1 t/m 15 juli 2017

Jippie gefeliciteerd nijntje!
Wat fijn iedereen bevallen en allemaal gezonde baby's zonder al te erge complicaties!!

 

Ja dames en dan ineens is het rustig in ons groepje..... of ja iedereen zal zo druk zijn met de kleine wondertjes dat het forum erbij inschiet?? Of houd het hierbij nu gewoon op?

Hier gaat het prima. Ze groeit erg goed en heeft 1 nachtvoeding. Helaas heeft ze nog wel erg veel krampjes. En met mij gaat het nog steeds elke dag beter. Heb gewoon een enorm lange weg te gaan.

Hoe is het met jullie??

 

Hier nog steeds veel bekkenpijn maar mag pas 6w na bevalling daarvoor naar Kine. Voor de rest gaat het wel.

Ons zoontje doet het wel heel goed, weegt nu al 4.05kg en zit daarmee al ver over geboortegewicht. De afgelopen dagen even groeispurtje en gisteren 13 eetmomenten... argh kon pas ontbijten om 14u! Geen tijd! Vroeg constant om men borsten! Maar dat was dan ook aan zijn gewicht te merken dat hij paar dagen gepiekt heeft. Hij doet het super goed!

 

Kunnen best blijven posten toch? Al doe ik ook veel op Facebook

Met de kleine man gaat het hier erg goed. Lief mannetje! Het cb komt zo, ben benieuwd wat zijn gewicht gaat zijn!
Met mezelf, hm. Ik voel me echt zo moe nog steeds. Ik heb niet het idee dat ik erg veel moeite heb met de nachtvoedingen maar ik mis natuurlijk wel een heel deel rust zo (hij komt nog om de max. 3uur). Ik ga ook steeds te laat naar bed, of er komt visite of ik wacht tot de kleine komt zodat ik niet net slaap als hij honger krijgt maar dan zal je net zien dat hij wat later komt en ik dus had gewacht! Overdag kan ik niet slapen. Voel me ook constant heel gespannen op mijn maag als ware. Heel naar. Zo eens overleggen met cb ook.

 

Hier hebben we een paar pittige dagen achter de rug, met veel huilen en overstrekken. Ze blijkt toch wat reflux-klachten te hebben (man heeft middenrifsbreukje en oudste dochter spuugde ook makkelijk)
Nu dikken we de voeding in en dat gaat een stuk beter. Vandaag kwam het CB langs en onze meid weegt al 4320 gram!!

Gisteravond haar voor het eerst in de draagdoek geknoopt, dat leek ze erg fijn te vinden!

M'n man is nog 2 weken thuis gelukkig, want ik vind het wel zoeken hoor met 2 kids..

 

Ik lees vooral mee, inderdaad druk met de kleine man en weinog tijd voor mezelf laat staan het forum.
Borstvoeding vraagt erg veel van mij en ik ben constant moe.
Nog wel last van bekkenpijn en daar beneden is het ook nog erg beurs.
Ik ben maar iets gescheurd maar ze hebben me niet goed gehecht waardoor ik nu een extra gat heb als ik maandag nog last heb bel ik de verloskundige weer op.
Gelukkig groeit J.a.y erg goed en weegt hij net iets meer dan 4 kilo

 

Nee hoor dames kom echt wel weer schrijven! Maar pittig zo, de eerste dagen. Be back soon!

 

@Scooter84 herkenbaar hoor, hier kwam en komt ze soms ook elke 2 uur en dan vraag ik mij op zo'n moment echt af waar ik de tijd moet pakken om wat bij te slapen/eten en drinken/ aandacht te geven aan de oudste. Maar voor nu is mijn man natuurlijk nog thuis.

Ik vind het best even zoeken, maar vanochtend hebben we een lang en goed gesprek gehad met de jeugdverpleegkundige van het CB. Ze heeft afgesproken mij volgende week even te bellen om te kijken hoe het nu gaat met de nieuwe adviezen en de volgende controle op CB is ook bij haar zodat ze ons even kan volgen en goed mee kan kijken.

