Hallo allemaal! Ben hier al een tijdje trouwe meelezer, maar nog nooit zelf een topic geopend of gereageerd. Beetje gek om dus maar gelijk met een 'even van me afschrijven' topic te beginnen.. Inmiddels ben ik 8 weken zwanger van ons eerste kindje. Vorige week de eerste echo gehad. Alles helemaal in orde en dus hadden vriend en ik super blij besloten dit mooie nieuws dit weekend alvast de delen met onze ouders en mijn broertjes met aanhang. Ouders dolgelukkig, broertjes helemaal blij maar..mijn schoonzus lijkt het ons allemaal wat minder te gunnen. Zij is sinds kort gestopt met de anticonceptie, maar is na 3 maanden "nog" niet zwanger. Wow..wat doen die oordelen pijn. Het zullen de hormonen wel zijn. Even een samenvatting van wat er dan zo'n pijn deed: - Ik ben van begin af aan heel erg misselijk en krijg/houd niet zo veel eten binnen. Toch probeer ik de hele dag door kleine dingetjes te eten waarvan ik denk dat ik het binnen houd. In mijn geval wat vanillevla, ontbijtkoek, zuur fruit en komkommer. Schoonzus vond het nodig om me de volle laag te geven. Ik moest me maar goed beseffen dat ik nu moest eten voor twee en dat ik -kotsend, kokhalzend of misselijk- gewoon gezond en veel groenvoer moet eten. Dat zou zij immers ook doen als ze zwanger zou zijn. Wat ik nu deed was slecht voor de baby en kon ik niet maken. Multivitamines? Onzin! Die werken niet! - In het verlengde daarvan deze sneer: "je bent veel te mager! je moet echt beter voor jezelf zorgen!". BMI 21,5, keurig op gewicht, zelfs een klein hammetje aan mijn buik en naar mijn idee helemaal niks mis mee. Dit stokpaardje komt trouwens wel vaker uit de kast en lijkt los te staan van een zwangerschap. - "Je móet het je opa en oma (en de rest van de wereld) nu ook echt vertellen! Het gaat nu heus niet meer mis hoor, dat gebeurt alleen in de eerste 4 weken als "iets met dat innestelgebeuren" niet goed gaat. Als je maar gezond leeft.." (Werkelijke reden om mijn opa en oma nog niets te vertellen is dat ik deze mensen de pijn van een eventuele miskraam niet wil aan doen omdat ze het al moeilijk genoeg hebben..en dus wacht ik met hen tot een week of 12). - "Ga jij geen NIPT doen?! Je móet echt een NIPT doen! Je moet er toch niet aan dénken dat je een kindje met down krijgt! Die zorgkosten! En kun je er wel voor zorgen?! Wij laten het dan weghalen hoor." Wow..echt..wow..ik meende een volwassen vrouw te zijn met een eigen keuze mogelijkheid..in plaats daarvan voel ik me een ontaarde wannabe moeder die het allemaal helemaal verkeerd ziet. - Bekkeninstabiliteit is aanstellerij. Haar beste vriendin zit momenteel in een rolstoel voor "lange" afstanden omdat het haar niet meer lukt om die te lopen. Denk de rollende ogen er even bij: Vindt ze onzin. Haar zus had immers ook pijn aan haar bekken én gezwollen benen en heeft doorgewerkt tot 40 weken. Die hoorde je ook nergens over. Waarom dit me raakt: ik heb zelf bepaalde lichamelijke klachten en in het ziekenhuis is mij verteld dat ik er ernstig rekening mee moet houden dat ik bekkeninstabiliteitsklachten krijg. Daarnaast suggereert het dat vrouwen met wat voor klachten dan ook, zich maar aanstellen. Dat vind ik onnodig hard richting iedereen met klachten. De lijst met uitspraken is langer, maar o.a. deze opmerkingen heeft ze er in amper 10 minuten doorheen geroeptoeterd. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze probeert zelf een beter gevoel te krijgen door mij en mijn (onze) keuzes naar beneden te halen. Ze heeft zelf een perfect plaatje in haar hoofd van hoe zwanger zijn zou moeten zijn (ze is het zelf nog nooit geweest) en daar hoort "aanstellerij" niet in ieder geval niet bij. Hevig verontwaardigd, maar nog meer verbáásd dat ik dit relaas ongevraagd over me heen zou krijgen heb ik geprobeerd me te verdedigen maar het voelde niet alsof ze er ook maar iets van snapte. Ik voelde me totaal onbegrepen en nu al een slechte moeder. 1-0 voor schoonzus. Hoe gaan jullie om met dit soort nare uitspraken en opmerkingen? Kun je je schouders ophalen en denken "ach, iedere gek z'n gebrek"? Heb je een pasklaar antwoord voor dit soort situaties? Op deze momenten laat mijn gezond verstand me echt in de steek en ik weet gewoon even niet hoe ik er mee moet omgaan..
