Hoi allemaal. Ik had vanaf het begin het idee om ‘blind’ de bevalling in te gaan. Geen cursus, geen verhalen lezen of films kijken, maar het gewoon over mij heen laten komen. Natuurlijk snap ik dat de bevalling pijn gaat doen, maar het lijkt mij ook ontzettend bijzonder om te doen en ik kijk er echt naar uit. Vertrouw er op dat de verloskundige / gynaecoloog mij er door heen helpt en zegt wat ik moet doen. Door van te voren teveel te weten ben ik bang dat ik er juist zenuwachtig voor ga worden. Maar nu loop ik richting het einde en elke keer als ik met een andere vrouw met kinderen in gesprek raak gaat het over hun bevalling. Zelfs mannen beginnen erover: “Het is alsof je favoriete café ziet afbranden”. Ik wil dat helemaal niet weten! Plus dat werkelijk élke vrouw die ik spreek het onverstandig vindt dat ik zo “onvoorbereid” de bevalling in ga. Wat vinden jullie hier van? Zijn er meerdere vrouwen die ook blind de bevalling zijn ingegaan? Heb je voor je gevoel toen wat gemist door geen cursus oid te hebben gedaan? Of was je juist heel voorbereid en heb je daar veel aan gehad op het moment zelf?
Ik heb er nog helemaal geen ervaring mee, maar ik sta er (tot nu toe) helemaal hetzelfde in als jij! Ik wil geen horror bevallingsverhalen horen, die je ongevraagd tóch verteld worden. Natuurlijk is het allemaal wat eng, omdat het onbekend is. Maar ik heb vooral zin in de bevalling, en dat wil ik graag zou houden Ben benieuwd wat de reacties zijn van de vrouwen die wel ervaring hebben
Ik ging niet volledig ‘onwetend’ de bevalling in, ik had wel bevallingservaringen gehoord etc. Maar ik ging er bewust wel open in, ik wilde geen verwachtingen hebben en ‘harde eisen’ stellen aan wat wel en wat niet moest gebeuren etc. En ik vond dat heel fijn! Ik kon gewoon in het moment aangeven wat ik wel of niet wou, er waren geen verwachtingen die niet uitkwamen etc. Ik ben er heel tevreden over Bij de tweede merkte ik dat ik wel een harde eis aan mezelf had opgelegd; geen pijnstilling! Dus toen ik voor een ruggeprik koos, voelde dat even als falen - tot ik doorhad dat ik mezelf die beperking had opgelegd en dat gewoon niet had moeten doen. Heerlijk bevallen met ruggeprik dus
Hier de eerste keer dus ook gedaan, helemaal niks geen voorbereidingen of cursussen. Had er wel vertrouwen in dat de verpleegkundige ofzo wel een beetje op weg zou helpen. En idd toen ik ging bevallen was dat ook zo. Ze hebben verteld hoe ik het beste kon ademen en ook wat er gebeurde enzo. In principe is me dat goed bevallen. Ga het nou voor de 2e keer doen en deze keer met alleen de ervaring van de eerste bevalling. En Nooitnaar andere mensen luisteren, als het over bevallingen gaat is de ene nog erger als de andere. Heel veel succes! Het gaat je zeker weten lukken
Wij hadden wel de cursus 'samen bevallen' gedaan. Vooral voor m'n man was het heel fijn om te weten wat er precies gebeurde en hoe hij kon helpen. Voor hem gaf dat veel houvast. Ik ben er verder ook vrij blanco ingestapt in ieder geval zonder geboorte plan etc. Liet het allemaal op me af komen. Het is zoiets overweldigends hoe goed je ook bent voorbereid je heb eigenlijk geen idee die 1e keer
Bij de eerste werd het een inleiding en verliep zo anders dan ik had gehoopt dat ik daar niet positief op terug kijk maar dat had meer te maken met de onzekerheid of het met haar wel goed ging komen. Bij de tweede dus juist wel heel veel gelezen maar vooral had ik heel veel vertrouwen in mijn lichaam.. Mijn tip is om vooral vertrouwen in je lichaam te hebben. Je klinkt verder wel realistisch dus denk dat het wel goed komt.
Bij mijn eerste zwangerschap was ik doodsbang voor de bevalling. Ik stak m’n kop in het zand en schoof het lezen van boeken/informatie elke keer voor me uit. Ook op het forum kwam ik nooit bij het onderdeel ‘de bevalling’. Alleen de topic titels maakten me al misselijk. Tot m’n vliezen braken bij 35 weken... Weeen kwamen en ik lag daar in bed te paniekeren. Geen idee wat me overkwam en wat ik moest doen. Na een uurtje of 2/3 besloten voor een keizersnee ivm stuitligging. Ik heb dus alleen het begin van de bevalling onvoorbereid gedaan maar toch besloten het bij de tweede anders te doen. Ik heb een cursus hypnobirthing gedaan. Geen horrorverhalen maar vertrouwen in je lichaam krijgen. Natuurlijk bevallen. Bevalling was nog steeds geen pretje, pijnlijk en niet aan te raden. Maar ik wist wat ik kon doen en dat gaf veel rust! Dat is mijn ervaring. In plaats van niks te doen qua voorbereiding kun je ook iets zoeken wat bij je past!
Ik heb geen cursus gedaan, dat was niets voor mij. Ik heb wel een paar boeken gelezen, zodat ik in ieder geval iets wist (van Claudia de Breij tot Duik in je weeën ) Achteraf had ik wel ietsje meer oefeningen willen leren. Nu doe ik 3 keer een privéles zwangerschapsyoga. Met een fijne docente, puur gericht op ontspanning en ademhalingsoefeningen.