Vandaag lijkt weer een goede dag, rustige baby die haar flessen leeg drinkt en beter tussendoor slaapt. Ik merk ook dat de borstvoeding veel energie vraagt. Helaas kan ik door de reflux-klachten haar niet aanleggen want dan is de voeding echt te dun dus ik kolf zo veel mogelijk af voor haar. We zitten nu op 80% moedermelk en 20% kunstvoeding.

Ik ga nu mijn uurtje lezen pakken, straks ga ik alvast slapen tot de voeding rond 02:00, die van 23:00 pakt m'n man dan, zo kunnen we toch wat meer slaap pakken..

 

Hee allemaal!

Ik probeer mee te lezen, maar t is inderdaad even heel druk... Onze kleine man clustert heel veel... Met name in de nachten... Daardoor is mijn vrouw overdag best moe en moet ik veel doen in t huishouden en voor de visite... Telefoon-hang-tijd is beperkt Haha!
Moet ook zoooo veel teruglezen! Sorry dat ik niet op iedereen kon reageren enzo... t lukt me niet zo goed meer t bij te houden...

Sebas doet t verder echt heel goed! We zijn zo gek op hem! Wel bizar, al drie weken verder!

 

Sorry meiden, ook hier is het erg druk met 2 kids.
Borstvoeding vergt inderdaad gigantisch veel tijd.
Ben alleen met voeden bezig.
W.yatt is al 800 gram aangekomen, dus hij doet het er gelukkig goed op
Pff die nachten zijn helemaal drama.
Ben nu ook al 13 kg kwijt, dus echt geen energie

 

Hier gaat t ook goed. Wel erg druk. Met de kleine ist nog n beetje zoeken. Heb t idee dat de voeding niet xo goed wil zakken bij dr. Vanaf vandaag dus maar verdikken en kijken of t dan beter gaat.
Verder gaat alles goed behalve slapen. E. Valt niet zelf in slaap dus steeds maar wiegen en rondjes lopen en dan voorzichtig weg proberen te leggen maar soms duurt dat heel lang.

Ik herken dat ongeduldige gevoel wel n beetje hoor scooter. Soms kun je er ook n beetje wanhopig van worden als je net klaar bent dat je weer opnieuw kunt beginnen. Twordt echt beter! Hou vol!

 

Hey dames, wat fijn om al jullie ervaringen te lezen, eindelijk even tijd voor vandaag. Ik ga later weer apart reageren op jullie maar deel graag mijn bevallingsverhaal met jullie .

Zondag avond op de bank had ik veel harde buiken. Deden geen zeer, en ik had ze al een paar weken regelmatig dus zocht er niks achter. Rond half 11 gingen we die avond naar bed. Ik sliep al weken meer op de bank dan in bed omdat de bank lekkerder lag. Zo ook deze avond, rond 11 uur ging ik naar beneden. Rond kwart voor 12 rommelde ik eindelijk even lekker in..

00:00 uur precies had ik een pijnlijke kramp. Ik geloofde al niet meer zo op een natuurlijke bevalling dus dacht nog: nou het zal wel, ik ga lekker verder slapen. Nou.... 4 minuten later, weer een pijnlijke kramp. Ik was meteen alert. Zal dit het zijn? Ik ben gaan timen... weeën kwamen om de 4-5 minuten en hielden ongeveer 80 seconden aan. Rond 01:30 uur ben ik gaan douchen om te kijken of ze afzwakte, dit gebeurde niet. Om 02:00 uur mn man wakker gemaakt en weer gaan timen, nu kwamen de weeën om de 3-4 minuten. Dus 02:30 het ziekenhuis gebeld en om 03:30 uur waren we op de verloskamer.

