Hallo Allemaal, Jeetje wat ben ik hier jaren actief geweest, allemaal ellende hoop en wanhoop. Been there, done that. Maar inmiddels al jaren niet meer actief. Uit mijn ICSI traject is mijn jongste zoon geboren en die gaat inmiddels naar groep 1! Uit mijn ellendige traject was ook 1 cryo over. Qua contract met het ziekenhuis hebben we de beslissing wat ermee te doen steeds voor ons uitgeschoven en gekozen voor de optie dat we misschien nog eens een poging doen. Inmiddels zijn we zover dat het goed is zo, ons gezin is compleet. De fase van kinderwens en dit ziekenhuistraject is echt wel voorbij. Eerlijk gezegd, dacht ik dat vorig jaar april de termijn was verstreken en dat de cryo daarmee automatisch vernietigd zou worden. In die periode heb ik daar nog best even aan gedacht maar bijna anderhalf jaar later nu was dat wel over... Tot bij thuiskomst na de zomervakantie ineens een brief van het ziekenhuis op de mat lag: Wat we willen doen met de cryo, daarbij het contract en de mogelijkheid voor 1 jaar verlengen.... Jeetje die kwam wel binnen zeg. Ineens zit je er weer in en houdt het je bezig. Ik werd er emotioneel van... Ineens moet ik een kruisje zetten bij de optie: vernietigen. En dat valt me wel zwaar. Het houdt me bezig: hoe gaat dat vernietigen dan... en volkomen tegen mijn en onze wens in: zouden we niet... het is toch een broertje/zusje... Maar nee, ik wil absoluut geen ziekenhuisprocedure meer, geen spannende weken, wel/niet en wie weet een zwangerschap... Nee echt niet. Maar toch, dat kruisje zetten.... Is er iemand die wil delen hoe je daar mee om bent gegaan?
Ik lees mee! Wij hebben nog 2 cryo's in de vriezer en mijn man is er nu 100% zeker van dat het voor hem goed is zo. Voor mij zelf staat de deur nog open, maar die keus hoeven we gelukkig nu voorlopig ook nog niet te maken. Maar wat je zegt: na zo'n lang traject het kruisje aanvinken om te vernietigen lijkt me echt zo tegenstrijdig en fout aanvoelen! Ik kan me heel goed voorstellen dat het echt een ding is. Gelukkig is er voor ons sowieso de optie dat we het doneren aan de wetenschap, zodat er nog wel een nuttig doel mee gediend wordt, maar toch...
Hoi Kaila, Gefeliciteerd met deze zwangerschap! Wat fijn! Ja het gekke is dat als je in het ziekenhuistraject zit en je zo hard hebt gewerkt voor die cryo's, je helemaal niet stilstaat bij wat je met de rest doet als het wel allemaal goed verloopt. Ik dacht ook heel makkelijk: ach die kunnen weg of inderdaad de wetenschap (gek genoeg hebben we in dit contract alleen de opties verlengen of vernietigen). Maar nu ik echt op dit punt zit voelt het inderdaad tegenstrijdig, terwijl ik weet dat ik zelf geen kind meer wil. Overigens kon ik dat tijdens de zwangerschap en de babyfase nog niet zeggen. Toen zaten we nog op de lijn van: uitstellen en we zien wel. Of neigden we zelfs naar: terugplaatsen en als het zo is dan is het zo... Maar het doet dus toch nog veel met me. Twee jaar geleden lag ik eruit met een burnout en daar kwam het hele traject toch ook nog wel behoorlijk voorbij als iets wat nog in mijn hoofd zat en ik niet verwerkt had. Het is dus allemaal niet zo makkelijk...
Wij gaan onze cryo doneren. We hebben er nog 1. Ik en mn man willen geen kinderen meer hierna, dus terugplaatsen is geen optie. Vernietigen kunnen we niet over ons hart verkrijgen. Donatie is dus het enige wat overblijft, en dat voelt voor ons goed. Ik heb al informatie ingewonnen en ook "maar" 1 cryo wordt aangenomen. Maar we moeten wel wachten tot onze dochter 1 jaar is. Dus tot die tijd, blijft hij in het ziekenhuis waar we behandeld werden. En als we er aan toe zijn staan we hem af.
Hier kregen wij ook zo'n vraag. Ik heb gebeld hoe dat vernietigen gaat. Ze gooien het gewoon bij het medisch afval. Wij hebben hem toen terug laten plaatsen, liever ten onder in mijn buik dan ten onder in een prullenbak. Het resultaat trekt nu de planten uit de vensterbank Onze laatste cryo bleek de beste. Ondanks dat wij emotioneel helemaal klaar waren met de behandelingen en hadden besloten te stoppen. En nu door de vraag van het zh toch nog ouders geworden. Niet verwacht..
