Ik ben inmiddels ruim 28 weken zwanger van mn 1e kindje. Hij is door de pil heen ontstaan met iemand waar ik geen relatie mee heb of wil. Onze onderlinge band gaat het ene moment beter dan de andere, maar heb in elk geval niet het gevoel dat we dit samen doen. Ruim een jaar geleden heb ik na 7 jaar de relatie beeindigd met mijn ex (hijs niet de vader van de baby). Er gingen al langere tijd dingen niet goed tussen ons. De relatie was ongelijkwaardig en ik kon dat niet meer hebben. We zijn altijd hele goede vrienden geweest en hij heeft nog een tijd geprobeerd me terug te winnen. Ook toen ik hem vertelde dat ik zwanger was van iemand anders was hij lief, ondanks dat hij natuurlijk in shock was en zn eigen gevoelens had over de situatie. Hij bleef benoemen eventueel weer samen te willen komen. Ik heb dit afgehouden, ondanks dat ik nog steeds veel van hem hou. We hebben destijds afgesproken te kijken hoe het zou gaan als de kleine er is. En elkaar gewoon te zien en te spreken in de tussentijd. Ik merkte echter de laatste weken een verandering bij hem, en heb dit vandaag benoemd. Hij gaf aan dat de baby een beetje tussen ons in is komen te staan, dat hij me niet meer 'aantrekkelijk' vind nu ik zwanger ben, dat hij er steeds meer van overtuigd raakt zelf nooit kinderen te willen en dat hij denkt dat we beter af zijn om het permanent bij vriendschap te houden. Begrijpelijk, en ik sta hier ook achter. Er zijn redenen waarom ik de relatie in eerste instantie heb beeindigd ondanks dat er aan liefde geen gebrek was, en ik ben er nog niet van overtuigd dat die redenen er nu niet meer zouden zijn. Goed, lang verhaal. Ik heb de afgelopen week toch al een extreem emotionele week rondom de zwangerschap. Geen idee hoe het komt maar ik moet om allerlei onzin huilen en voel me echt een wrak. Maar het gevoel wat de laatste tijd voornamelijk overheerst is eenzaamheid. Ik heb de steun van familie en vrienden, mijn moeder. Ik heb absoluut geen behoefte aan een relatie met iemand, ben ook van nature een persoon die heel goed alleen kan zijn. Toch voel ik een grote eenzaamheid over het feit dat ik dit niet met iemand kan delen. Iemand die zich net zo voelt over dit kindje als ik. Iemand die mijn angsten, twijfels en zorgen deelt. Waar ik het mee kan bespreken. Iets wat een heugelijk feit zou moeten zijn, maakt me bij vlagen ontzettend verdrietig en gebroken. Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe zorg je dat dit gevoel minderd? Wat doe je om jezelf af te lijden? Hoe kijk je naar de positieve dingen in plaats van naar het verdriet? Ik hoop dat dit op korte termijn weer bijdraait en het voornamelijk hormonen zijn. Ben even mn positieve kijk kwijt..
Je bent niet alleen, je kindje is bij je en dit is en zal het liefste, leukste en belangrijkste mensje in jouw leven zijn. Als jouw ex de daarmee minder ‘aantrekkelijk’ vindt dan is dat maar zo. Zijn verlies. Ik denk wel dat het normaal is dat je je zo voelt nu het allemaal steeds wat dichterbij komt, je twijfels en zorgen zijn alleen maar een teken dat het je wat doet, dat het je niet koud laat, en dat siert je alleen maar. En hormonen doen ook een hoop.. Digitale knuffel vanaf hier Xx je doet het hartstikke goed, je bent niet alleen Xx
Ja weet je, ik denk ook steeds: tis niet voor niets mn ex. En helemaal als ie geen kindjes zal willen dan was t daar toch op stukgelopen ooit. Want hij zei altijd wel kinderen te willen, ik wil ook kinderen en ik zou echt niet mn leven zonder willen als dat enigzins mogelijk is. Maar ja, toch mis je een soort verbinding ofzo.. Hopelijk trekt dit gevoel snel weg. Kan me soms ook zo schuldig voelen dat ik hem geen papa en mama in 1 huis die van elkaar houden kan bieden..
