Goedemorgen, Al een tijdje kriebelt het voor een tweede, gister heeft mijn man toegezegd dat hij er weer voor wilt gaan. Super leuk! Ik ben nu alleen al super bang voor de bevalling mochten wij weer zwanger worden. De zwangerschap van mijn dochter verliep eigenlijk heerlijk op wat onzekerheid na doordat ik eerder een missed abortion en vroege miskraam heb gehad. De laatste 12 weken van de zwangerschap liep ik bij de gynaecoloog omdat onze dochter wat kleiner zou zijn, ze wilden haar wat eerder gaan halen maar vanaf dat moment kreeg ze een groeispurt en is uiteindelijk pas met 41 weken gehaald en met 6 pond geboren. De bevalling heb ik verschrikkelijk ervaren, tijdens de zwangerschap was ik al enorm bang om ingeleid te worden en hoopte dat ze de laatste week toch zelf nog zou komen. Op donderdag hebben ze een ballon geplaatst en op vrijdagochtend hebben ze mijn vliezen gebroken. De verloskundige gaf geen kans dat mijn lichaam het zelf over zou gaan nemen en plaatste binnen een halfuur nadat mijn vliezen gebroken waren een infuus met weeënopwekkers. Ik kreeg direct weeën en het bevalbad werd opgezet, toen het bad klaar was stond het infuus apparaatje voluit en ik kreeg een gigantische weeënstorm in mijn rug er zat geen enkele pauze meer tussen de weeën. In het bad en ook buiten het bad kon ik geen enkele houding vinden, uiteindelijk heb ik een ruggenprik gevraagd. Dat was een enorme verlichting! Helaas kon het bad weer opgeruimd worden en lag ik daarna aan bed gekluisterd. Rond half 5 kwamen de persweeën, ik moest het nog ophouden geen idee op hoeveel cm ik toen zat ik heb de verloskundige in de loop van de middag en begin van de avond zo goed als niet meer gezien en ze was erg vaag. Uiteindelijk mocht ik persen, dit duurde eindeloos en ik was helemaal op had al dagen niet meer geslapen omdat ik enorme angst had voor de bevalling. Door de heftige weeën en al tijdje persdrang was mijn energie gewoon op. Ik voelde dat mijn dochtertje vast zat, heb gesmeekt om een keizersnede en dit doe ik echt niet zomaar want vind operaties super eng, en heb liever mijn dochtertje meteen bij me. De verloskundige werd enorm gefrustreerd, en begon super lelijk te doen. Ik raakte uiteindelijk steeds meer in paniek en de gynaecoloog werd eindelijk opgebeld, er werd tegen mij gezegd dat de keizersnede voorbereid werd maar er gebeurde niks. Uiteindelijk stapte de gynaecoloog binnen, wat was ik opgelucht om hem te zien! Maar er was helemaal geen keizersnede voorbereid. Ze hadden een vacuümpomp mee, en niet eentje die ik op de voorlichtingsavond had mogen bewonderen maar een van metaal. Later heb ik op het internet gelezen dat deze gebruikt wordt wanneer het kindje nog vrij diep in het geboortekanaal ligt. Ik kreeg verdoving prikjes, er werd geknipt daar was ik vooral onzettend bang voor vooraf en ze duwde de vacuümpomp naar binnen, ik voelde alles kapot scheuren. Na wat geweld was eindelijk onze dochter geboren om kwart voor 10 in de avond. Uiteindelijk duurde mijn herstel down under ook nog eens ruim 12 weken en mijn dochtertje heeft 3 weken een scheve neus gehad omdat ze zolang klem heeft gezeten. Ik ben zo bang om dit weer mee te moeten maken, ik ben vrij klein van stuk en erg strak op mijn bekken. De verloskundige vond dat het allemaal prima is gegaan en bij een volgende zwangerschap mag ik weer gewoon naar de verloskundige. Wij wonen straks in een andere omgeving dus ik zal ook naar een andere praktijk gaan wanneer ik weer zwanger mag zijn, ik hoop dat ze dan ook wat kunnen betekenen met mijn angst. Vind het in ieder gevel fijn dat ik het hier even kon schrijven.
