Wij hebben het vermoeden dat onze zoon van 7 ADD heeft. Alle kenmerken hiervan vertoont hij zoals: dromerig zijn, niet taakgericht, gevoelig, faalangst, tijd voor zichzelf nodig, sociale contacten uit de weg gaan. We hadden dit vermoeden al langer, maar nu hij in groep 3 zit loopt hij dus tegen problemen aan. Nu zitten we er over te denken om hem te laten testen op ADD. Alleen weten wij niet of er een meerwaarde is. Natuurlijk gaan we het met de juf bespreken, zodat ze hierop inspelen. Maar is er echt een diagnose nodig?
Verandert je kind door de diagnose? Nee. Veranderen de mogelijkheden voor je kind met een diagnose? Ja. Ik zou dus wel laten testen. Een diagnose wordt (gelukkig) niet op het voorhoofd getatoeëerd, maar voor veel hulp is nou eenmaal een diagnose nodig. Ook is het voor school fijn, zodat ze de juiste handvatten kunnen bieden. Maar boven alles is het voor je kind fijn, die weet allang dat hij niet zo is als de andere kindjes. Met een diagnose snapt hij beter waardoor het komt en dat het niet aan hem ligt. Hij doet zo hard z’n best, maar het lukt gewoon niet zoals de andere kindjes.
Gaat hij goed mee op school en trekt hij alles redelijk? Zeg ik niet doen. Dochter heeft hoogwaarschijnlijk ass. Ze leert makkelijk ( niveau vwo) , trekt alles redelijk goed met wat handvaten dus structuur etc en diagnose zou bij haar vooral enkel negatief uitpakken. Straks met studie, kopen huis etc. Ze heeft goed inlevingsvermogen en school gaat prima met extra werk en oa plusklas. Dus geen meerwaarde Zoontje daarintegen heeft wel diagnose gekregen met 5 jaar. Hij liep vast. Kinderopvang en daarna school liep hij vast. Hij had zoveel begeleiding nodig dat enkel wat extra hulp niet voldoende was . Hij heeft wel extreem en ziet het okk aan hem. Zijn gedrag, sociale vermogen, leerproblemen, slechte motoriek, heel gevoelig voor prikkels. Hij had dus meer nodig dan enkel wat extra begeleiding op school. Diagnose kwam na 6 mnd opserveren en onderzoeken. Klassieke autisme, trage verwerkingsnelheid, moeilijk lerend, disharmonisch iq, Si, geen automatisering etc etc. Na nog 2 jaar groep 3 op regulier toch naar sbo. Hij kreeg de taal maar niet geleerd op de reguliere manier. Nu 6 mnd ongeveer sbo. Hij kan lezen, schrijven niveau eind groep 3. De structuur, elke dag herhalen en werken op niveau heeft geholpen. Het was bij hem dus wel een meerwaarde. Hij heeft nu kansen die hij anders nooit had gekregen
Voor mij zou deze beslissing afhangen van het vetgedrukte stukje. Waar loopt hij precies tegenaan? Kan hij niet meekomen? Heeft hij moeite met concentratie, de lesmethode, krijgt hij zijn werk niet af, gaat hij met flinke tegenzin naar school, etc.? Er is als het goed is recentelijk een rapportgesprek geweest, heeft zijn leraar toen iets in die richting gezegd? En speelt het vnl. op school of lopen jullie thuis ook tegen zaken aan?
Wij zijn actie gaan ondernemen toen er op school problemen kwamen. Dat was in ons geval in groep 4. Thuis had ze al wel een "gebruiksaanwijzing" maar dat leverde geen echte problemen op. Op school was het een ander geval, daar ging het steeds minder goed. Daarom besloten om haar toch te laten testen.
Als je kind problemen heeft op school zou ik zeker laten testen. Er kan dan gerichte hulp geregeld worden (zonder diagnose vaak geen recht op) en eventueel medicatie mocht dat nodig zijn.
Bedankt voor jullie reactie. Het is zoals Tuc zegt, thuis is er idd een gebruiksaanwijzing maar het levert niet echt problemen op. Op school echter gaat het minder. Hij kan zijn concentratie niet vasthouden waardoor hij erg laag scoort, terwijl we weten dat hij het wel kan. Ook sociaal weet hij niet goed hoe hij zich moet gedragen en speelt/werkt hij het liefst alleen.
In dat geval lijkt het mij dus wel de moeite waard om hem te laten testen. Met het resultaat kunnen ze dan op school gerichter met hem aan de slag en gaan er hopelijk deuren open om hem te helpen.....