hoi! er was al een topic hierover maar hij is helaas gesloten. ik wilde graag een update schrijven daarom heb ik deze nieuwe topic geopend.. Helaas is de zoveelste tp van een cryo niet goed gegaan. vorige maand, hysteroscopie en pipelle gehad. deze keer een kunstmatige cyclus, progynova en utro, in de hoop dat de meds misschien mijn baarmoederslijmvlies zouden verbeteren ( die was altijd goed zei de gyne). alles voor Niks geweest. ik had altijd gezegd dat ik alle cryo s wilde gebruiken maar nu ben ik er gewoon klaar mee. de laatste cryo zal in de vriezer blijven. ik ben vandaag op dag 15 na tp en 3 dagen na mijn nod. in de maling genomen door mijn eigen lijf. ... vanochtend testje gedaan, uiteraard negatief. ik ben gestopt met alle meds want het is duidelijk dat ik niet ongesteld word vanwege de utro en niet omdat ik zwanger ben. ik heb het zh gebeld, voor de zekerheid. dus hier eindigt onze droom voor een tweede. bijna 4 jaar bezig geweest, 3 miskramen, puncties, spuiten, de hele riddle, jullie kennen het wel. nu wat over blijft is alleen boosheid. verdriet ben ik al voorbij. boosheid naar die vrouwen die zoals ik boven de 40 zijn en toch nog zwanger raken en soms zelfs zonder dat te willen of te plannen ( sorry ik weet dat dat niet terecht is maar dat is wat ik voel)... daar zal ik ermee moeten leven. een ook met het feit dat mijn dochter altijd alleen zou blijven.
Ik ben geen 40, sorry (wel al 37) en ik heb het ontzettende geluk dat ik wel twee kindjes al heb (ook sorry). Toch wil ik je even sterkte wensen en ik kan me je boosheid zo goed voorstellen. Die is terecht want het is hartstikke oneerlijk. Bij ons is er dan de wens voor een derde, en als dat niet lukt is dat absoluut veel minder erg dan dat het bij de tweede niet zou lukken, maar ik kan je enigszins begrijpen denk ik. Zo oneerlijk dat het niet is gelukt bij jullie. Ik denk dat je toch een rouwproces doorgaat en daarbij mag je boos en verdrietig en alles zijn. Ik wil je echt veel sterkte wensen hierbij en hoop dat je wel van de mooie dingen in het leven en vooral van jullie mooie meisje blijft genieten. (misschien vind je m'n reactie nergens op slaan omdat ik geen 40 ben en wel twee kinderen heb, maar ik meen het wel).
Nee ik vind het een super lief bericht, bedankt . toch raar eh rouwen op iets wat nooit ontstaan is...nou niet dat is niet waar, die 3 miskramen waren echt en die kindjes die ik niet kreeg ook , hoe klein ze ook waren. Gisteren dacht ik juist, ik ben 4 keer zwanger geweest en maar een kind gekregen. Fijn weekend en bedankt
Hoi Baia, Hier toch nog een 40 plusser. In dat andere topic werd niet meer geschreven. Vandaag ging ik toch nog maar eens kijken en kwam ik jouw topic tegen. Wat balen zeg dat het niet is gelukt. En ik snap ook dat je moe gestreden bent. Elke keer weer opladen en dan die mislukking; dat doet wat met een mens. Zoals Rombely zegt; het is echt een rouw proces. Je neemt niet alleen afscheid van wat er niet is geweest. Je neemt ook afscheid van het hele proces wat zo'n groot deel van ke leven is geweest. Heel veel sterkte daarme. Ik denk ook dit de reden is dat het andere topic is gestopt. Bijna iedereen werd wel zwanger. Maar kregen ook een MK/MA. En daarom kregen mensen steeds minder de energie om te schrijven. Ik ben eind dec begonnen met IVF. Het was gelukt maar is ook met 6 weken mis gegaan. Gisteren ben ik begonnen met Progynova voor de cryo tp. Dus, we zullen zien hoe het gaat. Nogmaals veel sterkte met het verwerken en een dikke knuffel.
Ik begrijp wel hoe je je voelt. Ik zelf ben 41 en sinds juli 2015 bezig voor een brusje. Maart 2016 een MA gehad en sindsdien nooit meer zwanger geraakt. Vorig jaar de vruchtbaarheidskliniek bezocht met 0 resultaat. Er was geen enkele reden dat we niet zwanger zouden worden, en toch werden we het niet. Ik ben nog niet zover om alle hoop op te geven maar het begint nu wel heel moeilijk te worden. En ik heb ook dezelfde jaloezie op vrouwen die zomaar zwanger lijken te worden. Helaas hebben we het niet zelf in de hand. Sterkte !!!
Hier ook 40+, in juli ‘17 besloten toch samen een kindje hopen te maken, en t maken gaat goed, het afbakken wil alleen nog niet zo goed. De afgelopen 7 maanden drie miskramen gehad. Morgen een eerste afspraak bij de gyneacoloog om war onderzoekjes te doen ( met name bloed en eventueel zaad onderzoek van manlief) Laatste miskraam was bijna 3 weken terug, een missed abortion , kwam met 11,5 weken op natuurlijke wijze los, en afgelopen weekend weer een eisprong gehad en vandaag weer begonnen met utrogestan
Ik wil jullie alleen even heel veel succes wensen!!. en ik hoop dat het toch mag lukken meiden! Ben zelf intussen 42 en december 2017 moeder mogen worden van een knul (heb al een dochter van 11 jaar). Het zwanger worden en blijven was bij mij ook wel een ding... de eerste zwangerschap werd een MA bij 11 weken (kwamen er achter bij de termijn echo), daarna 2 keer een miskraam met 6 weken en 1 keer een positieve test voor NOD en toch ongesteld. moedeloos werd ik ervan. maar vorig jaar toch een positieve test in handen en na 9 spannende maanden een gezonde zoon.
