April/mei/juni 2018 mama's

Discussie in 'De mama's' gestart door maansneeuw, 4 mei 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. indy90

    indy90 Fanatiek lid

    21 jan 2017
    3.915
    3.603
    113
    Geen idee maar O heeft dat nu inderdaad ook! Alleen als hij nog niet gepoept heeft. Hopelijk zijn we er snel van af!
     
    Lill vindt dit leuk.
  2. maansneeuw

    maansneeuw VIP lid

    14 nov 2011
    9.867
    992
    113
    Verslaafd aan namen zoeken
    Nederland
    #542 maansneeuw, 18 jul 2018
    Laatst bewerkt: 18 jul 2018
    Waaah, jemig, ik vergeet 'mijn eigen' topic gewoon... Heb heel ZP eigenlijk een beetje gelaten voor wat het was, kwam er gewoon niet aan toe.
    Ik heb nu even bijgelezen, fijn om jullie verhalen te horen! Ik vind jullie allemaal kanjers, en zo fijn dat hier zo'n vriendelijke sfeer hangt. Iedereen helpt elkaar en maakt totaal geen verwijten, echt zo mooi om te lezen :)

    Maar goed, hier ging het afgelopen tijd niet fantastisch. E. werd al een 'pittige dame' genoemd door de kraamverzorgster, maar dat is ze nog steeds, en dat is best zwaar soms.
    Ik herken het verhaal van @Ukkie1 wel een beetje, de onrust en wanhoop dan.
    Ik ben 24/7 bezig met E. (troosten, voeden, in slaap krijgen of houden), ze zit echt aan me vastgeplakt en wil ook absoluut niet liggen. Ik kom bijna nergens aan toe, ben al blij als ik ontbijt voor mezelf heb gemaakt, en euforisch als het me gelukt is te douchen of de was te doen.
    Haar gehuil / gekrijs gaat af en toe door merg en been en kan ik vaak ook echt niet meer verdragen. Ik bijt soms keihard op de binnenkant van mijn wang om de negatieve energie kwijt te kunnen, ik weet gewoon niet wat ik moet. Het is zo frustrerend, je probeert álles maar het werkt allemaal niet. Voelt toch alsof je faalt en het nooit goed gaat komen.

    E. wil niet liggend slapen, niet zonder mij in elk geval. Als ik bij haar lig is het prima, kwam ik (vrij laat) achter. Ze ligt dus 's nachts bij mij in het grote bed, mijn vriend is verkast naar een matras op de babykamer omdat hij niet door haar slaapgeluidjes heen slaapt... Gezellig. Overdag slaapt ze goed in de draagzak of draagdoek, maar dan alleen als ik sta of loop en dat kan ik natuurlijk niet de hele dag doen.
    Haar na een voeding neerleggen zorgt helemaal voor problemen, huilen gegarandeerd. Ze 'hoest' soms, heel naar, met een heel hoog geluidje alsof ze geen lucht krijgt, dan komt voor mijn gevoel de voeding omhoog.
    Ze slaapt weinig en eet veel, ze zit nog steeds op minimaal 8 voedingen per dag. Soms wil ze iedere 1,5 uur eten. Ik wil kolven zodat we af en toe de fles kunnen geven, zeker voor als ik weer moet werken, maar dat is dus geen doen als ze zo vaak om voeding vraagt. Gemiddeld slaapt ze zo'n 13 uur op een dag maar minder komt vaak voor.
    Ze huilt vrijwel standaard na het voeden en ook van scheetjes en poepen moet ze huilen. Ze lijkt zo vaak ontroostbaar... Dat huilen dan ook, volledig gestrekt, hoofd achterover, echt heel sneu, en je kunt er niks aan doen.
    Ze heeft nu voor mijn gevoel ook voor alles dezelfde huiltjes, net wat jij zei @Lill, niet echt duidelijke signalen meer, waardoor ik soms echt niet weet waar ik moet beginnen. Het kan dan alles wel zijn, zo lastig!

    ^ Dit is ook precies wat ik herken. Ik voel me soms echt een alien of zo, niet aanwezig op planeet aarde in elk geval.

    Ik ben naar de huisarts geweest met E. voor haar onrust, en vooral het feit dat ze niet liggend wil slapen. Meneer vroeg alleen "Wat kan ik voor je doen?", waarna ik mijn verhaal deed en zei te denken aan verborgen reflux. Hij vroeg niet door en vond dat wel aannemelijk klinken, dus schreef druppels/poeder voor. De computer was het er niet mee eens: 'Mag niet worden voorgeschreven bij deze patiënt' kwam er als melding. Vanwege haar leeftijd denk ik. Heeft 'ie toch gedaan. Ik heb het opgehaald bij de apotheek maar dat middeltje ligt hier nu onaangebroken in de kast, ik vertrouw het niet.

