@Barbara85 gefeliciteerd met jullie prachtige zoon. Super leuke naam. Veel geluk en heerlijk genieten nu!
gefeliciteerd Budgie en Barbara! @ Cheerio: lijkt me heel normale reactie. Ik vind het ook super dat je dat hier even komt aangeven. Ik vind dat er in het algemeen te weinig wordt gesproken over die kraamtranen en de normale emoties die zoiets heftig als een geboorte van een kind met zich meebrengen. Terwijl dit alles me niet meer dan normaal lijkt. Veel succes aan al die nieuwe mama's: gun jezelf de tijd om het allemaal uit te zoeken, laat je helpen en die tranen af en toe eens goed laten stromen, is toegestaan Ik ben vandaag op mijn uitgerekende datum. Ik sta er hier wel op op 27/7, dat is de datum die ik volgens mijn laatste eisprong had berekend. Maar volgens mijn laatste menstruatie geteld ben ik vandaag 40 weken, en dit heeft de gyneacoloog ook altijd als datum aangehouden. Voorlopig nog geen bevalling te bespeuren. Ik heb al weken lang voorweeën, maar het zet niet door. Sinds eergisteren wel veel darmklachten, gisteren en vandaag voelde ik me er op bovenop ook nog eens erg moe en zelfs een beetje misselijk. Gisteren gingen die voorweeën dan over in een ander soort buik- en rugpijn. Toen dacht ik even dat het begonnen was, maar na een tijd was het weer gaan liggen... Vandaag heel de dag veel harde buiken, darmklachten en wat misselijk. Benieuwd of dit een voorteken is voor iets op korte termijn...
@Cheerio oh die kraamtranen... Had het nog niet eens heel erg, maar toen we besloten om de borstvoeding af te bouwen. Man man, mn man hoefde alleen maar borstvoeding te zeggen of ik zat alweer te janken. Toen de kraamverzorgster weg ging ook, was ook zo'n fijne meid! Ben blij dat ik er vanaf ben!! @Aag zou zomaar kunnen natuurlijk!! Spannend!!
@Aag kan een voorbode zijn maar dan nog weet je niet wanneer het begint. Kan dan nog goed pas over een week zijn. Of het zet niets in gang ... vervelend he. kraamtranen: bij mijn zoontje heb ik helemaal geen last gehad van kraamtranen. Zo raar...had het wel ingecalculeerd maar gebeurde niets. Nu ben ik nooit echt hormoon gevoelig geweest en ook tijdens zwangerschap geen last gehad van de hormonen. Maarrrr ergens lijkt het mij heerlijk om gewoon eens tranen met tuiten te huilen...het mág en het hoort erbij!
Afspraak bij vk afgelopen donderdag verliep niet zo fijn. Omdat de kleine meid een kleintje is wil ze mij nu ineens toch voor extra controle naar zkh sturen. Ik zei ja dan kan ik je nu al vertellen dat ze het over gaan nemen en jij dus niet de bevalling doet (wat ik juist wel wilde). De kleine meid zit op de P9 lijn...mijn zoontje zat op P11 lijn. De minimale lijn is p5 dan moet je echt onder controle van het zkh komen. Er is niks mis met de kleine...goede hartslag, ze beweegt lekker veel, groeit op haar eigen lijntje mee en ten slotte heb ik nou eenmaal kleine babies. Ze begon er zelfs over om mij voor 39 wk in te leiden. Daar heb ik voor gepast!! Zelfde verhaal als vorig jaar bij mijn zoontje. Heb ik er ook voor gepast .hij kwam netjes zelf op 39+2 zonder enkele problemen een top bevalling gehad. Wat een paniekvoetbal weer zeg. Heb er zwaar de pé in nu.
@missy missy he bah dat is vervelend. Ik denk dat je als moeder gewoon het beste aanvoeld hoe het gaat met je kindje. Jij maakt je kennelijk helemaal geen zorgen en mits er geen hele erge dingen worden geconstateerd; snap ik helemaal dat je niet ingeleid wil worden en naar de gyn wil. Misschien nog even een goed gesprek met der aangaan?
