ik schrok en was ook gelijk heel blij toen ik precies een week geleden erachetr kwam dat ik zwanger was. mijn vriend was er op het begin niet echt blij mee aangezien hij zelf ook 16 is. het lijkt me echt heel leuk zo'n klein kindje en alles maar ik weet niet of ik het zelf allemaal wel aankan. de zwangerschap was niet gepland ik slik gewoon de pil en ben hem ook niet vergeten maar de pil is ookniet 100% betrouwbaar natuurlijk. en aangezien mijn vriend en ik al bijna 2 jaar samen zijn gebruiken wij ook geen condoom. maar aangezien mijn moeder heel erg ziek is (longkanker) en het nog niet zeker is of het te genezen is weet ik niet wat ik moet ik ben natuurlijk nog maar 16 jaar en ik weet niet of ik het allemaal wel aankan als dadelijk mijn moeder het niet red. ik heb heel erg mijn twijfels over een abortus dus, ik vind het heel erg van mezelf dat ik er ookmaar aan denk maar misschien is dit wel het beste mijn vriend weet ook niet wat we ermee moeten, ik hoop echt dat iemand me misschien ookmaar een beetje wil helpen want ik zit echt met me handen in het haar!
hoi hoi, lastige situatie zit je in... ik denk dat je de voordelen en nadelen moet afwegen... 16 vind ik persoonlijk een jonge leeftijd... omdat er veel dingen bij komen kijken... ook financieel gezien... het is wel weer zo dat als je moeder het nog wel een hele poos volhoud ze wel oma word... en ik denk dat ze dat wel heel erg leuk zou vinden... je moet echt doen wat jezelf het beste lijkt... en er ook goed met je vriend over praten het is een moeilijke en lastige keuze en situatie...
Ik zou je adviseren het FIOM te bellen, zij zijn ervoor om je helemaal te helpen, welke keuze je ook maakt. Veel succes!
Ik zou inderdaad ook het FIOM bellen, je hebt nu echt iemand nodig die jou precies kan vertellen hoe alles zit, die met jou de voor- en nadelen kan bespreken en die jou helpt om de juiste keuze te maken! Want het ergste wat je nu zou kunnen doen is halsoverkop iets beslissen. Het is zeker lastig, een kindje krijgen op je 16e. Waarschijnlijk ben je financieel nog niet zelfstandig en woon je nog thuis. Maar van de andere kant is het met een beetje goede inzet allemaal ook wel te doen, er zijn genoeg hulpinstanties en dergelijke. Wat ik zelf altijd het belangrijkste vind is erachter komen of jij er zelf wel aan toe bent. De ene 16 jarige is de andere niet. En als je voor een kindje kiest moet je er natuurlijk wel 100% voor gaan, dat houdt onder andere in dat je heel veel van je leven zoals het nu is zal moeten opgeven. En de vraag of jij dit kan en wil is in mijn ogen veel belangrijker dan alle praktische zaken. Groetjes en heel veel succes met je keuze! Cossy
ja bedankt voor de tips, ik wil het wel graag aan mijn ouders vertellen maar ik durf het echt niet ik woon nog thuis en mijn vriend ook ik kan het heel goed met zijn moeder vinden maar hij totaal niet met mijn ouders, ze hebben al een paar keer gevraagt of ik wele cht van nhem hou en als dat niet het geval was ik alsjeblieft met hem wou stoppen omdat het gewoon echt niet klikt, ik ben doodsbang dat ze me dadelijk uit huis zetten. ik heb het er vandaag weer met mijn vriend over gehad hij zegt het lijkt me wel heel leuk enzo aar hij is bang dat het allemaal teveel word met school en alles, hij had het er ook al over als mijn ouders me eruit zetten dat ik bij hem kan komen wonen maar ik weet dus echt niet wat ik nu moet
Het bel-advies lijkt me wel een hele goede. Het is belangrijk dat je gaat kijken naar wat JIJ wilt (en je vriend natuurlijk). Een kindje krijgen is niet niks. Nu denk je misschien dat het ook helemaal niks wordt maar het krijgen van een kindje is een heel proces. Je groeit er in je zwangerschap ook naartoe (je bent niet voor niks 9 maanden zwanger ). In 9 maanden, 8 inmiddels, kan je een hele hoop dingen regelen, als je het maar goed aanpakt. Succes met je beslissing, maar denk goed na voor je een abortus overweegt. Elmo
16 is erg jong inderdaad maar als je zelf je schouders eronder zet kan het lukken. Het ligt eraan hoe je persoonlijk in elkaar zit, ik ben enorm zelfstandig en door studie rechten ging ik op mn 16e al op kamers (met hulp van mn ouders) Ik ben op mn 19e zwanger geraakt en het is dat mn ouders volledig achter me stonden dat ik dit heb gered. In mn eentje had ik het echt niet gered... Ik kan zelf geen abortus plegen, zeker niet toen ik het vol leven op de monitor zag spartelen dus dan zou ik het op moeten geven voor adoptie... Het is een hele ingrijpende keuze meid en ik zal idd wat iedereen hier zegt, er even hulp van buitenaf bijzoeken, van mijn part je huisarts ofzo? of FIOM. iemand waar je snel terrecht kunt. heel veel sterkte
Denk er goed aan want voor hetzelfde geldt zit je strax alleen met een kind. Ik twijfel soms nog steeds om ik de juiste beslissing heb genomen. Wil mijn kind zoveel bieden en zeker zijn van alles wat ik doe.Soms kan dat gewoon niet. Ook heb je natuurlijk bijna geen vrije tijd meer. Denk goed na want aan alle leuke kanten zitten ook minder leuke. Succ6 Ps.zelf vind ik je echt te jong,vond mijzelf nog te jong voor kids.
jeetje meid wat erg van je moeder hoop dat ze te genezen is, heb zelf mijn moeder verloren aan(long-borst) kanker toen ik 14 was en het is echt niet makkelijk, en dan in deze tijd nog een kindje verwachten het zal moeilijk zijn maar als je het echt wil kan je alles ook als je alleen zou komen te staan. ik ken het systeem in nederland niet dus kan alleen deze raad geven: volg je hartje en je eigen gevoel, laat je niets dwingen en doe niks war je zelf niet achter staat. veel succes en een dikke knuf