Niet wetende waar ik moet beginnen met schrijven en vragen over onze zoon van 5. Al vrij vlot viel mij op dat hij anders is dan onze oudste zoon.. Hij ontwikkelde zich op een hele andere manier, sprak sneller, pikte dingen heel vlot op, is gevoelig en erg leergierig met de bijbehorende uitdagende vragen waar ik niet altijd gelijk een antwoord op kon geven. Toen hij 3 was (bijna 4) was hij klaar op het KDV, hij had daar totaal geen uitdaging meer en zijn in overleg gegaan met het KDV/school. Zo gezegd zo gedaan kon hij toch eerder starten op school, nog net voor onze jongste zoon werd geboren. Ideaal leek mij, voor hem maar ook voor thuis. Inmiddels zit hij in groep 3, en zijn we ruim anderhalf jaar verder. Hij is versneld door groep 1 heen gegaan om door te stromen naar groep 2. In groep 2 bleek dat hij zich vlot ontwikkelde, rekenen vind hij geweldig en ook lezen. De juf heeft in overleg met ons besloten hem extra werk aan te bieden en heeft de rest van de tijd in groep 2 het laatste verdiepte arrangement gevolgd. Er is toen al aangekaart dat we dit wel in de gaten moeten houden om te kijken of hij zich zo blijft ontwikkelen of dat het hem toch te zwaar wordt. Hij zit nu in groep 3 en volgt aldaar wederom het extra verdiepte arrangement, krijgt extra lesstof en geeft aan dat hij het allemaal wel prima aan kan. Wel is vorige week besloten dat hij iets minder opdrachten kreeg nav zijn reactie dat hij het toch wel erg veel vond om in een week tijd af te krijgen. Daaraan vast hangt dat hij de laatste tijd veranderd is in gedrag, meer woede uitbarstingen thuis en soms op school. Dit komt vaak tot uiting wanneer iets niet helemaal gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft, hij is ontzettend perfectionistisch! Alles moet in 1x goed gaan en mag niet fout gaan. Vorige week werd ik aangesproken door de juf over zijn kunnen op school, hij valt op. De juf denkt dat het zinvol is hem te laten testen op HB omdat hij daar veel tekenen van laat zien. Ik zelf heb ook al een tijd dat gevoel maar nog nooit wat mee gedaan omdat ik het eerst liever aan wil kijken zonder gelijk alles uit de kast te trekken, ik denk zelf ook dat er een stuk hoogsensitiviteit om de hoek komt kijken. Maar nu lijkt het er dan toch van te komen dat hij getest moet worden, op advies van school. Als hij volgend jaar de overstap maakt naar groep 4 zal hij wellicht in de topklas terecht komen (wel met IQ test van 130+ dacht ik). Maar nu komen er allerlei vragen in mij op! Waar begin ik, waar en hoe laat ik hem testen? Wat zijn de kosten hiervan en worden deze vergoed? Moet ik met hem naar de HA voor een doorverwijzing? Moet ik dit allemaal wel opstarten, belast ik hem niet teveel met deze onderzoeken? Wie kan mij een beetje op weg helpen?
