Ik had ook geen cursus gedaan, want je hoort vanzelf wel wat je moet doen. Het enige wat ik op YouTube heb opgezocht waren filmpjes van hypnobirthing omdat ik daar weleens bevallingsfilmpjes van had gezien. En dat beviel me wel: Vrouwen die een beetje zuchten en heel kalm bleven. Uiteindelijk niks aan gehad ivm (spoed)keizersnee.
Ik heb het ook maar gewoon over me heen laten komen, omdat ik dacht het het ook wel goed zou komen zonder en vertrouwen had ik mijn lichaam. Geen cursussen oid gedaan. Met mn ademhaling/ween wegpuffen wist ik intuïtief precies wat ik moest doen. Tweede bevalling was een stuitbevalling en bij de keuze voor keizersnee/vaginale bevalling logischerwijs wel veel meer in verdiept in dat specifieke onderwerp. Ik ben heel blij geweest dat ik me beide keren niet gek heb laten maken door horror verhalen oid wamt beide bevallingen verliepen soepel en snel en ook beide keren geen pijnstilling nodig gehad.
Ik heb ook voor mezelf besloten er zo open mogelijk in te gaan. Wil 1 uurtje voorlichting doen en verder is de enige eis dat ik niet thuis wil bevallen. Verder houd ik de Pippi Lankous tactiek aan "ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan" Ik ben van nature iemand die heel erg rationaliseert, alles wil controleren en ik denk dat dat me bij een bevalling juist gaat blokkeren om naar mijn lijf te luisteren. Dus allemgoed bedoelde verhalen schuif ik aan de kant. Kind zal er toch uit moeten, linksom of rechtsom. Gaan die verhalen niks aan veranderen, goede of slechte niet.
Ow ik heb wel een cursus gedaan de eerste keer. Vond het wel leuk om te weten wat er nou precies gebeurd in je lijf tijdens de bevalling. Hoe het kind draait en welke hormonen er vrijkomen enz. (Biologie gestudeerd dus misschien vandaar de interesse) en ik vond het ook prettig om te weten wat mijn opties eventueel waren qua pijnstilling en wat de risicos waren. Maar verder had ik niet echt een idee wat ik wilde tijdens de bevalling hoor. Gewoon gedaan wat mij op dat moment goed leek en goed geluisterd naar de vk. Uiteindelijk geen pijnstilling gebruikt en de bevalling ging ook gelukkig prima.
Hier bij zowel de eerste als de 2de gemeld dat ik t allemaal niet hoefte en wilde weten. Met de mededeling dat de knullen er hoe dan ook uitkwamen. Ging prima. Moest van verloskundige ook plan schrijven. Heb ik niet gedaan De dingen die ik wilde hielden ze zich toch niet aan. Dus gelukkog geen tijd in gestoken.
Ik heb dus echt helemaal geen cursus of iets wat er op lijkt gedaan, nadat een vriendin van mij zei " nou dan leer je in een cursus allemaal dingen en als je dan aan het bevallen bent heb je er dus helemaal niks meer aan." Dat gaf voor mij de doorslag om niet voorbereid de bevalling in te gaan. Het enige wat misschien handig is als je weet hoe je moet puffen. Ik had werkelijk geen idee. Stond de verloskundige met mij in koor te puffen. Maar verder heb ik dus echt geen uitleg of iets gemist.
Oh ja vreselijk! Wij verwachten nu ook ons eerste kindje en hoeveel horror verhalen ik al niet heb gehoord over de eerste weken/maanden. Hoe erg alles is, bla bla.. 'Wacht maar dit.. wacht maar dat, dit staat jou ook allemaal te wachten'.. Ik word er niet bang van, maar ik vind het wel erg vervelend. Het zal vast heus wel pittig zijn, maar om nou steeds zo negatief te doen. Laat mij toch genieten van mijn (nu nog) roze wolk
Nu zwanger van de 4e en ga dit keer weer blind de bevalling in. Heb nooit een cursus of wat dan ook gevolgd. Vertrouw op mijn lichaam en laat het over mij heen komen, geen pijnstilling of wat dan ook. Dat werkt voor mij het beste. Niet in paniek raken want daar schiet je niks mee op, gewoon met de weeen en de pijn meegaan . Iedere bevalling is anders dus je weet van tevoren toch nooit hoe het gaat verlopen.