Dat is dus het gekke, in het eerste contract en in het verlengingscontract 2 jaar later kon je kiezen voor: verlengen, vernietigen en donderen aan de wetenschap. (UMC Utrecht) In het contract dat we nu kregen konden we alleen kiezen voor vernietigen of 1 jaar verlengen. Zou doneren niet meer kunnen na 5 jaar? Dat lijkt me toch niet? Of hebben ze genoeg Misschien zou ik er gewoon eens over moeten bellen. Aan de andere kant, wij gaan wel voor vernietigen. Maar dat kruisje zetten is wel een ding.
Wow wat een mooi verhaal! Dat dachten wij dus ook altijd: terugplaatsen en dan bepaalt het lot maar. Maar ja nu denk ik er anders over. De optie dat het mislukt voel ik niets voor: weer dat ziekenhuis, de spanning en wat doet het met me als het mislukt, heb al genoeg sh*t gehad wat dat betreft. En de andere optie dat het aanslaat en er een kleine bijkomt: een zwangerschap, de bekkeninstabiliteit, ach die bevalling is het ergste niet, en jemig een derde kind poeh. Wat als het een jongen is: 3 boys overleef ik niet haha. En een meisje: hoe werken die, haha? Ik heb geen verlangen naar een meisje. Dus tjsa...geen derde hier. Maar ja, dan moet je dus kiezen voor vernietigen. En dat vind ik toch heftig.
Ik lees en klets graag mee over dit ethische dilemma! Wij hebben nog 3 cryo's in de vriezer en ik vermoed dat we dit najaar de tweede brief van het ziekenhuis krijgen (na de eerste brief aangegeven dat de cryo's nog 2 jaar opgeslagen mochten blijven - toen konden we ook al geen keus maken ). Het druist zo tegen ons gevoel in om de cryo's (letterlijk) weg te gooien.. Het is zo waardevol, we hebben er zoveel jaren voor gestreden. Echter is ons gezin ook wel compleet denk ik. Twee pittige kinderen kort op elkaar gekregen, beide geboren dmv een keizersnede (dus een volgende keer wordt het dan automatisch weer een ks), ik ben er bijna een jaar uitgeweest met een burnout.. Doneren hebben we ook aan zitten denken, maar het lijkt ons aan de andere kant ook weer een gek idee dat er ergens een kind/meerdere kinderen 'van ons' rondlopen. Weet ook niet of dat uberhaupt een optie was, want bij ons stond die mogelijkheid ook niet op het formulier (UMCG).
Zou je je cryo ook op kunnen halen? Is een buisje van niks, waar je niks aanziet lijkt me... Misschien kunnen we er dan zelf iets mee doen? Soort van begraven ofzo. In elk geval een soort moment van bewust afscheid. Niet zozeer van de cryo maar vooral een afscheid van de hele periode. Ik kwam er in mijn burnout achter dat er heel veel stress en verdriet nog zat van die periode: ondanks dat er geen aantoonbare verminderde vruchtbaarheid was kwamen we voor kindje 2 in de medische molen, telkens een stap verder je grens over. En toen na jaren ineens sloeg de ICSI aan en ga je van verdriet en wanhoop regelrecht naar hoop en geluk. Er is dan geen ruimte om erbij stil te staan wat er allemaal gebeurd is de afgelopen jaren. Dat is me wel duidelijk geworden. En nu de brief van het ziekenhuis me weer zo raakt is het misschien wel goed om er nu echt afscheid van te nemen. Maar hoe...?
Dat is een goed idee! In principe is het jouw 'materiaal'.. Je zou er altijd een telefoontje aan kunnen wagen. Ik hoor graag wat de reactie van het ziekenhuis is, dit lijkt mij ook een hele mooie manier om het af te sluiten! Bij mij kwam er ook veel verdriet naar boven tijdens de burn out. Het zit er nog steeds en het zal altijd wel deel uit maken van ons leven. Al zal het verdriet met de jaren ongetwijfeld wat slijten.
