereiden. ik hoop dat maatschappelijk werk me verder kan helpen. gr brenda