Viel jouw bevalling mee of tegen?

1 van de eerste woorden die ik las over bevallen was 'totaal ruptuur'. En nog meer horrorverhalen. Vergeleken met de beelden die ik in mijn hoofd gehaald had, viel het medisch gezien heel erg mee. Wat heel erg tegen viel waren de weeënstormen. Ik werd vlak voor de weeënstormen gecontroleerd en er werd gezegd dat ik 5 cm ontsluiting had. Toen kwam er de eerste keer meer pijn dan ik had verwacht en helemaal geen adempauze. Als het weg leek te gaan was de volgende alweer op aan het bouwen. Het niet weten hoe lang het nog ging duren vond ik naar. Uiteindelijk duurde het maar 20 minuten van daar tot volledige ontsluiting. Persen duurde ook maar 10 minuten. Achteraf gezien viel het reuze mee. Op het moment dat ik niet wist hoe en wanneer het ging eindigen en hoeveel erger het zou gaan worden raakte ik in paniek. Ik kan er positief op terug kijken.

2e bevalling. Ik dacht terug aan dat het niet zo heftig was als dat ik mij voorgesteld had en ging er vrij rustig in vergeleken met de eerste keer. Er zijn veel positieve verhalen over de tweede bevalling. Vanaf de eerste wee die doorzette duurde deze bevalling 2 uur. In het begin zat ik nog lekker aan de telefoon en ben ik door degene aan de lijn naar het ziekenhuis geschopt omdat ik niet wilde geloven dat het nu wel door zou gaan zetten. Daar aangekomen duurde het een half uur voor ik mijn 'kleine' op mijn borst had liggen. Dit half uur wil ik nooit meer overdoen. Dit keer een weeënstorm van 10 minuten. Nog veel heftiger dan de eerste keer. Er viel niet tegenop te puffen en ik raakte in paniek. Ik moest gaan persen zonder het gevoel dat ik er klaar voor was. En mijn zoontje bleek behoorlijk fors. Vooral in zijn schouders. Het heeft een hele tijd geduurd voor ik over deze bevalling heen was en de roze wolk eindelijk verscheen. Nog steeds voel ik mij er niet helemaal lekker bij als ik eraan terug denk. En kan een reden zijn om niet voor een derde kind te gaan als de tijd er rijp voor is.

 

Eerste kwam via keizersnede dus maar heel kort (lichte) weeën gehad dus geen pijn. Wat ik wel heel erg naar vond was het feit dat ik mijn benen niet meer kon voelen na de ruggenprik. Raakte daardoor in paniek. Herstel ging verder heel snel.

Tweede was een natuurlijke bevalling. Ik heb werkelijk waar nog nooit eerder zoiets moois en bijzonder meegemaakt. Ik vond het ondanks de pijn een prachtige bevalling en het viel me 100% mee.

 

Tsjaa de eerste vond ik best wel pittig eerlijk gezegd. Werd ingeleid en t duurde lang allemaal, denk ook dat mijn lichaam er helemaal nog niet klaar voor was toen (39weken). Uiteindelijk een ruggenprik gehad en toen ging het allemaal prima want ik voelde niks meer haha.

De tweede bevalling was thuis in 6 uurtjes, super fijn, alleen het laatste half uurtje waarin ik van 3 naar 10cm ging was écht wel heftig maar goed, dat was maar een half uurtje haha. Deze bevalling vond ik veel fijner en viel me mee!

Moet wel zeggen dat ik stiekem nu toch wel weer een beetje 'bang' ben voor de bevalling

 

Ik vond bevallen toch wel heftiger dan ik had ingeschat. De kracht van de natuur die dan helemaal bezit van je neemt... En de gedachte: k*lere wat doet dit pijn! Maar het ging wel sneller dan ik had verwacht.

De tweede leek erop, maar nu was ik voorbereid, dus ging het zoals verwacht. Viel wel mee, vooral omdat het nog sneller gedaan was.

De derde ben ik heel simpel in: die viel vies tegen. Rotbevalling (al mag ik nog zeker helemaal niet klagen vergeleken met hoe het ook zou kunnen... ).

 

Ik vond bevallen geweldig! Weeenstorm van begin tot einde, 2 uur moeten persen, flinke knip en een gebroken stuitje masr heb het absoluut niet als pijnlijk ervaren. Duurde ook maar 6 uurtjes.
Zou het supergraag nog eens meemaken.

 

Eerlijk gezegd vond ik bevallen een piece of cake.. ingeleid, weeenstorm en even geperst. Geknipt en gescheurd, maar volgens mij heb ik een hoge pijngrens heb geen kik gegeven.

De kraamtranen en onrust eerste paar dagen vond ik veel minder leuk

 

Ik vond de pijn na de bevalling (het hechten en de hechtingen in de 1 a 2wk na de bevalling) erger dan de bevalling zelf.
Mn zwangerschap vond ik wel best zwaar. Heb altijd gezegd, doe liever 5 bevallingen achter elkaar dan 9mnd zwanger zijn..

Maar op papier had ik dan ook niet zo'n zware bevalling..

 

Hier is het beide keren tegengevallen. Ze lagen er allebei verkeerd voor (met hun kruin) waardoor ik qua centimeters bleef steken en ik uren in een weeenstorm zat.

Bij de eerste moest het persen heel snel doordat de hartslag van zoontje steeds even wegviel. Gelukkig is het goedgekomen maar was wel heftig.

Bij de 2e viel het persen heel erg tegen doordat hij nogal fors was en ik extra moeite moest doen om zijn schouders en heupen eruit te krijgen.

Al met al heb ik nog steeds een vervelend gevoel als ik terug denk aan (vooral mijn 2e) bevalling en zie ik als een berg op tegen de bevalling die nog komen gaat.

 

Pfoe. Op dat moment vond ik het echt vreselijk, mn weeën waren amper op te vangen, en als de een ging dan had ik max 30 seconden voor de volgende kwam. De eerste zes uur deden mn weeën niks. Om toen in 3 uur tijd van 0 naar 10 te gaan. Ja dat was heftig, ik was ook al enorm moe voor ik mocht persen, en ik mocht nog "even" en uur persweeën weg zuchten. Vreselijk.

Maar, gelijk toen hij eruit was zei ik "ik zou het gelijk weer doen" en zo zie ik het nog steeds. Op dat moment viel het me tegen, omdat je geen idee hebt hoeveel pijn je nog kan hebben en hoelang het duurt. Maar als ik er nu op terug kijk, zou ik het zo weer doen!

 

Viel mee, maar ik ben wel in 3,5 uur bevallen, dus niet echt representatief voor een gemiddelde bevalling. Op het moment dat ik de pijn niet meer kon handelen, zat ik volop in de persweeën en was ik er dus al. Daardoor weet ik nu de 2e keer dat ik in principe aan kan zonder pijnstilling. Ben alleen heel erg benieuwd of het de 2e keer echt sneller ga. Hoor daar ook wisselende verhalen over.

 

Ik vond de eerste alles meevallen, eigenlijk. Natuurlijk waren de weeën op het laatst heel heftig (rug- buik- en beenweeën zonder pauze tussenin), maar net op het moment dat ik dacht: en nu ben ik het zat, zat ik op 10 cm.
Mijn oudste is in bad geboren en dat was geweldig. Het persen ging rustig maar vlot (een uurtje), ik heb van de hele uitdrijving eigenlijk niets gevoeld.

De tweede was minder, omdat het zo snel ging. Van de eerste wee belandde ik direct in een weeënstorm die drie uur duurde. Geen tijd om in bad te gaan dus. Het persen duurde maar 10 minuten maar ik vond het vervelend, omdat ik op mijn rug lag en me zo machteloos voelde. Ik had het idee dat ik het niet kon, dat ik doormidden zou scheuren. De vk van het ziekenhuis haalde me er echt door.

Het hechten viel me beide keren ook alles mee (was een klein beetje ingescheurd). Ze hebben alleen een koelvloeistof gebruikt voor verdoving en dat ging prima.

 

De eerste viel me erg mee. 17 uur weeen. Ik kon me erg goed concentreren. Het persen vond ik verschrikkelijk, de verhalen van: dan kun je eindelijk wat doen, dat is zo fijn' golden voor mij niet, ik vermoed dat ik geen echte persweeen heb gehad (bij alledrie overigens niet).
De tweede vond ik heel naar, viel erg tegen. Juist omdát het de eerste keer zo goed ging, dacht ik dit wel even te doen. Maar ik kon me niet concentreren en dus vond ik het heel pijnlijk. Persen durfde ik niet, ze had er in 5 minuten kunnen zijn maar heb het toch een half uu tegen gehouden.
De derde viel weer mee, de gewone weeën dan, duurde wel iets langer, maar helemaal in mijn coconnetje, ik was zo relaxed. Het persen vond ik wederom vreselijk, hij lag ook nog eens scheef, dus ik moest zoveel kracht zetten wat in bad niet kon (wat ik wel wilde). Dus uiteindelijk toch op bed, maar ik ervaar persweeen volgens mij anders dan de meerderheid van de vrouwen

 

De eerste viel mee, volgens het boekje. De tweede viel tegen. Die duurde nog geen half uur maar je moet toch naar 10cm dus dat deed mega pijn. Wel beide keren schadevrij eruit gekomen en dat was een enorme meevaller

 

Bevalling is me heel erg meevallen.
Niet veel pijn ervaren als ik me maar goed kon ontspannen ging het goed
Kleine 20min geperst. (Zonder persweeën, heel vervelend)
Helaas knip moeten krijgen doordat dochter er gewoon niet doorheen pastte. Later bleef ze ook nog eens steken met haar schoudertje.
Het ergste/pijnlijkste van de gehele bevalling vond ik het hechten. En de genezing van de knip.

Kortom alles meegevallen & hoop dat het bij een hopelijke 2e bevalling net zo zal gaan.

 

Het laatste deel, de ongeplande sectio, viel tegen. Vooral het herstel ervan.
Ik ben ingeleid en het opvangen van de weeën ging prima, deed wel zeer natuurlijk maar het was goed te doen. De laatste cm deed alleen wat zeer maar achteraf bleken dat persweeën te zijn.
Omdat onze zoon nogal flink was, pastte hij gewoon niet door het geboortekanaal. Na vier uur persweeën waarvan een halfuur actief persen mocht ik naar de ok.
Ik had binnen vier uur ontsluiting, pijn viel reuze mee en dan nóg een sectio, dat vind ik nog steeds jammer. Persdrang negeren vind ik bijzonder onmenselijk Al met al zou ik het zo tien keer overdoen uiteraard.

 

Het viel mij alles mee. De eerste keer was wel wat heftiger dan de tweede omdat ik geen goede persweeen had en de hartslag van mijn dochter soms omlaag ging en na de bevalling kreeg ik nog een fluxus. Maar de pijn was goed te doen. De tweede was echt een eitje. Hele goede weeën en meneer was er snel.Hoop dat de 3e ook zo makkelijk gaat

 

Ik vond mijn bevallingen het leukste van heel mijn zwangerschappen. Eindelijk kon ik eens actiefiets doen en zou eindelijk het resultaat van de zwangerschap op mijn buik liggen.
Ik zou het nog wel 100000 keer willen doen. Zwanger zijn zelf vond ik niets aan. Ondanks dat die vlekkeloos verliepen, maar het was echt omdat de weg naar een kind was, niet omdat ik zwanger zijn nou zo leuk vond.
Ik heb trouwens 2 natuurlijke thuisbevallingen gehad.

 

Viel wel mee.
Vliezen braken, gelijk weeen om de 2 a 3 minuten en in het ziekenhuis aangekomen zat ik al op 8 cm
Baby had het wel zwaar... trage hartslag door de snelheid van se bevalling, hij zat vast achter mijn schaambot en de navelstreng zat om zijn nekje.
Al met al 1 uur liggen persen zonder vooruitgang...met vacuuumpomp was het zo gebeurt.
Uiteindelijk binnen 3 uurtjes bevallen. Vacuuumpomp was ik heel bang voor, maar voelde als een verlossing na zolang persen zonder dat er iets gebeurde...
Zou het zo weer doen!

 

De eerste viel mij erg mee.

Bevallen in ongeveer 2,5 uur zonder weeën en lichte persweeën. Toen de vk kwam (i.v.m. klein beetje bloedverlies) zat ik op 7 cm. Bij 10 cm vliezen laten breken en toen moest ik nog 30 minuten persen. Dat ging niet zo makkelijk ivm zeer lichte persweeën. Resulteerde wel in een subtotaalruptuur die in het ziekenhuis gehecht is.
Ik vond de hechtingen en de 1e keer poepen (na 8 dagen m.b.v. lactulose) pijnlijker dan de bevalling

2e bevalling ging ik nieuwsgierig tegemoet. Was erg benieuwd of ik weeën ging voelen of niet. Uiteindelijk heb ik buikweeën gehad. Vanaf het moment dat ze zeer deden was mijn dochter er 1,5 uur later. 8 minuten persen. Had korter gekund maar durfde eerst niet te persen en moest rustig aandoen ivm uitscheuren. Deze keer een heel klein scheurtje gehad, niet gehecht en geen last gehad. Na 3 dagen liep ik weer vrolijk rond in huis (wilde wel eerder maar had bedrust ivm scheurtje)