Hallo Suzy, Afgelopen februari ben ik ook met spoed geopereerd ivm een bbz. Was toen 10 weken zwanger. Gelukkig kon m'n eileider bespaard blijven maar al met al was het nogal een heftige ervaring. Het heeft bij mij echt wel 6 weken geduurd voordat ik me lichamelijk weer een beetje de oude voelde. Geestelijk ging het nog wat langer door met ups en downs. Anyway, wil je vooral meegeven dat je echt de tijd moet nemen om dit alles te verwerken! Het is niet niks wat je overkomen is maar blijf positief!
Helaas wel ervaring vorige jaar. Op 19 mei kwamen we er achter dat we zwanger waren en2 weken later eenn miskraam mijn gevoel zei dat het niet goed zat en bleef maar bloeden. Later ook buikpijn na het eten waardoor ik krom lag van de pijn na, eind Juni nog een 2de echo laten maken en daar was niets op te zien. Ze ging er vanuit dat ik met mijn menstruatie bezig was wat ik al heel gek vond omdat het bloeden niet gestopt was een week later de dokter gebeld en overlegd dat ik nogeen test zou doen met indicator hoeveel weken je zwanger bent als die hoger zou zijn dan een mand geleden wou ik een bloed onderzoek hebben. Dat was het geval gelijk de papieren oogehaald en bloed laten onderzoeken op donderdag die dinsdag had hij de uitslag en moest gelijk voor controle na het zh daar echo laten doen me vriend kwam gelijk na zijn werk na het zh en werd het verteld dat ze de volgende dag wouden opereren ivm bbz dus savonds na me ouders gegaann om het te vertellen en dr volgende dag om 11 uur geopereerd de gynaecoloog vertelde dat we er nog net op tijd bij waren omdat de eileider al een beetje geknapt was. Vandaar die buikpijn savonds na het eten. Kwam steeds een druppel bloed in me maag. Ik was erg ontdaan en na 2 weken kwam bij mij de emotinele klap dat het heel anders kon aflopen en datdan nog de vraag was of ik er nog wel gezetten had. Ik heb ook giga last van een prikkelbare darm en ging wel vaak voor de zwangerschap met 12 paracetamol te beed ivm zoveel pijn. Dus dat was even een harde klap. Gelukkig is het goed afgelopen Me herstel ging lichamelijk goed en na 3,5 weken weer te werk gegaan. Emotionele kant was nog erg zwaar en heb daar nog wel wat langer last van gehad vond het idd raar omdat we wisten dat het fout zat maar toch is het een emotionele proces waar je mee om moet gaan het is niet niets wat er is gebeurd. Gelukkig na een jaar weer zwanger gewordenn en we duimen dat het nu goed gaat. Hopelijk gaat jou herstel ook goed en kom je er weer helemaal boven op en gun de emotionele verwerking de tijd want het is toch niets wat er gebeurd is. Gr cin
Suzan en Cinny, dankjewel voor jullie berichten! Vervelend dat jullie het ook hebben moeten meemaken. Zo op het forum krijg je aardig wat mensen langs die het hebben meegemaakt, maar in mijn omgeving is vrijwel niemand er mee bekend. Bedankt voor het delen!
Ik ben afgelopen 29 februari geopereerd helaas.. Het is super moeilijk er verhalen over te vinden, of mensen om je hart bij te luchten wan't niemand weet wat je doormaakt.. Lichamelijk was ik er vrij vlot weer volledig bij.. Mentaal heb ik het nog steeds erg moeilijk! Ik heb aardig wat bloed verloren en het kindje was zo welkom we waren zo blij! Ik krijg wel eens reacties als je weet nu wel dat je zwanger kan worden of: je was nog maar 9 weken.. ik kon mensen soms wel wurgen! En nu is een vriendin en mijn nicht in dezelfde week uitgerekend als ik ook zou zijn en vorige week een vriendin bevallen, heel moeilijk! Ik ben sindsdien mentaal nog erg afwezig en depressief, ik denk dat ik de rust pas weer vind als ik weer zwanger mag zijn.. alleen ben ik nu als de dood dat het nu heel lang gaat duren Wat ik erg jammer vind is dat er over een bbz te weinig bekend is bij mensen..
Hey Melissa. Vervelend dat jij het ook hebt moeten doormaken. Ik herken wat je zegt hoor, bijna niemand weet echt wat het is. Het komt ook niet zoveel voor. Ik vond het daarom wel echt fijn dat hier wat meer mensen zaten die hun ervaring deelden. Ik ben er lichamelijk ook echt al wel bovenop. En mentaal gaat het redelijk, maar blijf het een heel heftige gebeurtenis vinden. En in mijn omgeving snapt men het niet helemaal geloof ik. Ik krijg ook continu die goedbedoelde adviezen...word er helemaal gek van. En dan tel ik maar tot 10 en bedenk ik me dat ze het op hun eigen manier allemaal hartstikke lief bedoelen...
Ja inderdaad! Ik weet niet of je facebook hebt maar daar is ook een besloten groep die heet buitenbaarmoederlijke zwangerschap, en zijn ook veel dames als ons, super fijn om daar ook je verhaal kwijt te kunnen en te praten met meiden die hetzelfde hebben doorgemaakt dus precies weten waar je het over hebt.. Bij mij kwam het mentale ook echt later pas, fysiek was ik heel snel de oude, maar mentaal.. echt later pas toen het echt doordrong dat ik er niet meer had kunnen zijn etc. Mentaal zal het denk ik helaas altijd wel even pittig blijven..