Hoi, Bijna een jaar geleden ben ik bevallen van ons eerste kindje. De zwangerschap viel in principe alles mee, bevalling ging erg snel. Ik had alleen wel een pittige hernia tijdens de zwangerschap, voor de tweede keer. Deze keer ging hij niet vanzelf weg. Samen met de bekkenpijn zorgde dat ervoor dat ik na mijn verlof in januari niet kon werken. Pas in mei (4 maanden na einde verlof) kon ik weer voorzichtig deels aan de slag. Nu is de hernia eindelijk (vanzelf) weg, en kan ik het opbouwen versnellen. Dat vindt iedereen natuurlijk fijn. We denken echter ook voorzichtig aan een tweede kindje. Misschien wat snel voor sommigen, maar voor ons een logisch gevolg. Dit komt doordat we al best wat meegemaakt hebben rondom zwangerschappen en ik mijn leeftijd niet mee heb. Neuroloog en fysio geven groen licht qua lichamelijke gesteldheid; er is geen gevaar (meer) op terugval, ik loop net zoveel risico als ieder ander. Nu is mijn vraag een beetje ingewikkeld. Het komt erop neer dat ik me afvraag: Stel dat ik binnen korte tijd zwanger raak... kan ik het tegenover mijn werk 'maken' om eerst lang ziek te zijn, straks weer even volledig terug te zijn en vervolgens weer met verlof te gaan (en dan ga ik uit van een normaal verlof, dus niet ziek en alles..)? Dankjulliewel voor je mening.
Je werk heeft ervoor gekozen een jonge vruchtbare vrouw aan te nemen. Met risico dat die zwanger word. Nooit je wens opzij zetten voor je werk. Hier al vanaf week 17 in de ziektewet. Ik begin in febr weer met werken...en hoop eind volgend jaar weer zwanger te zijn. Jammer voor mijn baas misschien maar ik zet mijn leven niet opzij voor mijn werk.
Dankjewel. Zo waar. Ik realiseer me dat ook. Werk is maar werk... en toch komt soms dit twijfelmonster opzetten. Supervervelend, want je wordt er onzeker van. Wat vervelend voor je dat je al snel thuis zat. Hopelijk kom je je zwangerschap redelijk door. Is het je eerste kindje? Gezien je banner lijkt het erop dat je ook al een tijdje meeloopt
Tja, inderdaad..... vrouwen kunnen nou eenmaal zwanger raken. En de werkgever wordt ervoor gecompenseerd. Ik heb dadelijk 2 jaar en 9 maanden tussen de twee kinderen en ook ik ben dan gewoon twee keer een half jaar weg geweest. Alleen met iets meer tijd er tussen.
Dank je. Dit is idd het eerste kindje,we hebben er 10 jaar op moeten wachten en 8 miskramen moeten doorstaan. En al die tijd ben ik blijven werken, dus nu accepteert mn baas de situatie maar.
Nou. Inderdaad. Wat een geschiedenis zeg Blij voor je dat je straks je kindje in je armen kan houden!
Zorg wel dat je voordat je weer zwangerschapsgerelateerd ziek wordt, iig 1 maand 100% betergemeld bent bij het uwv. Dan zien ze het als nieuwe periode en begint de 2jaar max opnieuw te tellen
Dankjewel. Ik had idd deze vraag gesteld aan het UWV hier. Die zeiden exact wat jij zegt. Ik ga er vanuit dat ik helemaal niet meer ziekgemeld hoef te worden, maar anders openbaart zich dat pas in of na de derde maand gelukkig. Dan ben ik tegen die tijd al wel weer 100% betergemeld.
Gisteren gesprek met bedrijfsarts, onder meer over terugkeren naar alle eigen uren. In opbouw verdergaan en dan is de verwachting half november weer volledig aantal eigen uren. Verteld dat het af en toe nog zeurt rondom bekken en dat fysio denkt dat ik gevoelig ben en zal blijven voor bekkenpijn, en dat ik gewoon de spieren etc. moet blijven trainen. Maar, daar kwam 'ie hoor. Dé vraag. Of een wens voor een tweede in de nabije toekomst ligt? Onder het mom "ik wil je waarschuwen voor te snel een tweede want je lichaam heeft een opdonder gehad en dat heeft tijd nodig". Ik heb hem gevraagd wat hij zelf denkt. En ik keek er sarcastisch bij. Zegt hij: ja nou eh ja, ik mag het niet vragen, maar om je te waarschuwen... Ik had natuurlijk moeten zeggen dat vanuit welk perspectief hij dit ook zegt, dat het ongepast is om te vragen en niet relevant voor hem. Maar wat moet ik hier nu voor mezelf mee? Uitgaan van goedbedoeld advies, en dat ter harte nemen en dus nog wachten? Ergens ben ik ook bang voor weer een terugval als ik in een tweede zwangerschap zit. Aan de andere kant is de wens groot, en de risico's voor m'n bekken zullen er over een half jaar ook nog zijn. Wat zouden jullie doen?
Als er vanuit de neuroloog en fysio geen bezwaren zijn om het uit te stellen dan zou ik het niet langer uit stellen. Ik heb zelf het mmm trjaect uitgesteld omdat ik zelf echt het gevoel wou hebben dat mijn lichaam het aan kon.
Het is dat niemand garantie kan geven. Fysio "belooft" niets; zolang ik maar braaf m'n oefeningetjes doe om de bekken- en rugregio sterk te maken/houden. Ben op zoek naar zekerheden die er niet zijn
Ik zou je plannen niet aanpassen voor één bedrijfsarts die ongepaste vragen stelt.... Wat je zelf eigenlijk ook al zegt; jouw lijf, jouw leven. Garanties bestaan helaas niet, dus volg je gevoel en ga voor je gezinnetje