Hoi allemaal! Ik heb een klein (maar voor mij mentaal vermoeiend) probleem. Ik ben 6,5 week geleden bevallen van mijn eerste kindje, een lief dochtertje. Uiteraard is iedereen heel blij met haar, maar het lijkt als mijn schoonmoeder dat in het bijzonder is. Op alles moet gereageerd worden met "ik wil wel oppassen hoor", "wanneer mag ik oppassen?" etc. Meerdere keren aangegeven hier zelf nog niet klaar voor te zijn. (ik werk snachts, en vind het al moeilijk om haar die 8,5u bij papa te laten.) Niet ten nadele van papa, het voelt eigenlijk gewoon nog niet goed om bij haar weg te gaan! Laat staan dus naar iemand die haar nog lang niet zo goed kent als wij zelf doen. Ik snap heus wel dat ik blij moet zijn met een schoonmoeder die graag op wil passen, en ik neem aan dat ik hier uiteindelijk ook absoluut geen problemen mee ga hebben. Maar nu voelt het nog zo onnatuurlijk, gewoon slecht, om haar ergens anders heen te brengen! Ook omdat er zo onwijs op aangedrongen wordt, we zien ze zeg 2 keer per week? en elke keer wordt het oppassen wel een keer of 5 aangehaald. Ik word hier onwijs moe van, hoe vaak moet ik nog aangeven dat dat nu gewoon nog even niet goed voelt? Herkennen jullie dit? En hoe hebben jullie het (bij voorkeur vriendelijk) aangegeven dat er met oppassen toch echt even gewacht wordt?? Alvast bedankt voor de reacties!
6.5 week geleden bevallen en nu al weer aan t werk in de nacht? Je hebt toch reacht op 9 maanden geen nachten? Maar goed als het niet goed voelt niet doen. Wellicht over 2 a 3 maandjes ern keer een uurtje voorstellen zodat jij naar de kapper kan oid? Afgebakende tijd maar dan heeft oma wrl even opgepast
Je hebt toch minstens 10 weken bevallingsverlof? En vooral nachten hoeven in het begin toch nog niet? Nou ja.. gewoon 1x duidelijk zeggen. Bedankt voor je aanbod, lief van je, maar ik ben daar nu nog niet aan toe.
Heel herkenbaar! Toen het bij ons na een aantal maanden dan toch moest vanwege werk vond ik het nog steeds niet leuk met exact dezelfde redenen die je zelf al beschrijft. Gun jezelf de tijd en gewoon haar negeren als ze het nog eens oppert. Je hebt het al aangegeven dus is genoeg. Stopt ze er dan nog niet mee dan je man nog eens laten zeggen dat haar tijd nog wel eens komt. En inderdaad, wat ben je alweer snel aan het werk!!
Ik denk dat ze 6,5 maand is... en dat lijkt mij een prima leeftijd om oma eens een paar uur op te laten passen maar ik ben daar vrij makkelijk in.
10 maart 38 weken zie ik in een eerder bericht. Dus 6,5 klopt dan wel. Inderdaad erg snel zeg.. Is dat je eigen keus? Ik zou het gewoon zo zeggen zoals je het voelt
Ik zou dat op een gegeven moment echt zeggen als die opmerkingen blijven komen. Iets van 'ik heb nu een paar keer gezegd dat ik dat nog niet wil. Ik vind het niet prettig dat je dat wel steeds blijft zeggen. Bedankt voor je lieve aanbod. Wanneer de tijd rijp is zal ik er zelf om vragen'.
Maak een afspraak met haar voor over 3 maanden bijvoorbeeld. Heeft zij iets om concreet naar uit te leven, en jij bent van het gezeur af. Uiteraard hoef je niet direct een hele dag te doen maar een uurtje om te beginnen is voor hun ook leuk en voor jou iets makkelijker te overzien. En ergens moet je toch beginnen met dat loslaten. Dat is een moeilijke en dat blijft moeilijk, maar ook noodzakelijk.
Heb je oppas nodig? Zo niet, dan kun je toch aangeven dat je het lief aangeboden vindt maar dat het niet nodig is? Hier wordt ook niet zomaar opgepast. Sowieso niet omdat mijn ouders het niet meer aankunnen en mijn schoonouders te ver weg wonen. Maar oppas regel ik enkel als het echt niet anders kan en dan nog zo kort mogelijk.
Bij mijn baan zijn het alleen nachtdiensten, en het is een eigen keuze geweest om zo snel weer aan het werk te gaan. 6,5 week (morgen 7) klopt. Ik weet niet waarom ik het zo idioot lastig vind. Maar het opdringen helpt er zeker niet in mee. Meerdere keren al aangegeven er niet klaar voor te zijn en als het nodig is, het vanzelf aan bod komt. Maar dat is volgens mij tegen dovemansoren gezegd. Ik wil ruzie erom ook zoveel mogelijk ontwijken eigenlijk, voor de rest klikt het prima! Ik wil binnenkort ook graag weereens paard gaan rijden, dan zal ik ook oppas nodig hebben (zo'n ukkie naast allemaal beesten van 400+ kg zie ik veiligheidstechnisch absoluut niet zitten), maar het staat mij gewoon onwijs tegen op het moment om haar dan te vragen. Aan de andere kant wil ik "oma" ook niet tekort doen. Maar ik word in dit vlak gewoon de boeman gemaakt en dat vind ik niet leuk! M'n vriend trekt z'n mond namelijk niet open, ookal vindt hij het idee van onze dochter "wegbrengen" ook afschuwelijk. Blijft een lastige kwestie. Ik ga het zometeen nogmaals proberen op een vriendelijke manier weer 6 x weg te praten. Maar dat is met de dag lastiger
Kun je niet zeggen dat ze over (bijvoorbeeld) een half jaar een keer op mag passen en wanneer het heel misschien eerder is je het haar zeker laat weten. Maar wanneer ze er steeds om vraagt je jezelf hier niet prettig bij voelt en het de kans verkleint dat het eerder zal worden.
