Wij zijn ook weer voorzichtig aan het denken om zwanger te worden nadat onze zoon levenloos geboren is. Maar ik vroeg me af....hoe kom je in godsnaam die zwangerschap door...? Kun je daar nog wel van genieten of zit je bij ieder schopje, duwtje, hikje of wat dan ook bij de VK?
Het blijft spannend meid, de zorgen zullen blijven. Maar na iedere goede echo en termijn die je weer verder komt, groeit langzaam het vertrouwen..... Heel langzaam is mijn ervaring. Ons zoontje is vlak na zijn geboorte overleden door ernstige ziektes. Dus het zal spannend blijven tot wel eventjes na de geboorte van zijn broertje..... Maar praat er vooral over met de verloskundige en de gyn, zij kunnen naar je wensen en gedachtes luisteren en het voor jou zo goed mogelijk laten werken. Hier is dat door elke 2 weken een echo te krijgen om te zien dat hij het nog goed heeft.... Ik hoop voor je dat je snel weer een wondertje mag verwachten..
oh dat is wel heel fijn dat je zo vaak even mag kijken. Ik kan me goed voorstellen dat je dat ook echt wel nodig hebt. En hoe zit het met bevallen? Ben je daar nog angstiger voor? Of heb je daar nou juist helemaal geen zorgen om? Ik vind het zo moeilijk!
Dinsdag 15 weken zwanger van ons 4de kindje nadat onze Tristan en Kyra veel te vroeg ter wereld zijn gekomen en sterretjes zijn geworden. De zwangerschapskwaaltjes zijn er volop. Alleen durf ik me nog niet aan dit nieuwe kindje in mijn buik te hechten, zelfbescherming denk ik. Ook ik krijg zeer geregeld echo's om te kijken hoe het gaat, in het begin om de week en ik heb nu zelf aangegeven dat ik het om de drie weken wil. Als ik wil, mag ik zelf aangeven als ik vaker een echo wil of een bloedonderzoek of baarmoederkweek. Ik heb ook een telefoonnummer meegekregen voor in de nacht, mocht er iets aan de hand zijn. Tevens hebben ze me aangegeven dat als ik het emotioneel te zwaar heb, ik dat ook bij hun aan kan geven, zij hebben mensen zitten die weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Al met al, erg goede en frequente zorg. Wat betreft de bevalling, denk niet dat ik nu banger ben dan voor december. Ik heb ook geen horror bevalling met onze tweeling gehad, alles is heel liefdevol en respectvol gegaan.
Fijn, nog zo'n geruststellend verhaal..ik moet zeggen dat ik erg blij ben om te horen hoeveel aandacht de zwangerschap krijgt. Zijn jullie onder behandeling van een gyn of bij de vk? Ik doel ook niet op horrorbevallingen, maar ik heb zelf de angst dat de hele zwangerschap goed gaat maar het tijdens de bevalling net mis gaat.... stom he...
Was jij niet bang om weer zwanger te raken van een tweeling? (ik ben mama van een onzichtbare tweeling, onze zoon is na 26 weken zwangerschap overleden terwijl ons meisje inmiddels ruim anderhalf is)
Ladiedaaa, ik benniet echt banger voor de bevalling. Wel voor het direkte onderzoek na de geboorte. Toen ons zoontje geboren werd en nagekeken werd door de kinderartsen bleek dat hij heel ziek was. Vanaf toen is het heel erg in sneltreinvaart en als in een boze droom gegaan. Overplaatsing en ieder uur weer slechter nieuws. Terwijl er tijdens de zwangerschap van deze dingen geen sprake was. Dat is nu wel mijn grootste angst, dat er weer zoiets gebeurd. Ik ben ook heel bang dat ik iets doe waardoor ons kindje zo ziek wordt, terwijl ik er helemaal niets aan kon doen. Maar om met deze gedachtes om te kunnen gaan krijg ik begeleiding van een psycholoog. Ik loop onder controle van de gyn , maar zie mijn vk iedere maand nog tussendoor voor de persoonlijke gesprekken en de tussentijdse controles.
Ik ben onder controle van de gyn. En wij mochten kiezen of we 1 of 2 eitjes terug wilde laten plaatsen (IVF) en hebben bewust gekozen voor 2 eitjes omdat we de "schrik" van het krijgen van een tweeling vorig jaar al hadden overwonnen. De tweelingwagen, die we in november hadden aangeschaft, staat nog steeds op zolder. Moet zeggen dat het me erg zwaar valt om hem op mp aan te bieden. Jij hebt ook een heftig verhaal over jullie tweeling zeg. Mag ik vragen hoe het is gekomen dat jullie zoontje* is overleden?
Hier is het de tijd uitzitten.. ik zit nu op de termijn dat mijn dochter* overleed, maar betekent voor mij niet dat de angst voorbij is. Ik kijk wel gewoon naar iedere week als mijlpaal. Ik geniet er niet van, voel me niet erg verbonden met dit kindje, de angst blijft toch ook overheersen.. maar ik weet het komt goed, de wens en de liefde overwint het allemaal! Als hij of zij straks gezond en wel in mijn armen ligt zal ik het pas kunnen geloven.
