Hallo Allemaal, Het is alweer een hele tijd geleden dat ik actief was op dit forum, maar ik heb niet stil gezeten. De afgelopen 8 jaren hebben in het teken gestaan van zwanger proberen te raken en 6 jaar geleden ben ik begonnen met ICSI-behandelingen. Afgelopen juni ben ik helaas ongesteld geworden na behandeling nummer 6 in Gent. Als ik mezelf vergelijk met voor de behandelingen ben ik er qua gezondheid behoorlijk op achteruit gegaan en ik vraag me af of meer mensen dat herkennen. Ik heb geen regelmatige cyclus meer, heb allemaal voedsel-intoleranties ontwikkeld, heb syndroom van Tietze (lijkt op reuma), ontstekingen in mijn lichaam en sinds kort is mijn menstruatie ineens langer geworden en heb ik soms tussendoor bloedingen na het vrijen. Ik kan dus wel zeggen dat ik een stuk minder gezond ben geworden, maar kan niet met zekerheid zeggen dat het met de behandelingen te maken heeft natuurlijk. Het heeft er alleen wel voor gezorgd dat ik steeds banger ben geworden dat ik mijn lichaam kapot heb gemaakt met alle hormonen. Morgen ga ik voor het eerst sinds tijden naar een psycholoog om over het probleem te praten, dus ik pak het wel aan. Elke keer als er een nieuwe kwaal bij komt, baal ik enorm en zakt de moed me in de schoenen. Toch is het nog niet een reden om te stoppen met de behandelingen en ga ik nog wel door, maar het gaat me steeds meer tegen staan (als ik nou eens zeker wist dat het uiteindelijk lukt, dan zou het anders zijn.. maar helaas is het niet altijd zo dat de aanhouder wint) Ik merk wel dat ik veel moeite heb om de huisarts te bellen als ik bang ben dat er iets aan de hand is. Ben zo bang dat ik zal worden weggezet als een hypochonder die bij elk pijntje bij de huisarts zit. Tegelijk is er wel die angst dat er echt iets mis zou kunnen zijn. Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen en hoe ga je ermee om?
Niet lullig / negatief bedoeld. Maar er worden niet voor niks max 5 pogingen vergoed. Er zal daarvoor een reden zijn. En als je zoveel lichamelijke klachten ontwikkelt vraag ik mij af waarom nog door gaan?! Hoe ver wil je gaan? Zien de artsen nog wel mogelijkheden? En heb je adoptie overwogen?
Meeste koppels zijn idd na 3 pogingen zwanger en die 3 (5?) worden vergoed door de verzekering, maar ik geloof niet dat het te maken heeft met je gezondheid. Ik geloof eerder dat het de maatschappij een beetje te veel kost als ze vruchtbaarheidsbehandelingen blijven vergoeden en ergens hebben ze gewoon een grens gelegd. We hebben een beetje pech gehad met onze behandelingen (waardoor een aantal eigenlijk een beetje weg gegooid zijn), maar ze geven ons nog een goede kans. Ik moet zeggen dat ze in Nederland voor mijn gevoel een beetje aangemodderd hebben en in Belgie een stuk beter werk doen. Hoe ver wil je gaan... dat is de grote vraag he.. Hoe ver ga je voordat je je grote wens laat varen. Je laat het een beetje klinken als een makkelijke keuze, maar zo simpel is het gewoon niet. Als je vooraf weet dat je zwangerschap vol pijn en ellende zit, maar je bent aan het einde wel moeder, zou je het dan ook maar niet doen omdat je fysiek veel last hebt? Voor mij valt dit stukje daar wel een beetje onder, alleen weet ik gewoon niet of ik aan het einde moeder zal zijn. We hebben lang nagedacht over adopteren en mijn man is een stuk ouder dan ik, dus een baby zou voor ons niet kunnen en ik begon me steeds meer te realiseren dat ik echt de zwangerschap mee wilde maken. Voor ons zou stoppen met behandelingen betekenen dat we geen kinderen zouden krijgen... dat is niet iets wat ik zomaar achter me kan laten, zeker nu de laatste 2 behandelingen echt positievere uitkomsten hadden dan de behandelingen ervoor. Maar moet wel zeggen dat we nog maximaal 1 behandeling doen, dat zou echt de laatste zijn.
Zo, even kort door de bocht. Sowieso vergoed de Belgische verzekeraar al 6x dus de smoes dat je na 5 behandelingen gevaar loopt is al kul. En daarbij, er zijn mensen die misschien 1 poging ivf/ icsi hebben maar zich wel 12 rondes vol clomid sn )x iui hormonen. Voor de hormonale overbelasting kies ik dan direct 5xicsi. Ik zou er in Gent een gesprek aan wagen. Het kan ook zijn dat je auto immuun ziektes enorm triggeren en je gezondheid verslechteren. En daarbij is verdriet en stress wat al zoveel jaren aanhoudt ook lichamelijk belastend. Sterkte!
