Ik ben 8 maanden geleden moeder geworden van het liefste jongetje van de wereld en ik ben vaak bang dat hem iets overkomt. De angst is nu wel minder dan tijdens de eerste maanden, omdat hij groter wordt en daardoor sterker en minder kwetsbaar. Maar ik zit nu met het volgende. Ik heb gelezen dat zo'n 20% van de mensen op enig moment drager is van meningokokken en dat die dan in je neus- of keelholte zitten. Van de week had ik mijn zoontje in de draagdoek en voelde ik heel abrupt een nies opkomen. Ik deed heel snel mijn vinger onder mijn neus omdat ik hoopte zo de niesprikkel tegen te houden, want mijn zoontje sliep bijna en die schrikt zich altijd ongans van het geluid van niezen (als je te hard niest gaat hij soms huilen). Maar ik nieste alsnog. Ik heb geprobeerd de rondvliegende bacillen tegen te houden door mijn neus alsnog gauw dicht te drukken, maar had mijn mond wel open en doordat mijn zoontje zo vlakbij mijn gezicht zit is het moeilijk hem volledig buiten niesbereik te houden, zeker als hij slaapt en met zijn hoofdje wat achterover ligt. Nu ben ik bang dat ik drager ben van meningokokken en dat hij deze ingeademd heeft. (Meningokokken kunnen hersenvliesontsteking en/of bloedvergiftiging veroorzaken. Ze worden verspreid door hoesten, niezen en volgens sommige bronnen ook door praten en knuffelen.) Ik heb hem wel afgedaan met een snoetenpoetsdoekje en zag zo gauw geen druppeltjes van mijn genies op zijn gezicht, maar ik ben toch ongerust en vind ik het erg dat dit gebeurt is. Sowieso is het natuurlijk erg vies als iemand zo vlakbij hoest of niest, meestal voel ik het wel op tijd opkomen maar deze keer niet. Is dit andere moeders weleens overkomen en werd je kindje er ziek van?
Ik knuffel mijn kind de hele dag door, praat tegen hem, ben ziek geweest in zijn bijzijn en heb hem toen nog steeds kusjes gegeven ed, maar hij is nog nooit ziek geweest. Denk dat het dus we meevalt allemaal. Je moet net drager zijn op dat specifieke moment en je kindje moet dan ook dus gelijk besmet raken. Maak je je hee erg ongerust hou dan gewoon je kindje in de gaten de komende dagen. Eet hij goed, is hij vrolijk en actief dan zal er weinig mis zijn.
Dat lijkt me erg lastig, als je zo denkt. Daar had ik werkelijk nog nooit over nagedacht. Is je kindje erg ziek geweest, dat je zo bang bent dat hij iets oploopt? Ik knuffel en kus mijn kinderen de hele dag (nou ja, bij wijze van spreken dan) ook als ik ziek ben. Ze zijn beide ook niet gevaccineerd en mankeren zelden iets. Ik denk dat het echt wel mee zal vallen hoor!
Ik heb altijd veel geknuffeld, gekletst, gekust etc met mijn kinderen én soms hoest je, nies je, snotter je etc. Dat hoort erbij, natuurlijk wil je je hand dan snel voor je mond of neus doen, maar zelfs dán ontsnappen er allemaal kleine deeltjes... dat hoort er écht bij. Ik vind dat je je er wel heel druk om maakt, ik zou proberen het los te laten...
Een paar maanden terug kon ik je gedachtengang prima volgen. Ik zat in een pnd en was constant bang dat mn dochtertje iets op zou lopen. Was enorm ongerust toen mn vader ziek was een dag nadat hij op visite was geweest, hetzelfde met mn moeder. Heb kraamvisite lang afgehouden. Toen werd mn dochter verkouden, 5 weken lang. Oorontsteking erbij. Alles kwam goed (ze stak mij en mijn man aan i.p.v. wij haar). Ik heb ervan geleerd dat zij er minder last van had dan wij (op wat nare nachten na). Je kan niet voorkomen dat ze in aanraking komen met bacteriën en bacillen. Ook niet dat ze ziek worden. Ik hoop dat je hier iets minder angstig over wordt. Het enige dat de angst mij opleverde was stress en alsnog een verkouden kind dat me dagelijks lachend aankeek als ik haar knuffelde
Ik bedoel dit echt niet naar... Maar als jij doodsbang bent dat je kind doodziek wordt van een simpele nies dan gaat er iets niet goed. En dan is het misschien raadzaam om daar met iemand over te praten. We willen onze kinderen allemaal behoeden voor alle nare dingen in de wereld. En we zijn allemaal wel eens bang dat er iets ergs gebeurt. Maar als je zo in paniek raakt van een nies, dan gaat dat wel iets verder dan dat.....
