20 en mama to be

Discussie in 'Alleen en zwanger' gestart door Cassy, 10 jun 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Cassy

    Cassy Nieuw lid

    10 jun 2017
    2
    0
    1
    Vrouw
    Hallo dames,

    Waarschijnlijk zijn er meer verhalen als deze maar ik wilde het toch graag met jullie delen omdat ik benieuwd ben of er vrouwen zijn die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten.

    Zoals het onderwerp al zegt ben ik 20 jaar en in verwachting (alweer acht weken) van mijn eerste kindje, niet gepland maar door mijzelf heel erg gewenst! Mijn vriend is 22 en studeert. Ikzelf ben in juli klaar met mijn opleiding en had al een mooie baan in de luchtvaart te pakken. Die heb ik helaas ook weer moeten opgeven omdat je niet mag vliegen wanneer je zwanger bent.

    Niet de meest ideale situatie en daarbij zitten we nog op kamers, wat dan wel zal veranderen voordat de kleine er is.

    Maar nu mijn dilemma, zacht uitgedrukt weliswaar haha. Mijn vriend en mijn omgeving zijn erg negatief. Mijn vriend vind zichzelf nog te jong en als je het hem vraagt heeft hij nog een hele waslijst waarom we het niet zouden moeten doen, onze familie denkt er net zo over. Nu is het wel zo dat wanneer ik het zou houden mijn familie mij wel zou steunen maar ze zijn wel heel duidelijk in hoe ze het zien. En het is natuurlijk ook uit bezorgdheid maar niet prettig om te horen wanneer je een kleintje verwacht.

    Ikzelf heb al veel geregeld met betrekking tot de verloskundige, eventuele toeslagen maar ook contact met Fiom en zelfs een abortuskliniek om ons zoveel mogelijk te informeren en dat we zo de ''juiste'' keuze maken. Mijn vriend zegt dat hij mij steunt maar tussen de regels door is hij erg duidelijk en stug dat hij het nu nog niet wil maar over een aantal jaar wel, ook ziet hij de kans heel groot dat hij mij gaat verlaten als we een paar jaar verder zijn omdat we wat ups en downs hadden in het begin van de relatie.

    Ik weet ook dat we het onwijs zwaar zouden krijgen maar ben er ook van overtuigd dat ons dit gaat lukken. Dit alles maakt het allemaal erg moeilijk en voel ik me een soort van ''gedwongen'' om het niet door te zetten terwijl ik weet dat ik daar zo veel spijt van ga krijgen maar alleen kan ik het ook niet.

    Help!


    Liefs
     
  2. Ysabella

    Ysabella VIP lid

    27 jan 2017
    8.879
    16.218
    113
    Ik wil je aller eerst feliciteren met je zwangerschap! Ik lees tussen de regels door dat jij het heel graag wilt houden en het voor jezelf eigenlijk al besloten hebt.

    Dat je vriend nu geen kinderen wilt maar over een paar jaar wel vind ik een beetje flauw. Jullie zijn beide volwassen en waren er allebei bij. Daarbij komt dat jij binnenkort ook nog eens je opleiding hebt afgerond (ook daar gefeliciteerd voor!) dus er zal sowieso een inkomen zijn.

    Ik vind het ontzettend raar dat hij zegt dat jullie waarschijnlijk over een paar jaar uit elkaar zijn als dit kindje er komt. -door ruzie's en dus een slechte start in de relatie- Ik heb persoonlijk veel meegemaakt met mijn vriend en jeetje wat zijn wij daar samen sterk uit gekomen. Ik weet nu dat ik hem altijd 100% kan vertrouwen. Soms zijn er bepaalde dingen nodig om elkaar beter te leren kennen, het kan namelijk niet altijd rozen geur en maneschijn zijn. En dan bedoel ik niet persee ruzie's tussen jullie maar er kunnen ook dingen gebeuren als dat een familielid ontzettend ziek word en jou hulp nodig heeft. Dat zijn ook "beproevingen" ook daar zou je een manier voor moeten vinden om elkaar er doorheen te slepen.