Heb wel ervaring met mmm, maar zeker niet in deze mate. Voelde me na 3x iui al behoorlijk 'verzwakt' en kan me voorstellen dat het voor jou vele male verder gaat. Snap je helemaal dat je, je daar zorgen om maakt. Vind trouwens dat je nog heel netjes reageert op de ontzettend lullige reactie die hier geplaatst wordt (reageer dan niet denk ik dan). Zoals al gesuggereerd kun je misschien het gesprek hier over aangaan? Je zult vast ook vaker een pauze hebben ingelast? Ben benieuwd of je, je toen ook zo voelde of dat het toen beter ging? Heel veel sterkte in ieder geval!
Kun je je kwalen wel linken aan de behandelingen...wie zwgt dat ze zonder behandelingen ook niet waren ontstaan? Mss is het qua tijdspad wel "gewoon toeval"? Ik heb ook de nodige behandelingen incl hormonen gehad. (36xiui en twee icsi pogingen met 5 terugplaatsingen) maar ervaar totaal geen lichamelijke kwalen hiervan. Wil hiermee niet zeggen dat wat jij voelt er niet is. Maar m.i kunnen je kwalen ook ontstaan zijn vanuit een andere oorzaak.
Ik weet dat je helemaal niks hebt aan mijn reactie. Maar jemig wat een respect heb ik voor je! Ik kan me natuurlijk niet voorstellen hoe het is om deze behandelingen te moeten ondergaan, maar ik begrijp wel dat je wens zo groot is dat je gewoon niet wilt opgeven. Lijkt me verschrikkelijk om te merken dat je gezondheid hieronder lijdt. Ik denk dat je zelf heel goed moet aanvoelen tot hoever je kunt gaat. Wanneer je uiteindelijk zwanger raakt is dit ook een flinke belasting voor je lichaam en daarnaast wil je natuurlijk een gezonde fitte moeder zijn voor je kindje. Mocht je zwanger raken is het natuurlijk wel voorbij met de hormoonbehandelingen en hoop ik dat je van je kwaaltjes kunt herstellen. Hormonen kunnen echt wel een hele hoop met je gezondheid doen, daar ben ik van overtuigd! De ene vrouw ervaart hier ook veel meer last van dan de ander. Kijk maar even naar bekkeninstabiliteit en andere zwangerschapskwalen. Allen hormoongerelateerd maar de één heeft het wel, de ander niet! Maar wie zegt dat je daar niet van kunt herstellen? Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen en hoop echt van harte dat een kindje jullie gegund is. Wat een doorzettingsvermogen!!
Het aangeven in het ziekenhuis is idd wel een goede, in augustus moeten we die kant weer op voor een gesprek, dus ik ga het de arts zeker voorleggen. @Do1981; Wij hebben ooit een pauze van 2,5 jaar gehad, omdat het fysiek dus zo slecht ging. Ik zat er tegen die tijd behoorlijk doorheen. De behandeling daarvoor hadden een veel te hoge dosis stimulatiehormoon gehad en dat hebben ze tijdens de behandeling naar een hele lage dosis gebracht. Hoe het precies kon weet ik niet, maar uit 30 follikels kwamen 2 matige eicellen. Het was een gigantische klap en zowel mentaal als fysiek was ik er kapot van. Toen hebben we een pauze genomen en ik moet zeggen dat het 2 jaar later hormonaal best wel weer goed begon te gaan (niet zoals het ooit was, maar ik was al blij dat ik elke 2 maanden een keer ongesteld werd). @Panter; Om te beginnen; van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk dat de voedselintolerantie wel al aanwezig was, maar doordat mijn weerstand wel lager werd door alle stress wel erger is geworden. Het hormonale stuk en de reumatische klachten, daarvan denk ik wel echt dat ze bij de vruchtbaarheidsbehandelingen vandaan komen. Ik heb heel veel stress en depressiviteit ervaren door alle tegenslagen en dit heeft toch wel een effect op je lichaam. Ik denk ook dat de 1 een stuk beter tegen de hormonale veranderingen kan dan de ander. Toen ik bijvoorbeeld 10 jaar geleden stopte met de pil duurde het 2 jaar voordat mijn cyclus normaliseerde. Er zaten zomaar 7 maanden tussen. Na een vorige behandeling heeft het een keer 14 maanden geduurd voordat ik weer ongesteld werd. @Newmom1986: Wat een lieve reactie, dankjewel! En heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap! Verder ben ik vandaag dus bij een psycholoog geweest voor een intake en heb aangegeven met elke klachten ik zit. Ik hoop zelf dat ik misschien de mindfulness training mag gaan doen en daardoor wat meer in het nu kan blijven.
