Ik ben nu voor de 2e keer zwanger na het afbreken van de eerste zwangerschap. Ons eerste zoontje had een afwijking die niet met het leven verenigbaar was en is toen stil geboren bij 17 weken. Ik weet dat ik toen nog niet zo ver was, maar het heeft een behoorlijke impact gehad. Bij een echo hoorde ik dat B* niet levensvatbaar was. Ik merk dat ik weer heel gestrest begin te worden naarmate de weken vorderen. Toen zijn ze er met ruim 15 weken achter gekomen. De zwangerschap voelde vanaf het begin al niet goed. Hierna hebben we een gezonde zoon gekregen (met wel wat stres, doordat hij tussen de 30-32 weken nauwelijks groeide. Dat kwam gelukkig goed met heel veel rust). Maar merk dat ik, ondanks dat deze zwangerschap goed voelt, me toch weer zorgen ga maken. Ik zie enorm op tegen de echo’s. Vorige zw agentschap zakte die angst af na de 16 weken guo en nu zal ik die met 15 weken krijgen. Heeft iemand tips hoe ik hier wat relaxter in kan staan? Ik merk dat ik ook niks voor de baby wil kopen en echt wil wachten tot ik weet dat het goed zit.
Ik begrijp je onzekerheid en angst heel goed na wat je hebt mee gemaakt. Het is natuurlijk ook een hele heftige gebeurtenis in jullie leven. Het belangrijkste is om dingen voor jezelf te relativeren hoe moeilijk ook. En om vast te houden aan het idee dat een zwangerschap vaker goed gaat en het kindje gezond is. Ik zelf merk ook nu met mijn tweede zwangerschap dat ik veel onzekerder ben. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit zoiets heftigs als jou heb mee gemaakt maar heb wel een neefje met een ernstige hartafwijking. Hij werd met 4 maanden oud geopereerd en dit is mij ook niet in de koude kleren gaan zitten. Mijn eerste zwangerschap is verder goed verlopen en heb een gezonde zoon gekregen maar nu bij de tweede ben ik toch onzekerder. Omdat dit ook qua gevoel een hele andere zwangerschap is. Tot nu toe zijn alle onderzoeken goed geweest en over 2,5 week heb ik de GUO in het ziekenhuis en dit vind ik wel weer heel spannend. Maar probeer voor mezelf positief te blijven denken. Ik wens jou in ieder geval veel kracht toe deze zwangerschap en dat alles goed gaat. Het is en blijft altijd maar weer een wonder.
Heel herkenbaar. Alsof je continu op je hoede moet zijn. Hier hadden we ook een bepaalde gereserveerdheid. Heel terug houdend en de tijd weg tellend. Wij zijn onze tweeling verloren met 22 weken, daarna nog een vmk met 6 weken. Daarna was het erg moeilijk om erop te vertrouwen. Nu zijn we iets voorbij de 36 weken, een spannende zwangerschap gehad. Wat mij heeft geholpen is het vooral aangeven en indien dat voor jou prettiger is vaker controles vragen. Ik heb ook bij de pop poli gelopen wat ik ook wel prettig vond. Sterkte en hoop dat het moment van ervan genieten nog zal volgen.
heel herkenbaar, voor deze zwangerschap is ons kindje na 16 weken geboren ook ivm een afwijking. Kon heel moeilijk genieten die eerste weken/maanden, eigenlijk pas sinds ik het kindje voel en na de goede 20 weken echo keert nu de rust terug. Heb me er ook echt schuldig over gevoeld dat ik niet kon genieten en niks durfde te kopen. Wij kregen echter bij de termijnecho al te horen dat er iets niet goed zat, dus na de goede termijnecho durfde ik al wat meer. Maar mijn mentale drempel om het zo maar te zeggen lag echt op die 16 weken. Uiteindelijk een angelsound gekocht bij 13 weken in een opwelling(heb het altijd een onzin ding gevonden) en dat heeft toch wat rust gegeven eigenlijk. Hier mag ik ook vaker op controle komen, tijd ertussen is korter en mag altijd bellen om naar het hartje te luisteren.
Jeetje meid, wat heftig. Als eerste, ik vind helemaal niet dat het vroeg mis is gegaan, 15 weken is echt al ver voor mijn gevoel dus bagatelliseer dat alsjeblieft niet! Ik heb geen zelfde ervaring als jij, maar heb in het begin van mijn zwangerschap moeten wachten op de uitslag van het geslacht (bij een jongetje had ik de zwangerschap hoogstwaarschijnlijk moeten afbreken). Het wachten tot je echt kunt genieten herken ik dus wel een beetje. Wat mij er doorheen heeft geholpen was veel afleiding zoeken (Netflix was mijn beste vriend, maar snap dat dat met een klein kindje lastiger is) en accepteren dat je je nu eenmaal zorgen maakt. Het is heel normaal, natuurlijk en logisch met hetgeen dat jij hebt meegemaakt, maar probeer ook te realiseren dat jullie helaas enorm veel pech hebben gehad en dat de meeste zwangerschappen gewoon goed verlopen. Ik hoop dat de GUO je een beetje rust kan geven en je over 6 maanden een heerlijke gezonde baby in je armen mag sluiten. En schroom niet om je zorgen, onzekerheden en baaldagen hier te delen, want daar is dit forum nu eenmaal voor! ❤
Lief meiden. Donderdag gelukkig sowieso een echo voor de nipt. Dus die even afwachten. Dan heb ik 1.5 week later een geslachtsbepaling met 14 weken en met 15 weken gelukkig de guo. Hoop dat de rust dan komt. Probeer idd afleiding te zoeken. Maar s avonds als ik moe ben en op bed lig dan is het het ergst.
