Dank voor jullie antwoorden, natuurlijk is hier al vaker over gepraat wat en hoe ik me voel en hoe we het kunnen oplossen. Helaas is dit niet gebeurd, ik ben echt geen boeman, maar ik de denk dat de koek gewoon op is en we elkaar niet gelukkig gaan maken in de toekomst. Natuurlijk verdiend man eerlijkheid, maar het is een chaos in m'n hoofd en wil alles helder krijgen
Ik snap je wel hoor, wees je er alleen van bewust dat je het nu allemaal kan bedenken, maar dat je man nog 6 stappen terug zit als je het hem vertelt. En best dingen anders kan zien dan jij ze bedacht hebt. Wel geen co-ouderschap bijv. Desondanks is het natuurlijk goed dat jij er wel alvast over nadenkt wat jij wil. Als je je maar realiseert dat het ook een andere uitkomst kan hebben.
In eerste instantie zou ik je willen adviseren om volkomen open naar je man toe te zijn. Het is inderdaad echt niet fair als jij hem straks een kant en klaar plan onder de neus duwt en hem daarin niet gekend hebt. Jullie zijn bovendien samen verantwoordelijk voor de kinderen en ik vind dat je kinderen er zo min mogelijk van te lijden mogen hebben. Scheiden is 1 ding, maar zorg in ieder geval dat voor de kinderen alles goed geregeld is. Je zou daarna kunnen beginnen met het bellen van het juridisch loket. Om eventueel in aanmerking te komen voor gesubsidieerde rechtsbijstand moet je eerste contact altijd via het juridisch loket gaan! Zij zoeken dan een advocaat voor je om je te helpen. Mocht het overigens in goede harmonie gaan tussen jou en je partner en jullie zijn niet getrouwd of geregistreerd partner dan hoef je geen advocaat. Je mag het dan onderling regelen. Er moet altijd wel een ouderschapsplan komen, waarin de afspraken over de kinderen komen. Huisvesting: probeer eens antikraak. Heb ik ook gedaan. Men denkt dat je dan automatisch in een krot komt maar dat is niet zo. Camelot is een goede instantie hiervoor. Geld: zsm baan zoeken. Evt bijstand aanvragen voor de tijd tot je een baan hebt. Je hebt recht op verschillende toeslagen, deze zijn inkomensafhankelijk. Bij toeslagen.nl kun je een berekening maken. Daarnaast heb je recht op verschillende heffingskortingen van de belastingdienst: de combinatiekorting en alleenstaande ouderkorting (mits de kinderen bij jou wonen). Deze kun je per maand laten betalen. Je hebt recht op kinderalimentatie als de kinderen volledig bij jou wonen (geen co-ouderschap) en als je getrouwd was op partneralimentatie. Dit is wat ik me zo even kan bedenken (zelf gescheiden in 2011).
Ja klopt inderdaad, dat had ik fout. Je hebt recht op kinderalimentatie (alleen minder omdat je partner doordat hij de kinderen meer heeft meer zorgkosten mag aftrekken) en kinderbijslag kan bij co ouderschap ook verdeeld worden over beide ouders. Tnx @Zoe123 voor je oplettendheid
Ik ben het eens met @Mirjamrn Trouwen doe je samen, scheiden ook. Om dit alleen te willen regelen is echt een trap na aan je partner, ik begrijp niet dat je dat zou willen voor de vader van je kinderen. Leuk dat jíj alles op een rijtje wil hebben en dat jíj in de stad wil wonen, maar jullie zullen toch gezamenlijk een ouderschapsplan moeten opstellen waarin niet jouw belang of dat van je (ex)partner voorop staat, maar dat van de kinderen. Dus nee, je móet niet in dezelfde plaats blijven, maar je moet jezelf afvragen of dat misschien beter is voor je kinderen, die door deze scheiding al genoeg voor hun kiezen zullen krijgen. Een advocaat inschakelen is vooralsnog niet nodig en ik kan me voorstellen dat het kwaad bloed zet bij je partner. Ga met hem in gesprek, over jullie relatie, over jullie scheiding.. Geef hem de tijd en mogelijkheid óók alles op een rijtje te krijgen. Ga dan samen naar een mediator en probeer de scheiding en het ouderschapsplan samen (onder begeleiding van de mediator) te regelen. En als dat niet lukt kun je altijd nog naar een advocaat op zoek.
Nou precies dit.... TO, ik wil je zeker niet de les leren, je moet ie eigen keuzes maken. Maar, ik heb het ook meegemaakt vanuit de kant van jouw man en ik vind echt dat je eerlijk moet zijn naar hem toe! En realiseer je wat je opgeeft... Ik ben dus net gescheiden en heb co-ouderschap, waardoor ik dus de helft van de week mijn kids niet bij me heb. Dat had ik dus zwaar onderschat van tevoren... Vreselijk vind ik het, dat ik de helft van hun leven moet missen. Dat mijn kids soms huilend in bed liggen en papa missen (en andersom dus ook). Hartverscheurend werkelijk. Dus in die zin snap ik echt niet waarom je daar bewust voor zou willen kiezen... Het gras lijkt altijd groener.....maar er zitten zoveel haken en ogen aan!
