Het klinkt allemaal zo eenvoudig zoals mijn collega's het zeggen als ik weer eens een personeelsuitje moet skippen: "dan regel je toch een meisje uit de buurt om op te passen" Onze zoon wordt over een paar weken 3jr. Regelmatig loop ik vooral, tegen het probleem aan dat ik dingen moet afzeggen of voorbij moet laten gaan omdat mijn vriend ploegendiensten werkt en we geen oppas hebben. Vergaderingen op het werk zijn standaard van 17 tot 19u en zo zijn er regelmatig dingen, personeelsuitje, etentje, verjaardagen. Wij hebben een klein sociaal netwerk. We zijn vorig jaar naar dit dorp verhuisd waar we niemand kennen. We hebben wel wat contact met verschillende buren, maar die hebben of zelf kleine kinderen, of gaan nog ieder weekend op stap. Mijn vader woont een uur rijden bij ons vandaan, mijn moeder heeft geen eigen vervoer dus is afhankelijk van ophalen/thuisbrengen (ze vindt het eng als hij bij haar logeert ivm geen traphekjes etc) en mijn schoonvader kan alleen in het weekend zijn LAT-vriendin zien ivm drukke banen, dus we willen hem ook zo min mogelijk in het weekend inschakelen. Vrienden hebben of ook zelf kleine kinderen, of zijn vrijgezelle mannen. Wij gaan ong 2x per jaar een avondje met tweeën op stap, dan logeert onze zoon bij mijn schoonvader. Maar dan ziet hij zijn vriendin dus dat weekend niet. We hebben we zussen, maar die werken ook ploegen. Enerzijds weet ik niet goed hoe ik iemand moet "regelen" die af en toe een paar uurtjes 's avonds kan komen, maar ook durf ik dat niet zo goed aan. Ik zie al gauw allerlei beren en leeuwen op de weg. Zo heeft de vriendin van mijn zus een keer een avond opgepast, ze was 2 uurtjes alleen met hem en wij zaten bij de overburen. Mijn zus had al een jaar een relatie met haar, ze is echt wel te vertrouwen. Maar toch zat ik allesbehalve lekker op die verjaardag. Een "onbekend" meisje of jongen lijkt me helemaal eng voor mijn gevoel. Wat vinden jullie? Is het zo vreemd dat ik het niet goed aandurf om onze peuter bij een een onbekende oppas achter te laten? Hoe is dat bij jullie verlopen? Binnenkort komt er een etentje met partners vanuit mijn werk, en de sociale druk is erg hoog om mee te gaan.
Ik snap het wel hoor, maar het is denk ik een kwestie van wennen. Wij nodigen de oppas altijd rond 18:30 uit, brengen dan samen de kleine (1,5) naar bed, drinken nog wat en dan gaan we. We hebben haar via een website gevonden en hadden meteen een klik. Ze is rustig en verantwoordelijk en raakt niet snel in paniek. Voordeel is ook dat onze dochter over het algemeen gewoon slaapt en er dus eigenlijk nooot iets gebeurt. Bij de selectie vond ik het verder belangrijk dat ze boven de 20 was en ervaring had. De eerste keer vond ik het heel spannend, maar nu heb ik er alle vertrouwen in. Wel blijf ik altijd een beetje in de buurt (max 30 minuten) en check regelmatig mijn telefoon. Tsja.... Hopelijk heb je hier iets aan!
Dat is niet gek hoor! Heb je geen vriendinnen/kennissen bij een sportclub ofzo of collega`s met oudere kinderen? Hier wordt eigenlijk altijd opgepast door meisjes vanuit onze kerkelijke gemeente. Wij hebben 2 zoons van 8 en 1 jaar. De oudste is meestal nog op, de jongste leg ik zelf nog op bed. De meisjes (een stuk of 3 vaste oppasmeisjes) kennen de jongens vanuit de kerk en ik heb alle vertrouwen in ze. Is er iets waar ze niet uitkomen dan appen ze even. Wel blijven we in de buurt, naar mijn zusje of schoonouders die bijna anderhalf uur verder wonen gaan ze gewoon mee. De meisjes zijn in de leeftijd van 17 tot 20 jaar, een enkel keertje komt er een jonger meisje, maar dan zorg ik dat allebei de jongens op bed liggen en weet ik dat het meisje zelf jongere broertjes/zusjes gewend is.