Jeetje wat heftig zeg! Ik was ook super bang voor de 2e bevalling. Eerste keer had ik een totaal ruptuur. Dit heb ik besproken met de VK. Dit kab je ook t beste doen. Vertel dat je bang bent en waarom. Zij helpen je er door heen. Ondanks dat je bang bent durf je wel voor een tweede te gaan dat is toch super stoer! En, tenminste bij mij, gaat een 2e bevalling misschien sneller. De eerste duurde 20 uur, ik bleef 10 uur op 3cm zitten met een mega weeenstorm van uren, uiteindelijk ook een ruggenprik. De tweede viel er zowat uit. 1.5 uur totaal van t begin tot eind en maar 6 hechtingen Dus bespreek je angsten! Misschien als je volgens artsen te smal bent etc zijn er andere opties zoals een keizersnede? Heb daar geen verstand van verder
Ik weet niet waar je woont maar ik kan Tergooiziekenhuis Blaricum van harte aanbevelen. Lieve (klinisch) verloskundigen en verpleegkundigen. Vaardige gynaecologen. Ik was verschrikkelijk bang voor mijn bevalling. Mede dankzij hen is het een mooie ervaring geweest.
Je kan mijn verhaal lezen onder het topic 'verwerken bevalling' onder hetzelfde onderwerp. Wat ik je kan aanraden om toch nu nog wat hulp te zoeken met de verwerking. Ik dacht tijdens mijn zwangerschap dat de angst wel gezakt was maar de hele bevalling (die was de tweede keer gelukkig heel vlot, 4,5-5 uur tov 22 uur de eerste keer) maar iedere wee was ik totaal in paniek. Hopelijk kan je nu een fijne bevalling met een fijne begeleiding krijgen. Kaart het in ieder geval aan!
Sorry.. ik moet hierop reageren... Mijn 1e is hier geboren en er zijn zooooo veel fouten gemaakt. Zal er geen voet meer binnen zetten. Verloskundigen en verpleegkundigen inderdaad geweldig lief maar de gynaecologen... geen goed woord voor. Volgende week geplande keizersnee in het AMC
Laat een eerste ervaring nooit een wens voor een 2e tegenhouden. Wij hebben ook een jaar zo rondgelopen. Uiteindelijk via via begrepen dat je in 3steden gerelateerd aan je postcode in het ziekenhuis terech kan. Zo hebben wij gespreken gevoerd en een keizersnee laten vastleggen. 2 weken nadat alles voor mekaar was, was ik zwanger... Een keizersnee zal ook heftig zijn en vooral het herstel maar nu geen angst dat het weer mis gaat..
Oh echt? Wat vervelend voor je! Heb het zelf echt als heel erg fijn ervaren daar. De gynaecoloog die ik aan mijn bed had om te hechten mocht op zich wel een cursus communiceren volgen maar toen ik op nacontrole kwam was hij heel vriendelijk. Niet geheel onbelangrijk.... hij heeft mijn op 1 randje nog subtotaalruptuur kundig gehecht
Eerlijk? Ik zou een nagesprek vragen met de vk. Ik vind dat ze heel nalatig is geweest. Ik heb ook een inleiding gehad (derde bevalling) maar de gyn en vk weken geen moment van mijn zijde. Ze heeft vier keer aan het weeeninfuus gedraaid, maar heb echt geen weeenstorm gehad. Wel krachtige, effective weeen. Jouw weeen deden duidelijk niks en dat had zij gewoon in de gaten moeten houden zodat er eerder ingegrepen kon worden. Als je dat van je hart hebt zou ik op zoek gaan naar een vk/gyn waar jij je fijn bij voelt en waar je ook je angsten kan bespreken.
Tijdens mijn eerste bevalling heb ik ook 1 uur en 45 minuten in de persweeën gezeten en was mijn zoon er nog steeds niet uit. Toen hebben ze ook een vacuümpomp gebruikt om hem eruit te krijgen. Met knip. Zoon was sterrenkijker en zat klem met zijn armpje. Geen fijne ervaring dus. Een tweede bevalling *hoort* sneller te gaan, maar tijdens mijn tweede bevalling had mijn 2e zoon er ook geen zin in om eruit te komen. De vacuümpomp hulp en zelfs de medische dienst voor de spoedkeizersnede stonden al klaar, maar gelukkig, op het allerlaatste moment, besloot meneer nog zelf eruit te komen. Heeft uiteindelijk ruim een uur persweeën geduurd. Zou ik het nog een keer willen doen? Nee (maar wij zijn met 2 mannetjes ook klaar).