Ja ik denk dat mn voorgangster wel een punt heeft. Je beperkt jezelf (en je kleine op den duur) als je zo'n mindset houdt. Want er is meer dan menigokokken, wat net zo min vriendelijk is, je kan echt niet alles ontwijken want er staat ook geen gevarendriehoek opgesteld. Het enige wat je wel kan doen, wat wellicht altijd handig is, is een cursus EHBO voor kinderen (dit is incl baby reanimatie, ik deed m met 31 weken zwanger beetje luguber met je dikke buik) en je daarnaast verdiepen in de symptomen van de reguliere kinderziektes. Is dat nog niet voldoende, ga dan echt praten met je huisarts. Begrijp me niet verkeerd, het is goed dat je alert bent op eventuele ziektes zodat je op tijd bent als t niet lekker gaat. Maar probeer ook dingen los te laten, je hebt anders echt geen leven. Op t moment dat ie van ons koorts heeft lig ik er ook naast op haar kamer op een stretcher en wijk ik niet van haar zijde, ivm risico van koortsstuipen. In de regel gaan die prima maar bij mij ging t niet goed en met haar is t maar even afwachten of ze dat van mij heeft overgenomen of niet. Ik ben dr, ik weet wat ik moet doen en vooral moet laten door mn EHBO. Die van ons zit op een kdv, geheid dat ze verkouden wordt en allerlei virusjes gezellig mee naar huis neemt om heel lief met papa en mama te delen. Vaak zijn wij meer de pineut dan zij. Ik trek t echt niet met 39-40 graden koorts en zij ligt nog vrolijk te spelen en te kraaien. Ik reis met t OV, man staat voor de klas, kleine zit op de kdv. We kunnen nagenoeg niks voorkomen, alleen alert zijn op eventuele afwijkingen in gedrag of motoriek (en vlekjes/koorts etc). Pick your battles, you can't do them all.
Ik sluit me bij Betsy aan. Een nies is iets eenvoudigs wat kan gebeuren. Mijn peuter zoon heeft mijn baby van 8 weken ook al wel eens onder geniesd. Bovendien is mijn peuter maar ook ik en mijn man al regelmatig verkouden geweest en zelfs de baby was bij 3-4 weken al verkouden. Dat ga je niet tegen. Het is heel eng als je kindje meningokokken zou krijgen maar als je zo gaat denken heb je geen leven natuurlijk. Onze oudste heeft zeker de eerste 1,5 jaar van zijn leven (vanaf dat hij naar het kinderdagverblijf ging) diverse oorontstekingen verkoudheden en zelfs een longontsteking gehad. Ik heb zelf nog Pfeiffer gehad en ik heb regelmatig koortslippen. Ik neem alle hygieneregels in acht maar ik kan ook mijn kinderen niet voor alle ziektes behoeden net zoals ik dat mijzelf niet kan. Overigens voor een meningokok variant ben ik zelf ingeënt toen ik 12 ofzo was (toen werd die ingevoerd bij het rijksvaccinatie programma) Jij niet?
Misschien helpt het je om je te gaan verdiepen in de werking van het immuunsysteem. Overal zijn virussen en bacterien, je bestaat zelf uit 1,5 kilo bacterien. Zo lang je gezond en sterk bent heb je helemaal geen last van die virussen, het is dus ook belangrijk dat je er voor zorgt dat je kind gezond is. Gezond voedsel, geen vulling, geen suiker, etc. Ik zou me persoonlijk meer zorgen maken om alle vieze chemicaliën in snoetepoetsers dan om meningokok...