    Daarnaast kwam ik er om aan te geven dat ik het niet trek, dat ik wanhopig ben en echt op, doodmoe. Ik ben meer aan het overleven dan aan het genieten. Ik ben ook super perfectionistisch en heb de lat voor mezelf heel hoog liggen, ik word al gefrustreerd als ik de luier niet netjes recht aan krijg bij haar. Ik ben bang haar te 'verpesten' en wil tegelijkertijd de controle niet uit handen geven. Ik gaf aan dat ik binnenkort weer aan het werk moest en dat niet zie zitten. Dat ik veel huil, prikkelbaar ben, soms apathisch met mijn huilende baby op schoot zit omdat ik echt niet weet waar ik de kracht nog vandaan moet halen om haar wéér te troosten. Met het vooruitzicht dat ze in no-time weer begint te huilen. Of zo wanhopig en gefrustreerd raak dat ik op haar speen (natuurrubber, heerlijk materiaal om op te bijten), mijn wang of mijn hand bijt of met dingen wil gooien (doe ik niet). Vooral als ze hard huilt en ondertussen mij trapt, slaat of met haar nagels in mijn huid krabt. Ik voel me schuldig naar E. dat haar moeder haar niet gewoon kan troosten en er voor haar kan zijn.
    Huisarts stelde geen enkele vraag (!) en vond dat wel logisch allemaal, met haar klachten, dat ik moe ben. Ik moest haar maar wat vaker aan familie geven en dan iets voor mezelf gaan doen. Ik voelde me echt totaal niet gehoord :(

    Sorry, lang verhaal, maar na zoveel weken is er ook veel gebeurd, haha!
     
  3. maansneeuw

    maansneeuw VIP lid

    14 nov 2011
    9.867
    992
    113
    Verslaafd aan namen zoeken
    Nederland
    Afgelopen week was ik trouwens voor het eerst even een uurtje van huis, om een koperspiraal te laten plaatsen bij de verloskundige (voorlopig écht geen tweede kindje hier!!), maar terwijl ik weg was kreeg ze honger. Het was me de dag ervoor gelukt te kolven, dus mijn vriend wilde haar die melk met de fles geven. Nou, ondanks dat ze die eerder af en toe wel eens heeft gekregen, moest ze er niets van weten. Alle mogelijke trucjes heeft mijn vriend geprobeerd, maar ze heeft de hele buurt bij elkaar gekrijst tot ik terug was en ze aan de borst kon. Dat geeft ook geen goed gevoel, zo kan ik echt niet aan het werk...

    Maar goed, nog even wat positiefs :p Inmiddels is ze10 weken en sinds dit weekend gaat het voor mijn gevoel wel iets beter. Ik probeer wat dingen uit. Ik houd haar nu kort vast na de voeding, wikkel haar in een hydrofieldoek, en als ze dan een beetje wegdommelt leg ik haar weg in een soort bedje van een voedingskussen met daar overheen een hoes van het verschoningskussen naast mij op de bank. Soms moet ik er nog even bij zitten, liedje zingen en mijn hand op haar lijfje leggen, vooral de handjes bij elkaar houden. En een playlist op Spotify afspelen met watergeluiden. Maar dat gaat inmiddels wel redelijk goed, ik zit in elk geval niet meer de hele tijd met een (slapende) baby op schoot en kan weer wat doen.
    Dat vind ik stap 1 naar oefenen dat ze bijvoorbeeld ook verder bij mij vandaan kan liggen, in de box of boven in haar eigen bedje.
    Ze slaapt 's nachts nu wel goed, laatst opeens 7 uren achter elkaar, echt fantastisch! Dat is daarna dan weer niet gebleven, haha, maar ze maakt nu 's nachts wel de langste slaapjes en dan gedurende de dag steeds korter. 's Avonds slaapt ze dan bijna niet. Maar je zou het een ritme kunnen noemen, en dat is best handig/fijn.

    Ik kom af en toe iets tegen over een Facebookgroep? Mag ik daar nog in? :oops: Ik ben zo benieuwd naar hoe de kindjes allemaal heten en hoe de bevallingen zijn gegaan! Kan ik daar misschien ook wat meer delen over hoe het hier ging/gaat.
     
  4. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
    Zou jammer zijn als iedereen naar Facebook verkast! Ik zit ook niet in die groep :)
    Naam van J en de bevalling wil ik ook hier wel delen hoor. De bevalling was nog geen uur, dus is redelijk kort samen te vatten:roflmao::o:



    Och wat ongelofelijk pittig @maansneeuw! Dat is waarschijnlijk niet hoe je het moederschap voor je zag :( Ontzettend jammer ook dat je niet echt bij je huisarts terecht kan. Ik vind het heel moedig dat je de stap hebt genomen om met de arts te gaan praten! Blijf vooral praten: dat is echt belangrijk, is het niet met je huisarts dan wel met vriendinnen, familie, of gewoon hier.