Daar bleek de bevalling inderdaad op gang. Ik had 3-4 cm ontsluiting, en op de ctg waren mooie regelmatige weeën zichtbaar. Na 2 uur kwamen ze me weer toucheren, 4-5 cm. Was wel een beetje teleurgesteld, had op meer gehoopt. De weeën werden wel heftiger, maar zakte af en waren niet meer frequent genoeg. Toen hebben ze mn vliezen gebroken, want vond ik dit een bijzonder gevoel! . De weeën kwamen na het breken van de vliezen regelmatiger en waren direct een stuk heftiger. Vaak kwam er weer een golf water naar buiten. Heerlijk vond ik dit, dat warme water. 2 uur later weer getoucheerd, Maar helaas... de ontsluiting kwam niet genoeg op gang en mn weeën zakte weer af.

Toen is er besloten tot weeën opwekkers. Ik baalde en wilde dit eigenlijk niet want de weeën die ik had vond ik al zó heftig. Maar goed, alles voor het goede doel. De weeën opwekkers gingen er in, weer een stuk heftigere weeën en veel minder rust momenten tussendoor. Phoe heftig! Rond half 10 werd ik weer getoucheerd. 8 cm. Ik wist dat het vanaf nu hard kon gaan, en hoopte dat ik rond 12en wel mocht persen. Rond half 12 kwamen ze me weer toucheren zeiden ze, als ik persdrang zou voelen moest ik op de zusterknop drukken. En toen half 12... pas 9 cm. Terwijl ik het gevoel had dat ik écht niet meer kon! Voor pijnstilling was het te laat... ooh ik wist niet waar ik het zoeken moest wat een tegenvaller.

De weeën opwekkers werden hierna nog 2 x opgehoogd, want de weeën zorgden ondanks hun heftigheid niet meer voor ontsluiting. Om 13:30 had ik bijna 10 cm, er stond nog een randje. Om 13:50 werden de weeenopwekkers weer opgehoogd omdat ze wilden dat ik persweeen zou krijgen, zodat ze dat randje een beetje konden weg masseren. Man, 2.5 uur voor die laatste centimeter... deze uren waren echt hel. Ik dacht echt dat ik het niet kon en had zoiets van: rij me naar de ok, haal mn baby er uit en hou op alsjeblieft. Maar de verloskundige en mn man wisten me goed op de been te houden en te blijven geloven in mezelf dat ik het wél kan.

Om 14:15 had ik dan eindelijk een beetje persweeen en mocht ik mee persen. Tijdens dit persen zijn de wee opwekkers nog 3 x verhoogd, want ze waren niet krachtig genoeg en kwamen steeds minder frequent. Dus eerst op vooral eigen kracht geperst, maar later had ik écht wel lekker duidelijke pers weeën. Het persen ging voorspoedig, maar na een tijdje begon het hartslagje van de baby wat te dalen. Ik had aangegeven dat ik absoluut geen knip wilde. De verloskundige zei me: het hoofdje staat bijna, je krijgt even een verdoving zodat dit niet zo brand. Ik geloofde deze smoes, totdat ik ineens zag dat ze sneaky een schaar pakte. Dus ik gilde nee je gaat me echt niet knippen!!! Ze zei je krijgt nog 1 wee om het zelf te proberen, lukt het dan niet moet ze er écht uit en ga ik je wel knippen. Dus de perswee er op zette ik alles op alles, harder kon echt niet, maar helaas... Hr was niet genoeg. De wee erna weer alles gegeven en werd ik geknipt. Dit knippen had ik nu vrede mee omdat ik hiervoor nog een kans gekregen had en heb ik totaal niet als vervelend ervaren. Deze wee, na drie kwartier persen om precies 15:00 uur werd onze dochter geboren. Toen alleen het hoofdje er uit was begon ze al te huilen hihi, dit was zo grappig.

Helaas bleef mijn placenta vast zitten. Een half uur na de geboorte werd ik dus naar de o.k. gereden om deze onder narcose manueel te verwijderen. Dit maakte me op dat moment niet uit, onze baby was geboren, dat was het belangrijkste.