Ik lag vanaf 30 weken continue een paar dagen in het ziekenhuis ivm hoge bloeddruk. Ik heb het gewoon over me heen laten komen... ( gelukkig maar ivm inleiding,weeenstorm enz..) Het enige wat ik wist was dat het zowiezo pijn ging doen en ook heel lang kon duren.. Pijn deed het tot de ruggenprik maar baby was er al na 2,5 uur.. terwijl ikzelf wel wat langer had ingecalculeerd na alle verhalen wat ik had gehoord...
Ik ben niet volledig blind de bevalling in gegaan omdat ik nou eenmaal een controlefreak ben: ik heb dus wel mijzelf ingelezen en een cursus gedaan. Daarnaast had ik wat vriendinnen die bevallen waren. Daardoor was ik wel een beetje bang maar had ik ook zoiets van ik zie het wel. Ik wilde dan ook geen bevalplan ofzo omdat ik mij toch niet kon voorbereiden op wat komen zou en als ik dat wel zou doen dan zou het een teleurstelling zijn als het mis zou gaan. Uiteindelijk maar goed ook want bij de eerste zou ik poliklinisch bevallen maar het ging zo snel dat ik thuis beviel. En ik had uiteindelijk een prachtige bevalling. Deed bijna geen pijn, alles ging soepel en ik kon het goed aan. Blij dus dat ik er zo in ben gegaan. En bij de tweede weer. Het enige wat ik bij de eerste wel heb gedaan en veel aan heb gehad is het ''puffen'' daardoor kon ik heel goed controle houden. Bij de tweede geen cursus gedaan maar ik kende het puffen nog en dat hielp me weer. Je weet toch niet van tevoren hoe het voor je gaat zijn dus wat dat betreft is blind de bevalling in gaan echt dikke prima hoor! En uit ervaring weet ik dat bevallen ook heel erg mee kan vallen Komt vast goed hoor!
Hier ook blind de bevalling in gegaan. Ik zag alles maar op me af komen en wilde ook bewust geen ruggenprik. Achteraf vond ik het allemaal heel heftig en heb ik een week na de bevalling van onze dochter best een klap gehad. Maar geen spijt gehad dat ik het op deze manier heh gedaan. Momenteel weer zwanger en ga er ook dit keer weer blind in. Ik vertrouw op mijn lichaam en ben er best wel nuchter over. Heftig zal het altijd blijven denk ik
Joh, er is toch niets wat je er echt op kan voorbereiden! En elke bevalling is anders. Gewoon voorlopig kop in het zand en laat het over je heenkomen. Werkte voor mij het best. En dat iedereen over horror bevallingen begint. Het is nou eenmaal wel echt een dingetje, zo'n bevalling. En zelfs 3 jaar later heb ik ook nog steeds wel eens behoefte erover te praten ofzo. Best raar. Laat ze lullen, ene oor in, andere oor uit!
Cursus gedaan en geen hol aan gehad. Lekker over je heen laten komen meid. Je lichaam neemt het vanzelf over en alles gaat kloppen!
Heb overigens wel een ruggenprik gehad. Dat wilde ik want ik kon me totaal niet ontspannen (emetofobie heel erg). Ik kon toen tussendoor heerlijk een beetje slapen en het gaf me ‘enige controle’
Ik wil er ook over lullen. Totdat ik erbij neerval zelfs. Weet je wat een prestatie. Hier absoluut positief gevoel aan over gehouden maar ik heb nog heel vaak de behoefte om er over te praten. Het is ook zo een enorm ding.
En we gaan dit jaar voor een tweede. Wat zal ik weer opnieuw bang zijn voor alles maar zin in. Al hoeft het voor mij niet gelijk morgen
Ja, ik ben inmiddels nog wat jaartjes verder en toch doorloop ik af en toe in mijn hoofd nog helemaal die eerste bevalling. Heel raar. Die tweede minder maar jah, dat was ook in 2.5 uur gepiept. Niet zo veel om door te lopen .
Snap ik. Hier van wakker worden in de nachts en twijfelen of het weeën zijn tot de baby in handen 13u. Valt op zich mee. Het is gewoon serieus zo’n big deal. Magisch natuurlijk. Maar ik heb echt in de maanden erna het gevoel gehad dat ik het een plekje moest geven.