‘Blind’ de bevalling in gaan?

Ik heb ook geen cursus gedaan. Tijdens mijn zwangerschap zijn we verhuisd naar een andere plaats en ik merkte dat de verloskundigen er heel verschillend mee omgingen: de eerste praktijk vond een cursus heel belangrijk en adviseerde dat ook echt; maar toen ik bij de tweede praktijk aangaf dat ik twijfelde (werkte 5 dg per week in oude woonplaats), gaf ze aan dat iedere vrouw kan bevallen en dat je het echt zelf moest weten...

Niet gedaan dus Ik heb in mijn verlof wel het boek 'veilig bevallen' van Beatrijs ?? gelezen toen ik klaar was met alle klusjes in huis. Ook heb ik wel wat verhalen op internet gelezen vanuit verveling.

Tijdens de bevalling merkte ik dat je vanzelf doet wat goed is. Ik hield me eraan vast dat je zoveel mogelijk overgeven aan de weeën goed is en verder heb ik geluisterd naar de verloskundige

Je kunt het hoor!!

 

Ik heb de eerste ook zonder voorbereiding gedaan. Ik had me wel opgegeven voor een pufclub, maar kreeg een paar weken van te voren een brief dat de financiering door de gemeente onduidelijk was en dan moest ik het zelf betalen. Dat vond ik te duur, dus niet gedaan. Ik heb wel het boek van Beatrijs Smulders gelezen "veilig bevallen", dat vond ik voldoende. ML heeft het doorgebladerd.
De verpleegkundige die bij de bevalling was hielp me met de ademhaling en ML deed ook zijn best. Ging prima...

 

Ik heb bij mijn eerste zo'n beetje alle bevallingsinfo die er beschikbaar was verslonden. Geboorteplan, yoga clubje alles! Ik had bedacht om lekker mindful thuis op mijn hurken te bevallen, maar uiteindelijk werd ik 3 weken te vroeg ingeleid ivm PE in het ziekenhuis. Mijn bevalling was het tegenovergestelde van wat ik me had voorgesteld maar ik vond het een fijne en positieve ervaring

Het punt is, lekker vertrouwen op jezwlf en de mensen om je heen. Jouw lijf is hiervoor gemaakt en soms heb je toch geen controle over de manier waarop je bevalt dus maak je er inderdaad vooral niet te druk om van tevoren. Zonde van je tijd

Deze keer ga ik lekker helemaal niks voorbereiden behalve m'n vluchtkoffertje

 

Hier ook geen cursus of iets dergelijks gehad. Ik heb de avond voor de inleiding nog wel even via Google opgezocht vanaf hoeveel cm je volledige ontsluiting hebt. Ik merkte dat het vooral vanzelf ging en dat mijn lichaam en de baby prima wisten hoe samen te werken.

 

Hier hebben we bij de eerste wel de cursus samen bevallen gedaan. Ik vond dit zowel tijdens mijn zwangerschap en achteraf heel prettig, en mijn vriend ook. Vooral het verloop van hoe ongeveer een bevalling verloopt, vond ik prettig en mijn vriend heeft er met name heel veel van geleerd. De ademhalingsoefeningen waren daarbij ook erg nuttig, want gedurende de hele bevalling heb ik hier enorm veel aangehad en ben ik geen seconde in paniek geraakt of gaan schreeuwen of dergelijke.. Nou weet ik natuurlijk niet of het anders was gegaan als ik geen cursus had gedaan, maar wij vonden het prettig. Wees iig voorbereid dat op moment van dat het hoofdje staat (dat zeggen ze wel), dat je dan echt niet moet gaan persen of enig druk moet zetten, doe een jackrussel na; met zijn geheig, haha. Helpt echt .
Voor de rest; zet hem op, je lichaam en je baby weten wat te doen!
Nu bij de 2e, doen we niets, we zien wel hoe het loopt.

 

Onverstandig om geen kennis op te doen? Ik mag hopen dat de vk weet wat ze doet. Echt voorbereiden kan niet.

Bij mijn eerste had ik een aantal woorden uitgezocht waar ik nachtmerries van kreeg. Toen ben ik maar gestopt. Ik heb wel een paar bevalling filmpjes gekeken in de hoop mij mentaal voor te kunnen bereiden

 

Ik had er in eerste instantie ook voor gekozen om blind te gaan. Maar... toen kregen ze ZL niet gedraaid en een stuitbevalling is net dat beetje anders. De gyn heeft uitvoerig met me gesproken over het hoe en wat. Maar ik had dezelfde insteek als jou. Ik was bang dat als ik te veel wist ik bang zou worden om te bevallen. De ongevraagde horror verhalen hielpen iig niet.