Ik had vroeger mn oppasgezin via een website a la oppasbron. "Ons" huidige oppasmeisje hebben we sinds een half jaar gok ik? Het is een dochter van een ex collega van me. Ik vind het niet gek dat je het moeilijk vind. Wat mij heeft geholpen is dat onze dochter goed praatte dus kon vertellen wat ze hadden gedaan. Ook is mn dochter heel makkelijk en vind het allemaal leuk... Zoek en probeer uit!
Wij wonen ook sinds kort in een dorp, zelfde verhaal eigenlijk als jouw verhaal. Familie niet zo in de buurt etc. We hebben nu wel een buurmeisje verderop die past op kids uit de hele straat en ze doet ook een opleiding voor kinderopvang. Ik vond het ook spannend omdat ik haar niet kende. Maar we hebben het gewoon uitgetest met een proef etentje in de buurt en ons kind had al amper door dat we weggingen zo leuk waren ze al aan het lezen en we kregen vlot een berichtje dat hij zonder piepen was gaan slapen. Ik was helemaal verbaasd. Dus wellicht via je buren vragen of er iemand in de buurt is die ook oppast bij hun. Ik vond het ook een fijn idee dat als er iets aan de hand zou zijn ze onze buren kende en gewoon om hulp kon vragen of aan haar ouders. Zonde als je alle leuke etentjes en uitje mist. Misschien woont er om de hoek een hele leuke oppas. Ook belangrijk voor je relatie om samen af en toe even op adem te komen in een restaurantje. Succes!
Als je al niet lekker zit terwijl je schoonzus (van een jaar, terwijl je een paar meter verderop zit) oppast dan vraag ik mij zeer af of jij er ooit aan toe zult zijn om een 'vreemde' op te laten passen...
Als je gevoel zegt nee moet je het ook niet doen ben ik van mening. Je kunt natuurlijk altijd kijken op internet of via via of ze nog iemand kennen, wellicht leer je iemand kennen waarbij je een fijn gevoel hebt. Persoonlijk zou ik het ook niet snel doen, zo'n vreemde oppas. Mijn man werkt ook in ploegendiensten, mijn moeder woont een stuk verder en kan bijna nooit en mijn schoonouders willen niet dat de kids komen slapen (hebben ook geen bedjes). Wij gaan dan ook zelden samen op stap, mijn man is 1 weekend per maand vrij en dan ga ik geregeld zonder hem op stap. Heel af en toe passen schoonouders bij ons op, maar dan is het uiteten en snel naar huis omdat hun ook naar huis willen, en 2x per jaar slapen ze bij mijn moeder. Wij gaan dan ook zelden samen weg (apart kan wel) maar hier hebben we opzich vrede mee, we doen zo'n 3 keer per jaar iets samen, zonder kinderen en verder troosten we ons met het feit dat het straks wel weer komt haha.
Wie past erop de kinderen van je buren of vrienden met kinderen. Misschien voelt het beter om via via te doen? Wij hebben een buurmeisje die oppast...stagiaire van de kinderopvang is ook nog een idee
Hebben jullie geen neefjes/nichtjes die kunnen oppassen? Onze incidentele oppas (als opa's/oma's) niet kunnen is het nichtje van mijn man. Ze is de dochter van zijn jongste tante en inmiddels 18jaar. Ze wonen hier 36km vandaan, maar dat is ook maar een half uurtje met de auto. Ze komt vaak op zaterdagavond met haar vriendje bij ons zitten. Ze brengen de kinderen naar bed en gaan dan film kijken. En wij gaan een paar uurtjes weg.
Ik snap je heel goed hoor. Wij hebben hier amper een netwerk. Sporadisch past m'n schoonpa overdag eens op, maar hij kan vanwege z'n ziekte geen hele dag oppassen dus vaak is het 1 of 2 uurtjes. Bij nood kan ik een beroep doen op de buurvrouw of tante van m'n man. Mijn moeder woont 2 uur rijden hiervandaan en m'n vader zelfs 3 uur. We voelen allebei niets voor een vreemd oppas meisje, dus doen we dit ook niet. Maar het komt ook zelden voor dat we allebei tegelijk iets hebben. Als ik een avondje met vriendinnen weg ga dan plan ik dat als m'n man thuis is en andersom ook.