Mijn man die van te voren zei dat hij toch écht niet de uitdrijving ging bekijken, heeft tijdens het persen continue mee gekeken. Ja, naar de uitdrijving dus. Dat verwachtingsvolle, emotionele en gespannen gezicht van hem vond ik op dat moment zo mooi om te zien! Hij is achteraf heel blij dat hij wél heeft gekeken, want hij vond het heel bijzonder zn dochter geboren te zien worden. Dit heeft hij bij zijn andere 2 kinderen niet gezien.

Ik heb de bevalling als zeer heftig ervaren. Veel heftiger dan ik van te voren had gedacht. Op enig moment kon de geboorte van de baby me ook niet écht meer motiveren om de weeën op te blijven vangen. Maar heb dit alsnog erg goed blijven doen. Tja, wat moet je anders... vlak na de geboorte tot 2 dagen geleden dacht ik: nooit meer. Maar ik merk dat die gevoelens nu veranderen. Dit kleine meisje maakt de bevalling het zó waard! Ik ben nog erg duizelig en moe omdat ik toch wel ruim een liter bloed ben verloren omdat de placenta vast bleef zitten. Maar voor de rest gaat het herstel goed. En mn buik is al bijna helemaal weg, zo raar!

De kleine meid is een schat. Overdag hoor je haar helemaal niet. Snachts echter... van 22:30 tot 06:00 is het drama. Niet slapen / frustraties / huilen... we proberen van alles maar niets helpt. Volgens de vk en kraamhulp is het een periode waar we doorheen moeten. Dus dat doen we maar. Ondanks dit genieten we wel héél erg van haar. Ik heb er vanwege mijn lichamelijke status en de zware nachten voor gekozen nog geen kraambezoek te ontvangen. Ik denk dat ik er volgende week pas een beetje aan toe ben. Maar het doet me goed gewoon lekker niemand over de vloer te hebben , het is al heftig genoeg.

Goed, tot zover mn verhaal. Ik hoop door het te delen met jullie dit helpt bij het verwerken van mn bevalling Als we hier weer wat meer ritme hebben schrijf ik graag weer lekker mee.

Tot snel!!

 

Gefeliciteerd butterfly passion!!!
Hier ook de bevalling als heel heftig ervaren helaas.

 

Even een tip voor jullie als je onrust ervaart bij je kindje:

Ik ben gisteren naar een osteopaat geweest met onze jongste, omdat haar wegleggen eigenlijk niet ging (standaard overstrekken en huilen) ze veel voeding teruggeeft en duidelijk reflux-klachten heeft, en veel huilde, juist ook bij oppakken, ze kon vaak geen houding vinden en was dan ontroostbaar, ook bij mij of mijn man (tenzij ze in de draagdoek hing)

Ze is zoveel rustiger vandaag!! Huilt niet meer bij het oppakken en we kunnen haar de afgelopen 12 uur wegleggen zonder dat ze moppert/huilt en overstrekt. Ze valt zo goed als gelijk in slaap...!

Het overwegen waard dus

 

Hey meiden, hier ook minder tijd voor het forum, maar blijf wel schrijven.

Bij ons helpt de osteopaat ook! Minder onrust en minder voorkeurshouding, waardoor op de rug liggen beter gaat. Erg fijn!

Cluster jullie kindjes ook? Ik zit tussen 18.00 en 20.00/21.00 met ons meisje...Heb me er bij neergelegd en het is nu wel een relax moment!

 

Hoi allemaal. Wat was ik optimistisch bij mijn vorig berichtje,goede borstvoeding, eten en slapen. Nou die tijd is toch ook voorbij. De onderbroken nachten breken me zuur op en ook aan mijn rechterborst deed voeding geven echt geen deugd. Een smsje naar de vroedvrouw en proberen toch goed aan te leggen en zo voort, ook warmte gebruiken en zo. Al goed en wel, maar,met nog 2 kids was ik heel erg blij dat manliefthuis was. Hoe doe je dat als je ze allemaal thuis hebt? Hier breken ze gewoon je kot af, ze jagen elkaar constant op en ik jaag mij daar dan in op. Kortom. Batterij plat!

