Tijdens mijn zwangerschap had ik hele ernstige bekkenklachten, waardoor ik met 30 weken al thuis zat. Ik moest veel rust houden en niet tillen enz. Handig met een zoontje van nog geen twee. Volgens mijn therapeut zijn de klachten meestal na de bevalling verdwenen, maar jullie raden het al, bij mij niet! Op de vijfde dag na de bevalling kreeg ik weer heel veel pijn. Nu blijkt dat mijn dochtertje te lang in mijn gebortekanaal heeft gezeten. De klachten zijn nu nog veel erger. Ik kan en mag niks. Kleine eindjes lopen, mijn kinderen niet tillen (vooral de oudste niet), geen huishoudelijk werk doen, niet traplopen en vooral rust, rust, rust. daarnaast moet ik oefeningen doen. Vanaf morgen gaat mijn vriend weer aan het werk en we hebben nu voor de hele week hulp geregeld, met name voor mijn oudste. Met mijn dochtertje red ik me nog wel. Ik moet rekening houden met maanden voor een (hopelijk) volledig herstel. Nu vroeg ik me af of er hier meiden zijn die dit ook hebben meegemaakt en/ of meemaken. Hoe is het verder verlopen? Is het helemaal goed gekomen? Hebben jullie nog tips om het herstel te bespoedigen?
Nou, er is duidelijk al iets mis gegaan met de therapie in de zwangerschap. Want rust raden ze echt niet aan hoor! Tenzij je dus iemand treft die geen ervaring heeft met zwangerschapsgerelateerde bekkenproblematiek... En die pech heb jij dus gehad blijkbaar Rust is een absolute NO NO! Ga op zoek naar een goede bekkentherapeut (jammer dat je niet in de buurt woont, want ik heb de meest geweldige therapeut van allemaal ) en je loopt binnen een week weer. Ik zat vanaf 16 weken thuis met ernstige BI en zat toen zelfs al in een rolstoel. Met 24 weken deze therapeute gevonden en na twee dagen liep ik zonder krukken! Ja, ik heb nog wel pijn maar het is uit te houden. Bi is niet voor altijd, je komt er gewoon van af hoor meid. Je moet alleen de juiste hulp krijgen. Sterkte meid!
ik heb ook (nog steeds) last van bi. alyssa is nu 4,5 maand en het is nog steeds niet over. (gaat wel de goede kant op) ik zat met 28weken thuis omdat ik niet meer naar mn werk kon fietsen en de bushalte te ver lopen was, plus mn werk was te zwaar en het aangepaste werk ging niet want dan moest ik te lang zitten. ik heb een hele goed fysio die heel veel info heeft opgezocht over bi en ook met een bekkentherapeut heeft overlegd. ik heb veel oefeningen moeten doen en ik moest zoveel mogelijk in beweging blijven. ik mocht niet hele dagen op de bank hangen en moest als het ff kon zoveel mogelijk zelf doen. ik ben blijven sporten tot ik 35 weken zwanger was. (toen vond ie het onverantwoord vanwege harde buiken) tijdens mn bevalling heb ik er gelukkig geen last van gehad, maar daarna. ik kon niet eens zitten, kon alleen maar onderuitgezakt in bed liggen. een week na mn bevalling kwam mn fysio aan huis en heeft ie me gekraakt (was hard nodig want alles zat vast en scheef), ik voelde me meteen een heel stuk beter. in de week nadat ik behandeld was ben ik voorzichtig buiten gaan wandelen. een week later kon ik voor de behandeling naar de praktijk (10min. lopen). nu heb ik nog steeds iedere week fysio en het gaat langzaam steeds beter. kheb nu weer meer oefeningen gekregen om mn spieren aan te sterken. met een beetje geluk kan ik binnenkort gaan afbouwen met de fysio. tis een lang traject, maar ik ben ervan overtuigd dat het weer goed komt. blijf positief en probeer te bewegen. liefs doris
Bedankt voor jullie reacties! @ Vlinder84, ik heb geen bi, maar hele ernstige bekkenklachten. Mijn therapeut (cesar) heeft wel geleerd voor bekkenklachten. Met rust bedoel ik ook niet de hele dag liggen ofzo, ik moet juist regelmatig lopen en dat soort dingen. Moet alleen oppassen met dingen die belastend zijn voor het bekken, zoals stofzuigen en de vaatwasser. Ik probeer nu steeds een beetje verder te gaan met lopen. @ dorisn, klinkt als mijn verhaal. Moet ook nog niet klagen, ik ben ook pas drie weken geleden bevallen, maar het is gewoon een tegenvaller dat ik niet alweer vrolijk rondhuppel. Maar ben blij dat het niet een eeuwigdurend verhaal hoeft te zijn, als ik jouw verhaal zo lees.