Wow ik vind het echt bizar hoe ze met jou zijn omgegaan. En hoe kunnen ze liegen en zeggen dat er een ks wordt voorbereid terwijl dit niet waar is? Absurd... En ik weet niet precies wat je met "lelijk doen" bedoelt, maar een vk hoort gewoon professioneel te blijven! Voor mijn eerste natuurlijke bevalling was ik ook super bang, uiteindelijk ook weeenopwekkers en een weeenstorm gekregen. Ze hebben op mijn buik moeten meeduwen om de kleine eruit te krijgen. Toch ben ik nu amper bang voor de tweede natuurlijke bevalling, omdat ik het al een keer heb meegemaakt en weet dat ik het kan en dat het "past". Sowieso gaat een tweede bevalling in principe wat soepeler. Ik zou het wel bij je nieuwe vk aankaarten en uitleggen hoe jij je erbij voelde, dan kunnen ze daar rekening mee houden. En een bevalling duurt niet eeuwig, laat je daardoor niet tegenhouden als de wens voor een tweede kindje er is, daar krijg je later vast spijt van
Nou, ik ben daar ook bevallen op een zeer drukke bevaldag. Infuus met weeenopwekkers werd lekker hoog gezet en ontsluiten maar. Elke keer als er vruchtwater of braaksel op de grond terecht kwam, kwam er een verpleegster geïrriteerd schoonmaken al opmerkingen makend. Toen ik met 7 cm voor het eerst een kik gaf werd er naar me gesnauwd dat ik me in moest houden. Heb 3 verschillende teams aan m'n bed gehad. de dag erna werden we ook zo snel mogelijk de deur uit gewerkt. Vond het helemaal niet zo top daar. Gelukkig heb jij andere ervaringen
Kijk eens op bevalling.org. Dit heeft mij super geholpen bij mijn behoorlijk stressvolle zwangerschap. En zij hebben veel ervaring in zowel zwschappen, bevallingen en angsten. Totaal niet zweverig maar heerlijk ontspannen. Dat is hoe ik uiteindelijk ben bevallen. Vond het bevallen geweldig mede door deze cursus.
je zou de pop poli kunnen overwegen als je ooit weer zwanger raakt ik liep daar ook bij tijdens eerste bevalling en ze hielden echt rekening met mijn angsten ed integenstelling tot de verloskundige die maakte me nog banger loop nu weer bij de pop poli en ben van plan een beter geboorteolan te maken als verleden keer toen had ik gezegd absoluut géén pijnstilling en doordat duurde het uiteindelijk ook langer voordat ik daadwerkelijk wel pijnstilling kreeg denk dat het nu het tegenovergestelde gaat worden direct pijnstilling maar succes met het zwanger worden en laat het idd niet in de weg staan wat iemand anders ookal zei iedere bevalling is anders ook
Mbt bevalplan, ik vraag me (echt vanuit interesse!) af hoeveel meerwaarde dit heeft. Wat ik beide bevallingen heb gemerkt is dat niks gaat zoals ik had verwacht /bedacht. 2x een rotbevalling gehad en geen geboorteplan had dit beter kunnen maken. Denk dat ik dan juist meer 'teleurgesteld' was geweest omdat het niet volgens plan /mijn wensen was verlopen. Enige wens die ik had (eerst dochter aanleggen en zelf mijn ouders bellen de tweede bevalling was medisch niet mogelijk, dat vind ik wel heel jammer!) Als het je wel rust geeft dan vooral wel doen hoor maar denk ook over bovenstaande na.
Wij gaan dit keer zeker weer een ‘plan’ maken. Je moet altijd in je achterhoofd houden dat het anders kan lopen. Maar wij hadden wel dingen opgeschreven als welke voorkeuren voor pijnstilling we hadden of bepaalde posities die we wel of niet wilden proberen. Uiteindelijk is het allemaal heel anders gelopen, maar er werd zo veel mogelijk rekening gehouden met onze wensen. Zoals aanleggen zodra dat medisch kon en keuzes in pijnstilling. Wij hadden echt een fantastisch team om ons heen en zij hebben ons er door heen gesleept (letterlijk ).
Fijn dat het voor jou wel heeft gewerkt! Maar toch lees ik dan niks wat je niet tijdens de bevalling ook had kunnen zeggen. Uiteraard had ik wel nagedacht over wat ik wel of niet zou willen maar meeste was toch beslissen op dat moment en met (beide keren) een hele fijne verloskundige kreeg ik ook goede tips voor houdingen en uitleg over pijnbestrijding. Voor iedereen dus persoonlijk maar bij mij had een geboorteplan waarschijnlijk meer teleurstelling opgeleverd omdat beide keren veel niet mogelijk zou zijn geweest en het totaal anders liep dan verwacht (ook medisch gezien)
Ik denk wel dat het heel zinvol kan zijn ook juist om te zeggen wat je niet wilt! Een geboorteplan in de zin van romantische badbevalling met relaxt muziekje en zonder pijnstilling, heeft vooral bij een eerste bevalling misschien wel een grote kans van mislukken/tegenvallen. Maar ik heb zelf bijv. een hele slechte ervaring met een stagiaire die 3 x de ontsluiting verkeerd inschatte (niet gecontroleerd door verloskundige in eerste instantie maar ik bleek bij aankomst in het ziekenhuis niet op 8 maar op amper 5 cm te zitten..), met een verloskundige die tijd probeerde te rekken voor ik pijnstilling kreeg omdat ze dacht dat ik dan wel bijna kon persen (heb nog 5 uur aan de remifentanil gelegen hierna voor ik mocht persen) en met een klinisch verloskundige die me het echt kwalijk nam dat ik de eerder genoemde stagiaire geen toestemming gaf om mij te hechten. Dus in mijn bevalplan staat in ieder geval dat ik geen stagiaires aan mijn bed wil en serieus genomen wil worden als ik naar pijnstilling vraag.