 

Ik heb wel wat dingen gelezen en ben naar een voorlichting geweest.
Maar heb absoluut geen "puf"cursus gedaan. Daar ben ik veel te nuchter voor en lijkt me vreselijk om te doen.
Kreeg ook wel opmerkingen dat dit echt wel nodig was, maar vond en vind het nog steeds onzin (voor mezelf dan hè).
Ik vertrouw erop dat ik dit zelf kan..
De best tip die ik gekregen heb is, rustig blijven! Makkelijker gezegd dan gedaan maar het werkt echt

 

Bij de eerste heb ik wel een cursus gedaan. Stelde niet veel voor en eigenlijk was alleen de info over 'puffen' en de partner avond nuttig vond ik. Hoorde ook van alle kanten bevallingsverhalen maar mij raakte deze nooit zo. Iedere bevalling is uniek.
Verder heel open de bevallingen ingegaan met geen verwachtingen (op een kindje na).

Als op deze manier de bevalling in gaan prettig is gewoon doen. Uiteindelijk ken jij jezelf het beste en moet je het toch (alleen) doen.

 

Hier ook geen enkele cursus gedaan of boek gelezen. Wel aantal verschillende bevallingsverhalen gelezen. Denk eerlijk gezegd dat je daar wellicht nog meer aan hebt dan een boek lezen. Een boek gaat misschien uit van een “standaard” bevalling.

Tijdens de bevalling zelf gemerkt dat het vooral heel erg vanzelf gaat. Althans zo ervaarde ik dat natuurlijk. Kan voor iedereen anders zijn. En daarbij de hulp van de verloskundige uiteraard.

 

Ik heb bij de eerste wel een cursus gedaan, maar dat was eigenlijk simpelweg voor de sociale contacten. Ik had totaal geen zwangere vrouwen of jonge moeders in mijn omgeving en vond het fijn om die toch te leren kennen.

Ik heb toen echt filmpjes gekeken van bevallingen, verhalen gelezen (zowel positief als negatief), en informatie gezocht over de opties tijdens de bevalling.
Maar ik werd ingeleid, vergat de ademhalingsoefeningen, kon niks uitvoeren van mijn bevalplan en had een kutbevalling.

Het enige wat ik voor een 1e bevalling wel zou adviseren, is dat je in elk geval weet hoe het fysiek gezien in zijn werk gaat. Wat gebeurt er, hoe gaat dat, wat kun of moet je ermee? De praktische biologische kant zegmaar. (Ik ken helaas genoeg vrouwen die helemaal panisch werden omdat hun vliezen waren gebroken voordat ze in het ziekenhuis waren... ik bedoel: je weet toch dat dat kan/ gaat gebeuren, vroeg of laat?!)

De verloskundige of gynaecoloog loodst je er verder inderdaad wel doorheen.

 

Bij de eerste ben ik er heel open in gestapt. Gebeurt het thuis, prima. Ziekenhuis? Ook goed.
Pijnstilling? Als ik er op dat moment behoefte aan heb gewoon doen.
Keizersnede? Als het nodig is, prima.
Het maakte me echt helemaal niets uit.
Heb wel een cursus zwangerschapsyoga gedaan, maar dat was puur voor de ontspanning (ook fijn tijdens de bevalling) en lekker een uurtje voor mezelf elke week.
Omdat ik er zo makkelijk in stond kijk ik ook terug op een goede bevalling, ondanks dat ik na ruim 12 uur weeen in het ziekenhuis belandde en onze zoon 23 uur na het begin van de bevalling, met pijnstilling, na 5 kwartier persen, een knip en een vacuümpomp geboren is.

 

Ik heb geen cursus gedaan, had helemaal geen zin in andere mensen om over de zwangerschap en bevalling te praten. Had al genoeg aan mezelf.

Wat ik wel een ideaal boek vond om te lezen was aanpakken voor aanstaande vaders
https://www.bol.com/nl/f/aanpakken-voor-aanstaande-vaders/9200000011356212/
Geschreven door een mannelijke verloskundige/vader. Voor vaders.
Vertelt gewoon waar het op staat zonder zweverig gedoe, precies wat ik nodig had.

Ik heb trouwens tijdens beide bevallingen niet gepuft, gewoon goed op mn ademhaling concentreren was genoeg. Ik kon ook goed me in mezelf keren tijdens de weeen.