Verreweg de meeste kinderen hebben hetzelfde afweergestel als hun ouders. Kortgezegd; ben jij niet gauw ziek, dan is je kind ook vaak niet gauw ziek. Uitzondering is vaak wel als ze naar een KDV gaan, maar hoeft ook niet eens zo te zijn. Ik zou je in bovenstaand geval dus niet druk maken. En idd. wat een ander al in andere woorden zei; een béétje gezonde bezorgdheid is goed, maar dit neigt eerder naar ongezonde bezorgdheid...
Dank jullie wel voor jullie reacties! Ik ben wel met jullie eens dat ik erg snel erg bang ben, maar op het moment zelf is zo'n angst heel reëel. Ik weet niet waarom ik zo bezorgd ben, ik denk door een combinatie van hoe ik ben en van dingen die ik heb meegemaakt. Tel daarbij op dat Google zowel een vloek als een zegen is: heel handig om even iets na te zoeken, heel slecht als je de neiging hebt om zie-je-nou-wel-dat-het-een-reëel-gevaar-is rampscenario's te Googlen. Tegelijkertijd kan ik het moeilijk laten, want stel dat er iets gebeurt waarvoor je via internet gewaarschuwd had kunnen zijn, dat vergeef je jezelf ook nooit. Weet je, ik laat niet snel iets los. Bijv als mijn zoontje op iets sabbelt wat verstikkingsgevaar kan opleveren, dan pak ik niet het voorwerp af en berg het op en daarmee klaar, nee, ik zie voor mijn geestesoog keer op keer het allerergste gebeuren en voel me dan helemaal naar worden. En ja, ik heb kinder-EHBO gedaan om te leren wat ik dan moet doen, maar bijv laatst was er op het nieuws dat er een kindje gestikt was in een pannenkoek en daar zat zelfs een arts bij in het restaurant. Misschien zou ik inderdaad eens met de huisarts moeten praten, maar als ik dan zojuist meemaak dat ik de kamer inkom en zie dat mijn man met de kleine op zijn arm loopt maar niet doorheeft dat die een pen uit zijn borstzakje heeft gegrabbeld en op de (redelijk losse) dop zit te sabbelen dan denk ik: "Ja maar er moet toch íemand alert zijn hier!" en dan voelen al mijn angsten ineens weer niet zo overdreven. Overigens ben ik niet ingeënt tegen meningokokken, zoals Hopsatee vroeg. Ik ben van vóór die vaccinaties. Maar ik heb allang gelezen dat het vaccin alleen beschermt tegen een gedeelte van meningokokkentype C, terwijl je meerdere types hebt etc etc. (Mijn man zegt dan: "Je moet eens niet zoveel lezen," en daar heeft hij dan ook wel weer gelijk in.)
Hey zo'n man heb ik ook! Staat alleen tegenover dat als de baby wat heeft dat hij mij belt om te vragen wat hij moet doen. Dus verwacht ie wel dat ik t allemaal maar weet door de telefoon heen. Zelfs een huisarts kan weinig met alleen: 'ze heeft ineens vlekjes'. (bleek aardbei te hebben gehad).
je kunt je overigens gewoon nog laten inenten als je dat wilt he. Gewoon de ggd reizigersdienst bellen voor een afspraak. Je zult het alleen wel zelf moeten betalen denk ik.
Maar dat is het hem nu juist. De angst in jouw openingspost is helemaal niet reëel. Een beetje bot gezegd misschien. Maar de kans dat het (doem)scenario dat in jouw hoofd zit zich voordoet is best wel klein... dus je angst is dan niet reëel ook al voelt dat voor jou wel zo. Ik denk toch dat het niet onverstandig is om het eens met je HA te bespreken. Want zo te lezen is er wel een oorzaak waarom je angstig/bezorgd bent. Baadt het niet dan schaadt het niet zou ik zeggen.
Ja ik ga toch eens met de huisarts praten denk ik. Ik heb PTSS gehad vanwege een heftige gebeurtenis, mijn alarmen staan sindsdien wat scherper afgesteld volgens mij. In het verleden slikte ik daar antidepressiva voor, maar daar ben ik mee gestopt toen wij de medische molen ingingen. De meningokokkenprikken alsnog halen is wellicht ook een goed idee, als ik ze zelf niet kan hebben kan ik ze ook niet overdragen.