Ik zou allereerst beginnen met: willen jullie zelf dat hij op zijn intelligentie getest wordt? Denk je daar zelf ook iets aan te hebben? Of is het echt alleen omdat het een soort verplichting is vanuit school voor die topklas? Edit.. Ik lees nu iets beter wat je schrijft, ik was een beetje snel haha. Ik zou zelf eens rondneuzen op internet wat betreft aanbieders voor het afnemen van dergelijke iq-onderzoeken en eventuele aanvullende begeleiding bij jullie in de buurt. Dan krijg je misschien een iets helderder beeld over het hoe en wat en kan je ook kijken wat goed voelt voor jullie. Wijzelf hebben besloten onze middelste niet te laten testen (heeft een soortgelijk traject doorlopen als jullie zoon ), maar vooral omdat wij denken dat het voor ons (en belangrijker haar) op dit moment gewoon niets extra's toevoegt. Het is hier op school ook geen vereiste is om deel te mogen nemen aan het meer- en hoogbegaafde traject (1 dag in de week samen allerlei andere zaken behandelen en doen met een gespecialiseerde docent op dit gebied). Verder wordt zij al goed in de gaten gehouden en begeleid door de ib'er + juf (die zelf een master die richting bijna afgerond heeft). In jullie situatie kan het misschien meer handvatten bieden voor jullie en hemzelf. Onze dochter heeft gelukkig weinig last meer van haar perfectionisme, al vermoed ik wel dat er iets als hoogsensitiviteit speelt, het is alleen nog prima behapbaar voor haarzelf, ons als ouders en gezin én school. Overigens heb ik met onze oudste wel ervaren dat de meeste kinderen dergelijke onderzoeken juist als enorm leuk ervaren. Bij haar maakte een intelligentieonderzoek deel uit van het dyslexie-onderzoek
maak helemaal geen zorgen! ik vind trouwens de school echt geweldig klinken. Ik zou hem wel laten testen als dat de voorwaarde is voor de topklas. hoe vind je een psycholoog die dat doet(als je in zuid holland woont dan kan ik je de gegevens van onze deskundige geven) het moet echt iemand zijn die met kleine kinderen werkervaring heeft. onze school arts gaf ons de naam. (met 3 jaar oud ) als je het via de ggz doet hoef je niets te betalen. daar weten ze ook namen. consultatiebureau heeft vaak ook namen. zo een school heeft ook namen met wie ze samen werken. dus dat zou geen probleem worden. wij kregen 80% van het geld terug van de verzekering omdat onze deskundige geen contract heeft met de verzekering. dus naar je verzekering bellen kan ook voor 100%! maak je helemaal geen zorgen. kinderen vinden in het algemeen erg leuk zo een test. eindelijk iets dat niet saai is. en het is voor 1 jaar geldig en kan niet herhaald worden binnen 2 jaar. dus wachttijd van 2 jaar tussen 2 tests. gevoeligheid, faalangst perfectionisme en nog een paar andere zaken, daar krijg je straks adviezen voor, hoe je ermee om moet gaan. die kunnen nooit helemaal verdwijnen, maar het kan zo goed komen dat die geen belemmeringen meer zijn. of veel minder erg/heftig worden. sommige opvoedkundige adviezen zijn ook echt heel erg anders dan voor de kinderen zonder ontwikkelingsvoorsprong. dus opvoeding moet je dan ook aanpassen waardoor je snelle verbetering zult zien in het gedrag. maar wel vermoeiend omdat zo een slimme kind straks met 7-8 jaar oud best een uitdaging wordt voor de ouders. omdat wat zij kunnen en begrijpen (en kunnen verwerken) niet echt overeenkomt met hun beperkte ervaring. soms grappig maar soms ook heel zielig.
hij is nu nog 5 jaar maar voor straks een leuke link: https://www.kiwi-electronics.nl/educatieve-elektronica/thames-kosmos-kits
hij moet thuis ook uitdagend speelgoed. wat denk je van circuits bouwen?https://www.kiwi-electronics.nl/educatieve-elektronica/snap-circuits/snap-circuits-thema-kits/snap-circuits-sound-scs185 hele leuke dingen waar hij zich bezig kan houden met boekjes etc.
vergis je niet over de leeftijden op de dozen. (8 jaar voor geluids circuit bijvr beeld.) zoontje kreeg die met 4 jaar van de psychologe. werd er rustig van.