 

Ik ben ook bijna blind de bevalling ingegaan. Maar omdat ik in het ziekenhuis wilde bevallen ben ik daar wel gaan kijken naar de kamers (of ik me er ook prettig voelde en wist waar ik moest zijn) en ik heb me laten informeren over vormen van pijnstilling.

Ik kijk super positief terug op de bevalling.

 

Ik heb,geen enkele curses gevolgt. Ik vertrouwde erop dat mijn lichaam weet wat hij moet doen dankzij instinct wat al duizenden jaren een grote hoofdrol heeft gesoeeld bij bevallingen. De bevalling ging gewoon idd zoals het moest gaan en de lichaam deed precies wat het moest doen... een.vriendin van mij had een curses gevolgt en op het moment zij moest bevallen wist ze niet meer wat ze moest doen omdat ze de regeltjes vergeten was wat ze haar hadden aangeleerd... bij haar is de kleine geboren met behulp van hulpmiddelen zuignap en tang gebeuren. Lekker op je af laten komen meid en vertrouwen op je lichaam en instinct

 

Ik weet niet wat wijsheid is..

ik ben mijn eerste bevalling volledig 'blind' ingegaan. ik had er vertrouwen in dat mijn lichaam dit zou kunnen, ja het zou vast pijn doen maar daarover in spanning zitten zou het alleen maar erger maken was mijn idee. Dus niet over gepiekerd en gewoon gedaan.
En hier zit natuurlijk wat in..

Maar als ik kijk naar mijn bevalling dan zijn er een heel aantal dingen gebeurd die ik achteraf liever niet wilde maar die gebeurd zijn omdat ik erdoor werd overvallen (deels omdat ik me dus totaal niet had voorbereid).
De bevalling an sich viel me mee hoor! Het was heftig maar super cool om te voelen wat je lichaam doet.
Maar het ingeleid worden, en vooral bepaalde acties van de verloskundige en gynaecoloog staan me achteraf echt tegen en dat heb ik gewoon laten gebeuren toen.

Bij mijn tweede bevalling ben ik met de eerste bevalling in mijn achterhoofd me wél gaan voorbereiden.
Ik wist nu dat ik het beval-deel kon maar ook dat ik het deel er omheen beter vooraf door kon denken.
Dus vragen als: wil ik thuis of in het ziekenhuis bevallen, wie wil ik wel en niet bij mijn bevalling, als de pijn mij teveel wordt wat wil ik dan, wil ik de navelstreng eerst uit laten kloppen voor die doorgeknipt wordt, als ik in het ziekenhuis beval wil ik wel of niet ctg, wel of geen schedelelektrode, wel of niet constant inwendige onderzoeken, liggend op mijn rug bevallen of in een zelfgekozen houding enz. enz.

Die bevalling is nog veel en veel fijner verlopen dan de eerste.

Dus vind ik onvoorbereid de bevalling in gaan dom? Neuh, ik snap de neiging.. Zou ik je aanraden om toch over een aantal dingen na te denken zodat je niet overvallen wordt door de mensen om je heen en zodat je zelf de touwtjes in handen kan houden? Ja.
Je vertrouwen dat het wel goed gaat komen moet je vooral proberen te bewaren Want ik blijf erbij dat zorgen maken zonde is want wie weet valt het gewoon mee!

 

Niet doen zou mijn advies zijn. Bereid je voor. Mijn eerste bevalling: precies 0,0% begeleiding (ziekenhuis). Dus dan flink rottig als er niemand zegt: hee even zo en zo puffen. Of hee misschien is de douche wel een goed idee. Enz.

 

ik ben ook blind de bevalling ingegaan, ik ben altijd van het go with the flow en we zien wel, en zo hebben we vier bevallingen gehad waarbij ik blind de bevalling in ben gegaan. geen puf cursus geen yoga geen plan of weet ik veel wat, alleen bij elke volgende bevalling was ik wel een ervaring rijker aan de vorige bevalling waardoor ik misshien een bepaalde houding over nam van de vorige keer omdat ik dat toen het prettigste vond.

 

Ik heb het ook zo gedaan, blind erin gaan. Ben naar een uur voorlichting geweest in ziekenhuis om zo te zien hoe de geboorte verliep en welke pijnstilling mogelijk is. Puf cursus kreeg ik tijdens de bevalling van de arts. Volgende keer wil ik wel cursus , horror bevalling met amper begeleiding omdat alle verloskamers tegelijk aan het bevallen en persen waren en ze handen tekort kwamen.

Bevalplan niet ingevuld, was bevalling met medische indicatie en ik wist niets in te vullen überhaupt. Zou tweede keer ook geen bevalplan invullen.