    Je hebt eigenlijk al besloten voor jezelf dat dit kindje welkom is. Ik vind het ontzettend knap dat jij ondanks alle negatieve reacties er zo in staat. Ik denk eerlijk gezegd niet dat jij het jezelf gaat vergeven als je besluit het niet te houden. Uit jou berichtje maak ik op dat je alles prima op een rijtje kan zetten en over alles na denkt. Ik vind dat jij daarin ontzettend verantwoordelijk bent en luisterd naar anderen. Maar dit zal een keuze worden, waar geen enkele andere mening er toe doet want dit is jou kindje die jij draagt, die jij straks gaat voelen bewegen en waar je nu vast al ontzettend trots op bent. - ja de mening van je vriend deed er toe op het moment dat jullie seks hadden ja, hij had er toen voor kunnen kiezen om het veilig te doen, ook al zou jij de pil slikken condoomgebruik is altijd een must als jullie niet zwanger willen worden:rolleyes:-,

    Stel dat jou vriend bij jou weg gaat, door de aankomende baby. Meid ik weet zeker dat jij voor jullie twee kan zorgen!
     
    Babymam, Esila, Moanaa en 3 anderen vinden dit leuk.
  3. pippa26

    pippa26 Fanatiek lid

    14 mrt 2015
    3.030
    2.030
    113
    Allereerst gefeliciteerd :) ik houd het bij een korte reactie. Maar ik zou zeggen: jullie zijn beiden volwassen, ook met kindje raakt jullie leven echt wel op de rit dus geen zorgen maken. Je kunt je leven niet op alle fronten sturen, hoe graag iedereen dat ook wil. Dus ik zou zeggen, ga ervoor!

    Abortus is een zwaar middel en geen half voorbehoedsmiddel voor achteraf, dat beseffen mannen zich wat minder goed misschien.
     
  4. Cassy

    Cassy Nieuw lid

    10 jun 2017
    2
    0
    1
    Vrouw
    Onwijs bedankt voor je reactie! Ik ben misschien niet heel duidelijk in mijn verhaal maar ja, voor mezelf heb ik de keuze wel gemaakt hahah.

    Dat zeiden meer mensen inderdaad dat als we dit doen en we komen er doorheen dat we er ook zeker sterker uitkomen, precies zoals je zegt! Heel fijn om ook is iets positiefs te lezen!:) Ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen!
     
  5. DDucky

    DDucky Bekend lid

    7 jul 2014
    997
    317
    63
    Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat mooi om te lezen dat je zelf je keuze maakt ipv de beslissing door anderen te laten maken. Hierboven is het ook al gezegd.. het is jouw lichaam!

    Het klopt dat een baby wat strubbelingen kan veroorzaken in een relatie, maar als je er samen over praat en er voor vecht, kom je er echt sterker uit.

    Het is fijn om te weten dat je familie achter je staat als je de baby houd en je ook wil helpen. Natuurlijk zul je zelf het meeste zelf moeten doen, maar met wat steun en helpende handen, lijkt het altijd wat lichter :)

    Hopelijk komen jullie er samen uit:)
     
  6. Zonnebloem92

    Zonnebloem92 VIP lid

    4 dec 2012
    10.846
    4.212
    113
    Vrouw
    Zuid Holland
    Een vervelende en lastige situatie gezien de situatie waar in jullie je begeven.
    Je hebt, zo te lezen, besloten dat je het kindje wilt houden en ik weet zeker dat het ondanks dat het nu geen ideale situatie is toch goed gaat komen met jullie, het is goed te lezen dat je familie bereid is je te helpen en ik denk dat jou vriend wel bij trekt.

    Heel veel sterkte en succes!
     