Oh wat vervelend en natuurlijk raakt het je. Mijn advies? Ik heb een virtueel eiland voor nare mensen. Daar huizen mijn schoonouders en regelmatig de schoonouders van vriendinnen. Kunnen ze fijn elkaar bekritiseren! Zelf reageer ik gewoon niet op zulke opmerkingen. Zulke mensen zijn mijn energie niet waard!
Ik heb niet je hele verhaal gelezen maar de eerste zinnen van de punten die je benoemde zijn in mijn ogen gewone pure jaloezie. Je schoonzus wilt dus ook graag zwanger worden en vindt het moeilijk te plaatsen dat jij al wel zwanger bent. Jaloezie is een vervelend trekje en niet iedereen kan daar goed mee overweg. In jouw geval had ik hoe moeilijk ook inderdaad mijn schouders opgetrokken en er geen aandacht aan gegeven. Bepaalde keuzes zoals de nipt heeft niemand over te oordelen. Het jullie zwangerschap, jullie kindje, jullie keuze. Wat je schoonzus daarvan vindt is niet belangrijk. Je moet je eigen gevoel volgen en dat geldt eigenlijk voor alles. Je zwangerschap, wensen voor je bevalling, kraamtijd, opvoeding enz. Misschien je hart even luchten bij je man en aangeven dat je hoopt op steun van hem als zijn zus weer zo tekeer gaat. In ieder geval...gefeliciteerd! En geniet ervan. Laat je schoonzus deze mooie tijd niet verpesten voor jullie.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Helaas zijn er mensen die denken dat iedereen zwangerschap 'ideaal' verloopt en helemaal zoals ze zelf zouden willen. Dit is maar voor een klein groepje weggelegd, het merendeel (wat ik zo merk) valt daar buiten. Ik heb makkelijk praten dat besef ik, maar er zijn een aantal dingen die je zou kunnen doen. Haar aanspreken op waar ze mee bezig is en dat je hier niet van gediend bent. Dat dit jou zwangerschap is en jij het op je eigen manier doet en dat dit goed genoeg is. En het moment dat ze zelf zwanger is, ze het op haar eigen manier mag doen. Mocht het dan toch niet zo ideaal blijken als ze had gehoopt, praten "we" wel verder. En verder als zij zo door blijft praten en niet lijkt door te krijgen wat jij verteld haar negeren en met een ander gaan praten. Misschien dat ze dan doorkrijgt dat ze jou hier 'niet mee heeft'. Met een beetje geluk laat ze jou dan in je waarde en anders proberen het 'naast je neer te leggen'. Ik ken 'het soort type' en soms kan je dan maar beter je eigen ding doen (die mensen negeren waar mogelijk) en blijven geloven in jezelf. Kan je de situatie niet veranderen, verander hoe jij er mee omgaat. Sterkte en je doet het goed! Fijne zwangerschap gewenst verder.
Wat vervelend! En het klinkt inderdaad heel jaloers. En helaas, in de loop van je zwangerschap en als je kindje er eenmaal is, zijn er altijd mensen die zich geroepen voelen je te voorzien van ongevraagd advies en commentaar en je zal merken, vaak ook tegenstrijdig commentaar Zo hoorde ik laatst van de ene kennis in de ochtend "wat voed jij nog veel zeg" om vervolgens ene uur later van een andere kennis te horen "voed je zo weinig op een dag" Probeer het gewoon te negeren. Je hart luchten bij je man en verder ene oor in en andere uit. Hoe vervelend ook, dit werkt mijn inziens het beste. De discussie aangaan win je nooit. Dan kom je in de elle lange discussies van wel of geen nipt. Er is geen winnend antwoord. De een doet dit, en de ander doet dat. Doe lekker je eigen ding! Enne, gefeliciteerd!!!
