Hoi allemaal, Inmiddels zijn we al 1,5 jaar aan t wachten op baby 2. Mijn man en ik hebben alle standaard onderzoeken gehad en daar kwam uit dat we heel vruchtbaar zijn. Het zou zeker binnen 1,8 jaar moeten lukken volgens de cijfers. IUI heeft geen zin, omdat onze eigen kans al hoger ligt. Maar toch knaagt het bij mij. Dan was ik toch allang zwanger geraakt? En nog een heel jaar wachten! Dat verkleind mijn kansen natuurlijk EN met IUI toch? Ik ben op zoek naar bemoediging en misschien ook wat humor. Want ik zit er even doorheen. En de gouden tip natuurlijk Groetjes, Apie
Inderdaad een second opinion. Mijn oudste zus is daarmee kunnen beginnen met een ICSI traject. Met hun is ook niets mis volgens de artsen. Maar gezien ze al heel wat jaartjes langer (10...) bezig zijn, hebben ze de hakken in het zand gezet.
Hoeveel kans hebben jullie op een spontane zwangerschap? Ons percentage was ook hoger dan de percentages met iui. Met 1,5 jaar hebben wij de stap naar het zkh gezet en toen kregen wij te horen dat we in totaal twee jaar zelf moesten proberen voor ze ons wilde helpen en we de eerste onderzoeken zouden krijgen. Vanaf eind oktober zes maanden dus nog. Gelukkig waren ze welwillend in het zkh en hebben we in die maanden de onderzoeken gehad en eind februari mochten we al starten voor de eerste iui (1,5 mnd eerder dan de twee jaar). En ik snap het ook nooit helemaal, hoe kunnen je kansen zonder iui groter zijn dan met iui? Als je zelf al zo'n goede kans heb, wordt ie door iui toch alleen maar nog hoger? Ik heb het nooit gevraagd in het zkh, maar misschien goed voor je beeldvorming om dat wel eens te vragen? Nu nog 1 jaar wachten vind ik ook echt lang en zou zeker terug gaan naar de ha en eventueel een second opinion vragen ja. Mmm, sorry dat ik je met mijn berichtje niet kan laten lachen. Veel succes gewenst!
Ja, daar zat ik ook aan te denken. Wel lastig. Mn man reageerde met: o goed nieuws! Dus ik weet nog niet of hij daar zin in heeft. Zijn vertrouwen in artsen is groot.
Tien jaar? En dan nog moesten ze wachten? Echt bizar! Is er nu een oorzaak gevonden dat ze door mochten voor ICSI?
Onze kans was 54÷ per jaar. Dat is ook wel hoog. Maar ik denk dan: dan is het toch juist gek dat er niets gebeurd? En ik ben inmiddels wat ouder dan toen we startten. Ik zal het eens navragen waarom IUI geen zin zou hebben.
54% is veel. Ja, zo raar dat het dan toch niet lukt hè? Onze kans was 37% terwijl m'n man uitzonderlijk goed zaad heeft (zeggen ze in het zkh), toen was ik 36 en dit wordt ons derde kindje. Weet je al wat je gaat doen? Wanneer heb je weer een afspraak?
Moesten wij ook doen voor de derde ondanks dat we altijd hulp nodig hadden. Weliswaar alleen Iui met een beetje hormonen, maar toch, dat ene zetje. Ik geloofde er niet zo in en had het al een beetje opgegeven, want ik had voor mezelf 36 jaar gezien als mijn stop leeftijd. Maar toen bleken de artsen toch gelijk te hebben! Dus wie weet.
Ik heb contact gehad met het ZH en we gaan het er nog een keer over hebben. Hopelijk kunnen we toch eerder starten!
Ja, klopt! En dank je! Zo bizar, 28 jaar en ik word maar niet zwanger, 35 jaar en ik word binnen 6 maanden zwanger!
Nou, even een update: ronde 21 is helaas net aangebroken. De gyn vindt het goed als we toch in juni al gaan starten met iui. Ze gaf wel meteen aan dat het zonder medicatie zou zijn. En ik moet zelf thuis het eitje opsporen met ovulatietesten. Wel heel fijn dat ik niet dagelijks naar het zh hoef voor een echo. Maar het maakt me ook wat onzeker. Hoe weet je dan dat het eitje groot genoeg is? Bovendien mag ik alleen smorgens testen met de tweede keer plassen. Maar dat doe ik al twee maanden en dan mis ik blijkbaar de piek, of ik heb geen eisprong. Naja, de intake bij het fertiliteitsteam komt nog, dus dan kan ik mn vragen stellen. O ja, ik had ook een heel laag ijzer en laag Vitamine D gehalte. Ik heb me daar even op ingelezen en ook dat kan voor onvruchtbaarheid zorgen. Hopelijk krijgen we nu snel een babytje!!
Voor je ijzer en vitamine D zou ik even bespreken bij de kliniek, of zelfs bij je huisarts. Beide zijn relatief makkelijk op te vangen. Als je vitamine D echt heel laag is zou ik aansturen op een boosterdosering en dan pas normale suppletie, anders ben je voorlopig nog wel even bezig met suppleren voor je in de normale range komt.
Helaas werd ook daarin weer zeer teug houdend gereageerd. Ik kreeg het advies om 400ie per dag te gaan slikken. Maar ik slikte zelf al drie maanden 1000ie per dag. Nou, ga dan maar naar 4000ie zei de gyn. Tja, mn tekort zal drie maanden geleden dan wel enorm zijn geweest. En wss heb ik nu veel geduld nodig voor mn niveau weer okee is. Met een tabelletje heb ik uitgerekend dat het nog wel zo n drie maanden zal duren voor ik op een gezond niveau kom (80 nmol/l). Ik ga idd nog wel even bij mn huisarts kijken of er iets te regelen valt. Het frustreert me wel behoorlijk dat artsen niet naar je persoonlijke situatie en naar jouw lichaam kijken. Maar zich zo sterk vasthouden aan gemiddelden en aan cijfertjes. Ik kreeg notabene een formulier mee voor het testen met ovulatie testen, waarop stond: "de eisprong vind altijd 14 dagen voor de menstruatie plaats. Dit betekent dat u bij een gemiddelde cyclus van 28 dagen, de eisprong op dag 14 hebt."
Een vriendin van mij had dit ook en was ook 36. Ik heb haar toen aangeraden een second opinion te nemen. Dat was toevallig bij een academisch ziekenhuis, daar bleek dus dat zij helemaal niet op een natuurlijke weg zwanger kon worden. (Het zaad van haar man kok de eicel niet binnen dringen). Dus icsi gehad en toen vlot zwanger. Als ze had gedaan wat haar 1e gyn zij, zou ze pas veel later hier achter zijn gekomen