Nog niet zo lang geleden kwam hier een topic voorbij van iemand die zich afvroeg hoe je je kind kunt voorbereiden op een opnamen in het ziekenhuis voor jezelf. Ik ben morgen aan de beurt voor een galblaas operatie en wil dat vandaag gaan vertellen. Dacht het topic door te lezen. Wie weet waar het is?
Geen idee welk topic, maar ik zou gewoon in kindertaal vertellen dat mama een beetje ziek is en een paar nachtjes in het ziekenhuis moet blijven zodat de dokter haar beter kan maken en dat papa, oma of wie dan ook in die tijd goed voor hem/haar zal zorgen en dat mama na ... Nachtjes weer thuis is. Ik zou het niet groter of moeilijker maken dan het is.
Ik heb er ongeveer 2 weken geleden 1 geopend bij kleuter/peuter. Heb mijn zoon van 2, 5 verteld dat mama au had (hij heeft ook gezien dat ik een aanval heb gehad) en dat mama daarom naar het ziekenhuis moet omdat de dokter mama beter gaat maken. Verteld dat mama 1 nachtje daar moet logeren en dat hij met papa bij mama op bezoek komt. Hem ook voorbereid dat mama hem even niet mag tillen maar dat papa dat wel mag doen. Hij ging er erg goed mee om en riep in het ziekenhuis mama beter. Trouwens ik ben ook aan mijn galblaas geholpen en het is me erg meegevallen, heel veel succes met je operatie en herstel
Ja, die zocht ik!! Dank je wel! En bedankt voor het meezoeken en de eerste tips. Pff.. ik zie er tegenop, maar ik zal ook blij zijn als ik er vanuit kan gaan dat die aanvallen wegblijven.
Sterkte ermee, ik heb dezelfde operatie ondergaan vorig jaar! Wat zul jij blij zijn als je die pijn niet meer hebt, ik werd er gek van! Mijn kindje was toen nog maar 2 maand, dus heb hem niet hoeven voorbereiden.. Maar papa kan er een hoop in betekenen lijkt mij. Veel met hem/haar over praten? Ook als ze bij je op bezoek gaan.. Hopelijk kun je na de operatie lekker wat rust nemen en wordt je lekker verzorgd thuis! Sterkte!!
Ik heb 1, 5 week geleden de operatie gehad en kan alles weer eten. Heb ook bijna alles weer uitgeprobeerd maar nergens last van gehad. Is echt een verademing om niet bang te zijn of je van iets een aanval krijgt.
Super, ik heb het topic gevonden. Eigenlijk staat er wel zo'n beetje in wat ik ook in gedachten had. Achteraf gezien, heb ik mijn eerste gal-aanval dus tijdens mijn zwangerschap gehad! Toen ben ik 's avonds laat nog in het ziekenhuis terecht gekomen door de pijn. Echo gemaakt van de baby enzo, maar verder nergens over nagedacht. Daarna geen klachten meer gehad eigenlijk. In 2010 is het dus begonnen, denk ik. Wel kan ik me dus herinneren dat ik 's avonds na het eten wel eens een pijn in mijn rug kreeg, die zo onverklaarbaar was. Het zakte dan vrij snel en de tijd die er tussen zat was zo lang, dat ik het vaak vergat. In 2011 in september is het pas met regelmaat gekomen. We gingen verhuizen en ik sliep twee weekjes bij mijn ouders en daar kreeg ik 's nachts een pijn zeg. Niet normaal. Ben een week van slag geweest, ben gaan google'n en daar kwam ook gal uit. Niets mee gedaan, want het werd dus rustiger. Ondertussen kwam ik ook nog in het ziekenhuis terecht met een aangezichtsverlamming (bleek achteraf) in december 2011, dus verdween de rest even. Half 2012 in de lappenmand gezeten met allerlei hormoononderzoeken, insulinetolerantietests en alles. En dus wel elke vier tot zes weken zo'n pijn aanval. Ik dacht dat het stress was of wat dan ook. Hoe dan ook, in december toch maar eens een echo laten maken, omdat ik dus niet die helse pijn had zoals wel eens wordt aangegeven, wel heel erg pijn, maar niet zo dus. Ik twijfelde of het paste bij de gal. De echo liet die stenen zien en aan mij de keus wel of niet opereren. Nou ja, zolang geen last..bla bla bla.. beter van niet etc. etc. Ontwijken. En echt waar, dinsdags was ik dus bij de chirurg geweest en op woensdag stond ik in de supermarkt en toen had ik dus zo'n hele hele heftige. Ben afgevoerd naar de huisarts, diclofenac meegekregen en met mezelf afgesproken; bij de volgende bel ik. Nou.. dat heb ik al zes keer gedacht En nu belde ik vorige week maandag echt, kon ik dinsdag al terecht bij de chirurg (je kunt hier rechtstreeks het ziekenhuis bellen) en morgen dus al aan de beurt. Via een kijkoperatie. Ik was en ben nog steeds bang dat ze dat herzien, omdat ik best wel wat overgewicht heb en daarom denk; dat kan bij mij niet. Maar goed, dat zal de chirurg zelf ook wel weten en het anders niet voorstellen toch? Ik ben gewoon bang om daarna niet van mijn klachten af te zijn. De onvoorspelbaarheid is een drama. De ene keer kan ik de hele avond snaaien en doen (echt chips en vette bene) terwijl ik de andere keer al bij een schaaltje yoghurt die pijn krijg. Ik heb het idee alsof ik continu over mijn schouder moet kijken zeg maar. Denken aan vakantie? Ja leuk.. nee, doe maar niet want stel je voor dat.. een dagje weg? Ik durf zowat niet te eten en als, dan moet ik bijna naar huis kunnen. Het houdt je maar bezig dus en dat is niet fijn. Plus de napijn van zo'n aanval is ook niet tof. Herkent iemand dat? Napijn van een galaanval? Of herkent iemand ook die klachten dat het vooral enorm zeurt en echt wel pijn doet, maar niet zo dat je van je graatje af zou gaan? Maar wel dat het per keer vervelender wordt? Ik voel me gewoon onzeker als in; stel nou dat? En ja, ik ben doodsbang voor de narcose en de pijn die je daarna hebt en alles. En ik moet mijn meisje missen, daar kom ik vast overheen, maar toch.. ik denk altijd het meest dramatisch. Pff. nou.. wie kletst me even door deze dag en morgen heen?