Wow zeg spoort zij wel? Dit soort mensen moet je lekker zoveel mogelijk buiten je directe omgeving zien te houden . Wat een meningen en oordelen Pff. Lekker doen wat jij wil. Goeie oefening voor als je straks je kindje in je armen hebt trouwens, want man wat krijg je dan een meningen voor je kiezen . Eerste maanden me hier ook enorm druk over gemaakt, tot ik voor onszelf koos .
Dankjulliewel voor jullie lieve en uitgebreide reacties. Ze doen me goed en geven me in ieder geval het gevoel dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loopt. Ik denk dat ik in ieder geval ga proberen haar zo min mogelijk "voer" ga geven om een discussie mee te starten. Mocht ze dan toch haar mening opdringen zoals nu dan denk ik dat ik vooral bij het besef moet blijven dat dit mijn zwangerschap, mijn kind en dus mijn keuzes zijn, ook al ziet zij dat misschien graag anders. Jaloezie zou daar zo maar een reden voor kunnen zijn, maar dat is eerder haar gebrek dan het mijne..
Allemaal jaloezie en niks persoonlijk Mijn advies? Gewoon ja nee en amen zeggen en lekker genieten van je zwangerschap Zou echt mijn schouders erbij ophalen hoor. Niks delen met dr, Gewoon zeggen dat je je prima voelt
Djeez, wat een betwetertje... met nogal weinig respect/empathie voor andere vrouwen en een bekrompen geest... Ik neem aan dat ze ook op andere onderwerpen zo 'los kan gaan' en de waarheid in pacht heeft en dat verander je toch niet. Luisteren zal ze wel niet doen, dus ik zou mezelf afvragen waarom ik zo van streek raak van dergelijke (belachelijke...) opmerkingen. Denk ik stiekem ergens dat ze gelijk heeft? Raakt ze een gevoelig punt bij mij? En hoe zorg ik er dan voor dat ik deze onzin van me af kan laten glijden? Jij weet hoe het zit, hoe je je voelt, hoe en waarom je jouw keuzes maakt, en zij staat er niet voor open om jouw kant van verhaal te horen en te respecteren. Dus dan ene oor in, andere oor. Ik zou hoogstens misschien nog een keer opmerken dat je liever hebt dat ze commentaar voor zich houdt omdat je het onprettig vindt. Het is echt, echt je energie niet waard. Geloof in jezelf. (ik weet wel hoe lastig het is om zo iemand in de familie te hebben , tegenwoordig gebruiken mijn man en ik humor. Op moment zelf reageren we niet of heel neutraal en dan later gniffelen we samen over die kromme, belachelijke uitspraken van familielid X en schudde meewarig ons hoofd...)
Jullie hebben gewoon zo ontzettend gelijk met z'n allen..! Het wordt tijd dat ik me wat minder uit het veld laat slaan door dit soort types en wat meer op mezelf ga vertrouwen. Ik weet ook ergens heel goed dat dit allemaal snoeiharde oordelen zijn die kant noch wal raken. Waarom ze me dan toch zo raken? Ik denk de (beginners?)angst om het niet goed genoeg te doen. Nu al geleerd: als ik afga op wat anderen van mijn keuzes vinden dan is er altijd wel iemand die die angst even fijn voor me bevestigt. Nogmaals dank allemaal!!
Ik zou er schijt aan haar hebben en zeggen dat ze haar bakkes moet houden, aangezien ze zo te horen geen verstand heeft van bepaalde zaken.