  7. dreamcatcher

    dreamcatcher Niet meer actief

    Och meid wat vervelend van de negatieve reacties. Ik zou je als advies willen geven om vooral niet voorbij je eigen gevoel te gaan.. Dat vergeef je jezelf waarschijnlijk nooit. Zoals ik het lees ben je al goed bezig je voor te bereiden.

    Ik was ook op mijn twintigste zwanger en mijn vriend was 24. We woonden beide zelfs nog thuis en waren nog geen jaar samen. Het verschil was wel dat mijn vriend nooit tussen de regels door heeft gezegd dat hij liever wil dat het kindje niet komt. Toen ik 6 maanden zwanger was, zijn we samen gaan wonen. Ik ga niet liegen het was enorm pittig. We zijn samen door ups en downs gegaan maar er ontzettend sterk uitgekomen. Inmiddels bijna 7 jaar samen en bewust in verwachting van de tweede.
     
  8. zwangerevrouw

    zwangerevrouw Fanatiek lid

    22 jul 2011
    2.115
    222
    63
    het zal enorm bikkelen zijn op je 20e, dus zorg dat er mensen om je heen staan die een uurtje komen oppassen als je er doorheen zit. En bedenk als het niet gaat dat je kindje met 4 jaar naar de basisschool gaat.
     
  9. Moanaa

    Moanaa Actief lid

    12 jun 2017
    118
    103
    43
    Vrouw
    Ik sluit mij hier helemaal bij aan. Mooi verwoord!
     
  10. Ellie_x

    Ellie_x Lid

    13 jun 2017
    99
    119
    33
    Vrouw
    Pfff het lijkt net alsof ik me eigen verhaal lees.
    Ik ben zelf ook zwanger geraakt op mijn 20e. Mijn vriend was toen 22 jaar en we hadden echt niks voor elkaar. We woonde allebei op kamers. We hadden geen vast inkomen ik zat midden in mijn opleiding en mijn vriend had geen werk. Mijn famillie was absoluut niet blij met de zwangerschap en dachten ook toen ik vertelde dat ik het wilde houden dat het totaal verkeerd zou aflopen.
    Mijn vriend was ontzettend in shock en wilde er in eerste instantie niks van weten. We zijn samen naar de eerste echo gegaan en vanaf het moment dat hij zag dat het hartje klopte was hij helemaal om en zijn we er samen voor gegaan. Ik heb nooit getwijfeld of ik het kindje wilde houden want ik wist van mezelf dat als ik het niet zou doen mijn hele leven spijt zou krijgen.

    Mijn vriend is als een gek gaan solliciteren en kreeg binnen 3 weken een baan. We zijn met 20 weken zwangerschap gaan samen wonen en er voor gezorgt dat alles voor elkaar was voor de komst van de kleine. Ik kon veder met mijn studie en ben dit jaar afgestudeerd en heb een baan gekregen bij mijn eind stage en we zijn bezig voor een tweede kindje.

    Onze relatie is er alleen maar beter opgeworden. Het was echt niet makkelijk en we hadden wel vaak ruzie omdat we allebei aan de situatie moesten wennen. we hebben allebei gevochten voor onze relatie en zijn gelukkiger dan ooit!

    Meis, ik denk echt dat jij dit ook kunt. En zoals ik lees in je verhaal ben ik bang dat je spijt krijgt als je voor arbortus kiest. Je hebt ook nooit garantie dat je relatie hierna goed verloopt en jullie bij elkaar blijven. Je weet nooit wat er in de toekomst nog kan gebeuren. Kies waarbij jij je het beste voelt. Jij kunt dit! Met of zonder je vriend!

    Liefs,
     
    Caithy, Meisje89, Cassy en 1 andere persoon vinden dit leuk.
  11. Jess93

    Jess93 Fanatiek lid

    9 sep 2014
    2.821
    2.080
    113
    Vrouw
    Houten
    Wat vervelend van de negatieve reacties.. Zoals ik jou hoor ben jij er wel echt klaar voor & zeker omdat je opleiding afgerond is voor de kleine komt dat ook echt wel goed!