Hoi hoi is dit een nieuw clubje? Ik word dit jaar 40 (o neeee ) en ik ben ook "bezig" met zwanger worden. Wij hebben al een dochtertje die helaas stil geboren is in 2014 en een zoontje van 2016. Ook nog 3 miskramen (eentje al voor mijn 30e) dus het ging niet van een leien dakje. Toch heb ik er wel vertrouwen in... Misschien komt dat ook omdat ik bij mijn zoontje medicatie heb gekregen. Hoewel er nooit iets gevonden is krijg ik nu toch bloedverdunners en dat geeft toch iets van houcast. Nu nog zwanger worden.....
En ik wilde nog zeggen,heel veel sterkte voor degenen die miskramen hebben gehad of lang moeten wachten... Heel frustrerend en verdrietig is dat... Knuffel voor allen en hopelijk mogen onze wensen toch uitkomen!!
Goedemorgen allen, Deze topic komt een beetje weer op leven.. Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen. Ik heb het persoonlijk nog steeds heel moeilijk. Ook als ik aan iets anders probeer te denken, is het lastig. Zeker in de avond, als ik naar bed ga, komen altijd dezelfde gedachten naar boven (en ik word zooo moe van mijzelf): waarom is het niet gelukt? Heb ik alles gedaan wat ik kon doen? Hoe oud zou nu dat frummeltje zijn als het gered had? ... Mammamuis: zo onbegrijpelijk! Ik zoals jij, 1 MA en 2 MKs (in een jaar tijd) en dan niet meer zwanger! Ik kan zo boos worden. Ik word niet eens boos op jonge vrouwen die zwanger raken, maar op vrouwen van ongeveer mijn leeftijd (ik word in mei 43). Sorry Number2, niet persoonlijk bedoeld hoor maar het komt spontaan dan naar boven: waarom zij wel en ik niet? Zij zijn ook "ouder".. Ik vertrek zondag naar Italie met mijn dochter, ik ga naar mijn ouders, even een week tussenuit. Zij weten trouwens niks van wij de laatste 4 jaren mee gemaakt hebben. Dus even glimlachen als ik met hen ben. Daar kom ik trouwens vandaan (Italie) en zou heel graag ook daarheen terug willen emigreren. Alles achter me laten (behalve mijn man dan ), het verdriet, de teleurstelling, alles wat ons de laatste 4 jaren zo kapot gemaakt heeft. Ik heb nog 1 cryo staan. Ik zit nog te twijfelen of ik die terug wil laten zetten. Want ik weet dat als de poging niet lukt (en de kans is groot) dan is het echt over & out. Het blijft zo moeilijk. Sterkte meiden.
Vandaag zou ik uitgerekend zijn van kindje 1, gek idee om al drie x de kans te hebben gehad maar geen van allen heeft t gered. Echt jammer. Baia veel plezier in Italië
@baia1975 Het klinkt een beetje alsof je in de rouw bent om het kindje dat niet mocht zijn. Ik begrijp dat wel een beetje, hoewel ik nog niet zover ben dat ik het opgeef wordt de kans natuurlijk steeds kleiner. En ook de MA. Een hoop mensen zeggen heel rationeel dat het alleen een klompje cellen was dat niet levensvatbaar was. En dat kan ik ook wel beredeneren en ik weet natuurlijk dat het ook gewoon zo is, maar aan de andere kant zegt mijn hart dat het een echt beginnend mensje was met een echt kloppend hartje. Ik wil het daarom ook niet ontkennen dat het bestaan heeft. Maar omdat ik haar niet in mijn armen kan dragen draag ik haar in mijn hart. (Ja voor ons gevoel was het een meisje, vandaar.) Ik heb de allergrootste moeite met mensen die zomaar zwanger raken en het dan weg laten halen omdat het niet past bij de vakantieplannen of zoiets dergelijks. Daar kan ik echt helemaal niks mee. Ik hoop dat je een fijne tijd hebt in Italie en dat je een beetje tot rust komt daar bij je familie. Wie weet ziet de wereld er daarna heel anders uit. En mocht je besluiten om het nog eens te wagen hoop ik dat het dit keer echt goed blijft plakken. @Izzie7676 Ik brand altijd een kaarsje op de "verjaardag" van mijn tweede kindje.
Baia, ik snap dat je gek wordt van jezelf, je zou die dingen natuurlijk liever niet voelen maar tis wel heel normaal denk ik hoor. Het is gewoon je verdriet... een wond . Vind je het lastig dat je ouders niks weten of is het wel even fijn om er niet over te praten? Praat je er sowieso wel over of helpt jou dat juist niet (mij wel namelijk, als ik ergens mee zit of verdriet heb om mijn dochtertje, vooral met lotgenootjes). Izzie, sterkte vandaag, raar idee he, die uitgerekende datum... Knuffel.
Ik snap je hoor, neem het niet persoonlijk op. ik wil je heel veel succes en sterkte wensen en hoop dat in de (nabije) toekomst je wens uitkomt. Dit wens ik voor alle dames!