TS, misschien dit topic eens lezen.... dit is precies hoe je man zich gaat voelen als je geen open kaart speelt nu. http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/gaat-die-pijn-minder-worden.655372/#post-20661534
Ik zit op dit moment ook in een scheiding helaas. Hoe moeilijk ik het ook vond, ik heb hem vrijwel gelijk vertelt dat ik onze relatie niet meer zie zitten. Hij is 2 dagen boos geweest. Maar nu kunnen we goed samen door 1 deur en goed overleggen en afspraken maken. We willen allebei het beste voor de kinderen. Het is de bedoeling dat ik met de kinderen in ons huis blijf wonen en dat hij ergens anders woonruimte gaat zoeken. Hij heeft ook geen recht op urgentie en hij woont dus ook gewoon nog bij ons. Geen ideale situatie, zodra je de beslissing hebt genomen wil je alles zo snel mogelijk achter de rug hebben. Maar zo werkt het nu eenmaal niet. Dus mijn advies is ook om zo snel mogelijk met je man te praten, zodat jullie alles samen kunnen regelen. Ik zou het vreselijk vinden als mijn man alles achter mijn rug al geregeld zou hebben en het daarna pas zou vertellen. Dus dat doe ik ook niet bij mijn man, hij blijft wel de vader van onze kinderen.
En jij hebt al wel een plan in je hoofd, maar wat nu als je man zegt. Hey jij wilt scheiden, ik wil de kinderen. Dus dat jij de kinderen om de week een weekend hebt ipv co ouderschap. Hoe zou je dat vinden? Na de beëindiging van een relatie of huwelijk, krijgt een minderjarig kind woonplaats bij één van de ouders. Het kind kan maar op één adres worden ingeschreven en woont daar voor de wet ook. Als de ouder waar het kind verblijft, samen met het kind wenst te verhuizen naar een andere stad of plek verder weg dat een negatief invloed zal hebben op de omgangsregeling, zal deze ouder voor de verhuizing toestemming moeten vragen aan de andere (gezaghebbende) ouder. Met co ouderschap moet je dichtbij (zelfde woonplaats) blijven ivm school, sportclubjes ed. Je bent sowieso verplicht om samen een ouderschapsplan op te zetten in belang van de kinderen.
@Jenala Ook wij hebben nog een half jaar samengewoond toen het hoge woord eruit was. Niet leuk, maar gelukkig hadden we beide zoveel respect voor elkaar dat we de overgang zo het beste konden laten verlopen (ik heb uiteindelijk een ander huis gekocht) wij hadden wel de afspraak tot die tijd niet aan 'anderen' te beginnen, om de situatie nog niet nog ingewikkelder te maken. Uiteindelijk is bij ons alles weer goed gekomen na een aantal jaar, maar ook nu ben ik echt trots op ons hoe wij het toen aangepakt hebben. Open en eerlijk, naar elkaar en de kinderen. Heel veel sterkte in jouw situatie!
Wat een vervelende situatie zeg! Ik kan me een beetje voorstellen hoe je je voelt. Ik heb jarenlang ergens achteraf gewoond met mijn man. We waren toen nog niet getrouwd. Alleen was mijn man oké toen ik zei dat als we een huis gingen kopen; we dit wel ergens anders gingen doen. Je kunt je achteraf zo eenzaam voelen, zeker wanneer je alle dagen thuis bent! Waarom ga je sowieso niet een baan zoeken? Zou het kunnen zijn dat wanneer je ook iets buitenshuis hebt, je ook minder alleen voelt? Je hebt weer wat te vertellen aan elkaar als je thuis bent; je hebt meer contact met mensen etc. Je wereldje kan heel klein worden als je fulltime thuis bent. In die zin heb ik ervaring. Ik zat noodgedwongen fulltime thuis en ik vind het heerlijk om een paar dagen buiten de deur te zijn. Hier komt bij dat het uiteindelijk ook goed is voor je financiën. Je kunt gastouder of kdv regelen. Als je na een tijdje mog steeds zo over je relatie denkt, kun je altijd nog een extra stap zetten. Heb je met je man besproken dat je je eenzaam voelt en dat een baan misschien een oplossing voor jullie is?
Na alles gelezen te hebben, denk ik dat je zelf een beetje in een dip zit. En dat is ook niet gek, als je zo lang niets omhanden hebt. Je wil je weer nuttig en geliefd voelen. Zoek dus een baan. Dat helpt sowieso bij die gevoelens, je zal andere contacten opdoen en je op een andere manier nuttig voelen. Ook kan je dan misschien beter aarden want ik heb het idee dat je eigenlijk helemaal niet weet wat je wil en waar je staat, maar dat scheiden het meest 'voor de hand liggend is'. En dat is het juist niet. Een scheiding is pijnlijk, zwaar en voor de kinderen is het altijd lijden. Er zijn gevallen waar scheiden beter is. Maar ik denk niet dat dit in jullie geval zo is, als ik heel eerlijk mag zijn. Een 'vlucht' naar de stad en weg van je man gaat je niet helpen, denk ik. Je ziet nu alleen dit als 'uitweg', maar ik denk dat je heel veel moois gaat weggooien voor eigenlijk niets...