    Zelf ben ik ook op mn 20e zwanger geraakt (door pil heen), echter verder wel andere situatie. Vriend was 29, had vaste baan, we woonde al jaar samen en hadden 2.5 jaar relatie. Al met al viel het mij reuze mee, een kindje krijgen en opvoeden (ook naast mn voltijds hbo studie). Er moet wat meer gepland worden maar wij doen ook nog onze eigen dingen hoor, komend weekend gaat vriend bijv lang weekend naar krakau met vrienden. Het is echt niet dat je/zijn leven ineens voorbij is :)

    Als ik jou zo hoor heb jij je keuze al gemaakt, dus van harte gefeliciteerd! ♡
     
    LolaBloem vindt dit leuk.
  12. Donutlover

    Donutlover Fanatiek lid

    1 jan 2017
    3.316
    1.730
    113
    Wat naar van de reacties!
    Ik was zelf ook net 20 toen onze dochter geboren werd. Ik studeerde nog en mijn (nu) man had een vaste baan.
    Maar we woonde nog bij mijn schoonouders in op dat moment.

    Ik kan je alleen als advies geven, blijf bij je eigen gevoel! En laat dat niet beinvloeden door wat andere zeggen of vinden. Mensen vinden het altijd leuk en makkelijk om te oordelen over andere.
    Ik ben nu 25 en we verwachten onze 3e, ik werd eerst ook altijd scheef aangekeken of mensen dachten dat ik geen leven had of een heel ongelukkig leven want ik kon zogenaamd niks meer doen. Niets is minder waar hoor trouwens, ik doe dingen gewoon in een andere volgorde.
    Ze hadden gehoopt dat het niets zou worden maar ondertussen wonen wij heel leuk, zijn we super gelukkig, werk ik als influencer en blogger met hele gave merken en doen de mensen die toen negatief deden 'ineens' weer leuk. Blegh!

    Overal is een oplossing voor zei mijn vader altijd, en is het niet rechtsom dan maar linksom je komt er uit eindelijk echt wel.
     
  13. Nonma

    Nonma Fanatiek lid

    4 mei 2011
    1.659
    116
    63
    Vrouw
    Marketing
    Amsterdam
    Ik heb toch wat moeite met de lofzangen over het maken van je Eigen keuze. Ik vind het eerlijk gezegd jammer dat niemand rekenschap neemt van wat de vader in dit verhaal wil. Nee, abortus of adoptie is geen makkelijke oplossing of keuze, het krijgen van een kind als je daar nog niet aan toe bent is dat ook niet. En het is eigenlijk te gek voor woorden dat wij vrouwen gewoon kunnen doen wat wij willen omdat het in onze buik groeit. Bedenk wel dat je hoe dan ook iemand met een kind opzadelt dat hij niet wil. Ook al zou hij geen deel uitmaken van het leven van het kind, hij moet toch leven met de wetenschap dat er ergens van hem een kind rondloopt, tegen zijn wil in. En ook het kind, dat hier niet om heeft gevraagd, zadel je een leven lang op met de wetenschap dat zijn vader hem niet wilde. Dat vind ik nogal wat...

    Dat je het praktisch gezien allemaal redt, daar twijfel ik niet aan, je lijkt me intelligent genoeg om de juiste keuzes te maken en goed in staat om voor je kindje te zorgen, ook alleen. Maar een kind verdient 2 ouders die van hem houden en die hem allebei willen.

    Ook de opmerking over dat je hier met elkaar ws sterker uitkomt (wat je van anderen hebt gehoord) vind ik eerlijk gezegd een beetje naief. Iedereen weet dat kinderen niet het beste bindmiddel zijn voor een relatie, zelfs niet als de basis goed en stabiel is. Als er al twijfel bestaat over de kinderwens (op dit moment) dan lijkt me die situatie allesbehalve stabiel en goed.