Allereerst proficiat met je zwangerschap!! Ik ga het hier niet zitten opnemen voor je schoonzus want ze zegt duidelijke enkele lelijke dingen die niet kunnen MAAR ik begrijp het wel een beetje, ze is jaloers omdat ze zelf ook een kindje willen en nu ben jij "eerst" ik zat midden in mijn 3de miskraam toen mijn zus een moeilijke periode had met haar kindje en ik kon ook alleen maar denken "wat zaag je nu, je hebt tenminste een kind" ik zei het wel nooit tegen haar. Jaloezie is een vuil beestje als je zelf iets zo graag wilt. Probeer haar woorden ook los te laten, je zal van nog vele mensen honderden tips krijgen hoe je het allemaal moet doen en iedereen zal het altijd het best weten, sla die woorden allemaal in de wind en volg gewoon zelf je gevoel en doe waar jijzelf je goed bij voelt. Ik zou zo een situaties met positiviteit aanpakken. Door bijvoorbeeld te wensen dat je hoopt dat ze snel zwanger is. Dat zij niet zoveel last zal hebben van de misselijkheid. Dat je hoopt dat jullie kindje en hun kindje goede vriendjes zullen zijn. Veel succes
Wow!! Ze klinkt inderdaad stikjaloers! Maar wat naar om zo oordelend te zijn naar alles, slaat nergens op zeg. Ik zou haar duidelijk maken dat je je eigen keuzes maakt en dat je niet zit te wachten op kritiek van haar kant. Net als wanneer zij zwanger is ze haar eigen keuzes moet maken en jij die zal moeten accepteren. Ik zou er verder niet teveel woorden aan vuil maken, aangezien je alleen maar discussie krijgt met haar ben ik bang... Wacht maar af tot ze zelf zwanger is en het niet loopt volgens het plaatje zoals ze het in haar hoofd had... Kun je nog lachen
Welkom in de wereld van de (aanstaande) moeders. Vanaf nu hebben alle vrouwen ter wereld het recht om te pas en te onpas met ongevraagde meningen en adviezen te komen over jou, je figuur, je werk, wat je eet, wat je kind eet, wat je kind kan en wat nog niet, over jouw opvoedvaardigheden en meer van dit soort dingen. Gelukkig zijn er hier en daar ook vrouwen die zich niet niet schuldig aan maken. Koester ze! Negeer de rest. Tenzij je van veel verschillende mensen hetzelfde commentaar krijgt. Denk er dan is over na en kies dan of er een kern van waarheid in zit en je er iets mee wilt. Het liefst zou je misschien tegelen schoonzus iets gemeens terugzeggen. Zo van "als jij zo goed weet wat gezond eten is, hoe komt hebt dan dat ik al wel zwanger ben en jij niet." Dat is net zulke grote onzin als zij zegt. Misschien enkele tellen bevredigend. Maar uiteindelijk ben jij dan de Grote Gemenerik. Dus geef één keer rustig maar heel duidelijk aan dat je haar reacties niet prettig vindt en dat je geen behoefte hebt aan haar adviezen. Ze gaat er vast niet mee stoppen. Prima. Maar laat elke vervelende opmerking die ze maakt, stuklopen op een muur van ijzig stilzwijgen. Jij hoeft je niet te verdedigen. Je hoeft er niet op te reageren. Kijk haar aan en zwijg. Tel desnoods tot 100, maar blijf stil. Mocht ze vragen waarom je niet reageert, kun je nog even stil zijn alsof je nadenkt en dan eenmalig nog iets zeggen in de trant van "Ik had al verteld dat ik gee behoefte heb aan jouw ongevraagde meningen adviezen over mijn zwangerschap." Kort, krachtig. En daarna: stilte. Zwijgen is echt veel krachtiger dan reageren in dit soort situaties.
Ach, het is ook niet mijn intentie om me te verlagen tot haar niveau. Ik had gemakkelijk terug kunnen sneren dat ze maar eens moest stoppen met roken als ze zwanger wilde worden. Paradoxaal genoeg kreeg ik de preek over gezond eten en leven terwijl ze haar zoveelste peuk van die avond opstak, lurkend aan een halve liter bier. Natuurlijk schiet dat dan door mijn hoofd, maar ik denk ook bij vrijwel al mijn oordelende gedachten: "het is niet aan mij om daar over te oordelen". Gek genoeg ook best bevrijdend om zelf je oordelen niet uit te spreken. Tegelijkertijd kan ik zelfs een beetje met haar meevoelen. Ze is waarschijnlijk enorm onzeker (laten we wel zijn: het is gewoon een spannende tijd) en blijkbaar heeft ze dit nodig om zich beter te voelen. Best sneu als je daar over nadenkt. Overigens doet ze dit al zo lang ik haar ken, maar die hormonen (laat ik die maar de schuld geven) maken het me momenteel lastig om het los te laten. Ik denk dat de aanpak van het 1x duidelijk aangeven dat ik me niet prettig voel bij haar adviezen en daarna een zwijgen/negeren in te zetten nog wel eens zou kunnen werken. Ik verwacht dat ze in eerste instantie letterlijk nog harder tegen me gaat bleren, maar uiteindelijk zal ze merken dat het haar niets (meer) oplevert. Laat ik het allemaal maar zien als een goede oefening voor alles wat me nog te wachten staat.
