ik heb een vraag, ik heb een dochter van net 3 en een dochter van 1,5 jaar. Ze zijn heel lief naar elkaar toe, maar soms kan ineens de oudste uit het niets mijn jongste dochter duwen. Ze valt dan ook regelmatig tegen een kast aan. Ik vraag mij echt af waarom ze dit doet? Ze krijgen allebei veel aandacht en er gaat niet specifiek wat aan vooraf. Is dit herkenbaar?
Herkenbaar! Heel lief voor elkaar maar soms komt opeens dat duiveltje om de hoek kijken. Ik lees even mee...
Mijn kinderen schelen 2,5 jaar en mijn oudste kan ook ineens gemeen doen tegen zijn zusje, weliswaar niet tegen een kast duwen want dat accepteer ik niet en wordt meteen bestraft. Wel laat hij haar soms tackelen, pakt dingen af of geeft een mep... nu moet ik wel zeggen dat zij dat regelmatig ook bij hem doet.
Totaal niet pedagogisch verantwoord, maar onze oudste duwde M ook vaak, hard om. Terwijl ze wel gewoon lief aan t spelen waren. Tig keer gevraagd waarom, maar daar kwam nooit een keer een antwoord op. Toen heb ik het een keer terug gedaan, en haar dus hard omver geduwd. Ze begon gelijk heel hard te huilen en ik heb toen verteld dat zij precies hetzelfde bij M doet en M dit ook niet leuk vind en niet begrijpt. Sindsdien doet ze het (bijna) nooit meer.
Onverantwoord.. Maar zeer duidelijk! Soms moet je het even anders uitleggen als het door waarschuwen niet binnenkomt. @Zonnebloem92 tackelen vind ik minstens zo erg als tegen een kast duwen hoor. Ik ga ervan uit dat je dat ook niet accepteert?
Ook dat accepteer ik niet, mits ze al half over elkaar op de grond liggen en elkaar tackelen. Maar als de een bewust de ander pijn doet grijp ik in en zeg ik daar iets van of krijgt een van de twee straf, dat helpt tot nu toe vrijwel altijd. Mocht dat niet het geval zijn is de tip van Boommm misschien wel een goede om te proberen.
Gebeurt hier ook elke dag. Omduwen als haar zusje aan de tafel staat en zij er ineens ook wil staan. De jongste begint pas net met los staan, dus ze dus haar nog niet tegen kasten aan. Slaan doeg ze ook uit het niets. Maar de jongste begint nu ook en dan niet met slaan, maar met knijpen of haren trekken.
Hier schelen onze meiden bijna 3 jaar. Ze hebben veel 'ruzie' gehad. Ik merk nu dat het eindelijk minder wordt. Natuurlijk is het soms nog wel, maar dat is logisch. Over het algemeen spelen ze nu heerlijk met elkaar. Ze zijn nu 6 jaar en 3 jaar. De jongste wordt in december 4. Ik heb echt gemerkt dat ze sinds een maand of drie beter met elkaar omgaan.
Inderdaad vrij normaal gedrag voor die leeftijd... heel duidelijk maken dat je dat soort gedrag niet tolereert . Op die leeftijd zette ik ze wel eens in de hoek ben de kamer en dat werkte op die leeftijd prima. Wacht maar tot ze ouder zijn....
Hou me hart vast.....mijn tweeling van bijna 11 maanden kunnen al vrij heftig knokken al stelt het nog niks voor moet ze soms echt uit elkaar halen, het gaat meestal om speelgoed wat de ander wil hebben en de ander niet wil afstaan, en natuurlijk iets anders geven is niet goed genoeg..soms laat ik ze het zelf uit zoeken maar als het van grommen naar bijten gaat kom ik tussen beide pak het speelgoed af en basta! als je niet samen kan spelen speel je maar niet. Als ze ouder zijn en na waarschuwen ze niet ophouden doe ik het zelfde: haal ze uit elkaar en straf.....hopelijk hoeft het niet
Oeh ja hier is ook de strijd losgebarsten... En ze waren zo lief samen..... De oudste is net 5 en bedacht dan allemaal dingen in naar fantasie en de jongste van ruim 2,5 deed braaf wat zij bedacht had Maar hij heeft ineens een grote sprong gemaakt wat weerbaarheid betreft dus nu heeft hij ook een mening en willen ze ineens niet meer hetzelfde..... Of juist wel En ook wordt hij lekker stoer dus zo nu en dan lekker duwen en vervelend doen.... En lekker tegen elkaar in, vooral aan tafel, van die discussies die nergens over gaan en wat de jongste eigenlijk nog niet snapt en de oudste snapt dan weer net niet dat de jongste maar wat zegt en pffff.... Maar ze kunnen wel heel lief samen knuffelen en elkaar troosten als eentje zich pijn heeft gedaan ofzo