Nu heeft tventje weer 3 nachten, en als ze allemaal gaan zijn zoals die van vorige nacht, ja dan kun je mij tegen maandag van de grond rapen. Onze baby slaapt redelijk goed snachts, maar mijn peuter van bijna 2 bijna niet meer.

Overdag heeft ons E. toch veel lastvan krampjes en savonds ook wel. We hebben nu haar swing gezet en na 30 minuten wiegen in combinatie met trillen lukt het om te rustig te krijgen. Ook inbakeren doet wonderen, hoewel ik daar wel wat bang voor ben (freak die continue de ademhaling controleert). Ik heb nu vandaag grote tetradoeken gekocht waar ik ze in kan steken. Die die ik had waren zo precies te klein. Ook heb ik het gevoel dat ik minder moedermelk heb, toen ik afkolfde was er duidelijk minder cc in dan de eerste keer dat ik dat deed. Nu zei de kinderarts dat er gerust 5u tussen de voedingen mag snachts, maar ik ben bang dat de bv daarvan terugloopt. Iemand die een bepaald ritme in acht houdt? Hier kan E. wel soms 5u slapen. Ook heb ik de energie niet altijd om snachts op te staan. Ook al ligt ze naast mij. Ik kan overdag ook weinig bijslapen. Ja niet zo slim, ik weet het. Maar ik heb zo het gevoel dat ik dan iets 'mis'... Vanaf maandag zijn we 3 weken met z'n 5en thuis en gaan we ook in augustus op vakantie. Maar als ik meer wakker ben dan slaap dan hou ik dit echt niet vol. Gisterenavond wzs ik ook mentaal een wrak. Wenen wenen wenen... geen idee waarom... .

Blij te lezen dat het niet bij iedereen roze geur en mane schijn is.

 

Nou, ga ik ook maar even een poging doen om de afgelopen vijf dagen een beetje samen te vatten...

Maandagochtend 2:00 braken mijn vliezen. Ik was net wakker geworden met een beetje rommelig gevoel, en toen een hele rare plop, ik dacht, het zal toch niet... Onderweg naar het toilet voelde ik al een beetje iets vloeien, toen even niets, en daarna weer wat meer. Gelukkig helder Ik heb mijn man wakker gemaakt er we hebben de tas verder ingepakt en een taxi gebeld. Onderweg naar het ziekenhuis zijn de weeën ook begonnen.

Eenmaal aangekomen werd snel vastgesteld dat het inderdaad vruchtwater was (een blik was genoeg) en werd ik aan de CTG gelegd. Nog even snel een echo om de ligging te bevestigen, en toen kregen we een bevalkamer toegewezen.

De eerste paar uur waren wel te doen; elke 4 a 5 minuten een wee die met goede ademhaling wel op te vangen was. Maar toen gingen ze langzaam maar zeker over in rugweeen, en die zijn dus niet relaxt... Wist echt niet waar ik het moest zoeken, ik heb lopen ijsberen en met mijn handen op mijn heupen geduwd, maar alles wat je over weeën opvangen hebt geleerd is op zo'n moment echt nutteloos. Dus, tegen al mijn bedoelingen in, om een epiduraal gevraagd.

Dat kon wel, maar de anesthesist was druk, dus ik moest even geduld hebben. Wel vast een infuus gekregen. En ja, toen was ik zo'n beetje aan de beurt, werd de anesthesist naar de OK geroepen (dit wordt een terugkerend thema). Of ik dan misschien remifentanyl wilde proberen. Ik verrekte van de pijn dus ik wilde alles wel proberen, maar dat spul was echt nutteloos. Tussen de weeën door was ik slaperig en licht in mijn hoofd, maar de weeën gingen alleen maar meer pijn doen, en dan zakte mijn bloeddruk ook nog...