Onze oudste hebben wij ook nooit laten testen. Geen idee ook of ze HB is, ze is in ieder geval niet op haar achterhoofd gevallen , maar haar gedrag levert niet zoveel problemen op als bij mijn zoon en ze lijkt tevreden met het pluswerk op school. Mijn zoon is nooit erg makkelijk geweest qua gedrag. Ja, ondertussen kennen we hem en weten we hoe we er mee om moeten gaan, maar school blijft een uitdaging en dat heeft regelmatig bijsturing nodig. Het luistert nogal nauw allemaal bij hem. Op de kleuterschool had hij een juf die daar goed mee om kon gaan en dat scheelde veel. Daarna hebben we echt de nodige problemen gehad, een moeilijkevgroep en leraren die zich geen raad wisten met hem. In groep 3 hebben we hem laten testen, omdat zijn gedrag echt zoveel problemen gaf. Die testdag vond hij super! Hij bleek inderdaad een iq > 130 te hebben. Daarnaast is hij heel gevoelig, legt de lat hoog, wil niet om hulp vragen etc. Ik denk dat in ons geval die test zeker nut heeft gehad om school ook wat inzicht te geven, aangezien het geen topleerling is, maar wel een kind wat een bepaalde aanpak nodig heeft. Helemaal vlekkenloos verloopt het niet, maar helaas zijn er hier in de omgeving geen scholen met veel kennis van hb in huis. Oh ja, hij is ook heel gevoelig, dat speelt zeker mee.
Ik zou niet alleen sec een IQ test doen, maar een kinderpsycholoog (met ervaring met HB?) laten kijken naar je kind als geheel (waarbij IQ test een onderdeel zal zijn). Je hebt een reden om actie te ondernemen nu, namelijk omdat het niet lekker loopt met je kind en je meer problematisch gedrag signaleert. Via huisarts kun je dan een verwijzing krijgen en wellicht een beetje afhankelijk naar wie je toe gaat, zitten er geen kosten aan verbonden (moet je even in voorwaarden van je verzekering kijken). Wij hebben onze dochter laten onderzoeken ivm probleemgedrag thuis (o.a. heftige huil- en driftbuien) via het RIAGG en ik heb nooit een rekening gezien . Zij vond de IQ-test overigens hartstikke leuk , en omdat zij zelf ook 'klachten' had (vond het echt niet fijn om zoveel boos en verdrietig te zijn!) was ze ook gemotiveerd om te gaan. We gingen ook echt om HAAR probleem op te lossen. Het kan ook heel bevrijdend zijn voor je kind om te horen te krijgen waarom hij/zij 'anders' is dan klasgenoten. Heb je het al eens besproken met je kind? Ze bleek hooggevoelig, meerbegaafd maar met een fors dysharmonisch profiel (meer uitdaging bij rekenen nodig, maar juist meer begeleiding bij taal), met neiging tot perfectionisme ... Deze kennis heeft ons erg geholpen om haar beter te begrijpen en beter bij haar aan te sluiten, waardoor het nu eigenlijk prima gaat met haar.
Mocht je in West-Brabant of Utrecht wonen, kan ik mensen aanraden waar jullie je kind kunnen laten testen. Een mogelijk HB kind testen, is toch anders dan dezelfde test afnemen bij een kind waarvan je verwacht dat er sprake is van een cognitieve achterstand. Het is dus wel prettig als de tester dat weet en daar ervaring mee heeft. Het kan ook prettig zijn als dezelfde persoon (of in ieder geval hetzelfde bureau na afname van de test ook nog iets voor jullie kan betekenen. Vraag sowieso na welke testen de psycholoog heeft en welke test ze voor jullie kind zou willen gebruiken. Er zijn namelijk verschillende testen. Niet iedere test is even geschikt voor elke persoon. Alleen is iedere test toch een kostenpost in aanschaf. Ideaal zou een psycholoog de juiste test kiezen die het beste bij het kind past. Maar wat als hij die test toevallig niet heeft? Het is dus ook wel handig om zelf eens te kijken welke voor- en nadelen elke test heeft. Bij de veel gebruikte WISC-test mag de afnemer niet doorvragen en mag ook geen feed-back geven. Maar voor een kind dat angst heeft om fouten te maken en misschien wel eens te ingewikkeld