Hallo, Ik ben nieuw hier en ik heb een vraag, ik hoop dat jullie mogelijk wat tips voor ons hebben. Ons zoontje is sinds zijn geboorte al een slechte slaper geweest. Tussen de 10 en 12 maanden ging het even wat beter, sinds hij 1 is (nu 3 weken) lijkt het echter alleen maar erger te worden en we weten niet meer hoe we hierin verandering kunnen brengen. We leggen hem elke avond na zijn standaard bedritueel in bed en tot enkele weken geleden viel hij gewoon zelf in slaap zonder huilen. Nu huilt hij echter al zodra we de kamer uitgaan. We zijn nu 3 weken bezig met 10 minuten huilen - troosten en zo door. Hij houdt dit echter makkelijk uren vol. Als hij helemaal overstuur raakt pak ik hem uiteindelijk op en als ik dan even met hem in de schommelstoel zit kan ik hem na 5 minuten slapend in bed leggen. Vervolgens wordt hij tussen 24.00 en 2.00 ongeveer wakker en gaat hij niet meer slapen. Ook dan proberen we met huilen - troosten - huilen - troosten. Soms is hij 5 minuten stil maar hij begint elke keer weer opnieuw te huilen. Vannacht zijn we zo bijna 3 uur bezig geweest en uit wanhoop hebben we hem bij ons in bed gelegd. Hier viel hij na een uur in slaap (zonder te huilen). We zijn er absoluut tegen om hem langer te laten huilen als hij hiervan helemaal overstuur raakt. Ik kan echter niet meer bedenken wat andere opties kunnen zijn. Aangezien we ook alletwee werken is dit ook niet vol te houden. Ik ga donderdag nog met hem langs de huisarts om een lichamelijke oorzaak uit te sluiten, en daarna neem ik eventueel contact op met het consultatiebureau. Ik ben echter bang dat het advies zal zijn om hem toch te laten huilen. Hebben jullie nog tips of ervaringen die ons kunnen helpen? Overdag is hij trouwens ook erg aanhankelijk sinds enkele weken. Slapen overdag is ook moeizaam maar lukt beter dan 's nachts. Bedankt!
Misschien even het topic op de volgde pagina lezen: 19 maanden en nog nooit doorgeslapen ofzoiets. Staan veel tips in. Ik zelf ben eigenlijk wel van het laten huilen en niet opgeven (wel met controles en aai over de bol uiteraard). Maar heb gelukkig nooit lange slaapproblemen gehad met onze zoon. Ze zijn slimmer dan je verwacht.
Mijn zoontje is dertien maand en heeft dit ook. Facebook herinneringen leert dat onze dochter dit op dezelfde leeftijd ook had. Ik hoop op een fase. Hoewel hij zelfs los van die fase nog geen nacht in zijn leven heeft doorgeslapen, dus tja... Wij leggen hem gewoon tussen ons in bed. Dan slaapt iedereen. Bij mijn dochter ook een tijdje gedaan, en dat is ook weer goed gekomen.
Zijn het geen kiezen? Mijn zoontje had hetzelfde twee weken geleden, werdt er gek van en toen zag ik ineens kiezen zitten. Toen ze helemaal door waren sliep hij weer prima.
Herkenbaar, en vreselijk zwaar! Zijn de oren nagekeken? Hier waren chronische oorontstekingen de oorzaak. Deze heeft ze nog steeds maar ze slaapt nu wel beter en soms zelfs een hele nacht door. Maar hier ook veel gebroken nachten en uren huilen. Ik troost pas na 5 tot 10 minuten omdat ze soms toch zelf in slaap valt. Ook heeft ze nu een nachtlampje zodat ze ziet waar ze is als ze wakker wordt. Hier zijn het volgens mij ook de tanden/kiezen die klachten geven naast de oren...