We hebben wel zusjes, maar die zijn veel jonger dan wij (begin 20) en werken ook in het weekend of gaan stappen. Apart van elkaar gaan we overigens wel regelmatig weg (1x per maand ofzo, hij met zijn vrienden naar voetbal, ik met vriendin uit eten of shoppen). Hij gaat ook jaarlijks een week kamperen met zijn beste vriend, en zou het geen probleem vinden als ik bv een week met een vriendin op vakantie ging, maar dat is er nog nooit van gekomen. Ik vind het op zich wel jammer, hoor toch vaak van stellen met kinderen die elke maand wel een avond samen doorbrengen. Als wij 2x per jaar gaan zijn de verwachtingen vaak heel hoog, valt dan snel tegen. Maar dat maakt ook dat ik die avondjes ook echt reserveer voor samen, waardoor verjaardagen en werk-etentjes dus afgezegd worden.
Hebben jullie ook echt de behoefte om vaker dan 2 keer per jaar buiten de deur iets samen te doen? Mijn man en ik hebben die behoefte samen niet zo. Ook als onze zoon op bed ligt hebben we tijd voor elkaar. Mijn zoon gaat 1 x per jaar een lang weekend naar mijn moeder en dan doen we eigenlijk nog weinig buiten de deur. Maar we vinden het dan heerlijk om 's ochtend uit te slapen, zonder enkele verplichtingen of 's avonds om 20:00 nog even samen op visite bij familie o.i.d.
Ik heb ook geen groot netwerk, maar ik vond op oudermatch een stagiaire van ons kdv die nu regelmatig oppast. Fijne site hoor! Of je kunt andere moeders vragen wie bij hen oppast, of een briefje ophangen bij je kdv/psz. Je hoeft niet meteen 3x in de maand tot diep in de nacht weg te gaan, maar dat de mogelijkheid er is vind ik al heel erg fijn.
Ik kan me goed voorstellen dat het heel spannend is om een nog onbekende persoon op je kind(eren) te laten passen, maar zeker wanneer je familie te ver weg is, zal je toch verder moeten kijken naar een betrouwbare oppas. Wij hebben juist bewust aan ons netwerk in de buurt gewerkt, omdat onze familie allemaal op minimaal anderhalf uur reisafstand zit. Anders kan je nooit "iets", daarnaast is het fijn om te weten dat je kunt terugvallen op een aantal mensen in geval van nood. Helaas hebben wij de "in geval van nood"-achtervang al een paar maal nodig gehad en dan ben je heel blij met je netwerk! Onze vaste oppas (al 3 jaar) is inmiddels 18 jaar oud en is ons buurmeisje, eerst kwamen haar oudere zussen bij ons oppassen. Al verwacht ik dat we straks moeten gaan omkijken naar een "nieuwe", aangezien onze oppas volgend schooljaar eindexamen gaat doen en dan gaat studeren. Met dit meisje hebben we het als volgt opgebouwd: in de eerste periode zorgden we er voor dat de kids al in bed lagen als ze kwam (kids waren wel op de hoogte uiteraard). Inmiddels is het zo dat zij de kinderen naar bed brengt als het zo uitkomt.
Mensen die niets voelen voor een 'vreemd oppasmeisje': gaan jullie kinderen dan ook niet naar de opvang, een go of naar school? Die mensen zijn in het begin ook vreemd. Wij hebben een oppas en natuurlijk was zij in het begin ook vreemd, maar inmiddels kennen we haar zo goed. Ze begon toen ze een jaar of 18 was en inmiddels is ze 24. Ze heeft de kinderen op zien groeien. Ze heeft hier zelfs 3 weken gewoond, ter overbrugging van haar verhuizing. De kinderen zijn dol op haar. En wij inmiddels ook. De eerste keer is het spannend, voor sommigen zelfs eng. Maar geloof me, het wordt beter. Vooral wanneer je merkt dat je kind(eren) het fijn hebben bij de oppas. En eventueel oefen je een paar keer. Ga je boven zitten, terwijl de oppas beneden is. Of je gaat koffie drinken bij de buurvrouw. Of een uurtje sporten. En zo bouw je het op, wanneer je het echt heel erg moeilijk vindt. Als je er echt niets voor voelt, prima. Maar dan moet je ook niet klagen over een eventueel gebrek aan netwerk (wat ik hier vaak lees), want er zijn gewoon echt opties. Zelf zou ik in dat geval iemand van 20+ zoeken. En vraag om referenties, een goede oppas heeft die. Onze oppas volgt op onze kosten ook elke 2 jaar een EHBO-cursus voor kinderen. En die heeft ze ook nodig gehad, dus wellicht als het je helpt dat je nog aan zoiets zou kunnen denken.