Nou inderdaad! Ze maken tegenwoordig de 'mama's to be' voor niks bang of onzeker (ik ben gelukkig niet zo snel bang of onzeker te krijgen maar ik denk heel veel anderen wel). Ze willen.hun vingers gewoon niet branden. Heb al 20x gezegd dat er geen reden voor is. En dat de vorige keer bij mijn zoontje de gyn zelf al zei dat ik waarschijnlijk gewoon kleine babies heb. Ik ben zelf ook niet groot 1.68 m en petit gebouwd 47 kg (bij niet zwanger zijn dan he) dan ligt dit toch in de lijn der verwachting. Ik was zelf ook maar 2500 gr bij de geboorte...de kleine is nu 2500 gr en groeit nog dus whats the fuzz? Donderdag heb ik weer gesprek /controle met vk..mits ze mij niet eerder belt dat ik naar zkh moet. Of de kleine moet er dan al zijn...haha..dat hoop ik eigenlijk nog het meeste! Komt goed! Hoe gaat het met jou en alle andere mama's en mama's to be?
@missy missy Ja inderdaad. En dan ben jij gelukkig niet zo snel gestrest. Maar er zijn inderdaad zat vrouwen die meteen in paniek zijn. En dan heb je misschien al die stres wel voor niets. En stres is helemaal niet goed voor die kleine. Als ze eerder komt zou het helemaal goed zijn. We moeten gewoon maar snel gaan bevallen. Met mij verder alles goed. Wel een beetje gehad nu hoor, maar klaag niet. Lichamelijk is er sowieso niets aan de hand. Vannacht had ik wel opeens krampen dus ik dacht; zou het? Maar toen moest ik dus ineens naar het toilet en alles kwam eruit. Dus vast iets verkeerds gegeten. Wil gewoon zo graag ons kleine meisje vast houden dat ik bij alles denk dat her begint haha. Hopelijk bij iedereen nog alles goed (met en zonder baby).
Cbss, geniet er nog maar lekker van zo lang het kan.. de tijd gaat snel genoeg en geloof me, die buik, het gesxhchop en zelfs de kwaaltjes ga je missen.... Lang leve de kraamtranen. Onze man is nu een week oud.. de kraamzorg had haat laatste dag vandaag en na precies 1 week lukt het nu op zittend te voeden... terug denken aan hoe snel deze week voorbij is gegaan... ik zou zo graag 8 dagen terug in de tijd gaan... alles is zo snel gegaan dat ik bijna geen tijd heb gehad voor emoties.. als ik terug denk aan de bevalling blijf ik huilen.. als ik een foto zie van mijn buik begin ik weer te huilen. En als dan mijn kleine mannetje bij me ligt lopen de tranen over mijn wangen van geluk... maar o wat zou ik deze week graag nog nog een keer willen beleven Hoe is dat bij jullie? Ik voel zoveel emotie... maar het komt er nog niet echt helemaal uit.... Ja voor een deel... maar de rest blijft... is dat een gevalletje kraamtranen?
@Barbara85 ahh dat klinkt wel als kraamtranen. Heb er verder geen ervaring mee, maar wat ik zie bij andere en wat ik lees is dat het in principe vanzelf beter wordt. Lekker veel over je gevoel praten met mensen waarom je geeft en gooi alles er maar goed uit. Dat lucht lekker op. Vriendinnetje van mij had 4 weken heel veel huil buien maar was er toen vanaf. Wel gewoon een stuk emotioneler geworden, maar ik denk dat je dat sowieso wordt haha.
