Zijn hier dames bekend met het gebruik van duphaston en postnatale depressie? Hielp het? en hoelang duurde het voordat je je beter begon te voelen?
Hoe gaat het nu met je? Ben je er al wat aan gewend? Bij de paroxetine moest ik best lang opbouwen en vond het vrij pittig.
Na de geboorte van de eerste (of tijdens de zwangerschap al) heb ik een depressie ontwikkeld. Na de geboorte werd het op een gegeven moment extreem. Ik ben geen prater irl, dus heb veel dingen weggestopt. Extreme horrorbevalling, in combi met waarschijnlijk zwangerschapssuiker, groot kind, schouderdystocie en grof geweld... Ik heb twee jaar met alle niet verwerkte teleurstellingen van de bevalling en de periode daarna (traag herstel en meer) rondgelopen tot de plannen om mezelf iets aan te doen te serieus werden, toen heeft mijn vriend me meegesleept naar de huisarts. 2,5 jaar paroxetine heeft me rustiger gemaakt en ik heb voor mezelf dingen op een rijtje kunnen zetten. therapie heb ik nooit gevolgd omdat ik dat niet wilde. achteraf was het misschien beter geweest. Aan het eind van de zwangerschap van de jongste gleed ik weer af in een depressie vanwege angst op herhaling en gelukkig is toen met 41w gekozen voor een ks ipv inleiding. Daar ben ik gezien ook haar extreme geboortegewicht heel blij mee. De kraamtijd liep dan ook heel anders, alles ging een stuk beter en ik heb een jaar na haar geboorte (moest verplicht nog een jaar doorslikken) de paroxetine afgebouwd. Niet in de paar weken die er voor staat, maar in 4-5 maanden telkens gehalveerd (pillensnijdertje erbij) tot ik geen ontwenningsverschijnselen meer had en dan weer halveren. Ik ben nu twee jaar van de medicijnen af maar de depressie speelt nog steeds, weliswaar op de achtergrond maar het zal niet uit zichzelf zomaar verdwijnen. Alleen wil ik nooit weer antidepressiva slikken, hoewel het me geholpen heeft om te relativeren en ik rustiger na kon denken, het maakte me ook suf en emotieloos. Dat zijn een paar lastige jaren geweest voor mijn relatie.
Hoi, Ik ga t preventief slikken na de geboorte. Dit omdat ik al twee jaar heel veel last heb van PMS en de kans op PND daardoor groter is. Ik ben benieuwd. Xx
Ik zou dat zelf niet willen. Had echt een roze wolk bij mijn dochter en heb wel het gevoel dat de nog steeds aanwezige depressie daardoor milder is geworden. Deze keer er ook wel huiverig voor maar ik zou de afvlakking door medicatie niet willen in die eerste weken.
Dit is geen medicatie waarvan je afvlakt. Het is geen antidepressiva. Tijdens je zwangerschap bouw je veel progestron op. Na je bevalling daalt die normaal gesproken van torenhoog naar heel laag. Deze hormoonschommeling kan zorgen voor een PND. Bij preventieve behandeling slik je meteen na de geboorte de Duphaston ( lijkt op progestron) Na 2 weken bouw je deze langzaam af. Zo krijgt je lichaam niet te maken met deze enorme schommeling. Uit onderzoek blijkt dat de kans op PND dan aanzienlijk daalt. Vooral bij mensen die eerder een PND hebben gehad of dus veel last hebben van PMS (van 40% naar 7%). Ik wordt behandeld door Eileen Engels in samenwerking met de huisarts. We gaan t zien of t werkt. Na al die ellende die ik heb gehad met hormonen vind ik het zeker het proberen waard.
Oh dat wist ik niet, ik dacht dat het een Ad was, Maar dat klinkt dan wel erg goed. Daar ga ik me ook op inlezen want wil uiteraard geen herhaling van die depressie nu ik vrij stabiel ben.