denkt, kan dat heel vervelend zijn en daardoor de uitslag beïnvloeden. Als ik het goed zeg, maar bijvoorbeeld bij de SON-R wel doorgevraagd worden. Ik ken jullie zoon niet en ik ken de testen ook niet goed genoeg hoor! Dus vraag mij niet welke test het beste zou zijn. Maar ik weet wel dat het zinvol is hier goed op door te vragen zodat er een passende test wordt gekozen voor jullie kind. En niet uit gewoonte / beschikbaarheid automatisch voor WISC of Rakit wordt gekozen 'want dat doen we altijd bij kinderen van die leeftijd.' Een ander ding om naar te vragen als je een een test laat afnemen, is of degene die de test afneemt ook degene is die de test scoort. Dit is schijnbaar niet altijd het geval. Terwijl de afnemer soms wel belangrijke signalen kan zien die in het verslag zouden moeten staan of die de conclusie / aanbevelingen zouden kunnen beïnvloeden. Een test is duur. De kans is groot dat je hem zelf zult moeten betalen. En als een test is afgenomen, zou je eigenlijk een poosje geen nieuwe test moeten afnemen. Zeker niet dezelfde test. Maar ik denk dat twee verschillende IQ-testen relatief kort achter elkaar afnemen, ook niet echt bevorderlijk is. Zorg dus dat je echt goed rondvraagt en een goed gevoel hebt bij de tester. Je doet het niet zomaar even over.
Meiden, bedankt al voor jullie info! Hier kan ik al veel mee, ik heb volgende week een gesprek met de juf en de IB'er van school. Wat ik begreep nadat ik ook al wat info heb ingewonnen bij moeders is dat school de WISC III test toe laat. Voorgaande jaren waren er kennelijk ook kinderen die de Rakit test hebben gehad die werden niet toegelaten omdat deze niet aan de eisen zou voldoen. Ik heb 2 adressen op het oog in omgeving Utrecht, dat is waar wij wonen en prima ervaringen over hoor. 1 van deze is een orthopedagoog/kinderpsycholoog. Maar eerst wil ik graag het gesprek op school afwachten wat hun advies is. Onze zoon weet ondertussen dat hij wel anders is dan andere kindjes uit zijn klas, zo zegt hij zelf dat andere kindjes 2 of 3x een uitleg nodig hebben bij opdrachten...hij zegt dat hij vaak dit al zelf uitgevonden heeft of maar 1x de uitleg nodig. Zijn interesses liggen ook anders, hij heeft weinig binding met kindjes..1 jongen speelt hij graag en vaak mee omdat ze naar wat ik gehoord en vernomen heb op 1 lijn liggen.
Inmiddels zijn we weer een tijd verder. Ik heb contact gezocht met een orthopedagoog, aan het einde van deze maand hebben we een intake gesprek staan. Zij gaat en kan ons verder helpen, ook de HA heeft een doorverwijzing geschreven vanwege zijn probleemgedrag die behandeld/begeleid moet worden. Ik zit soms werkelijk met mijn handen in het haar Enerzijds begrijp je je kind heel goed maar toch blijven er vele momenten dat het zo moeilijk gaat en alles botst. Hij geeft ook zelf aan dat het in zijn hoofd een chaos is en dingen niet goed kan begrijpen. 1 struikelblok is nu over, hij heeft afgelopen weekend zijn zwemdiploma behaald! Wat een weken gingen daar aan vooraf, hij had er geen zin meer in. Hij gaf aan dat hij het maar saai vond, dat hij alles wel kon en het onzin vond om alles elke week te laten zien. De lessen begonnen huilend in een hoekje bij de douches. De laatste weken had hij een positief gesprek van mij nodig en dan kon hij er weer even tegenaan in de les. Helaas heeft hij bij het afzwemmen niet alles kunnen laten zien door alle drukte in en rondom het zwembad, hij is huilend naar mij toe gekomen om te zeggen dat hij het niet meer fijn vond. Hij vond het te druk in het zwembad, hij vond de ballon aan zijn pols in de weg zitten, verstond de badjuffrouw met microfoon niet goed en tot overmaat van ramp was het bad te vol met kinderen en ouders die meezwommen. Gelukkig heeft hij vorige week tijdens het proefzwemmen laten zien wat hij in zijn mars heeft.