Ik vind je heel eerlijk, knap hoor! En ik begrijp wat je bedoeld met dat de angst voor jou heel reëel is. Angst is namelijk irrationeel, en daar kan geen logische beredenering tegenop. Ik ben zelf doodsbang voor de tandarts. En ook al weet ik heus wel dat die vrouw mijn tanden er niet uitsnijdt en stiekem verkoopt op de markt..... Toch ga ik er 2x per jaar met een vrachtlading aan lood in mijn schoenen naar toe. Ik denk alleen wel dat het heel lastig is als je je zo snel zo enorm veel zorgen maakt. Wat goed dat je naar de huisarts gaat. Misschien kan die je wel heel goed helpen/doorverwijzen/gerust stellen.... Succes!
Kinderen horen vies te worden, griepjes te krijgen, verkouden te zijn enz. Je bent wel heel erg bezorgd en het neigt naar zorgelijk gedrag. Snap dat je gestopt bent met medicatie maar denk toch weer tijd om te beginnen? Voor je eigen rust en niet omdat ik iets naars wil zeggen! Je kunt je baby niet in een glazen kastje stoppen en er alleen maar naar kijken of af en toe het deurtje opendoen om hem te kussen. Ik zie in m'n werk veel vrouwen die zich gedragen zoals jij en geloof me; mijn gevoelssprieten gaan meteen uit en ik denk aan de veiligheid van het kind... Je kunt je ook van alles in je hoofd halen hè. Misschien loop je morgen onder een bus of hoest er iemand anders in z'n gezicht. En geloof me: dat laatste is goed voor de weerstand
Hey, we hebben allemaal zo onze angsten. Ik ben paaaaaanisch voor spinnen vanaf ongeveer een cm groot (hooiwagens uitgesloten) en dr liep een mega grote bouwspin van een cm of 8-9 door de woonkamer laatst. Whaaaaaaaaargh! Ja mn dochter speelt daar ook, dus dan moet ik wel mezelf over mn angst heenzetten want zij gaat er geheid achteraan en als ik niet oppas zie ik dr voor aan dat ze m opvreet als ze m t pakken zou krijgen. En vervolgens mag ik ehbo verlenen want dat kan ze niet wegkrijgen. Beelddenkende mama met doodsangst voor spinnen, slechte combi. Als held op sokken er dus maar achteraan in mn beste gedrag om haar niet te laten merken dat ik er als de doods voor ben. Geloof niet dat ze daar intrapte gezien haar onderzoekende blik naar mij toe. Of dat was omdat ik boven op de swiffer stond te springen, just to be sure, dat kan ook nog. Ook niet heel realistische angst, maar zolang er maar iemand panischer of hulpelozer is dan ik dan trek ik mn grote heldensokken wel aan en verbijt ik me. Maar goed, voorlopig zit ik nog steeds niet rustig want waar er 1 is...en ik snap ook niet waar dat maatje zich heeft kunnen verstoppen t was nogal een bakbeest en aan de andere kant wil ik t ook liever niet weten want dan doe ik helemaal geen oog meer dicht en in t nieuwe huis moet ik nog achter de zolder schotten wezen die al jaren dicht zitten...brrrrrrrrrr (oude stofzuiger, papier, plasticfolie en rol ductape mee...na stofzuigen gaat de stofzuiger naar grofvuil na hermetisch afgesloten te zijn). En iets meer op topic: ik schijt 7-kleuren voor alleen t idee van een evt tweede bevalling icm met een vk gezien t drama van de vorige (eerste bevalling), een lichte ptss te pakken. Ook nog steeds nachtmerries van (9mnd na dato). Vooralsnog laat ik t even zo en laat tijd zn werk doen. Man weet t en snapt t (was er ook bij en heeft een een flinke knauw gehad van t hele gebeuren) huisarts weet t ook.T beslaat hier wel de relatie, maar t beheerst de relatie of t leven niet. Overigens moet ik er nu ook echt nog niet aan denken om weer met zo'n dikke buik te lopen terwijl dl nog best jong is. Wat ik zeg, iedereen heeft zn angsten. Soms goede raadgevers om je voor te bereiden, soms hopeloos onhandig, soms absoluut niet in proportie tot probleem (bijv: geen/nauwelijks seks om maar geen vk te hebben bij een bevalling. t Werkt, immers kans op zwangerschap is klein, maar t is wel hardstikke buiten proporties.)