Na 4,5 jaar is daar eindelijk ons prachtige wonder

Na vele tegenslagen in het IVF ICSI traject met steeds weinig bevruchtingen en 4 misgelopen zwangerschappen, bleken we afgelopen april dan toch echt wederom zwanger en dit keer goed! We hebben een hele fijne en ongecompliceerde zwangerschap mogen hebben.

Helaas overleed wel mijn vader na een kort ziektebed van 3 weken op 22 november. Ik was toen 34,5 week zwanger. De uitvaart was op 2 december met precies 36 weken zwangerschap. Een hele verdrietige tijd.

Op donderdag 9 december om 01:00 ‘s nachts braken mijn vliezen met precies 37 weken. Meteen de verloskundige gebeld en deze is de donderdag overdag gekomen. Aangezien er niks op gang kwam ‘s avonds doorgestuurd naar het ziekenhuis. Aan de ctg gelegen en echo gehad. Alles zag er goed uit. Mocht naar huis de bevalling afwachten en anders zaterdag om 07:00 melden.

Aangezien er niets gebeurde zaterdag om 07:00 gemeld. Eerst aan de ctg en om 09:00 uur de 1e tabletten. Buiten wat krampjes deed dit niks dus om 14:00 nogmaals. Kreeg wat harde buiken en bloedverlies maar dat was het.

Zondagmorgen alles stil gevallen dus om 10:00 wederom tabletten. Deze deden ook niets. Getoucheerd, baarmoedermond iets verstreken en 1 cm ontsluiting. Bloedgeprikt en urine afgenomen. In urine verhoogde eiwitten. Bloeddruk 150/90, dus wel verhoogd. Om 14:00 wederom tabletten maar gebeurde niets. Om 16:00 uur getoucheerd en rond 17:00 uur kwamen de weeën op gang. Deze waren best heftig en pijnlijk en wilde rond 21:00 uur graag pijnstilling. Eerst getoucheerd en ontsluiting was 3 cm. De anesthesist kwam voor de ruggenprik, links voelde ik niks meer maar rechts bleef toch best pijnlijk helaas. Wederom bloed afgenomen en urine en extreem verhoogde eiwitten. Bloeddruk steeg naar de 190/100. Alle alarmbellen gingen af. Met medicatie geprobeerd de bloeddruk te verlagen. Ik werd steeds zieker, hoofdpijn, misselijk, sterretjes zien, etc. Nogmaals getoucheerd en pas 4 cm. Ik kon wel janken en ik jankte…!!

Inmiddels was het 23:15 uur en kwam de gynaecoloog vragen hoe we tegenover een keizersnede stonden? Ze vond de ontsluiting te langzaam vorderen en wilde een plan maken. Heb enkel gezegd: het maakt me niet uit als ons kindje maar gezond ter wereld komt. Uiteindelijk tegen 23:35 begon de hartslag van de kleine man ver te dippen. Waar deze al die tijd tussen de 130/145 had gezeten ging deze ver onder de 100 en soms onder de 70. Daarop pakte de gynaecoloog meteen de telefoon en belde de OK dat er een spoed sectio code oranje aan kwam. Dit was om 23:40.

Vanaf dat moment ging alles in sneltreinvaart. Binnen 2 minuten stond ik in de lift en binnen 4 minuten lagen we op de OK en kreeg ik de alles verdovende ruggenprik voor de keizersnede. Mijn man werd klaargemaakt en terwijl ze het tentje nog aan het opzetten waren tussen mij en mijn buik zette de gynaecoloog het mes er al in. De kleine moest eruit. 2 minuten later een huiltje en een kleine baby boven het tentje, om 23:56 op 12-12-21 is hij geboren. Onze kleine werd meegenomen naar de kinderarts. Hier bleek alles gelukkig hartstikke goed te zijn. En binnen een paar minuten mocht mijn man hem komen ophalen en op mijn buik leggen.

I.v.m. de keizersnede en pre-eclampsie moesten we tot donderdag in het ziekenhuis blijven maar ik knapte zo goed op, dat we woensdagochtend lekker naar huis mochten, dus een dagje eerder. Voel me door een vrachtwagen overreden maar god wat maakt dat kleine ventje het allemaal dubbel en dwars waard.

De borstvoeding loopt super goed en op de borst van papa of mama slapen vind hij het einde!

Ondanks dat de bevalling niet gelopen is zoals we zouden willen, kijken we er toch met een goed gevoel op terug. Mede door de goede zorgen en begeleiding van het ziekenhuis waar we hebben gelegen ❤️

Uiteindelijk is onze grootse wens hiermee uitgekomen. De geboorte van onze zoon: Damon Wouter Martin (2e naam is vernoeming naar mijn vader). Damon is geboren bij 37+3, is 48cm lang en weegt 2820 gram….. en is echt de knapste jongen die je ooit hebt gezien ❤️