Ons ziekenhuis gaf juist aan dat doneren aan de wetenachap niet mag bij een embryo of cryo, alleen bij een eicel of zaadcel. Misschien maakt dat nu de verwarring? Wij hebben de "slechte" cellen en spermacellen idd aan het begin aan dr wetenschap gedoneerd, maar met een embryo doen ze dat dus niet. Doneren doe je niet via je eigen ziekenhuis, maar aan vivaneo https://vivaneo-ivf.com/nl/fertiliteitskliniek-mck-leiderdorp/behandeling/embryodonatie/ Je gaat bij hen een soort adoptie proces is, gesprekken met artsen en psychs zoals ik het begreep, om te zien of je er echt wel afstand van kan doen. Als dat allemaal akkoord is kun je het transport van jouw zh (dus umc) naar hen regelen. Donatie kan altijd nog. Een embryo die is ingevroren vergaat niet (ja over 100 jr misschien ) maar niet in een tijdbestek in welke jij kan twijfel wat je er mee moet. En genoeg hebben ze helaas ook niet. Er is een ernstig tekort.. Zet geen kruisje bij wat dan ook als je twijfelt. Dan kun je hem beter nog een jaar verlengen en dán kijken waar je je goed bij voelt. Laat je niet pushen, het is jullie(!) Beslissing.
Wij hebben voor doneren aan kinderloos stel gekozen. Wij gunnen een ander ook een mooi gezinnetje als wij compleet zijn.
Dat zou ik zo graag willen van mijn schoonzusje's cryo maar ik ben te ziek en niets blijft zitten pfff. Mooie gedachte dit.
Ik lees even mee! Wij hebben nog 6 (!!) cryo's in de vriezer liggen. Om die nou alle 6 nog terug te plaatsen zien we ook niet zo zitten, maar om ze alle 6 te vernietigen vind ik ook wel een naar idee!
Wij hebben nog 4 cryos in de vriezer. Voor nu hoeven we nog geen beslissing te nemen maar ik vind het ook lastig. Het vernietigen voelt gewoon niet fijn. Maar doneren ook niet helemaal. Tenminste, dat is onze eerste gedachte op dit moment. Wat ik begreep is dat we de cryos ook kunnen laten gebruiken voor onderzoek. Maar goed, we hebben ons er nu nog niet in verdiept. Onze zoon is pas 3,5 maand dus we hebben ook nog even. Ik lees dus ook alvast mee
Wat ik me afvraag. Puur uit interesse. Als je besluit te doneren, is dat dan volledig anoniem? Weet je niet wie jouw ‘materiaal’ krijgt en of het überhaupt lukt?
Anoniem doneren mag niet in NL, iig niet met zaad dus ik neem aan ook niet met cryo's? Heb je over een x aantal jaar een mini-me voor de deur staan, lijkt mij heel bijzonder
Oef ja precies. Ik kan me voorstellen dat je eerder geneigd bent het te doen als het volledig anoniem is. Omdat je dan gewoon niet weet hoe of wat en je dus ook niet geconfronteerd wordt met de situatie. Dat lijkt me heel moeilijk. Dat je een kind voor je ziet staan dat bijv als twee druppels water lijkt op jou of je partner en dat het dus toch een beetje van jou voelt maar het toch niet is. Volgens mij help ik TS helemaal niet nu maarja wie ben ik ook om mee te praten. Ik vind elke keuze hierin moedig en heb sowieso veel respect voor iedereen in die situatie! Gelukkig is er geen goed of fout hierin. @TS: volg je gevoel!
Wij zijn nog niet zover dat het klaar voor ons is, maar wij hebben momenteel 29 cryos voor ons klaar liggen. Ik hoop dus dat er nog wat overblijven (betekend dat we niet heel veel rondjes nodig hebben om zwanger te worden) Wij staan er nu zo in dat we het wachttermijn laten verstrijken op dat moment en wanneer de keuze word gesteld wat er mee moet gebeuren danwil ik het voor wetenschap laten gebruiken, tuurlijk wil ik hierover dan meer informatief over wat er dan mee mag/kan gebeuren. Ik vind vernietigen zonde in de zin als er met mijn cryos onderzoeken gedaan kunnen worden waardoor er betere kwaliteit of gezondheids dingen uit komen voor de toekomst bij andere vrouwen help ik hier graag aan mee en zijn mijn cryos er niet voor niets
Wow @123laura 29 stuks?! Dat is heftig! Hier liggen er nog 3. Voor nu willen we iig niet uitsluiten dat er ooit de wens voor een tweede is, dus ik hoop dat het gewoon de laatste is die plakt maar die kans is niet super groot natuurlijk. Doneren zien we niet zitten. Ik speel al een tijdje met eiceldonatie in de toekomst, maar een volledig embryo doneren komt me toch te dicht in de buurt van adoptie omdat het echt volledig ons kind is. Dus ik denk dat, mochten we die keuze ooit maken, we toch voor vernietiging of wetenschap gaan.