Het kan volgens mij idd wel dat reumatische klachten getriggerd worden door de hormonen. Ook heb je een verhoogd risico op het omtwikkelen van borstkanker een x aantal jaren na de behandelingen heb ik ooit eens ergens gelezen. En stress doet natuurlijk heel veel met je lichaam. Hier wel stress ervaren maar niet in zo'n mate dat ik daar last van kreeg. We hebben dan ook vrij regelmatig pauze gehad ook. Hoop dat je je snel beter voelt meis, en dat die oh zo gewenste zwangerschap mag komen. Hier op het allerlaatste moment het winnende lot getrokken. We hadden net besloten na deze cryo te stoppen. Hoop voor jou ook op dit geluk. Sterkte!
@Panter: Wauw, dat is echt hoopgevend om te horen. Wij hebben ook nog een eskimootje, dus het is mooi om te horen dat het bij jullie is gelukt! Ik geloof ook echt wel dat het meer met je lichaam doet dan je denkt. Ik kom uit een gezin met hele gezonde mensen, niemand heeft gezondheidsproblemen en als kind had ik ook echt nergens last van, ik was zelfs nooit grieperig! Tegenwoordig kwakkel ik wat af, allemaal stomme vervelende kwaaltjes, terwijl mijn 3 zusjes stuk voor stuk ongezond leven (weinig groente, roken, veel drinken), maar kerngezond zijn (je weet nooit wat er in je lijf allemaal voor raars kan zitten zonder dat je het weet natuurlijk, maar ze voelen zich in ieder geval heel gezond). Over bloedverlies en menstruatie trouwens contact gehad met het ziekenhuis met Gent en deze hebben toch aangeraden om contact op te nemen met de huisarts, omdat ze het toch niet helemaal vertrouwen.. Pff, dat soort berichten triggeren mijn anst wel!
Vind dat ook wat kort door de bocht, sorry. Niet iedereen heeft het geluk binnen 3 pogingen zwanger te worden. Dat heeft meer met de verzekering te maken. Bij ons was altijd alles perfect maar helaas shit happens maar 3 pogingen vergoed. Wij hebben er ook 6 icsi's op zitten. Dus 3 zelf betaald. Maar ik ben vooral na de miskraam gaan rommelen met gezondheid, gewoon door al die hormonen. Maar heb een 'rust' pauze gehad van nu bijna 8 maanden en dat deed wel goed. Cyclus was meteen weer regelmatig dat wel. Was bij mij meer migraines , ziek zijn en ga zo maar door. Ik duim met je mee!!!! Ik hoop t voor jullie in de toekomst.
@Tess27: Jullie hebben er ook een behoorlijk traject al op zitten.. Wat verdrietig dat je die miskramen hebt gehad, dat lijkt me zo vreselijk zwaar... Ik heb zelf na de eerste behandeling een miskraam gehad, dat was vreselijk, maar ik stond er toen nog wel wat zorgelozer in, meer 'Nou ja, volgende keer beter'. Tegenwoordig zou ik volgens mij mijn bed niet meer uit komen als het zou gebeuren. Hebben jullie nog cryo's? en gaan jullie nog een 7e behandeling doen? Ik duim ook voor jullie, dat je maar snel een gezond kindje in je armen mag houden...
Ik werd letterlijk echt knettergek!!! van die hormonen en ben dus echt moeten stoppen met IVF. Ik kan echt nergens tegen. Kreeg van alles paniekaanvallen,flinke migraine van de pil en noem het maar op. Ik was in staat om zelfmoord te plegen,serieus zo erg voelde ik me. Dus als antwoord op je vraag: ja,kan best dat die hormonen je gezondheid geen goed doen. Ik heb dan ook de ziekte van Lyme en die werd door die hormonen alleen maar erger.
@Nana86 Pff wat een traject heb jij al achter de rug. Ik heb alleen maar respect voor dames die het zo lang volhouden. Ik herken zeker wat dingen uit jouw verhaal. ik stuur je later vandaag ff een pb
Jeetje, dat is ook wel heel erg heftig zeg.. Ja, ik geloof echt dat de een er weinig last van heeft, maar de anders er echt heel erg ziek van kan worden. Wat ontzettend jammer om te lezen dat jij er dus ook behoorlijk ziek van werd.. Is het wel weer beter geworden nadat je gestopt bent met de hormonen of is het niet meer hetzelfde geworden? Sterkte met het verwerken van het verlies in ieder geval
Hoi @Nana86 Jeetje wat een heftig verhaal en wat heb ik een respect voor jou. Als eerste een hele dikke (digitale) knuffel. En ik denk dat je de geestelijke impact niet moet onderschatten in jouw verhaal. Ik heb zelf al jaren gezondheidsproblemen en ook geestelijke problemen (ik weet alleen niet meer waarmee het is begonnen). En ik geloof daarin in een wisselwerking, alleen de grote vraag blijft altijd: Hoe komt je in balans? En zeker als ik jouw verhaal heb gelezen. Hoe blijf je gezond als je zoveel voor je kiezen krijgt? Ik geloof echt dat je geest je lichaam ook ziek kan maken door zorgen en problemen. Zelf weet ik nog niets van ziekte door behandelingen, maar ik geloof wel dat dat ook een impact op je gezondheid heeft (geestelijk en lichamelijk). Ik hoop dat jij de rust kan vinden die jij nodig hebt en daarnaast hoop ik zo dat je snel zwanger mag worden, want het is je echt gegund.