Wat hopmarjanneke zegt vond ik zelf heel belangrijk; ik wilde mijn netwerk uitbreiden ook juist voor calamiteiten, niet zozeer om leuk op stap te gaan. De afgelopen paar jaar hebben wij helaas de nodige calamiteiten gehad (ernstige ziekte en overlijden van mijn vader en moeder) waardoor ik echt ineens mijn kinderen ergens kwijt moest. Gelukkig heb ik een paar lieve mensen in de buurt bij wie mijn kinderen altijd welkom zijn.
Toen onze kinderen klein waren hadden wij een kennis met twee dochters van toen 13 en 14 jaar. Zij zijn toen samen komen oppassen. Gewoon bereikbaar waren we voor vragen. Ze lagen wel altijd al op bed. Alleen onze jongste (ze zijn begonnen toen onze jongste ik dacht 11 maanden was) werd nog wel eens wakker in de avond. En die hebben we uitgelegd wat ze dan konden doen. Uiteindelijk hebben ze 9 jaar opgepast ofzo. Ze kregen uiteindelijk een baan dus toen iemand om de hoek gevraagd die daar inmiddels ook de leeftijd voor had. Ik denk dat je ook echt dat je even moet wennen. Maar het is daarna zo fijn dat je gewoon savonds iemand hebt als je een verjaardag of een etentje hebt. Ik paste zelf vroeger ook wel eens op met een vriendin vanaf toen ik 12 was, heb je dat zelf nooit gedaan? Meiden (en jongens ook soms) vinden dat erg leuk en zijn ook verantwoordelijk genoeg. Appen of bellen als er iets is. Ik vind het wel alleen prettig als ik ze wel ken via via ofzo. Helemaal onbekend zou ik niet zo fijn vinden. Bij de overburen namen wij trouwens gewoon de babyfoon mee
Ik heb die behoefte om vaker samen te zijn wel, mijn vriend ook. Omdat we simpelweg elkaar te weinig zien om echte gesprekken te voeren. De avonden dat onze zoon op bed ligt vallen eigenlijk weg. De ene week heeft mijn vriend avonddienst en komt hij pas thuis als ik al slaap, andere week moet hij om 6u beginnen en gaat hij tussen 20-21u naar bed. Ik werk 5 ochtenden en 3 middagen, dus we zien elkaar doordeweeks heel weinig. Voordeel is natuurlijk wel dat we hierdoor minder opvang nodig hebben omdat we elkaar aflossen, maar hierdoor komen we te weinig toe aan elkaar. We hebben meer overleg dan echte gesprekken. Dat lukt meestal alleen als we echt een keer samen zijn. Tijdens bv een boswandeling wil onze zoon voortdurend aandacht in zijn enthousiasme, ziet bv een denneappel-boom-hond enz. Komt inderdaad bij dat sommige dingen nu eenmaal moeten. Mijn baas wil iedere 6 weken vergaderen van 17-19u, en als dat in de week valt dat vriend avonddienst heeft dan zit ik omhoog met oppas. En baasjelief steigert als je vaak afzegd voor de vergadering...
Dat is toch niet vergelijkbaar, mijn kids naar naar een gastouder omdat ik MOET werken en geloof me, ik breng ze met tegenzin naar de gastouder. De gastouder is een gediplomeerde dame met ervaring, bovendien krijgt ze zo nu en dan controle en past ze niet op in mijn huis. Naar school is heel wat anders, ik zie en juf of meester niet als oppas.. hij/zij is er om mijn kind les te geven. Bovendien is school een verplicht iets, weggaan met je partner niet.
Wij hadden eerst een oppas via mijn schoonbroer en schoonzus, dat was niet handig omdat we regelmatig op dezelfde avond oppas nodig hebben. Nu past de dochter van de fysio af en toe op. Ze is 18 jaar. De eerste keer dat ze oppaste waren we in het centrum gaan eten en konden binnen 5 minuten thuis zijn als dat nodig was. M was toen 3 maanden geloof ik. Op zo'n plaatselijke marktplaats op Facebook staan bij ons ook vaak oproepjes van meiden die willen oppassen. Zo kun je ook een oppas zoeken en als je op hun Facebook kijkt zie je vaak meteen wat voor een meisje het is.