Je ex is een droeftoeter met zn “ ik vind je niet aantrekkelijk” Nou vriend, als er iets onaantrekkelijk dan is t een vent die afhaakt om een bolle babybuik. Meid, je bent beter af Zonder zo’n figuur. Echt. Zorg voor jezelf en je kleine en ik geef je op een briefje dat je ooit wel die fantastische kerel tegen komt die je zelfs nog woest aantrekkelijk vindt wanneer je al drie dagen buikgriep hebt en de moed niet meer hebt om onder de douche te stappen. Echt.
Hahaha. Dank je. Ik moest even hardop lachen Op zich kan ik me er ook wel iets bij indenken, dat je ex zwanger zien zijn van een andere kerel niet bepaald aantrekkelijk is. Zeker als je zelf geen kids wil. Het gaat ook niet zo zeer om hem, of dat ik hem terug wil. Maar gewoon dat je weer even met je neus op de feiten wordt gedrukt. Ik zit op dit moment ook echt niet te wachten op een relatie. Heb genoeg aan de kerel in mn buik T gaat vandaag ook al wel beter vind t gewoon lastig dat ik er alleen voor sta straks. Had de kleine gewoon meer gegund.
Fijn dat je je vandaag al iets beter voelt. Het is ook zo spannend allemaal. Alles is nieuw, en je weet niet wat je te wachten staat + al die hormonen. Snap dat je dit wil kunnen delen met iemand die hetzelfde voelt als jij. Samen ergens naar toeleven, samen beslissingen maken, maar ook iemand die je steunt en er voor je is. Ik vind je ondanks alles enorm sterk overkomen, en hoewel het niet is zoals je misschien voor ogen had, kom jij er wel samen met je kleine man!
Nou, daar heb je denk ik idd de kern te pakken. Het allemaal niet alleen hoeven doen. Dank je voor je lieve berichtje
Ahh @Lill ik ken je nog uit andere topics.. ik gun je zo t geluk. Ik ben dan niet alleen maar dacht laatst wel dat ik niet zou weten hoe je dit alleen zou moeten doen.. Echt alle respect hoor meis Tja ex dat is niet voor niets een ex maar kan me voorstellen dat t toch even niet leuk is zeker niet wat hij zegt. Hopelijk kan je wat meer positiviteit halen uit je kleine je daar op focussen het zal vast nog pittig worden maar er zijn zoveel mooie momenten die andere mensen nooit mee maken koester dat meis en je mag altijd prive berichten om dingen te delen! Dikke knuffel
Thanks @River87. We lopen ook aardig dicht bij elkaar qua zwangerschap Lief berichtje. Mis soms gewoon iemand die me bijstaat en zegt dat alles goed komt. En idd wat je zegt: mn ex is niet voor niks mn ex. Is ook niet gezegd dat we weer bij elkaar zouden komen. Maar letterlijk horen dat dit kindje 'tussen ons in staat' is ook nogal hard. Ook al bedoelde hij het vast niet zo negatief.
Wilde iets heel liefs zeggen maar weet niet of ik de meiden hierboven kan overtreffen . Ken je al van andere topics en vind je ook heel sterk en dat je goed kan reflecteren op je eigen emoties, welke heel begrijpelijk zijn. Ik zit zelf niet in jouw situatie dus ik herken het niet zo zeer maar kan het me hoe je het omschrijft wel voorstellen. Vind het een stomme opmerking van je ex dat hij je niet aantrekkelijk vind zwanger, je verdient iemand die dat wel vind en jouw in alle stadia leuk vind en net zoveel om jouw kind gaat geven omdat hij ook deel uitmaakt van jouw leven. Je bent niet alleen je bent met jouw zoontje . Jouw zoontje is beter af met alleen jou dan met twee ouders die veel ruzie maken/niet op 1 lijn zitten of een vader waar hij geen voorbeeld aan heeft. Heb je wel andere mensen om je heen die je steunen? Ouders/familie/vrienden?