BI en bekkenklachten zijn hetzelfde BI bestaat namelijk niet. Ja, de pijn bestaat wel, de benaming klopt alleen niet. Maar om het wat 'duidelijk en overzichtelijk' te houden, heb ik het over beide. En het is logisch dat je niet mag stofzuigen e.d. Ik doe ook geen huishoudelijk werk, werk sowieso niet meer. Het is heel goed dat je steeds een beetje verder gaat met lopen. Je conditie is immers ook heel slecht geworden. Dat hoort er wel bij helaas. Maar het is dus echt niet zo dat het herstel maanden duurt. Ja, tijdens de zwangerschap is er niet veel aan te doen. Slechts de pijn beperken, want die hormonen werken niet mee. Maar na de bevalling kan je er binnen enkele weken vanaf komen. Tenminste, mijn fysio/bekkentherapeute heeft bijna al haar clienten van de klachten afgeholpen. Mits ze dan wel braaf de oefeningen doen he Ik weet de oefeningen niet voor vrouwen die al bevallen zijn, anders had ik je wel tips kunnen geven. Maar echt, maak je geen zorgen over je herstel. Met een goede therapeut komt alles gewoon weer helemaal goed!
Trouwens, bij mijn fysio komen vrouwen slechts 1 a 2 keer terug na de bevalling en is de boel weer 'rechtgetrokken'. Maandenlange therapie is dus echt niet nodig gelukkig!
@ Vlinder84, nou dat is in ieder geval goed om te lezen. Ik dacht al, daar gaan we weer. Na mijn vorige zwangerschap bevallen met een keizersnee en nog 4 maanden hoge bloeddruk had ik nu gehoopt op een "normaal" herstel. En nou dit weer! Maar het gaat goedkomen, gelukkig. Ik heb nu allemaal oefeningen van de therapeut om de boel te versterken. Ze komt nu nog regelmatig langs om me nieuwe oefeningen te geven en de belasting op te bouwen. Langzaamaan voel ik verbetering.
Gelukkig maar meid. Frustrerend he? Ik dacht ook: aaah straks kan ik niet eens mijn baby uit bed pakken of lekker met de kinderwagen lopen. Zo onwijs jammer... En ik heb er echt wel rotdagen tussen zitten hoor, maar dan ga ik even in een hoekje zitten janken en weer verder met de oefeningen. Die doen dan onwijs veel pijn, maar ik merk daarna meteen verbetering. Succes!
Precies, en dat maakt het ook zo frustrerend. Ik moet mijn zoontje noodgedwongen uitbesteden en ondanks dat hij in goede handen is had ik hem liever thuis willen hebben. Maar hem verschonen en verzorgen gaat echt niet. Mijn kleine meisje heb ik wel thuis, maar ik merk dat ik nu al weer veel meer last heb dan toen mijn vriend nog thuis was. Eigenlijk mag ik ook haar liever niet tillen, maar er zijn grenzen, dit wil ik zelf doen! Jij ook sterkte de komende tijd! Balen, maar het komt weer goed!