Ik heb zwangerschapshypnose gedaan. Goed voor ontspanning. Verder blanco erin. Super vk aan mn zijde en medische indicatie dus ik was al in t zkh.. Geen bevalplan oid geschreven. Heb daar niks mee en t gaat toch altijd anders dan je verwacht.
Ja hoor, bij de eerste heb ik ook niets gedaan. Wel een vriendin van mij die een jaar eerder bevallen was, en die vertelde wel dat het het grootste vrouwengeheim was dat er bestond haha. Verder heel nuchter ingegaan. Mijn moeder vertelde altijd dat het voelde als erge buikkrampen. Met een prikkelbare darm wist ik daar alles van. Ik had bij de eerste ook nog geen internet weet ik nog, ik maakte er geen gebruik van. Dus zoals dit forum kende ik al helemaal niet. Toen de bevalling begon ontkende ik het. Totdat ik echt op handen en knieeën zat te wiegen. Ging helemaal vanzelf. De rest eigenlijk ook. Mijn lijf nam het over van mijn geest zonder angst of een dit kan ik niet ervaring. Maar als dit niet gebeurt is het ook goed. Kan je weinig aan doen met voorbereiding. Het overvalt je toch wel een beetje zo’n bevalling.
Ik had elk boek gelezen wat ik vinden kon en heb er geen ene fluit aan gehad. En toen ik mijn zoon in mijn armen had sloeg de paniek toe. Ik had niks gelezen over na de bevalling!! (Control freak) Maar achteraf denk ik maar zo, elke bevalling is anders, elk kind is anders. Had waarschijnlijk ook aan die boeken helemaal niks gehad Oh, en ik bespaar first time moms de horrorverhalen, ben er zelf mee bestookt tijdens mijn eerste zwangerschap en dat helpt echt niet mee. Onmenselijk vind ik dat.
Bij de eerste een cursus gedaan, niks aan gehad want het werd een geplande ks. Nu niets gedaan, misschien wordt het weer een ks en anders ga ik er vanuit dat de gyn of vk me er wel doorheen loodst .
Ik heb geen enkele cursus gedaan, niet uit angst maar meer uit eigenwijsheid. Ik had het idee dat ik het zelf wel kon. En dat was ook zo. Ik ben er heel natuurlijk doorheen gegaan, en heb geen spijt dat ik geen cursus heb gedaan. Omdat ik een badbevalling wilde heb ik wel wat filmpjes gekeken om te kijken naar houdingen die vrouwen daarin aannemen, maar uiteindelijk kon ik daar op het moment van bevallen echt niet meer aan denken en heb ik gewoon de houdingen aangenomen die op dat moment goed voelden. Ik vond het helemaal goed zo.
Hier wel cursus gedaan en kreeg op mn donder bij de bevalling want ik deed de ademhaling verkeerd. Heb me wel ingelezen in pijnstilling dat als ik het zou kiezen op dat moment dat ik wist wat alles was en wat er bij kwam kijken. Bevallingsplan heb ik beknopt gedaan.meer stel dat een ks noodzakelijk zou zijn en ik nof van de wereld ben dat de kleine dat huid op huid contact met papa zou hebben. Dat vond ik wel belangrijke dingen dje misschien heel logisch zijn maar die mij rust gaven dat ik het geregeld had
Ik heb bij de eerste een cursus zwangerschapsyoga gedaan naar ben er verder blanco ingegaan. Was maar goed ook want kwam in een weeënstorm en had niets aan mijn puflessen. Uiteindelijk werd het een heftige bevalling met behoorlijk wat bloedverlies. Bij de 2e ben ik er verder ook blanco ingegaan en was het bij wijs van spreken appeltje eitje.
Mijn eerste bevalling ook een soort blind gedaan. Wel informatie gelezen hoe het gaat en tips misschien ook wel gelezen. Horror sloeg ik over. Verder geen cursus gedaan (geen tijd, onzin, duur) of iets anders. De bevalling duurde wel wat lang en daar werd ik wat onzeker van, maar door de begeleiding van de VK ging het prima! Behalve de steun van de verloskundige ook weinig tot geen hulp nodig gehad, het ging vanzelf. Uiteindelijk heerlijk thuis bevallen en zonder zelfs maar een hechting daarna kunnen genieten van ons kindje. Nee eerlijk, het was de beste bevalling van allemaal. Toen ik daarna mensen wel eens over hun bevallingen hoorde praten en over die verschrikkelijke pijn als het bijna geboren wordt snapte ik werkelijk niet waar ze het over hadden. Ik zeg, go. Onthoud 1 ding: ontspan! Dat is de beste en enige tip die helpt.
Ik ben zelf ook volledig onvoorbereid de bevalling in gegaan. En hierdoor kon ik me optimaal ontspannen. Geen bevallingsplan of cursus. Maar rustig die bevalling over me heen laten komen. De verloskundige die sleept je er goed doorheen met tips. Ik ben 2 x in bad bevallen en dat kan ik iedereen aanraden! Zet hem op straks met de bevalling! Relax zijn is het halve werk!
Ik was niet bang voor de bevalling en ben te nuchter voor pufclubjes. Ik wilde er een boek over lezen, maar dat ben ik vergeten. Heb wel filmpjes op YouTube gekeken over bevallingen, maar ik heb daar niks aan gehad voor mijn gevoel. Toen het eenmaal begon had ik ook geen idee hoe of wat en toen ik een weeenstorm kreeg heeft de verpleegkundige mij een pufritme gegeven en de rest heb ik over mij heen laten komen. Als ik van te voren wist hoe alles was gelopen dan was ik bang geworden terwijl het juist qua pijn meeviel.