Hier hetzelfde gevoel als jij Babyengel. Ik hoop dat onze nieuwe kindjes dit gevoel niet mee krijgen. Het is niet dat ze niet gewenst zijn, zeker niet. Gisteren bekroop me ineens het beangstigende gevoel dat onze tweeling over 4 weken na gisteren geboren werd. Waren we alvast maar bevallen...
Babyengel en missq, inderdaad zal de rust pas komen als onze kindjes gezond en wel geboren zijn. Ik voel me vaak wel schuldig voor mijn gevoelens ......
Ik hoop dat je snel een innerlijke rust kan vinden ik ben na het verlies van mijn tweeling continu bang geweest, de hele zwangerschap en zelfs nog een ruim jaar na de bevalling ik kon het niet goed los laten http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/361476-jaar-voorbij-grote-stap-mijn-leven.html pas toen de kleine een jaar was vond ik mijn rust ik hoop dat dat bij jou vele malen sneller gaat
Ik vond de zwangerschap van mijn dochter wel zenuwslopend hoor , onze zoon overleed 3 weken na geboorte , en zelfs na geboorte heeft het echt welven geduurd voordat ik vertrouwen had in mijn dochter maar het heeft gewoon tijd nodig . Ik mocht om de week op controle ( ook de de pe) en kreeg dan een echo . Maar op het laatst ging ook nog wel ,Es' tussendoor. Het saldeer zwangerschap wel anders zijn omdat we nu een dochtertje hebben waardoor de focus wel iets verlegd is. Liefs Edith Mama van mees*&juultje
Zoals vewacht gaat het dus flink pad worden wat we gaan bewandelen. Onze tweeling is zelfs begonnen als drieling...op de 10 weken echo is duidelijk een derde "holletje" te zien, maar dit kindje is niets meer van terug gevonden. Bij onze zoon is waarschijnlijk iets mis gegaan in de aanleg van de placenta; tot 20 weken groeide hij voorbeeldig en was heerlijk actief. Na de 20 weken gaan ze flink energie verbruiken, en toen heeft hij langzaam maar zeker een enorme groeiachterstand opgelopen. Helaas kon er niets gedaan worden, de achterstand was te groot..... Uiteindelijk is hij met 26 weken zwangerschap in mijn buik overleden, nadat hij nog een mooi trapje heeft gegeven als afscheid...(als ik mijn ogen sluit voel ik dit schopje nog steeds). Onze dochter deed het juist hartstikke goed - bij tweelingen is altijd verschil in aanleg van placenta, maar bij ons is de balans extreem geweest. Omdat zij het verder goed deed zijn ze lekker samen in mijn buik blijven zitten, totdat zij het met 35 weken mooi genoeg geweest vond en besloot dat ze geboren wilde worden. Erg emotioneel en bizar, een baby die huilt en een baby die stil blijft, een geboortekaartje en een overlijdens kaartje uitzoeken, een babykamer inrichten en een uitvaart regelen. Aangezien ons meisje zus is, willen we haar ook zus laten zijn en dus toch voor nog een kindje gaan. Maar die zwangerschap he...die zou ik echt het liefst overslaan...
Wij konden overigens de tweelingwagen gewoon omwisselen voor een eenlingwagen. Was dat bij jullie niet mogelijk?
De eerste weken gaven veel spanning. Voelde me ook niet echt zwanger. Bij Levi en Milou was ik kotsmisselijk, last van bekken etc en bij Elin was ik eigenlijk bijna klachtloos. Met 13 weken voelde ik haar ( net als Levi en Milou ) maar kreeg eigenlijk pas rust bij de 20 weken echo. Toen ik zag dat alles goed was. Daarna voelde ik haar ook dagelijks en dat gaf ook meer vertrouwen. ( o ja en dikke vriendjes met de angelsound... porde Elin soms ook wel eens wakker als ik haar alweer even niet voelde ) De eerste 20 weken kreeg ik ook iedere 3 a 4 weken een echo bij de gyn.Dat gaf ook wel rust
Wij hadden onze tweelingwagen partivulier gekocht, dus terug brengen is er dan niet bij he! Net de echo gehad en alles is helemaal goed. Hij of zij beweegt lekker in mijn buik en het hartje klopt goed. Ukkie is inmiddels 14 cm. Over 2 weken weer bloed laten prikken en over 3 weken echo. Ook met 18+6 echo en dan met 19+6 de 20 weken echo.
hier is de angst momenteel torenhoog! ben mijn dochter verloren met 22+5 weken. ik ben vandaag 21 weken zwanger....lichamelijk gaat het goed, maar geestelijk is het nu heel zwaar, helemaal omdat de vorige keer uit het niets mijn weeën zijn begonnen, zo bang dat ook dit mannetje me zal ontglippen. en dat terwijl ik wel heel positief ingesteld ben, ik heb wel het gevoel dat deze kleine man blijft zitten. het is heel dubbel. wel ben ik ontzettend blij met deze zwangerschap, heel dankbaar. en als ik hem dan voel schoppen kan ik daar intens van genieten. ik sta onder strenge controle bij de gyn, elke week baarmoedermond meting, proluton injectie en een echo. het zou om de 2 weken zijn, maar vanwege mijn angst heb ik gevraagd of dit elke week kon en dat was gelukkig geen probleem. het liefst zou ik voor de komende even een winterslaapje doen, maar dat is helaas niet mogelijk. ik hou me zo rustig als ik kan en hoop maar dat deze weken snel voorbij mogen gaan