@Barbara85 yup dat zijn de bekende kraamtranen. Je lijf zit nu in een rollercoaster qua hormonen en dat verklaart dat je het ene moment emotioneel labiel bent en echt om.niks kan huilen en de andere keer ben je compleet gelaten. Ze zeggen 9 maanden op en 9 maanden af qua hormonen. Wat niet wil zeggen dat je 9 maanden compleet emotioneel labiel bent...het zwakt met de tijd af. Laat het maar gewoon gebeuren het hoort er bij! Het is wat anders als je depressieve gevoelens ervaart...dan zou ik even langs de huisarts gaan. En nu vooral genieten meis!! Xx
@cbss @missy missy Ja dat vermoeden had ik al... nee ik ben totaal niet.depressief hoor.. maar ik ben veel emotioneler en huil inderdaad om dingen waarvan ik denk waarom moet ik nu huilen.. maar ook als ik naar onze kleine man kijk, hij maakt me zo gelukkig en compleet dat de tranen over mijn wangen lopen. Vind het wel gek mezelf weer zo slank te zien.. en omdat alles zo snel ging qua bevalling zou ik het zo graag nog eens willen doen! Gewoon om het gevoel van dat moment nog een keer te voelen
@ barbara: lijkt me een overweldigende belevenis met die kraamtranen En het valt me op - ik las het ergens anders ook al - dat het gevoel vaak gaat over gemis van zwangerschap (het uitkijken naar) en dat je bewuster nog eens wil beleven wat er op korte tijd nu allemaal is gebeurd. Zal nog wel even tijd nodig hebben om alles een plaats te geven waarschijnlijk. Veel succes ermee! Het helpt me wel om zelf rustiger te blijven. Ik zit nu te roepen dat ik snel wil bevallen en dat het wel goed geweest is met die zwangerschap. Maar het besef dat ik misschien heel snel dit ga missen, helpt me om nu wel iets toleranter te zijn voor het feit dat ik nog niet bevallen ben Vandaag 40+3. Is echt nog niet zo extreem, maar ik heb het mentaal wel moeilijk. Ik zag de laatste weken heel wat topics over wie er allemaal nog over tijd bevallen was en dacht toen: 'tja, wat zou die ene dag meer of minder maken?'. Maar intussen moet ik me echt beheersen om rustig te blijven. Ik weet rationeel wel dat ik echt niet niet ga bevallen En zelfs als ze het inleiden, zal ik waarschijnlijk ten laatste binnen een week mijn bevalling achter de rug hebben. En toch heb ik zaterdag en vandaag al stevig moeten huilen omdat er weer niets is gebeurd. Ik ben ook wel heel moe. Ik slaap verschrikkelijk slecht (die buik hangt echt in de weg + waarschijnlijk zet ik me mentaal ook wel heel de tijd 'schrap' voor een mogelijke bevalling, waardoor ik niet voldoende kan ontspannen). Ik denk dat het vooral dat is: een bevalling en de eerste weken met een baby, zijn dingen waarvan ik weet dat ze heftig zullen zijn. Maar al 2 weken geleden dacht ik: 'ok, ik moet er toch door, laat maar komen dan'. En elke dag opnieuw moet ik me opnieuw moed inspreken en dat duurt lang. Zondag ging het even beter omdat ik plots de slijmprop verloren had. Ik dacht dus dat er misschien iets te gebeuren stond. Maar tot nu is dat nog niet het geval... Sorry voor mijn lang klaagbericht Het komt wel goed en misschien sneller dan ik denk. Veel succes aan de nieuwe mama's en hopelijk volgen er snel nog nieuwe bevallingsmeldingen!
Allereerst hele dikke knuffel meis! En ik begrijp het maar al te goed. Vanaf week 37 kan een bevalling zo maar beginnen en je let sinds dien op elk seintje of symptoompje wat er op zou kunnen wijzen dat de bevalling begonnen is. En dat vreet energie...zeker als je zoals jij nu al over de 40 wk bent...loop je al 3 wk alert te zijn op een eventuele bevalling. Valt dan niet mee om je steeds weer moed in te praten. Ik ben nog maar net 38+1 en ik ben het al zat...dus dikke knuffel voor jou. Slijmprop verlies ik al weken...dat zegt helaas niets...die groeit ook weer gewoon aan. Ik heb al 2 dagen kramperig gevoel maar bleek helaas mijn darmen te zijn. Dus ik leef met je mee!! Hopelijk mag het nu snel voor je gebeuren. Xx
@Aag na die 40 weken ben je er volgens mij ook gewoon klaar mee! Ik had na 39 weken echt zoiets van kom maar, ik vind het wel prima zo. En een uur later dacht ik, nee is ook wel fijn zo. En de avond waarvan ik ervan overtuigd was dat ik gewoon door zou lopen tot 41 weken begon het ineens. Hopelijk komt die kleine uk bij jou gewoon snel!!