Ik vond het ook verschrikkelijk dat ik 13 weken na de bevalling in het ziekenhuis lag en de kleine al zeker een nacht moest missen. Zou het nu hij 1,5 is nog steeds verschrikkelijk vinden! Maar die aanvallen zijn ook erg, en je wilt weer lekker alles kunnen eten! Ik had voornamelijk last van mijn schouders de eerste dagen, door het gas wat ze in je buik doen (voor ruimte), dat trekt na de operatie naar boven. En de wondjes doen natuurlijk pijn, maar dat trekt wel weer weg.. De ingreep zelf duurt niet lang en je bent zo weer bij..! Toch vond ik het wel indrukwekkend allemaal, ook al valt het allemaal best mee.
Napijn van een aanval ken ik niet, ik had elke keer een aanval van een uur met echt helse pijn en opeens is dat weg en is het over. De operatie opzich vond ik ook heel erg eng, vooral omdat ik dus zwanger was en daar ook heel bang voor was. Operatie duurde bij mij een uurtje ik had wel pijn maar ik mocht dan ook niet veel pijnstillers ivm zwangerschap. Hier krijg je na de operatie een morfine pomp. Ik heb 2 dagen veel pijn aan schouder gehad, door de gassen en dan vooral bij lopen en liggen. Maar met goede medicatie kun je dat wel onderdrukken. Nu 1, 5 week later trekt de wond in mijn navel nog een beetje maar woensdag mag de hechting eruit. Verder heb ik echt geen pijn meer. Valt echt allemaal reuze mee. Kijk operatie lukt vast wel. Ik had een enorme zwangere buik en daar is het ook gelukt. 4 kleine wondjes en na 1 nachtje weer lekker naar huis. Komt goed echt waar en daarna zal je zo blij zijn
Het is bij mij al weer even geleden, ben elf jaar geleden geopereerd, maar na de operatie is het prettig om te weten dat die aanvallen voorbij zijn. Ik had ook veel last van pijn na de aanvallen, dat herken ik wel. Ik heb trouwens nog wel een paar jaar een enkele keer last gehad van pijn. Dan voelde het alsof er weer een aanval kwam, maar was het gelukkig lang niet zo pijnlijk. Ik las dat je een nachtje moet blijven, dat is zo voorbij. (ik moest nog vier...) En daarna rustig aan doen, gun jezelf tijd te herstellen. Sterkte!
Nou.. het is alweer achter de rug. Ondanks dat ik gisteravond naar huis had mogen gaan, heb ik toch besloten een nachtje te blijven. Ik was pas om half negen van het infuus af, had amper gegeten enzo. Het leek me fijner om daar te zijn. Prut geslapen natuurlijk, ik kon alleen maar op mijn rug liggen en dat verveelt snel. Maar nu lig ik weer lekker in mijn eigen bed en is mijn man de hele dag en morgen nog thuis en evt. donderdag en vrijdag gaat de kleine meid naar de opvang. Dus ik kan mijn rust goed nemen en dat ga ik ook doen. Ik heb zelfs al koffie gedronken, dat is fijn! Qua eten is het nog heel licht allemaal, maar dat is prima, ben zowieso geen vette eter. Tot nu toe gaat dat goed. Mijn buik is wel erg gevoelig en inderdaad, die lucht die erin zit. Ik kreeg mijn broek niet eens dicht vanochtend Met paracetemol is het goed te dragen, vooral als ik lekker kan blijven liggen. Ik hoop dat dit het was en dat het nu elke dag beter gaat. Met de kleine meid is het ook wel goed gegaan. ze vond het reuze spannend allemaal, maar heeft het goed gedaan. Ze heeft de steentjes gezien en die noemen we nu stinksteentjes. Nou ja, steentjes, twee hele grote, het lijken wel knikkers!
Hier ook galblaas operatie gehad..overgewicht geeoon kijk operatie gehad...na pijn valt mee alleen ze blazen lucht onder ribben om erbij te kunnen dat is vrij pijnlijk maar na naar dagen over . Vlak na ingreep deed wondj bij navel flink pijn maar krijg je gelijk extra pijn bestrijding voor en weg pijn. Maak j niet te druk voor je weet is het voorbij en wat enipuchting geenpijn aanvallen me...ik ben daarna nog wel 3 keer op seh geweest..was gruis blijven zitten dus weer pijn echt giga..maar komt maa zelden voor haha dusmaak je niet te druk..succes!!