    Misschien niet helemaal vergelijkbaar, maar ik heb deze zwangerschap de diagnose prentale depressie gekregen. En hoewel de zon hier nu weer schijnt weet ik hoe het voelt om niet op je roze wolk te zitten terwijl de wereld dat wel van je verwacht. Ennuh: ook nog dat je de perfecte moeder, partner en straks ook nog werknemer bent. Hoe graag we ook zouden willen, zo werkt dat niet, al helemaal als je kindje veel tijd en aandacht van je verlangt zoals bijvoorbeeld in het geval van jou en @Ukkie1

    Wil je dus even een hart onder de riem steken. Het wordt beter, echt! Dat slaapje van 7 uur is al een meer dan prachtig begin, toch? Over een tijdje kijk je terug op deze periode en denk je: ja, het was pittig en zwaar en soms erg shit, maar het was tijdelijk en nu gaat het super.

    Knuffel!
     
  5. Ukkie1

    Ukkie1 Fanatiek lid

    30 jun 2015
    4.641
    2.106
    113
    @maansneeuw ik herken je verhaal helemaal .al ben ik er hier van overtuigd dat er een onderliggend probleem is. Hij heeft overduidelijk pijn.
    Je zou zelf een paar weken koemelkvrij kunnen eten ; soms is dit een hele verbetering. Reflux, veel huilen en krampen passen er namelijk wel bij.

    Hier morgen dagopname. T is alweer helemaal klote hier de afgelopen 24 uur. Huilen krijsen gillen, hele nacht naast mij liggen kronkelen van de buikpijn, 50 scheten minstens gelaten. Nu nog een harde, gespannen buik. Overduidelijk pijn, buikje masseren vindtie heel fijn maar helpt uiteindelijk niet .


    Heb gister en vandaag alles bijgehouden .slaap, huilen, drinken, poepen. Dan heb ik iets om te laten zien. En veel filmpjes gemaakt en foto's van z'n dikke opgeblazen buik. Ik ga morgen gewoon eisen dat ze wat onderzoeken. Dit kan zo niet!!!!
     
  6. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
    Vreselijk, arme jongen :( Alvast heel veel succes morgen!!! Hoe ziet zo’n dag eruit?

    Goed dat je alles bij gehouden hebt en opnames hebt, dan kunnen ze er niet onderuit
     
    Ukkie1 vindt dit leuk.
  7. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Duimen maar.
    Meneee heeft vandaag een regeldag. Je lacht je suf. Elke 1,5u wil ie drinken.
     
  8. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
    Jeetje... Dan blijf je bezig! :eek:
    Nooit geweten dat je ook regeldagen bij flesvoeding hebt, trouwens. Dacht altijd dat dat een typisch borstvoeding-dingetje was :p
     
  9. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw

    Och jeetje meis. Dat klinkt heel zwaar. Het perfectionistische herken ik heel sterk, maar lieve schat, probeer dat los te laten. Het is onwijs moeilijk. Ik had dat ook. Ik wilde al weten dat ie honger kreeg voor ie honger kreeg. En dan maak je het voor jezelf enorm zwaar.
    Kan je vriend niet iets overnemen?

    Het huilen, apatisch zijn heb ik ook gehad. En soms komt dat nog terug. Laatst viel er een kom soep om en ik wilde t liefst de kom door de kamer smijten. Het is ook gewoon rete zwaar.
    Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik wil je t liefst een dikke knuffel geven en zeggen dat alles goed komt.
    Je mag me altijd een pb sturen als je gewoon ff van je af moet praten.
     
    maansneeuw en Ringetje vinden dit leuk.
  10. Ukkie1

    Ukkie1 Fanatiek lid

    30 jun 2015
    4.641
    2.106
    113
    Eigenlijk dag en nacht huilen, kermen,kreunen, persen. Winden laten en telkens in slaap vallen maar wakkerworden van de pijn.
    Hij is t eindelijk even kwijt. Enorme spuitbroeken met enorm veel lucht. Buikje is weer soepel. Stond echt heel erg strak.
    T is zo sneu want hij valt wel in slaap maar wordt wakker van de kramp of de reflux...m
     
  11. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
    Ik bedoelde eigenlijk de dag in het ziekenhuis morgen! Is het een dag en een nacht?

    Echt klote dat het nog steeds zo gaat....
     
  12. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw

    Oh echt ja? Wat beroerd :( had je het zelf snel door?
     
  13. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Evt een warm kruikje op zn buik ofzo?? Misschien zeg ik nu iets heel doms?
     
  14. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Mja daar is het officieel wel voor bedoeld geloof ik :roflmao: iets met productie opvoeren. Maar hij doet t met de fles ook. Elke 1,5uur kleine beetjes.
     