hihi.. ik had mijn kinderen altijd mee in de wandelwagen, terwijl ik er met 6 weken alweer op sprong.. pasrd opzadelen, wandelwagen erbij.. en beide meenemen naar de bak.. nu was mijn ruin wel zo braaf dat wanneer de kleine een kik gaf hij gelijk erna toe ging om te kijken.. zelfs als hij niet wou komen uit de wei.. zorgde de kinderwagen of buggy er wel voor dat hij kwam.. hij was gek met de kids.. *oh wat mis ik mijn oudje, vorig jaar helaas laten inslapen*..
Is het je schoonmoeders eerste kleinkind ? En jij zelf zit nog volop in de hormonen, als iemand maar naar je kind wijst wil je zijn strot al afbijten , dus geen wonder dat je niet erg positief reageert op de herhaalde verzoeken van schoonmoeder. Het kan wel helpen om je te realiseren dat je hormonen hier inderdaad een rol bij spelen. En als je bij oma op bezoek bent even een boodschapje te gaan doen zodat oma een momentje heeft met haar kleindochter . Maar dat kan ook nog best een paar maanden wachten hoor.
Lieve schoonmoeder, bedankt voor het aanbod om op te passen. We vinden ons dochtertje nu nog te klein om iemand, wie dan ook, te laten oppassen. Een baby hoort bij papa en/of mama, zeker wanneer ze nog zo jong zijn. Wanneer ze wat ouder is dan mag je zeker een keer oppassen, zullen we afspreken dat we het over een tijdje weer aankaarten? Je hebt groot gelijk hoor. Mijn moeder past hier soms een paar uurtjes op de jongste. Hij is net 1 jaar maar uit logeren doe ik voorlopig echt niet.
Ik zou niet zeggen dat het ‘niet goed voelt’. Het kan zijn dat je schoonmoeder dit op zichzelf betrekt. Ik zou aangeven dat het niet nodig is. Het is toch ook nog niet nodig? Ik begrijp uit je verhaal dat papa snachts toch thuis is? Zoiets: “bedankt voor het aanbod. Heel erg fijn dat we weten dat ze bij je terecht kan. Voorlopig is dit nog niet nodig. Maar mochten we een keertje omhoog zitten, zullen we aan je denken” Als ze blijft vragen om wanneer en dit niet voldoende is, zou ik duidelijk zijn. Sommige mensen hebben nu eenmaal behoefte aan duidelijkheid en een aangegeven termijn kan daarbij helpen. Positief blijven: bedankt voor het aanbod, erg lief/fijn dat je kunt oppassen, etc. En dan aangeven dat je baby nog erg klein is, oppas voorlopig niet nodig is en dat ze over een paar maanden best een keertje mag oppassen.
Nou ik weet wel waarom je het moeilijk vindt, omdat het gewoon onnatuurlijk voelt om je kind van zeven weken oud Bij iemand anders onder te brengen. Dus helemaal niet gek hoor! Ik zou niks beloven over wanneer je het wel wil. Mijn schoonmoeder heeft pas opgepast toen mijn kinderen al een stuk ouder waren. Mijn moeder heeft eerste keer ‘moeten’ oppassen toen wij een bruiloft hadden toen mijn oudste vijf maanden was. Mijn moeder vond dat juist zelf best wel spannend, omdat zij zelf zich juist heel bewust was van het feit dat zij veel minder goed mijn dochter haar gewoontes kende.
Je kan t altijd nog op bonding gooien en technisch gezien is dat precies wat je doet. Dat de eerste periode alleen de vaste verzorgers haar verzorgen en oppassen en dat dat naarmate de tijd vordert en je kleine groter wordt die kring uitgebreid wordt. In nederland mogen op de kdv's sinds kort alleen nog maar dezelfde gezichten staan op een babygroep ivm opbouwen van vertrouwensbanden te veel gezichten zou dat in de weg zitten als ze nog zo klein zijn. Geloof maximum van 2 vaste gezichten op een groep.
Ik snap het wel hoor! Mijn dochter is nu twee en ik vind het nog steeds moeilijk om haar naar een oppas te brengen. De enige die ik volledig vertrouw is mijn moeder. Helaas is die nu een tijdje naar het buitenland dus moet ik er aan gaan geloven... Maar leuk is het niet!
Hier zoon van 8 mnd. En die gaat nooit uit logeren. Ook passen opa's en oma's niet op. Ze mogen altijd komen knuffelen maar qua opvang gaat ie gewoon naar de gastouder. Paar uurtjes per week. Ik heb ook een aversie tegen het willen oppassen van schoonmoeder. Maar dat komt omdat ze erg slecht ter been is en daarnaast onze neefjes altijd volpropt met suiker als ze daar op past.