Gelukkig kwam uiteindelijk de anesthesist toch. Ik zat inmiddels op 5 cm, en wow wat was die ruggenprik een fijn gevoel...! Kort nadat die begon te werken, kreeg ik lichte persdrang. Een flinke opluchting dat ik dat ondanks de verdoving gewoon kon voelen. Weer getoucheerd en ik zat ineens op 8 cm, dat ging vlot de goede kant op! Tegelijk kreeg ik ook wat weeenopwekkers omdat de frequentie wat daalde, en ergens een moment van lichte schrik toen de hartslag van de baby ineens naar 80 zakte, maar dat was meteen weer goed toen ik op mijn zij ging liggen.

Nou ja, toen ging het vrij snel. De persdrang werd sterker, 10 cm met een klein randje dat tijdens de weeën glad werd, dus ging het epiduraal eruit en mocht ik de persdrang nog even wegzuchten (persen moest snel gaan ivm stuitbevalling). Eindelijk kwam de gynaecoloog en zou ik mogen beginnen... En toen werd ze weggeroepen naar de OK.

Dus. Ruim een uur lang persdrang wegzuchten is NIET LEUK, zelfs niet met een restje epiduraal in je systeem. Het was echt de grootste opluchting ooit toen de gyno eindelijk terugkwam. Toen heeft het nog maar 20 minuutjes geduurd totdat mijn kleine meisje er was... Ik was zo trots op mezelf!

Ze heeft voor de zekerheid even een zuurstofmaskertje gehad omdat ze niet meteen begon te huilen, maar met dat masker op ging ze al huilen, ze kreeg een mooi roze gezichtje en na 10 minuten was haar APGAR-score netjes van een 6 naar een 10. Helemaal geen wondjes, blauwe plekken, niets, en zo'n prachtig rond hoofdje dat alleen stuitkindjes kunnen hebben

We moesten een nachtje blijven ter observatie omdat ik verhoging had gekregen tijdens de bevalling (waarschijnlijk door epiduraal, en overdreven door een kapotte thermometer, lekker profi). Was wel bijzonder, plotseling met z'n drieën, ontzettend moe maar eigenlijk niet willen slapen...

24 uur na de geboorte mochten we naar huis, waar we meteen kennis mochten maken met onze superlieve kraamverzorgster.

En nu is het slapen, voeden, knuffelen en troosten, hoewel ons kindje heerlijk rustig is en goed slaapt (als ze niet teveel last van darmkrampjes heeft). Ze eet goed en poept en plast dat het een lieve lust is! Ik heb het zelf wel vrij zwaar met het herstel van mijn knip, hoewel dat vandaag al een stuk beter is dan gisteren. Morgen mogen de hechtingen eruit. Ben ook aan het worstelen met voeding, stuwing en een kindje dat toch wel eens de neiging heeft om verkeerd aan te happen, dus pijnlijke borsten...

Maar goed, een blik op dat slapende lieverdje en alles is weer goed

Hm, lang verhaal. Dan maar een lief fotootje erbij

 

Ha dames, iemand ervaring met hetvolgende: l. Doet het goed is bijna 2kg aangekomen in 5 weken. 6 voedingen per dag waarvan 1 snachts. Slaapt dan 5 Tot 7 uur door na de voeding van ongeveer 22/23uur. Heeft wel krampjes maar is allemaal prima te doen. Ik voed al sinds dag 3 maar 1 borst ivm overproductie.

En dan nu sinds een 3 dagen wil ze af en toe 2 borsten per voeding. Op zich geen probleem maar.... in de laatste 28 uur heeft ze 3x de volledige voeding teruggegeven/ overgegeven. (Dat je denkt zit er zo veel melk in zn klein meisje???)

Wat ik zelf kan bedenken dat ze geen maat kan houden en dan zo vol zit dat ze er alles uit gooit. Wat denken jullie??

@Proetsel wat een mooi meisje!! En mega vervelend dat je steeds moest wachten. Heb ook 3 kwartier persweeen weggepuft weet precies hoe het voelt.

@eerstekindje12 succes komende nachten!!

@Smitje hier geen cluster baby. Wat doet de oateopaat bij een voorkeurshouding??