Hoi allemaal, Ook nieuw hier. Jullie gevonden door te zoeken op '10 maanden en niet slapen'. Erg vervelend dat je zoon ineens niet meer wilt slapen nu hij 1 jaar is. En dat terwijl het tussen de 10 en 12 maanden wel goed ging. Mijn dochter wordt van de week 10 maanden en zij begint nu juist deze symptomen te vertonen die je in bovenstaand bericht noemt.... Ik heb er al verder op zitten zoeken en veel mensen noemen het een fase of een sprong. Misschien heeft jouw zoon hetzelfde of inderdaad kiezen? Daar heeft de zoon van een vriendin van mij ook erg last van gehad toen hij net een jaar was. Ging ook gepaard met slapeloze nachten. Mijn dochter sinds 5 dagen ook. Maar zij was dus een goede slaper voor die tijd. Nu probeer ik haar op dr vaste tijd naar bed te doen maar dan zet ze het op een brullen. Ze huilt nooit maar nu klinkt het alsof ze vermoord wordt ofzo. Schreeuwen gaan door merg en been. Als ik haar even laat huilen wordt het steeds hysterische dus ik laat haar nu bij ons savonds tot ze zo moe is dat ze bijna omvalt van de slaap en dan leg ik haar in bed, om vervolgens rond 1 a 2 uur weer gillend wakker te worden. Vannacht ook maar naast ons in bed gelegd tot ze weer diep in slaap was rond 3u en toen heeft ze wel doorgeslapen tot vanmorgen half 7. Ik heb alleen het idee dat ze me misschien gaat testen doordat ze gelijk huilt als ik haar kamer uit loop? Wil niet dat ze straks gaat wennen aan het idee dat ze alleen gaat slapen als mama maar bij haar is... zou dit idd maar een fase zijn of heeft iemand een andere ervaring of advies wat te doen? Alvast bedankt
@Gwennie16, fase van verlatingsangst. Ik bleef gewoon bij mijn dochter. Ging naast der bedje zitten en wachte tot ze sliep. Dat was de snelste oplossing
Hier een van 10 maanden, van de week is ze van 15:00-22:00 aan t interval gillen geweest. Tandjes en een nieuw trucje nog niet helemaal geleerd hebben (wel staan, nog niet kunnen zitten maar een keer zijn je benen toch echt moe en dan ging ze krampachtig aan de boxrand alsof t een stuk drijfhout was terwijl dr benen op bambi leken). Met slapen was t ook een gevecht van 19:00 tot 22:00. Gebeurd hier zelden gelukkig maar sloopt wel. Troosten helpt hier voor naar bed gaan niet. Hebben we in t begin veel gedaan, ging toen de hele nacht door elke 3-8 minuten was t raak 6-7 uur achter elkaar door. Als we naar haar toe gingen was t gelijk party modus aan en per saldo sliep dus helemaal niemand meer. Laten gaan, totdat ze richting overstuur ging, aai over de bol speentje en weer weg. En na 1 nacht vechten werd ze de volgende ochtend uitgeslapen wakker en super vrolijk, na een paar nachten durfden wij voorzichtig te spreken van semi-doorslapen (nog wel nachtvoeding uiteraard). Maar goed toen was ze 6 weken, met de leeftijd van jouw kindje is er al een verwachtingspatroon. Dus lijkt diezelfde methode me niet echt geschikt om mee te starten. Wat denk ik voor jullie geschikter zou zijn (voor mij gokken wij hebben er maar 1 en die is jonger), is starten met een matras of stretcher in de kamer van je kleintje. Als die gaat huilen troosten (niet uit zijn bed halen tenzij t overkill wordt) en langzaam aan je handelingen afbouwen. Nu ga je er heen, troosten, uit bed, waarschijnlijk slaapritueel en weer terug naar bed. Slapend in bed leggen is niet handig. Stel je voor dat jij dronken genoeg bent en t laatste wat je herinnert is dat je bij je partner in de armen ligt en als je wakker wordt lig je in een hotelkamer alleen. Je mist een stuk, snapt er niks van, je kleine lag bij jou en wordt wakker in een bedje alleen, 'Hey! Dat is niet leuk! Waar is mama nou?' Afbouwen kan bijv: Stap 1 is uit bed limiteren tot bijna overkillmodus, stap 2 alleen bij calamiteiten (hoofd hard gestoten of echt pijnhuilen), stap 3 zelf blijven liggen en sussen vanaf je matras/stretcher en ook dat steeds minderen. Kies een methode die voor jullie geschikt is. Kan je niet tegen huilen, want t breekt je hart, laat je kind dan ook niet alleen huilen. Kies een richting die fysiek en emotioneel gezien te doen is. Bij voorkeur als je even een paar dagen vrij bent. Werk in ploegendiensten met partner maar spreek wel de methode af zodat je allebei hetzelfde doet. Zet een methode in en blijf daarbij, niet starten en vervolgens laten vallen want dan snapt je kindje er niks meer van.