Hier ook veel gezondheidsproblemen gehad door de icsi's. Na de laatste poging was mijn lijf op. Ik was echt nog maar een schim van mezelf. Ruim een jaar pauze gehad en mogelijk gaan we nu weer starten. Zit nu pas weer lekker in mijn vel.
Ik herken het ook.... Wij staan nu voor de keuze 2e icsi voor 2e kindje of stoppen. Ik wil heel graag verder voor een 2e maar vind het ook doodeng ben ook bang wat het met mijn lichaam doet....of ik er over 10 jaar rare dingen van ga krijgen bij wijze van spreken van die grote hoeveelheid hormonen. Heel lastig ik heb helaas geen tips want ben zelf ook heel angstig en misschien wel wat hypochondrie gaan ontwikkelen ook helaas.....we hebben nu bewust zomerstop ingelast in september weer gesprek in dusseldorf. Veel succes met alles meis het is en blijft klote en dan heb ik nog makkelijker praten omdat we al een dochter hebben.
Wat heftig zeg jullie verhalen. Mede de angst dat mijn gezondheid verslechterd is de reden dat wij een pauze genomen hebben om te bedenken of dit echt wel is wat we willen. Nu hebben we 8 augustus een afspraak bij een ander ziekenhuis om alles door te bespreken en te kijken wat de opties voor ons zijn. Ik heb Hartritmestoornissen die ver ergen door bepaalde hormonen wisselingen. 'rond eisprong rond menstruatie' maar daar naast van iets met weinig hormonen als een mirena spiraal al veel bijwerkingen omdat dan veel meer Hypos krijg en de hartslag ook omhoog gejaagd word. Ik ben dus heel bang wat de mogelijke bijwerkingen zouden zijn als het zo ver komt dat er hormonen nodig zouden zijn. Nu probeer ik niet te ver vooruit te denken. Heb heel veel respect voor jullie, het is allemaal niet niks!
Hoe vreselijk ik het ook vind dat jullie er ook last van hebben, tegelijk voelt het fijn om wat herkenning te voelen en dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. En bedankt voor al het medeleven. Ik zit intussen al zo lang in deze situatie, dat het bijna normaal is geworden en ik merk ik mijn omgeving dat de 'nieuwigheid' er een beetje van af is. Er zijn minder vragen hoe het gaat en ik heb toch snel het gevoel dat ze denken 'daar heb je haar weer met haar lichamelijke klachten'. Door deze reacties realiseer ik me wel weer een beetje hoe heftig het eigenlijk is als je al zo lang in de MMM zit. @Roseline: Bedankt voor de knuffel! Geestelijke problemen is mij inderdaad ook niet vreemd en ik ben er mentaal ook zeker niet sterker op geworden sinds ik begonnen met in de mmm. dit voorjaar (na 2,5 jaar pauze) voelde ik me voor het eerst weer een beetje in balans en sterker dan ik in jaren was geweest. Wat kies je dan he.. in balans zonder kinderen, of uit balans raken door te proberen ze wel te krijgen. Gelukkig heb ik wel mijn uitlaatkleppen gevonden en geeft mijn man me veel vrijheid om dingen te proberen die zouden kunnen helpen. Succes met jullie traject! @Kiekske: Heel herkenbaar, bij mij duurde het iets langer, maar na anderhalf jaar begon ik me langzaam een beetje beter te voelen, maar ik was echt mezelf niet meer.. @Juffie26: Wat fijn dat je al een dochter hebt, dat moet toch wel een beetje rust geven, want je bent in ieder geval moeder. Maar ik geloof wel dat de wens voor een tweede net zo groot kan zijn als de eerste, dus ik hoop dat het voor jullie ook nog mag lukken. Wat goed dat je een stop hebt ingelast, merk je ook dat het je rust geeft? Ik ben trouwens nu officieel hypochonder en ervoor in behandeling -_-'' Hoop dat ik er over een tijdje wat rustiger bij zit wat mijn lijf en gezondheid betreft.