Anderhalf jaar geleden ben ik gescheiden van de vader van mijn meisje. Scheiding verliep rustig, inboedelverdeling zelfs ook. Vooral de babyspullen zijn niet verdeeld, maar bij mij op zolder gezet, voor het geval één van ons nog een kindje zou krijgen. Nu is mijn ex recentelijk gaan samenwonen met zijn vriendin in een groot huis in de stad. Ik woon zelf buiten de stad in een klein poppenhuisje met mijn meisje. De kinderwagen staat bij mij vreselijk in de weg, dus hup, naar zijn huis ermee. We hebben m immers ook van zijn ouders gekregen (iets waar hij tijdens de verdeling van inboedel nogal op gebrand was). Gisteren opgehaald en vandaag kom ik erachter dat hij de wagen te koop heeft gezet. Volgens hem gaat de opbrengst naar zijn ouders. Ze zouden dat goed kunnen gebruiken namelijk. Dat ik zelf iedere maand de eindjes aan elkaar vast moet knopen, lijkt hem niet zoveel te interesseren. Ik heb voorgesteld dat we de opbrengst verdelen, óf dat de wagen weer bij mij op zolder komt te staan. Hij weigert echter ook maar een millimeter mee te bewegen. Wat vinden jullie? Staat hij in zijn recht en stel ik mij aan? Of heb ik ook recht op een deel van de opbrengst? Liefs, Aster
Ik zou zeggen: vind je het echt de moeite waard om hier een strijd over aan te gaan? De wagen stond bij jou al vreselijk in de weg dus je wilde er hoe dan ook van af. Ik begrijp uit je verhaal dat je er een beetje van baalt dat je ex het breder heeft dan jij, heel begrijpelijk! Ik denk alleen dat je met een strijd over die kinderwagen alleen maar gedoe en problemen krijgt....
Ik vind je stelt je aan had je hem nooit daar moeten neerzetten . Tuurlijk is het even kut want dan had jij hem ent zo goed kunnen verkopen , Maar als ik iets verkoop wat ik gehad heb van me moeder vraag ik ook wil je het bedrag terug ze zegt toch nee maar omdat ik dat netjes vind bied ik haar het geld aan.
Hij heeft tijdens de inboedelverdeling al gezegd die wagen te willen? Dan is het toch logisch dat hij de wagen nu krijgt? Wat hij er dan mee doet is zijn eigen zaak. Mijn ex en ik hebben ook nog wat onverdeelde spullen staan na 4 jaar. Als hij iets wil verkopen wat van begin eigenlijk al van hem is moet hij dat zelf weten. Betaald hij alimentatie? Dan zeker zou ik er niks van zeggen.
We hebben tijdens ons huwelijk ook dure dingen van mijn ouders gehad en die zijn gewoon verdeeld. Zo hebben we een flinke bijdrage gekregen voor de vloer destijds. Na de scheiding werd de vloer verkocht en dat geld is verdeeld tussen ons tweeën. Toen was vragen aan mijn ouders of ze het terug wilden onzin. Ik reageer zo sterk, omdat hij altijd loopt te zeuren over iedere cent. En ja, hij heeft meer dan genoeg. Woont in een huis van 700.000 euro en ik zit in een sociale huurwoning. Waar ik voor 85% verantwoordelijk ben voor ónze dochter. Hij betaalt een klein deel alimentatie, maar houdt zich niet aan de afgesproken omgangsregeling, waardoor de alimentatie eigenlijk een wassen neus is. De wagen (van 1000 euro) is buiten de verdeling gehouden, omdat we die nog gemakkelijk voor een volgend kind hadden kunnen gebruiken. Ik had met alle liefde een volgend kindje in die wagen gezet. De afspraak was dat de wagen bij hem zou staan als hij meer ruimte zou hebben. In plaats daarvan verkoopt hij iets wat voor 50% ook van mij is, achter mijn rug om.
Maar hij zegt dat hij het geld terug geeft aan zijn ouders al had die gezegd dat is een deel voor mijn motor was het anders geweest , Maar als je het idee heb dat het oneerlijk gaat kan hij dan misschien winter kleding en schoenen voor jullie dochter kopen heb je al zoiets geprobeerd ?
Ws heb je volledig gelijk... .. Maar is een kinderwagen van €1000 nu tweedehands nog veel waard? Zeker als die al een aantal jaren op zolder heeft gestaan, dan is het zeker een oud model. En sommige strijd kan je niet winnen met je ex weet ik uit eigen ervaring helaas. Je kan hoogstens hem netjes op de hoogte stellen van jouw mening en dat je het erg jammer vind dat hij nu hier zo mee omgaat terwijl bv de vloer van jou ouders wel eerlijk verdeeld was. Maar wat hij er dan vervolgens mee doet..... Daar heb je helaas heel weinig invloed op jammer genoeg. Sterkte, je frustratie hierover is begrijpelijk en niet leuk!
Ik zou geld buiten de emotie houden. Je dochter heeft meer aan een vader en moeder die geen ruzie hebben met elkaar. Laat hem zn alimentatie voor jullie dochter maar gewoon betalen. En als hij zo’n huis kan kopen dan zal de alimentatie echt wel iets meer zijn dan een wassenneus. Of je bent akkoord gegaan met een veel te laag bedrag. Een kind zou namelijk niet in levensstandaard achteruit moeten gaan. Mijn ex zou officieel inmiddels iets van 350-400 euro p.m moeten betalen. En die heeft en kan echt geen huis van 7 ton betalen hoor. Daar krijgt hij geen hypotheek voor.
Ik persoonlijk zou het lekker laten gaan. Zou niet willen dat er een strijd komt om een kinderwagen. En ik persoonlijk zou dan niet eens de kinderwagen van ex zijn ouders willen gebruiken. Qua je reactie over de omgangsregeling dat vind ik iets heel anders. Als jullie daar afspraken over hebben en 1 van beide leeft deze niet na dan moet daar iets aan gedaan worden. Maar dat staat los van een kinderwagen vind ik.
Ik denk ook niet dat als je 2de kindje zou krijgen je nieuwe partner deze zou willen gebruiken , ik toch niet Heb heel de babykamer van men pluszoontje er net uitgeknikkerd want wil men eigen kamer kiezen. Wil niets van hem en zen ex Ik snap echt je frustratie wel maar alles hangt ook af hoe jullie getrouwd waren, ingemeenschap van goederen of niet als je hieraan een juridisch straartje aan zou willen geven (wat ik persoonlijk niet zou doen) Ik heb bij men ex ook heel men huisraad moeten achterlaten omdat meneer beweerde dat alles van hem was en ik had geen zin in een rechtszaak dus dat hij er maar mooi in stikt haha
Uit je reactie is te lezen dat er meer speelt dan alleen die kinderwagen. Laat het los. Zo beginnen vechtscheidingen. Je dochter heeft meer aan twee ouders die goed met elkaar kunnen. Zéker gezien jullie geschiedenis als ik je eerdere topics eens doorlees...