ik ben erover aan het denken om terug part time te gaan werken 24uur per week. echt hele dagen thuis zitten zou niks voor mij zijn. ik kijk op tegen mijn zwangerschapsverlof... voor ons beebje geboren is bedoel ik, volgens mij loop ik straks tegen de muren omhoog uit verveling
hier ook een thuisblijfmama. Hoewel ik wel eens meer omgang mis, vind ik het heerlijk om te zien hoe mijn kleine opgroeit. Ik doe wel vrijwilligerswerk voor lieve-engeltjes, maar dat is gewoon lekker thuis op de pc.
Ik wil ook graag thuisblijven, iig het eerste jaar. We hebben t financieel niet superruim, maar we hebben al gezien dat wat ik verdien met uren die ik werk, weer opgaat aan kinderopvang, vanwege reistijd en lange tussenpozen op een dag waarin ik niks verdien, maar het kindje wel op de opvang blijft. Ik wilde ook altijd graag het liefste thuisblijfmoeder zijn, dus voorlopig gaat dat ook gebeuren. Ik doe trouwens wel es wat losse opdrachten voor mn schoonvader, gewoon thuis achter de pc, maar dat is dus niet een vast inkomen.
Ik riep ook altijd dat ik het liefste thuis zou willen blijven als ik een kleintje zou hebben, maar nu het (bijna) zover is, en ik daar laatst serieus over ging nadenken, dacht ik: nee....dat past helemaal niet bij mij. Wat moet ik in godsnaam al die dagen thuis doen? Ik kan me niet voorstellen dat ik alle vrije momenten opvul met het huishouden, want daar besteed ik nu ook al niet meer dan een paar uur per week aan (ik ben nou eenmaal niet voor huisvrouw in de wieg gelegd ). Dus wat dan? Een beetje wandelen in het park met de kleine, 's ochtends mijn vriend uitzwaaien als hij naar zijn werk gaat, koffie drinken met de buurvrouw...allemaal hartstikke leuk voor een tijdje, maar niet structureel, en niet zonder andere impulsen. Aan de andere kant vind ik het superbelangrijk om bij mijn kind te zijn, vooral in het eerste jaar. Om te wennen aan het moeder zijn, en om de ontwikkeling van mijn kind van dichtbij mee te kunnen maken. Dus nu ga ik een jaar lang ouderschapsverlof opnemen. Ik werk dan nog maar 2 dagen per week. Na dat jaar ga ik 3,5 dag werken, waarvan een halve dag thuis. Ik denk dat die 2 dagen het eerste jaar echt precies genoeg zijn. Wat niet wil zeggen dat ik niet keihard ga janken op de eerste dag dat ik mijn beeb op het kdv aflever...
voelen jullie je dan niet compleet afhankelijk van jullie man/vriend? ik zou dat namelijk wel hebben en alleen al daarom zou ik gewoon lekker me eigen bijdrage willen hebben waar ik ook leuke dingen voor mezelf van kan doen zonder verantwoording af te hoeven leggen wat ik met dat geld doe!
Meis als jij het fijn vind om te stoppen en het geeft je een goed gevoel moet je dat vooral doen. Ik zou het persoonlijk niet willen. Qua financieen zou het wel kunnen (moet dan alleen niet meer zo lux leven als nu ) maar vind het gewoon zo fijn om iets anders om handen te hebben dan alleen het kindje. Zit nu vanaf +/- 20 wkn zwangerschap thuis en moet er niet aan denken om nooit meer te gaan werken. (misschien denk ik daar na de geboorte heel anders over hoor )
wij hebben sowieso 1 gezamelijke rekening dus ook al zou ik stoppen met werken dan zou dat voor ons geen verschil zijn. Zijn geld is mijn geld en andersom
nou laat ik het zo stellen! als ik zou werken en mijn man zou hele dagen thuis zitten met het kind en hij zou luxe leven en zelf zou ik veel in moeten leveren zodat hij luxe zou kunnen leven en ik me de hele dag kapot werk zou ik me daar op den duur wel op ergeren denk ik... ook al heb je samen een rekening je weet toch dat het geld alleen van hem afkomt en niet van jullie samen...
Vind de combinatie werken en mama-zijn, heerlijk. Wat een afwisseling! Na 3 dagen ben ik er weer helemaal aan toen om thuis met mijn dochter te zijn maar na het weekend vind ik het heerlijk om naar het werk te gaan!
Hier nog een thuisblijfmama en dat ben ik al 5 jaar! Bevalt me prima. We hebben het niet breed, maar redden het wel. Ik wil alles maar dan ook alles meemaken van mijn kinderen en wil niet dat ze opgevoed worden door een vreemde of opa/oma. Ik ben de mama en ik hoor voor ze te zorgen. ben een beetje van de oude stempel geloof ik Mja, zo denk ik erover. Mijn wereldje is niet klein, ik ben zeker niet ALLEEN MAAR mama (vind ik zo misselijk om te zeggen als je thuisblijfmama bent) en ik geniet van mijn kids en mijn eigen leven. Ik ben druk genoeg, verveel me nooit. Wanneer beide kids groot genoeg zijn ga ik misschien weer werken. Zeker als ze naar de middelbare school gaan, maar dan word het maximaal 24 uur per week. Ik voel me niet afhankelijk van mijn vriend. Zijn geld is mijn geld en andersom. Toen ik hier kwam bij hem, nam ik een leuk bedrag mee en dat is naar ZIJN auto gegaan (ik had een eigen auto) en dat maakt mij niets uit! Dus nee ik voel me niet afhankelijk en hij bepaald niets alleen, we bepalen alles samen.
pfff k wou dat t een optie was! dan zou ik lekker 10 uur gaan werken ofzo gewoon voor idee. Als ik werk weet ik al niet hoe we rond moeten komen.
Ik voel me ook absoluut niet afhankelijk van mijn man. Hij heeft ook liever dat mama bij onze kinderen is dan een vreemde. ouders is al geen optie voor ons, mijn ouders zijn niet liefdevol etc en zijn moeder is minder valide en kan dus ook niet zorgen voor onze kinderen. EN al zou dat wel kunnen dan zou ik en hij het niet willen. we hebben samen gekozn voor kinderen en ook samen er voor gekozen dat 1 van ons thuis blijft en dat ben ik dus
Ik zou dat heel graag willen, maar denk niet dat het voor ons haalbaar is financieel. We leven op zich niet luxe maar hebben wel veel uitgaven voor ons huis en we hebben de paarden bijvoorbeeld waar veel geld naar gaat. Om dit te kunnen behouden moet ik wel werken, maar wel voor 3 dagen per week bijvoorbeeld. Mijn man wil 1 dagthuis gaan blijven waarvan de helft als thuiswerk en de helft als verlof of parttime. Mijn ouders willen ontzettend graag 1 dag op ons kleintje passen en dat vind ik helemaal prima. Ik denk dat hun daar ontzettend van genieten en ik denk ook dat dat een heel fijne dag is voor het kind. De andere dag zal het kindje naar een opvang gaan of naar een oppasmoeder in de buurt, dit voor de sociale omgang e.d.. De rest van de tijd ben ik er dan bij. Denk dat we het zo dan goed hebben opgelost.
Ik voel me ook niet afhankelijk hoor. Werk nu nog en in Duitsland krijg je dan straks doorbetaald. We wonen allebei in Duitsland en dan ben je van elkaar 'afhankelijk' in die zin dat je je toch samen door alles heen moet worstelen.
Daarbij is het niet dat ik thuis de hele dag op mijn krent tv zit te loeren ofzo. Ik zorg voor zijn kind (en mijn dochter), doe het huishouden, zorg dat alles op rolletjes loopt, regel alles en verzorg alle administratie. Dus nee.....ik "werk" net zo goed als mijn vriend, al krijg ik er niet voor betaald.
sja dat is maar net hoe je erover denkt denk ik... mijn mannetje heeft zelf het liefste dat ik stop met werken maar dat wil ik zelf niet. Het interesseerd hem echt niets als ik "zijn" geld opmaak, hij krijgt zelf toch wel wat hij wilt en dat weet hij. Nee hoor hier zou dat geen probleem zijn maar kan me wel indenken als je er zelf zo over denkt.
Wat welgrappig is, ik ben nu 4 weken thuis en voor mijn gevoel hardstikke druk. Dat ik me nu wel afvraag hoe ik dat allemaal doe als ik werk........waarschijnlijk plan je dan je tijd wel veel efficienter in.
Ik ben van mening dat een kind recht heeft op een fulltime moeder, zeker gedurende de eerste levensjaren. En dat een moeder naast alle drukte ook recht heeft op rust en tijd voor zichzelf. Ik zie het huishouden ook als werk. Ik werk sinds ik getrouwd ben niet meer buitenshuis. Mijn man zorgt voor het geld, ik voor het huishouden. Eerlijke verdeling toch? Hij is de hele dag aan het werk ja maar ik toch eigenlijk ook, alleen dan thuis. Zo profiteren we beide van de situatie en vind ik niet dat de een meer of minder doet dan de ander. Het zorgt juist voor balans. En huisvrouw/moeder zijn wil niet zeggen dat je geen sociaal leven hebt. Er is altijd tijd om iets te ondernemen, af te spreken en onder de mensen te komen. Zaken zoals zelfstudie, vrijwilligerswerk en hobbies zorgen er wel voor dat je niet alleen maar thuis zit en niet verder komt dan het huishouden en je kindje opvoeden. Ik vind het in ieder geval heerlijk zo en mijn man ook.
Dan ben ik bang dat er niet veel kindjes meer geboren zouden worden als het een recht zou zijn..... Ik denk dat het over het algemeen tegenwoordig niet meevalt om als gemiddeld gezin te leven op slechts 1 salaris, dus in de praktijk zullen de meeste moeders dus toch ook betaald werk hebben. Ik krijg door jouw reactie een beetje het gevoel alsof een werkende moeder haar kind tekort doet
Ik zou blijven werken, wel een stuk minder maar bij mij ging het net even anders, ik ben dus een thuisblijfmama maar met ziekte, ik ben 100% afgekeurd.