Als je huilen -troosten, etc, al drie weken consequent hebt toegepast en het Is nog steeds hetzelfde gaat die methode niet werken. Dat hoort vrij snel verbetering te geven, binnen een week of zo. Heeft de huisarts nog iets kunnen vinden? Wat doet hij als je bij hem blijft zitten? Wat ik ook apart vind Is dat hij nog een uur wakker heeft gelegen bij jullie in bed, je zou verwachten dat hij onderhand uitgeput Is en meteen in slaap zou vallen.
Ik heb er zelf nog geen ervaring mee met mijn zoontje. Maar volgens mijn moeder heb ik het ook gedaan. Mijn ouders hebben toen het ladykant naast hun bed gezet. Als ik dan zo begon te huilen hoefde ze alleen haar hand maar uit te steken en dan was ze er. Zo kon ze zelf blijven liggen en had ij troost van mama. Ik heb daar geslapen tot 2.5 jaar. Toen ging ik naar de peuterschool. Ik was een grote meid. En grote meiden slapen in hun eigen bed. Geen enkel probleem mee gehad. Ging meteen goed volgens mijn ouders. Is dat er optie? Soms hier ook moeilijke periodes. Maar ik houd me dan altijd maar voor: tegen de tijd dat ze het huis uit gaan is het vast wel weer goed gekomen. We zijn allemaal groot geworden. Op welke manier dan ook. Ooit komt het goed. Is voor mij altijd een troostende gedachte.
Op goede dagen denk ik inderdaad ook zo. Maar ik lees dit momenteel om vier uur 's nachts, terwijl ik klaarwakker maar doodmoe ben na twee en een half uur proberen mijn zoontje weer in slaap te krijgen. Hij ligt nu te snurken. Mijn man ook. Ik denk dat ik maar gewoon aan de dag ga beginnen, met 3u slaap achter de kiezen en een lange werkdag voor de boeg. En moest dit dan nog een uitzonderlijk slechte nacht zijn... Maar nee hoor, redelijk standaard het afgelopen jaar
En bij hem op de kamer erbij gaan liggen werkt dan ook niet? Hier kan ze er ook aardig wat van (soms, niet stelselmatig) en dan zet ik de stretcher maar weer neer. Dat vindt ze dan weer mateloos boeiend om te zien hoe mama (doet alsof ze) slaapt. En als mama niet reageert verder is t toch wel saai maar wel leuk en gaat ze ook maar weer slapen. Man en ik slapen apart ivm snurken en ploegendiensten met de babyfoon. Ik wat vaker dan hij want hij moet de snelweg op en ik reis met t ov. De kleine is een redelijk makkelijke slaapster maar t kan best pittig zijn, helemaal als t stelselmatig zou zijn.
Ik heb geen tips of tricks voor je. Alles wat ik kan bedenken is al genoemd. Wij hebben dit een tijd geleden met onze zoon gehad. Na onze vakantie werd hij elke nacht wakker. Dat was al slopend. Dus ik kan me voorstellen dat je helemaal kapot bent. Wil je daarom een hart onder de riem steken en ik hoop dat je snel een oplossing hebt.