TS, Gefeliciteerd met je zwangerschap! Je aanpak die je voorstelt (1x duidelijk zeggen en daarna niet meer op ingaan) lijkt me het beste. DIt is voor jou een spannende en blije tijd en je zit natuurlijk helemaal niet op haar commentaar te wachten. Aan de andere kant kan ik me ook wel inleven in je schoonzus. Als je zelf graag zwanger wilt worden kan het heel confronterend zijn als mensen in jouw directe omgeving wel zwanger zijn en jij niet. Ik ben zelf niet eens zo jaloers aangelegd, maar toen mijn schoonzus vertelde dat ze zwanger was (wij waren toen een half jaar aan het proberen) was ik letterlijk misselijk van jaloezie. Ik ging me ook allemaal dingen aanpraten over dat het zo oneerlijk was omdat zij een aantal jaar ouder was dan ik en eerder niet eens wist of ze wel kinderen wilde, terwijl ik het altijd gewild had, etc etc. Het is niet dat ik het haar niet gunde maar het verbaasde mezelf dat ik zoveel negatieve gedachten kon hebben. Het rare is, dat gedurende de tijd verstreek (het duurde bij mij uiteindelijk 3 jaar en heb ivf gehad om zwanger te worden) ik er beter tegenkon als andere mensen zwanger waren. Alsof ik er meer aan wende ofzo. Niet om het voor je schoonzus op te nemen, ze moet dit soort commentaar natuurlijk voor zich houden en niet met jouw zwangerschap bemoeien, maar de wens voor een eigen kindje kan zo sterk zijn dat je er soms gekke dingen van gaat zeggen/doen.
Als ik van bepaalde mensen/gedragingen baal en er iets van wil zeggen, wijd ik het op het moment ook fijn aan de hormonen: "Het zal wel aan de hormonen liggen hoor, maar ik kan het nu niet zo goed hebben dat je ... " Daarmee geef ik in eerste instantie aan dat het 'probleem' bij mij ligt; de ander zal het vast in eerste instantie goed bedoelen (als je het over familie of vrienden hebt), maar misschien niet doorhebben hoe het overkomt. Als dat niet werkt, ben ik wel van de botte aanpak (zal wel aan de hormonen liggen ): "Ben je jaloers?" of juist het tegenovergestelde: "Goh, die nipt. Nog helemaal niet over nagedacht. Goed dat je het zegt! Anders zou ik dat zo zijn vergeten!!" Al is mijn ervaring wel dat er na de eerste opmerking (de 'aardige, het-zal-aan-mij-liggen-variant') wel wat verandert hoor, mensen hebben vaak slecht door hoe ze overkomen op anderen.
Ik had een schoonzus die zo jaloers was dat ze niet als eerste zwanger was dat zij mij letterlijk een miskraam heeft toegewenst.... raar mokkel was het. Gelukkig niks meer mee te maken na de scheiding (gelukkig helemaal niks meer met die hele rot familie te maken Thank God!) Daarna heeft ze 2 miskramen en een bbz gehad... erg sneu zeker maar toch dacht ik toen "karma is a bitch"
1 gouden tip..als ze ooit zwanger raakt en ook maar iets van de klachten krijgt die ze zo'n onzin vindt, wees aardig en lief voor haar en herinner haar er niet aan wat ze tegen jou allemaal heeft gezegd. Kill people with kindness En je doet het hartstikke goed! Beter iets eten tijdens de misselijke periode en dat binnen kunnen houden dan gezond eten en dat er allemaal weer uit moeten gooien. De misselijkheid gaat in de meeste gevallen weer over en dan kun je weer gezonder gaan eten.
Ik vind het erg knap dat jullie allemaal zo kunnen reageren! Ik had echt terug gesneerd en gehoopt dat ik haar net zo veel pijn deed als dat ze bij anderen doet. Boontje komt om zijn loontje denk ik dan. Jullie aanpak is natuurlijk veel beter! Haha