@Aag herken het ook echt hoor, je verhaal. Ben nog niet eens over de uitgerekende datum heen, maar wil zo graag bevallen. Maar het andere moment denk ik weer; ik moet hiervan genieten en nu zit ze nog veilig etc etc. Ben ook niet echt bang voor de bevalling, alleen erg zenuwachtig of alles goed is met ons kindje en hoe ze eruit ziet enzo. En hoe de eerste nacht gaat zijn. Word ook helemaal gek van alle berichtjes die ik krijg. Super lief bedoeld allemaal hoor maar krijg echt zeker 10 keer op een dag de vraag of het al begonnen is of dat we ons kindje al hebben bladiebla. Ik ga ook gewoon tegen niemand zeggen dat de bevalling begonnen is.
Ohhh nou inderdaad!! Dat herken ik nog van toen ik van mijn zoontje moest bevallen...continue die vraag of je al wat voelt of de bevalling al begonnen is of dat hij er al is. Op gegeven moment heb ik van internet een plaatje van een nageboorte gehaald en opgestuurd. ..."kijk hier is de nageboorte! !" daarna was het heerlijk rustig qua berichtjes en telefoontjes Hahaha. Wij hebben toen ook tegen niemand gezegd dat de bevalling begonnen was....en toen hij er was ook nog niets gezegd. We hebben de eerste drie dagen heel fijn met zijn drietjes doorgemaakt! Was echt super!!!! Nu vragen ze het niet meer zo vaak gelukkig. De boodschap van vorige keer was goed over gekomen. we moeten alleen de oppas voor onze zoon inlichten wanneer het begonnen is. Maar zij houden hun mond wel...en ook deze keer willen wij geen bezoek ontvangen in de kraamweek. Eerst lekker met het gezin samen zijn en bijkomen van alles.
Missy goed dat je je niet zo snel laat bang maken! En als je het inderdaad al eerder soortgelijk heb meegemaakt...waarom nemen ze dat dan niet van je aan?! Heb je het er nog over gehad? Aag ik kan me goed voorstellen dat als je richting die 40 weken gaat of erover gaat...het je heel erg bezig gaat houden! Je denkt bij alles wat je voelt extra na en zit er eigenlijk echt op te wachten. Ik was daarom ook wel blij dat het bij mij sowieso eerder zou komen, dat het dan toch nog spontaan is gekomen is helemaal mooi natuurlijk. Ik duim voor jullie meiden, en ben benieuwd wie de volgende is! Nog heel even volhouden!
Hier ook babynieuws. 22 juli is onze dochter geboren! 3575 gram en 50 cm. Helaas een horror bevalling die eindigde in een vacuümverlossing en daarna nog een spoed operatie bij mij op de OK met uiteindelijk 2,5 liter bloedverlies en dus bloedtransfusies etc. Vanmorgen pas naar huis, lichamelijk letterlijk stuk en ook nog eens zware Bloedarmoede. Nu we thuis zijn ben ik erg emotioneel, en vind ik de komende 1e nacht zonder hulp erg spannend/eng...... Kortom het gaat niet best met mij maar met de kleine meid gelukkig wel. Helaas bv moeten stoppen ivm mijn eigen lichamelijke gezondheid en sinds gisteravond volledig over op flesvoeding. Heb er alles aan gedaan met kolven en aanleggen (kleine meid deed t super) maar m'n lijf wil niet in productie. En ik kan het niet meer tijd geven voor mijn eigen gezondheid Voel me schuldig en teleurgesteld maar weer ook wie weer dat ik het niet kan helpen. Hoop dat ik snel vrolijker ben en voel en echt kan genieten van ons meisje.
Ik heb morgen ochtend weer afspraak bij de vk. Ze zou met haar collega overleggen of zij toch de bevalling doen of dat ze mij overdragen aan het ziekenhuis. En weet je...het boeit mij nu echt niet meer of mijn eigen vk of de gyn/vk van het ziekenhuis de bevalling doet. Maar 1 ding is zeker...zolang mijn kleine meisje het prima doet, wordt er niets ingeleid! En dit alles heeft mij rust gegeven.