Zo enorm herkenbaar. Dit is ook mijn tweede zwangerschap na de afgebroken zwangerschap van onze zoon. Ik vind deze zwangerschap net zo spannend als de zwangerschap van dochter ( na overlijden zoon). Onbevangen zwanger zijn zit er niet meer in, maar ook nu groeit het vertrouwen met de dag, en geniet ik enorm van het contact met onze kleine. Hopelijk straks een goede uitslag van de NIPT, en kan het genieten, en het leven van mijlpaal naar mijlpaal, beginnen.
Accepteren dat het gewoon niet relaxed is en ook niet zal worden heeft mij het meest geholpen. Toen ik eenmaal de hoop dat ik de spanning los zou kunnen laten op had gegeven werd het makkelijker. Extra controles waren voor mij ook heel fijn. Vooral ook omdat mijn verloskundige erg begripvol was. Later in de zwangerschap kwamen er wel steeds meer momenten dat ik kon genieten. Veel spulletjes had ik niet nodig, maar wat ik kocht kocht ik soms ook wel met de gedachte dat mocht het mis gaan het ook fijn is om wat spullen als herinnering te hebben. Hopelijk komen er momentjes dat je ondanks de spanning wat kunt genieten!
Www.bevalling.org heeft mij niet alleen tijdens de bevalling maar ook tijdens de zwschap ontzettend goed geholpen. Op dit soort zeer stressvolle momenten kon ik mn rust pakken. Echt een aanrader
@Diazz vorige zwangerschap werd er nog ik het “vlinder forum” in een topic geschreven. Volgens mij hebben wij daar toen ook geschreven. Ja die nipt en dan de gup met 15 weken brengen hopelijk wat rust. @zonnetje2015 ik ga zo gelijk even Kijken
Hier ook nu zwanger na een stilgeboren kindje, mijn dochter is helaas komen te overlijden in mijn buik op 40 weken. Voor mij licht 't spannende ''gedeelte'' tegen de bevallingsgrens. Daar kijk ik heel erg tegen op. De eerste twee trimesters zou ik hebben van '' so far so good '' . Maar een zwangerschap is en blijft altijd spannend. Hopelijk heb ik straks een mooi levend huilend hummeltje in mijn armen eind dit jaar. En hopelijk geld dat ook voor jou, dikke knuffel.
Ik wilde even zeggen dat ik het knap vind dat jullie de stap durven maken om te beginnen aan een 2e zwangerschap. Ik ben nog bang om deze stap te nemen en vraag me af of ik ooit deze stap durf te nemen. Ik heb het gevoel dat het me niet gegund is.
Gek genoeg had ik dat ook, maar als we het niet '' proberen '' weten we 't nooit. Mijn man is nu erg optimistisch, dus daar ben ik erg content mee. Hopelijk durf je deze stap zelf ook weer te nemen, en mag je aan 't einde van de rit, een mooi huilend hummeltje in armen hebben liggen. Dikke knuffel.
Voor ons was uiteindelijk de wens voor een kindje groter dan de angst. Daarbij wéét ik dat het ook vaker wel goed gaat en heb me daar aan proberen vast te houden. Laat niet weg dat ik het doodeng vond om weer een positieve test in handen te hebben. Sterkte! (en vergeet ook niet dat er ook gewoon gerouwd mag/moet worden! Geef jezelf de tijd om de boel te verwerken.)
@KellD wat lijkt me dat vreselijk! Kn me voorstellen dat het punt van spanning ergens anders ligt bij jullie. Wordt je eerder ingeleid dit keer? @xxmonyxx je voelt vanzelf wanneer de tijd voor jou komt. Doe het allemaal op je gemak, het zal hoe dan ook spannend worden. Morgen een echo en de nipt, probeer hier maar niet te veel aan te denken en morgen gewoon af te wachten. Vind het enorm spannend
@Jajo Heel veel succes morgen, .. Hopelijk loopt het allemaal volgens behoren. Ik word inderdaad eerder ingeleid ongv bij de 38 weken. Ga gewoon een ''normale'' bevalling aan. Ben echt benieuwd. Meer eerst de NIPT en de goede echo's , eerst daar na streven.
Gister een goede echo gehad! Gelijk bloed laten afnemen voor de nipt met neven bevindingen. Duurt 10 werkdagen voor we daar de uitslag van krijgen. Vannacht wel de hele nacht over gedroomd. Dat er trisomie 13 of 18 uit kwam en ik extra onderzoeken moest. Hele onrustige nacht gehad dus. Nu nog 2 weken wachten en dan de uitslag van de nipt en de 15 weken guo. Blij als het zo ver is.
Wel spannend zeg en nog even geduld hebben. Hopelijk heb je de afgelopen periode wel wat betere nachten gehad.