Dacht idd dat je dacht dat t een AD was. Ik zal mijn ervaring achteraf plaatsen. Ik hoop dat t werkt natuurlijk. Mocht je begeleiding willen bij eventuele volgende zwangerschap dan is Eileen wel een aanrader vind ik. Info kan je vinden op kraamtranen.nl
Hoi meiden. Sinds 2 weken slik ik duphaston. Merk wel wat verschil moet ik zeggen. Voel mij iets beter we wachten af meiden. Hoe gaat het daar?
Ik heb het vrijdag bij mijn eerste bezoek aan de verloskundige voorgelegd en zij vindt het zeker iets om ons in te gaan verdiepen tijdens deze zwangerschap. Ik blijf dit topic en je/jullie bevindingen volgen! Heel fijn om te lezen dat je verschil merkt. Wanneer ben jij bevallen? Nog maar net neem ik aan, aangezien je het sinds kort slikt?
Nou mijn dochter is 8 maanden nu. Maar heb gelijk hulp gezocht na de bevaling. Naar de pycholoog geweest etc. Maar niks hielp het gevoel bleef terug komen. Paar weken geleden naar de gynaecoloog geweest en nu mee gestart. Ik had welleens dagen dat ik zo down was dat ik ook welleens denk van dat ik pmdd heb. Hoe voel jij je nu? Eva
Wat goed zeg! Fijn dat de verloskundige zo meedenkt! Zie nu pas dat je al zwanger bent van de 3e. Gefeliciteerd! Ik zal hier iig mijn ervaring plaatsten na de zwangerschap. Hopelijk heb je er wat aan!
Mijn oudste is al weer 7 dus het is al vrij lang aan de gang. Niet zo heftig meer hoor. De zwangerschap van de tweede liep heel anders (geen prenatale depressie o.a.) maar tegen het eind kwamen toen de angsten. Door een hele fijne kraamzorg en daarnaast nog ad het eerste jaar ben ik er doorheen gekomen. Na het stoppen met de ad en vooral na het stoppen met de bv na 1,5 jaar (vond ik erg moeilijk maar tegelijkertijd mooi omdat dochter zelf stopte) kreeg ik weer een dip maar heb me ook daar doorheen geworsteld zonder hulp. Ik ben nog niet de oude, nog niet zo vrolijk als voor mijn twee kinderen, maar ook voor die tijd speelde depressie al wel een kleine rol in mijn leven. Eigenlijk sinds de puberteit dus kunnen we wel stellen dat het hormonaal is bij mij. Ik heb drie jaar een mirena gehad (pil reageer ik sterk op) en daardoor heb ik het gevoel dat het allemaal wat in balans is gebleven. Nu gieren de hormonen door mijn lijf maar merk ik ook dat ik toch wel blij kan zijn met kleine dingetjes zoals het voorjaarszonnetje of de vogels die beginnen te kwetteren. Ik heb de VK op de hoogte gebracht en ook benadrukt dat ook zij alert moet zijn omdat ik snel dingen bagatelliseer. Daar ziet ze wel doorheen. Daarnaast moet ik gewoon eerlijk zijn. Voor mij een hele grote stap hoor! Emoties tonen... Ik heb de kraamzorg benaderd of ik dezelfde hulp kan krijgen als 4 jaar geleden. Dat neemt al heel wat zorgen weg. Mijn eerste kraamhulp was NL een enorm onbeschofte botte hork die me op geen enkele manier steunde. Ik was toen zo overdonderd dat ik niet mijn mond open heb getrokken maar stilletjes alleen verder afgleed. Al met al nu al heel veel ondernomen voor mijn gevoel, om herhaling te voorkomen. En er volgen nog meer stappen! VK wil me naar de pop poli. Bij de tweede ook geweest maar omdat ik toen al onder controle bij de huisarts was (en poli net opgestart was) zagen ze het nut niet in van nog meer begeleiding. Hopelijk deze keer wel.
Heel goed van je dat je meteen aan de bel hebt getrokken, maar erg naar dat je hier al 8 maanden mee rond moet lopen. Ik weet hoe dat voelt ben blij dat je nu een manier hebt gevonden die voor jou lijkt te werken. Genieten is zo belangrijk! Er komt als nieuwe mama al zoveel op je af!