    Ik zeg niet dat je het kindje niet moet houden, maar ik zou hier zeker nog eens goed over nadenken, over je eigen motieven, en ook serieus in overweging nemen wat je vriend wilt. Dat lijkt me wel zo eerlijk...
     
    karlijn en Ladylola vinden dit leuk.
  14. FoxyDiamond

    FoxyDiamond Bekend lid

    23 jan 2017
    637
    231
    43
    Mee eens. Je moet er hoe dan ook samen uitkomen. Je vriend is net goed de vader als jij de moeder.
     
  15. xNadine

    xNadine Actief lid

    27 jul 2016
    383
    39
    28
    Dus in feite moet ze maar het leven in háár buik kapot maken omdat haar vriend niet de consequenties wilt dragen van zijn eigen daden? Als je oud genoeg bent om seks te hebben, moet je oud genoeg zijn om de eventuele consequenties daarvan te dragen, en je op zn minst op en top beschermen, anders weet je gewoon dat deze dingen kunnen gebeuren. Tuurlijk vind ik ook dat TS in gesprek moet blijven met haar vriend, maar als hij het echt niet wilt en zij wel, moet zij dan omdat hij wilt dat ze een abortus pleegt haar kind maar tegen haar zin weg laten halen en daar misschien de rest van haar leven spijt en verdriet van hebben? Wie zegt dat de relatie ooit nog hetzelfde zal zijn en ze geen wrok naar hem gaat voelen als ze zoiets groots tegen haar gevoel in doet? Sorry hoor, zij kan hem niet dwingen om van het kind te houden en ervoor te zorgen, maar hij kan haar zeer zeker niet dwingen om tegen haar nu al aanwezige gevoel voor haar kind in te gaan.
     
    Marihi vindt dit leuk.
  16. Nonma

    Nonma Fanatiek lid

    4 mei 2011
    1.659
    116
    63
    Vrouw
    Marketing
    Amsterdam

    Als je mijn reactie goed had gelezen, dan had je geweten dat ik dat niet gezegd heb... Ik vind het een niet per definitie erger dan het ander. Ik vind het wel erg als de vader volledig buiten de beslissing wordt gehouden... Hij mag zich er dus alleen maar mee bemoeien als hij ook het kind wil houden... Of hij moet kiezen tussen een kind opvoeden dat hij niet wil of zijn leven leiden in de wetenschap dat er ergens een kind van hem rondloopt dat hij niet wilde... En in dat scenario is ook het kind de dupe... Ik vraag me af welk trauma erger is...
     
  17. Ladylola

    Ladylola Fanatiek lid

    19 sep 2009
    4.832
    1.233
    113
    Naarbij Amsterdam ;)
    Geloof zeker dat jij je redt, maar de tekst van oud genoeg en verantwoordelijkheid gaat er bij mij ook niet helemaal in. Ik zou zelf nooit kiezen voor abortus, maar je hebt samen een relatie. Jullie moeten samen een keuze maken, maar ook met elkaar nadenken en samenwerken. Dat je vriend het nu niet zitten snap ik heel goed. Een kind is een prachtig geschenk, maar zeker ook hetgeen wat je voorgoed aan elkaar verbind en waarvoor je verantwoordelijkheid hebt.

    Mijn advies. Ga met hem om tafel. Vraag naar zijn angsten, vraag wat hij nog wil in het leven. Vertel wat jij nog wil in het leven. Het leven stopt niet bij een kind, maar er veranderd wel veel. Belangrijkste is dat er ook nog ruimte is voor elkanders dromen en wensen. Links of rechtsom kom je erook, maar elkaar een kind door de strot duwen en zeggen deal ermee is te kort door de bocht. Ga samen een aantal leuke dingen doen en praat met elkaar.
     
    Louise11110 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina