Ik heb het ook ooit meegemaakt. Eerste gesprek waren directeur en diens rechterhand aanwezig. 2e gesprek alleen directeur. Of eigenlijk was het niet eens een 2e gesprek want ik had telefonisch al te horen gekregen dat ze me heel graag wilden hebben. Heb toen zelf een gesprek aangevraagd. In het gesprek verteld. Geen probleem! Hij was juist blij voor me etc etc (overigens een man met zelf 2 kinderen). Daar begonnen. Iedereen reuze enthousiast. Werk ging goed, dacht ook echt een klik te hebben. En toen werd ik na 2 weken ontslagen onder het mom van 'we hebben de accountant op ons dak gehad, het gaat niet zo goed met het bedrijf als we dachten dus we moeten je laten gaan'. Helemaal beduusd naar huis gegaan. En na een paar dagen kreeg ik toch een akelig gevoel. Website opgezocht. Stond daar ineens weer een vacature voor MIJN functie open en bloot op de website. Ik heb hem nooit persoonlijk te pakken gekregen (nam de telefoon niet meer op) maar per mail kreeg ik nog te horen dat ik niet paste bij het bedrijf en dat dat de werkelijke reden van mijn ontslag was geweest... Uhu...mijn groeiende buik paste niet bij het bedrijf! Anders waren ze gelijk wel eerlijk tegen me geweest. Denk zelf dat de directeur toen een beetje overrompeld is geweest door mijn nieuws en dat zijn rechterhand hem later om de oren heeft geslagen omdat hij zo dom was geweest mij alsnog aan te nemen. Kan er nog zo kwaad om worden!!! Ben ik eerlijk geweest nog VOOR dat ik daar in dienst was getreden....krijg je dit! Gelukkig al vele jaren geleden hoor maar toch.. Hoop dat ze ondertussen failliet zijn ! xxx
@kweenie zoooo das pas schofterig Ben nu druk bezig met solliciteren en ik hou me mond!! Dan ben ik maar niet eerlijk maar het is ook niet eerlijk dat je word afgewezen vanwege een zw (ze zullen het niet daadwerkelijk zo zeggen dat je word afgewezen omdat je zwanger bent) Toen ik zwanger was van me dochter heb ik 2 weken voor me contract afliep verteld dat ik zwanger was en boem ineens werd me contract niet verlengd vanwege een of andere kutsmoes (voordat ik EERLIJK over me zw had verteld was me al op het hart gedrukt dat me contract gewoon werd verlengd omdat het zo goed ging)
@gooischemamma, veel suc6 met soliciteren! ik lees hier alles omdat ik dus nu zelf in proeftijd zit (lees paginas terug voor mijn reaktie) en vind het wel appart dat veel mensen hier ook zeggen van joh ik zou wel eerlijk zijn. Ik vind dat makkelijk praten... ik bedoel je handelt wel anders al het welzijn van je kindje op het spel staat... misschien als je een man hebt die voor beiden genoeg verdiend dan is het een ander verhaal maar als jou inkomen belangrijk is dan ga je het toch echt niet vertellen lijkt mij. o god o god ik denk dus echt dat mijn bazin het gezien heeft... ze heeft niks gezegt natuurlijk maar ik had echt het gevoel dat ze het zag..
@nena dank je wel meis Ja ik was bij de eerste ook eerlijk en dat heb ik geweten hoor dus nee ik zal het niet meer vertellen hoor En idd als je samen bent met een partner is het makkelijker praten dan als je alleenstaand bent Ik heb woensdag weer een sollicitatie bij de zorg met een opleiding er aan vast waarop me moeder al vroeg hoe ga je dat zo doen met een dikkere buik hmmzz ja ik heb de laatste tijd teveel gegeten of ik heb problemen met me darmen Ik wacht netjes tot de proeftijd voorbij is en dan komt de eerlijkheid pas weer kijken hahahha eerst me dochter verzorgen en de aankomende baby 10 keer belangrijker dan die hele eerlijkheid
Ik ben voor eerlijkheid..Ik heb er ook een goede ervaring mee. Ik solliciteerde toen ik 19 weken zwanger was en vertelde het( het was nog niet echt te zien namelijk ). Ondanks dat er meerdere kandidaten waren ben ik het toch geworden..Het was overigens wel een tijdelijke functie tot aan mijn verlof. Maar ik ben super behandeld en heb erg veel plezier gehad daar!
Gewoon vertellen, dat heb ik ook gedaan. Ik ben toen aangenomen toen ik 3 maanden zwanger was. Ik wil gewoon eerlijk anders slaap ik niet meer. Stel je voor dat je wordt aangenomen en twee maanden later heb je een dikke buik. Hoe zou jij je voelen als je werkgever zou zijn.
@misslisa tis mooi dat het voor jou goed heeft uitgepakt meis maar je zegt zelf al dat het een tijdelijke functie was tot jou verlof nou dan is het goed toch Ik heb woensdag weer een sollicitatie met opleidingsmogelijkheden en ik ga er voor ik wil dat ze me afwijzen/aannemen om wie IK ben niet omdat ik zwanger ben @sjakie oow ik slaap dr niet minder om hoor waar ik wel minder om slaap is het feit dat ik moet gaan malen in me hoofd ooow shit hoe moet ik deze maand me vaste lasten betalen hoe moet ik me kind eten geven en kleding en noem het maar op vind ik heel wat belangrijker dan de rest!!! Gelukkig zit ik nog niet in de fase dat ik niks meer kan betalen maar als ik niet snel een baan vind kan ik wel in zo'n situatie komen dus nee dan boeit het me vrij weinig me kind is echt vele malen belangrijker
Ik heb gesolliciteerd toen ik 8 weken was, maar ik heb het niet verteld! Ik ga mijn eigen ramen niet ingooien. Ik ga het na mijn proeftijd vertellen en dan ben ik dus 14wk en 2 dagen. Ik had laatst een docu gezien en daar werd verteld dat 69% van de zwangere vrouwen gediscrimineerd word. Ik zelf vind dit een hoog getal! Dus daarom heb ik het niet verteld en omdat ik niet eens 12 weken ben! Miss is dit achterbaks, maar ik heb wel werk voor 6 maanden! En in deze maatschappij moet je tegenwoordig alleen aan je zelf denken (helaas is dat zo tegenwoordig!) Veel bazen denken ook alleen maar aan zich zelf.
Toen ik zwanger was, ging ik solliciteren. Eerste gesprek niks gezegd, maar ging erg goed, dus toen ik voor een tweede gesprek ging, vond ik het wel zo eerlijk om het gelijk te vertellen (ik was toen pas 7 weken zwanger). Ik dacht eigenlijk dat ik het toen wel kon vergeten, maar nee, hoor, ik was amper thuis of ik werd gebeld: ze wilden me erg graag hebben, want ik was gewoon zonder twijfel de beste kandidaat voor de functie. Het kan dus wel goed aflopen, maar zoals alle andere verhalen hier al laten zien: dat is meer uitzondering dan regel, helaas...
hier na langs olliciteren de keus uit 2 banen! waarvan ik 1 echt heel graag wilde hebben... maar nadeel aan die baan was 3 maanden contract (en daarna 3 of 6 maanden) de mindere baan was meteen een half jaar.. toch voor de baan die ik graag wilde gegaan daar werk ik nu 3 weken (proeftijd maand) maar mijn buik word helaas zichtbaar en heb maar een paar kledingstukken om het te verbergen dus wil het eigenlijk vanmiddag vertellen... want nu staat die andere baan nog on hold.. en ik heb daar als ik dar ga werken ook weer een maand proeftijd en moet het nog zien te verbergen :s dus ik wil toch wel weten waar ik aan toe ben eigenlijk... ga het straks eerst aan mijn collega vertellen waar ik goed mee klik en haar om advies vragen zij kent de leidinggevende natuurlijk beter maar als ik het zo in kan schatten is het geen probleem. alleen waar ik me zorgen over maak als ik aan het eind van de 3 maanden niet genoeg orders binnen haal ik dan zonder werk sta en zeer waarschijnlijk niks meer kan vinden voor die 3,5 maand ofzo tot mijn verlof en dus ook geen wazo heb of ww... ik zou het ontzettens hit vinden al sik hier weg moet want het is echt mijn droombaan met een geweldig leuk team.. iets wat ik zelf nooit eerder nog heb meegemaakt zon klein hecht team.. maar ook daarom wil ik nu eerijk zijn ik heb al 2 x goede feedback gehad dat het de goede kant op gaat en ik dingen goed oppik dus het is tijd nu eerlijk te zijn... en hopen dat het nu wel goed uitpakt want ik heb in mijn zwangerschap van mijn dochter anders meegemaakt.. vriend vond dat ik eerlijk moest zijn bij de sollicitatie ik zei ik kijk hoe het gesprek loopt in het gesprek bleken er nog 2 kandidaten te zijn dus besloot ik dat niet te doen.. bij het 2e gesprek ook niet .. ik heb mezelf eerst 2 weken bewezen .. baas reageerde verassend positief! zei eerlijk voor mij is het geen problem ik heb je zien werken maar i moet wel met mijn leidinggevende overleggen... even later kwam hij terug en zei het is geen probleem en als je gewoon je werk geod doet kan het zelfs verlengd worden ook al zit je dan net met je verlof... nou helemaal opgelucht geweldig natuurlijk.. 2 maanden (helaas proeftijd 2 maanden in die sector) zwaar over mijn grenzen gegaan nachten gecombineerd met andere diennsten gedraaid.. ik had echt erge bekkenpijn en was doodmoe in mijn vrije uurtjes kon ik letterlijk niks meer! vk zei meid niet doen je snijd je zelf in de vingers.. maar nee ik was zo blij dati k deze baan kon behouden en wou niet zeuren dusheb nooit ook maar 1x gezeurd om pijn ergens ik ging gweoon door! tegen advies vk in.. en wat denk je laatste dag proeftijd moest ik komen ik zeg nee heb geen tijd om nu te komen (dacht ik ga niet 45min fietsen om te horen dat ik mijn baan kwijt ben het is wel goed met hem) toen heeft hij het telefonisch gemeld... hij zag het toch niet zo zitten .. nog geprobeerd om eruit te krijgen dat het om zw ging maar daar draaide hij uiteraard omheen.. en aan mijn functioneren of hoe ik in het team lag kon het echt niet liggen want heb daarna alleen maar harder gewerkt dan die eerste 2 weken! en had geen kasverschillen oid... dus ik heb toen heel hard geroepen ik zal als ik in die situatie nog eens kom NOOIT voor einde proeftijd nog melden.. maar in dit geval voelt het niet goed ivm klein hecht team... ik weet zeker dat hij me feliciteert.. alleen ik weet niet of hij kan garanderen na die 3 maanden dat ik nog een keer 3 krijg.. en ik heb het inkomen echt keihard nodig! dus ik ga ook zeggen dat ik graag wil dat hij eeriljk is zodat ik evt nog op tijd iets anders kan zoeken... word vervolgd ben altijd wel blij om te lezen dat er ook goede verhalen zijn.. naast al die negatieve verhalen
@balleka nou dat dus je moet ook eerst aan jezelf en je kids denken en dan aan de rest die werkgever zal er ook niet minder om slapen hoor als jij je kind geen eten kan geven dus geef je helemaal gelijk meid @stampvamp precies ze vinden altijd wat om je er alsnog uit te werken en natuurlijk geven ze niet toe dat je weg moet vanwege je zw want dan zijn ze strafbaar maar is idd wel ontzettend naaiend meis Heb vanochtend ook een sollicitatie gehad de zoveelste en ik mag maandag mezelf bewijzen voor 2 weken en daarna krijg ik t ehoren of ik ben aangenomen ja of nee en als ze me niet aannemen zal het iig niet aan de zwangerschap liggen meiden allemaal heel veel succes met solliciteren en het vinden van een goede baan/werkgever
Idd dat is erg jammer. Ikzelf zou het niet waarderen als het me niet verteld zou worden tijdens een sollicitatie proces. Ik zou dat wel meenemen in een evt beslissing om bij einde contract al dan niet door te gaan met iemand. Maar goed, ik ben dan een leidinggevende die eerlijkheid/transparantheid hoog in t vaandel heeft staan. Medewerkers mogen dat van mij verwachten, ik verwacht dat andersom ook van hen naar mij. Een zwangerschap zou me niet weerhouden om iemand wel/niet aan te nemen.
Hoi, ff klein vraagje. Ben je hier pas net een week begonnen zodat het nog 3 weken duurt voordat je proeftijd voorbij is?
Ik heb momenteel geen baan en probeer zwanger te raken. In principe redden we het op een salaris en vandaar dat we ook gekozen hebben om nu voor een kindje te gaan. Het uitzicht voor mij op een baan in het verlengde van mijn opleiding is namelijk bar slecht. En aangezien ik graag 'jong' kinderen wil, is er nu zeg maar een ruimte ontstaan om daar dan ook daadwerkelijk voor te gaan. Toch zou ik eventueel wel willen werken... Niet zozeer uit noodzaak, wel omdat ik het wil en op mijn manier toch ook een duit in het zakje wil doen. Ik heb nu dagelijks voldoende om handen ( huishouden, kleine freelance klussen ), maar de regelmaat van een baan is er natuurlijk niet. Ik sta helemaal niet negatief tegenover (hard)werken... Wil graag mijn steentje bijdragen, ook nu we dus voor een kindje gaan. Het is geen ramp als ik ergens niet aangenomen wordt, maar het zou wel leuk zijn om, al dan niet tijdelijk, ergens aan de slag te kunnen. In mijn geval zou ik dan kiezen voor openheid bij het solliciteren. Daarnaast voel ik me altijd onprettig bij 'geheimpjes' ( ik vond het altijd al een drama om 'stiekem' onder werktijd een sollicitatiegesprek elders te hebben ). Ik zou het vervelend vinden als ik vanwege mijn zwangerschap niet wordt aangenomen of om mijn eerlijkheid hierover naast het net vis, maar ik hou er wel rekening mee dat een zwangerschap voor de meeste werkgevers reden genoeg is om mij niet aan te nemen. Succes! Dit vind ik altijd zo'n lastige kwestie... En ik vind een zwangerschap uitstellen, omdat je als starter van een nieuwe baan geen zekerheid hebt, eigenlijk belachelijk. Als je je werk doet, maar tegelijkertijd gehoor wil geven aan je kinderwens... Vind eigenlijk dat niemand daar moeilijk over mag doen... Maar goed... de werkelijkheid is anders
Ik heb afgelopen week tijdens mijn 2e sollicitatie gesprek verteld dat ik (8+4) zwanger ben. Ik heb er overigens wel goed over nagedacht en met mijn vriend over gesproken dat het vertellen ook risico's met zich meebrengt... (niet worden aangenomen is één van de risico's) Het bericht werd heel goed ontvangen en ik werd direct gefeliciteerd. Mijn openheid en eerlijkheid werd gewaardeerd!! En dat bleek wel; gisteren werd ik gebeld dat ik ben aangenomen! Ze vonden mij gewoon de beste kandidaat voor de functie en mijn open, en eerlijkheid pleitte in mijn voordeel!!! Daar waar ik misschien twijfels had over het vertellen ben ik nu vreselijk blij dat ik het heb gedaan... Nu kunnen we elkaar recht in de ogen kijken en is er al een wederzijds vertrouwen opgebouwd!