Oh meis, k proef je onverwerkte angsten in je verhaal of misschien zijn het mijn eigen onverwerkte angsten van mijn rotbevalling. Ik denk dat dit, wat je nu dit, jou al erg gaat helpen. Erover praten. Super goed dat je dat doet. Het is nooit leuk als je bevalling niet makkelijk gaat. En gelukkig maar ook dat t niet zoiets is als niezen ofzo, daardoor is het ook een onwijs ingrijpende maar ook bijzondere gebeurtenis in je leven. Ik heb me enkele weken na de bevalling afgevraagd waarom het nou zo gegaan is en of het niet voorkomen had kunnen worden. Ik had in mijn hoofd bedacht dat ik liever rustig dan snel wilde bevallen. Maar de vk was bij elke perswee alleen maar aan het roepen dat ik harder moest persen. Ik riep op een gegeven moment terug dat dat niet kan, omdat het niet past. En echt waar... De vuur in haar ogen staat op mijn netvlies gebrand.... "Bij de volgende perswee wordt ze geboren!!" Voor mijn gevoel was ik maar een kwartiertje bezig, maar ik voelde de noodzaak. Heb zo hard geperst dat ze met een totaal ruptuur geboren is na 45 min persen (geen knip gezet). Ik heb dit tijdens mijn nacontrole ook gevraagd bij de gyn. Hij heeft toen helemaal met me mee gekeken of het ook anders had gekund. Wat ik fijn vond is dat alles terug te vinden was in het systeem. Alles is opgeslagen, hartslag, bloeddruk, zuurte in bloed, de weeën. Hij kon daardoor zien dat mijn dochter niet veel langer had moeten zitten, anders had ze moeten inleveren. In die zin was ik achteraf wel blij met haar felheid. Ik vond mijn bevalling ruk. Ik dacht ook vaak ''had de vk mijn vliezen maar niet doorgebroken". Maar als ik dan bedenk dat t dan nog veel langer had geduurd en de zuurte in mijn bloed misschien sneller hoger zou zijn door uitputting en zij zou moeten inleveren, dan troost dat me weer. Liever ik compleet ingescheurd. Zij heeft daardoor een hele goede start kunnen maken. Ook denk ik maar zo: beter een rukbevalling dan een kut herstel of zwangerschap want dat duurt langer. En elke x als ik naar mijn lieve baby kijk dan denk ik: ohhh dit wil ik wel nog een tweede x meemaken! Maar de bevalling.. vreselijk! Zie er ook erg tegen op. Ik had in mijn Bevalplan gezet: zeggen wat je aan het doen bent. Ik wilde overal met elke handeling meegenomen worden. Ik denk dat ik maar de helft meekreeg, maar de communicatie was wel goed bij mij. Zeer belangrijk ook!!
Oja klinkt stom.. soms kijk ik de beval scene van Carice van Houten van de gelukkige huisvrouw. Ik kan me daar wel mee identificeren (rest van de film niet gelukkig!!)
Ik neem bij deze tweede zwangerschap denk ik niet eens de moeite een bevalplan te maken. Ik heb zowat alles gedaan en laten doen wat ik van te voren niet wilde, zoals liggend persen, een knip, en een ruggeprik. Ik hoopte op een bevalling waarbij ik veel van houding zou wisselen, geen pijnstilling nodig zou hebben en geen knip nodig zou hebben. Maar toen de bevalling eenmaal bezig was vond ik het allemaal wel best en daarom laat ik het deze keer ook maar weer over me heen komen en zie ik wel hoe het gaat en wat op dat moment het beste werkt. Ik had trouwens ook een zware bevalling, ingeleid, ontsluiting duurde erg lang, en de ruggeprik heeft maar zo’n tien minuten gewerkt voordat de weeën er alweer hartstikke heftig doorheen kwamen. Ik ga er maar van uit dat het deze keer in vergelijking mee zal vallen