Wij hebben een soortgelijk traject doorlopen en bij ons heeft school de verschillende onderzoeken gefinancierd. Ze hebben daar budget voor wanneer de hulpvraag vanuit school komt. Bij ons liepen ze tegen het gedrag van onze zoon aan en wilden ze dat we hulp zochten. Prima, maar dan moesten zij maar aantonen wat dat dan moest zijn. Uiteindelijk heeft ie een WiscII test en een psychomotorisch onderzoek gehad waar we echt mee verder konden. Succes met jullie vervolgstappen en sta voor je kind! Het is erg belangrijk dat je zelf in de gaten houdt dat hij het beste krijgt. Niemand kent m zo goed als jullie
Onze dochter is getest en wij hoeven daar niet voor generale. We hebben een beschikking gekregen van het Buurtteam. Dat is dus ook nog een mogelijkheid.
Ach arme knul ik zie hem zo in het zwembad zitten, onze knul us nog een stuk jonger maar ik herken vooral het hooggevoelig. Hij zou het zelfde doen als jou zoon. Gefeliciteerd met de zwemdiploma, gaat hij nog door naar b?
Indien school een test adviseert, zouden zij dat dan niet betalen? Ik las het nog eens door, maar compacten ze wel genoeg als hij het teveel werk vindt om af te krijgen? Gelukkig heeft hij nu zijn zwemdiploma, een zorg minder.
Volgens mij gaat school de onderzoeken niet financieren, ik zal het volgende week eens navragen wanneer wij weer een evaluatie gesprek hebben. Voor nu denk ik dat we wel in de categorie vallen dat het gedeclareerd kan worden ivm de doorverwijzing. We zullen het zien, en anders betalen we het wel zelf (al blijft het een klap geld). Het is vooral dat je merkt dat je kind vastloopt, thuis, op school en op andere plekken waar we zijn. Het doet zo'n zeer om je kind gefrustreerd te zien worden.
Ergens hield ik er al rekening mee dat het zo zou verlopen, de muziek stond hard aan waar hij geen fan van is. En ik schrok van de hoeveelheid ouders die meezwommen tijdens het afzwemmen (wie dat bedacht heeft ) Hij vond het maar raar en verschrikkelijk dat ouders meezwommen. Tijdens een reguliere les oke, maar niet tijdens het afzwemmen voor je A-diploma. Hij stopt nu, hij wil echt niet door voor zijn B. Paar weken geleden heb ik de hulp ingeroepen van de zwemonderwijzer en ook hij gaf aan dat het dan beter was de situatie na zijn A niet te forceren en te stoppen. Natuurlijk is het beter door te gaan voor B, dan zijn ze net wat veiliger en krachtiger met zwemmen. Maar daar is de situatie niet naar voor hem.
Nu je dat zo zegt zou je inderdaad denken van wel, ik ga het bespreken op school. Wat bedoel je precies met 'compacten'?
compacten is dat je minder werkjes maakt van de onderwerpen die je al goed weet. de juf kijkt eerst wat de leerling weet en die dingen hoeft hij niet te oefenen. of sommige onderwerpen minder oefenen. omdat de leerling al verder is en het al kan. zo creëer je extra tijd voor verrijking en verdieping. compacten kunnen naast minder oefeningen ook inhouden dat jij de instructies niet hoeft van de juf. wanneer de juf de klas uitleg hoe zij iets moeten maken of een nieuw onderwerp uitlegt, bijvrbeeld spellingsregels zeg maar kan de leerling die het al weet ergens anders zijn verrijking maken. dus weinig of geen instructie of instructie lessen, en weignig oefeningen. die leerling krijgt instructies apart over de verrijking stof en verdieping.