Ja gelukkig wel mijn moeder, familie en vrienden zijn er sowieso voor me. Maar iedereen in mn omgeving met kinderen heeft het "gelukkige stabiele gezin". Gelukkig voor hun maar volledig begrijpen doen zij het helaas ook niet. Ach ja. Inmiddels begint het gevoel ook al wat af te nemen. Heb me weer gestort op alles in orde krijgen voor de kleine man zorgen dat t voor hem straks zo optimaal mogelijk is. En t feit dat mn ex zei dat ie me niet aantrekkelijk vind is natuurlijk ook wel hard. Zeker als ie 7 jaar lang niet van je af kan blijven. Mgoed.. ik snap ook wel dat ik niet op mn aantrekkelijkst ben met t kind van een ander in mn buik Achja. Zoals gezegd, het is niet voor niets mn ex. Focus is nu gewoon op mij en de kleine man
Yw meis Wat je zegt t is zeker niet leuk te horen.. ook al is t voor hem vast en zeker moeilijk om te zien zwanger van een ander.. Ik hoop dat je je kan focussen op jou en de kleine en geniet hiervan zwanger zijn is zo niet van zelf sprekend. Schelen idd 8 weken Vind t ineens zo snel gaan.. waar t in het begin zo langzaam ging..
Ben me ervan bewust dat het niet vanzelfsprekend is om zwanger te zijn. En probeer er ook van te genieten zo ver dat lukt. Heb al te veel 'gemist' door alle stress en gevoelens eromheen.
Lieve schat, Zijn verlies toch als die je minder aantrekkelijk vindt. Jullie hebben er uiteindelijk niet voor niets een punt achter gezet. Daarbij je bent niet alleen Jij kan dit dit wel, en jou kindje zal aan liefde niets ontbreken. En als je een luisterend oor nodig hebt je weet me te vinden
Ach, of dat zijn verlies is weet ik niet. Ik weet wel dat het uiteindelijk sowieso op t onderwerp kinderen gestrand was. Gezien hij nu steeds standvastiger lijkt te worden ze niet te willen. En dat voor mij gewoon geen optie was geweest. De laatste dagen heb ik mezelf ook wel weer goed op de rit en gaat het alweer (veel) beter. Heb soms gewoon ff van die inzinkingen en dit soort dingen maken dat dan wat erger. Bij tijd en wijle mis ik hem gewoon nog. Maar das ook niet vreemd na zo'n lange relatie, waarbij je eigenlijk nog steeds van iemand houd maar de dingen gewoon zo zijn ontwricht dat het niet meer werkt. En nee, alleen ben ik al een hele tijd niet meer
Snap precies wat je bedoelt. Zo voelde ik me ook tijdens mn zwangerschap. Overigens een beetje gelijke situatie met ex die niet de vader was. Maar hij vond het wel leuk voor me en me ook niet onaantrekkelijk. Maar ik hadden wel momenten dat ik gewoon behoefte hadden aan iemand die me goed kende om even tegen aan te liggen, gewoon wat te kunnen praten over baby of andere dingen, gewoon vertrouwd contact. Nu na de bevalling nog steeds wel eens. Maar denken dat je als alleenstaand ouder dat sowieso wel houdt. Maar er zijn ook gewoon dagen dat je er niet aan denkt en lekker in je vel zit. Iedereen heeft wederom iemand nodig toch... succes met de zwangerschap
Oef die vervelende autospelling ook. Sorry voor de gekke zinnen. Hoop dat je genoeg andere mensen om je heen hebt om gewoon mee te praten als je een dikke hebt. Verandert niets aan het gevoel wanneer je 's nachts iemand bij je wil hebben, maar is wel fijn op momenten dat je even wil afreageren.
Ja dat gelukkig wel alleen tussen een luisterend oor en iemamd die het echt begrijpt zit veel verschil