  15. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
    De prenatale depressie, bedoel je? Nee, eigenlijk niet, ben er (te) lang mee doorgelopen.

    Anyways: ik heb het lang op normale zwangerschapshormonen gegooid. Moodswings enzo horen daar natuurlijk gewoon bij. Maar op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer, was dagenlang aan het huilen, was zò ongelofelijk down. Het eerste wat ik deed als ik na m’n werk in de auto stapte was huilen. Ik was constant zó moe, zó verdrietig en zó boos.
    De zwangerschap interesseerde me niets meer. Ik wilde het niet meer, ik vond het wel goed zo. Mijn man gaf steeds al aan dat ie het gevoel had dat het niet goed met me ging, maar dat wuifde ik weg.
    Tijdens de 20-weken echo kwam het besef dat het niet normaal was. Ik was niet eens naar het echo scherm aan het kijken en toen de echoscopiste zei dat J helemaal gezond is dacht ik alleen “oh, oke”. Geen opluchting of blijdschap, emoties die je zou verwachten bij zo’n boodschap.

    Ik ben toen met mijn gynaecoloog gaan praten en zij wees mij op een prenatale depressie. Ben op haar advies toen gestopt met werken (met 24 weken), gezien mijn algehele gemoedstoestand (en de klachten als vele harde buiken die erdoor ontstonden) negatieve gevolgen voor de zwangerschap kon hebben. De bedrijfsarts was het hier mee eens, dus zit sinds medio januari thuis.


    Overigens is - ondanks dat het nu goed gaat - hier over praten nog steeds moeilijk en elke keer weer een overwinning ;) Maar ik weet dat praten helpt en ik voelde mij toentertijd ook een stukje minder alleen als ik las dat iemand door hetzelfde heen ging/gegaan was.
     
    maansneeuw vindt dit leuk.
  16. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Ja kan me indenken dat het lastig is. Heb zelf.een psychisch verleden en vind het ook nog steeds moeilijk om daarover te praten. Dus mijn petje af naar jou.
     
    Sado vindt dit leuk.
  17. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
  18. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.748
    15.178
    113
    @Ukkie1 Hoe is het gegaan?
     
  19. Ukkie1

    Ukkie1 Fanatiek lid

    30 jun 2015
    4.641
    2.106
    113
    Even een update. dagopname gehad.
    Hij is qua karakter heel pittig volgens hun. Dit herken ik opzich wel.
    We hebben daar geoefend met hem in bed laten slapen en in bed troosten. Ik was nogal sceptisch, maar hij heeft daar goed geslapen... Wel regelmatig wakker en dan is t ook gelijk gillen. We hebben hem in z'n bedje getroost en tegen alle verwachtingen in sliep hij na 3 min weer telkens. Hij was ook uitgerust als hij wakker was. Wel heel snel weer moe.
    Ik denk wel dat Wij hem veel te lang wakker houden voor we m in slaap proberen te helpen. Hij blijkt veeeel eerder al signalen af te geven...

    Ik ben nog steeds van mening dat zijn darmkrampen en reflux niet normaal of gemiddeld zijn. Maar omdat hij goed groeit etc. Willen ze geen medicijnen geven en aan darmkrampen is weinig te doen

    Ik heb besloten het een week te proberen zo. Wie weet geeft een strak ritme en goed slapen hem genoeg rust om het te kunnen handelen.

    Bloeduitslag voor allergie negatief. Dus geen allergie. Overal lees ik dat een bloedtest niet betrouwbaar is en z'n reactie erop is overduidelijk. Maargoed ik ga zo door met de borstvoeding en wie weet kan hij t wel hebben als z'n darmen zijn gerijpt.....

    Beetje dubbel gevoel. Goede tips en duidelijkheid gekregen over t slapen. Maar medisch gezien vinden ze dat er niks is en ik weet niet of ik t daar mee eens ben...


    Hij slaapt thuis wel, maar is heel vaak wakker dus lopen de hele dag heen en weer naar hem. Ook blijven de krampen hevig. En dan gilt hij t uit. Dus t is nog even zoeken. Hij slaapt een stuk meer, maar voelt zich nog niet echt beter vind ik.
     
  20. Niveah

    Niveah Fanatiek lid

    4 dec 2014
    3.528
    1.391
    113
    Vrouw
    Maar kunnen ze dan niet onderzoeken waarom hij zoveel krampen heeft? Ik vind het toch een beetje makkelijk van ze. Jullie blijven toch met een heel onrustig kindje zitten. Pittig meis.
    Dan inslapen in bedje, hoe ging dat precies? Hoelang bleef je bij hem? Ging je om de zoveel minuten terug? Ben daar erg benieuwd naar
     

Deel Deze Pagina