Dubbel gefeliciteerd dus Hier kon ik toch niet helemaal me mond houden dus ik ben voorzichtig gaan vissen hoe en wat met werknemers die zwanger zijn nou de conclusie is heel duidelijk als dat zo zou zijn zouden ze er niet blij mee zijn Heb toen maar gezegd dat we bezig zijn en niet verteld dat ik al zwanger ben Ben eerlijk gezegd best geschrokken van de reactie die ik kreeg en nu is de angst nog groter om het te vertellen door deze reactie
Er zijn een aantal verboden vragen tijdens een sollicitatieperiode. Hieronder vallen: Ben je zwanger? Ben je van plan zwanger te raken? Heb je kinderen? Ben je gelovig? Val je op mannen of op vrouwen? Ben je getrouwd? Steunt je gezin je in je je carrière? Komen je ouders uit Marokko? Van welke verenigingen ben je lid? Ben je lid van een vakbond? Ben je Turkstalig opgevoed? Ben je lid van een politieke partij? Doe je mee aan de ramadan? Een mogelijke werkgever mag je dus niet vragen of je zwanger bent. Waarom niet? Omdat discriminatie op basis van zwangerschap bij de wet is verboden. Het is niet toegestaan om mensen tijdens de sollicitatieperiode ongelijk te behandelen wegens zwangerschap. Gebeurt dat wel, dan kun je je beroepen op de Wet Gelijke Behandeling. Uiterlijk 7 weken voor de vermoedelijke geboortedatum moet je aan de werkgever een medisch attest bezorgen dat de zwangerschap bewijst en de vermoedelijke geboortedatum aangeeft. Eerder hoef je dus wettelijk gezien niet aan te geven dat je zwanger bent. Veel mensen doen dit echter wel als een geste naar de werkgever toe, zodat deze voor passende vervanging kan zorgen tijdens het zwangerschaps/kraamverlof. Je hebt zelfs bijzondere ontslagbescherming vanaf het moment dat je je werkgever vertelt dat je zwanger bent en dit ook kunt bewijzen. Deze bescherming geldt ook tijdens het ouderschapsverlof. Je werkgever mag je wel om andere, dringende redenen ontslaan, maar als je vermoed dat de zwangerschap de reden is, kun je het ontslag betwisten. Je werkgever moet dan bewijzen dat er geen verband was met de zwangerschap. De rechtbanken aanvaarden doorgaans enkel zwaarwichtige redenen. Dat is de theorie. In de praktijk veegt men helaas geregeld de vloer aan met deze regels. Als iedereen die daar het slachtoffer van werd, dat zou aanvechten, zou het waarschijnlijk een stuk minder vaak gebeuren. Omdat discriminatie op basis van zwangerschap bij de wet verboden is, zou je dus kunnen stellen dat dat jou ontslaat van je "schuldgevoel" als je je (eventuele) baas niet vertelt over jouw prille zwangerschap. Hij mag de zwangerschap wettelijk gezien immers niet gebruiken in zijn afwegingen of jij wel of niet geschikt bent, dus zou het geen verschil moeten maken. En jij liegt niet en verzwijgt niets, omdat er niets te vertellen valt wat voor de werkgever relevant is! Ik zou dus zeker niets vertellen totdat ik er zelf klaar voor ben. Stel: je werkt ergens 5 jaar. Zou je dan wèl de dag na een positieve zwangerschapstest op je werk gaan vertellen dat je zwanger bent? De meeste mensen wachten in zo'n geval tot een maand of 3. Waarom zou je dan wel aan een wildvreemde potentiële baas gaan vertellen dat je zwanger bent tijdens een sollicitatieperiode? Ik zou het niet doen.
Mijn mening? Absoluut niet. Nog steeds wordt het als een last gezien, een zwangere aannemen, of überhaupt een vrouw in de vruchtbare leeftijd aan te nemen. Soms wordt er zelfs gevraagd of je binnenkort kinderen wilt of niet, je hoeft daar absoluut niet op te antwoorden. Zelfs over je burgerlijke staat hoef je niets te zeggen. Ik heb er ook voor gekozen om het niet te doen, ik las laatst nog een artikel in de krant (nrc next) waarin voorbeelden stonden (zowel negatieve als positieve) omtrent zwangerschap en werkgevers. Ik denk dat er vast ook goede verhalen zijn en goede werkgevers (zoals hier in dit topic ook te lezen valt ), maar ik denk toch dat de meesten het als iets negatiefs zien. Terwijl kinderen krijgen goed voor de maatschappij is, en je een zwangerschapsverlof beter kan plannen dan iemand die chronisch ziek is, het is duidelijk wanneer je terugkomt enzo... Nouja. Ik zou zeggen; niet doen, pas daarna. En sowieso pas na 12 weken vertellen op je werk, tenminste, vind ik... Dan weet je wat beter of ie is blijven plakken of niet