Mijn allerliefste vriendje heeft een vriend die hij al kent sinds de lagere school (lang geleden vriendje is 44) Er is toen ergens iets fout gegaan en die knul is in het psychiatrische circuit beland en er nooit meer uitgekomen. No problem, heb daar geen moeite mee, ken hem nu ook al jaar, aardige gast, beetje dom, (ja sorry is echt zo, maar dat geeft niet) Maar hij BLIJFT al weken maar bellen en bellen en bellen en onverwacht langskomen en ik word er HE-LE-MAAL gestoord van! Ik begin al NEEEEEEEE tegen d etelefoon te gillen als ik zijn nummer zie aaaahhh! Hij heeft namelijk NIETS te melden, hij werkt niet, heeft geen hobbies, geen partner geen interesses, geen NIETS. Wij daarintegen hebben een eigen zaak aan huis, 4 kinderen en het stervensdruk en op de een of andere manier snapt hij dat gewoon niet Ik word er echt moedeloos van, als hij komt smeer ik hem, ik vond hem best aardig en vind het helemaal niet erg als hij af en toe komt en mee-eet enzo, maar dit. Hij belt 2 a 3 x per week, komt rustig 2 x onverwachts langs en mijn vriend vind het ook vervelend, maar is wat dat betreft een watje en wil hem graag helpen. Hij zegt dat hij niemand heeft en tshja, het is bij ons nu een x heel levendig en gezellig, logisch dat zo iemand daar naartoe trekt. Dat snap ik ook allemaal wel, maaar AAAAAHHHHHHHHH! echt, ik ontplof nog sorry hoor, moet even afkoelen van het nummer wat ik net weeeeer op de display zag......
Misschien moet jij dan even niet zo aardig tegen hem zijn. Dat zou ik doen in ieder geval. Ik zou me in ieder geval niet uit mijn huis laten jagen. Dan maar niet aardig gevonden worden.
haha, sorry, maar je vertelt het heel grappig. Het is verder natuurlijk ontzettend stom en dom en irritant! :x Maar ja, wat kan je er aan doen, hij moet een eigen leven zien te creeeren. Ik zou in ieder geval afspraken met hem maken (via je man dan), twee keer in de week kun je bellen, 1 keer mee-eten en verder ook wat andere kennissen zoeken ofzo.. Zoiets. Hoop dat het overwaait in ieder geval, ik zou er zelf ook niet op zitten wachten. Het is geen aanloophuis.
als je zijn nummer ziet, telefoon niet oppakken als je er geen zin in hebt, en belt ie aan? dan zeggen dat het niet uitkomt als je er geen zin in hebt en hem dan ook niet binnenlaten, waarom het niet uitkomt gaat hem niks aan, dat jij er chaga van wordt is ook een goede reden.
Als we de telefoon niet opnemen komt hij dus onverwachts langs, mijn vriend neemt liever op zodat hij af kan spreken wanneer hij langskomt en probeert dat te plannen als ik er niet ben,, maar ja....zaak aan huis hahah, dus waar ben ik meestal....DUH! Laatst had ik mijn haar eraf geknipt en veel discussie met vriendje over gehad dus slecht humeur. savonds was vriendje weg en de achterdeurbel ging:ik denk OH NEE! oh ja dus grrrrr hij aan de deur en het eerst at hij zegt is;'jezus wat zonde je haar'[ Nou, dat heeft hij geweten.......zal details achterwege laten, maar hij is linea recta de deur weer uitgegaan Ik ben echt bang dat ik binnenkort tegen hem uitval, ik moet eigenlijk tegen mijn vriend zeggen dat het zo echt niet kan en dat heb ik al een paar x aangegeven, maar die steekt ook zijn kop in het zand. of hij gaat er iets van zeggen, of ik doe het want echt.......dit is niet normaal. Ik snap niet dat hij dat niets s napt, die denkt dat wij thuis de hele dag koffie zitten te drinken ofzo an JAAAAA hoor, daar gaaaat de telefoon weeeer AAAAAHHHHHH HELP! *duikt onder het bureau van wanhoop*
jaaaaaaaaaaaaaaa, haha! Héél herkenbaar! Wij hadden er ook zoeentje :x Gek werd ik ervan! En die plank voor zijn kop was echt zoooooo dik. Mijn man en hij waren niet eens echt goede vrienden ofzo, maar minstens twee keer per week bellen en elke week zat hij hier een avond heel hard te roepen, bier te drinken en altijd vroeg hij of er niets te eten was. Echt vreselijk! Als we de telefoon niet oppakte stond hij gewoon aan de deur en na een jaar of twee werd ik er zoooooooo ziek van dat ik gewoon niet meer aardig tegen hem KON doen. Ik negeerde hem gewoon als hij hier was en zette dan de tv wat harder enzo. Ik zei dat de chips en bitterballen op waren en vroeg of ze wat zachter konden praten Dus na een poosje vond hij mij zo'n trut dat hij niet meer zomaar langskwam. Mijn man heeft vervlogens de telefoon niet meer afgepakt en nu zijn we er (ik denk na zo'n drie jaar pure TERROR) vanaf. Maar dat negeren enzo heeft dus wel bijna een jaar geduurd. Sommige mensen zien gewoon geen signalen.....
Mijn eerste vraag is; willen jullie nog wel contact met deze vriend? Zo ja; hebben jullie dit al eens met die vriend besproken? Ik snap dat dat lastig is om te bespreken maar als je hem in alle rust uitlegt dat het niet altijd uitkomt dat hij zo vaak belt en langskomt dan moeten er toch afspraken te maken zijn? Ik weet niet wat voor psychiatrische achtergrond jullie vriend heeft maar bij het merendeel van mensen die langdurig voor psychiatirsche klachten in behandeling zijn is overzicht, structuur en heldere afspraken heel belangrijk. Misschien dat hij zelf ook een beetje verdwaald in jullie contact zoals het nu is... misschien heeft hij er dus ook wel baat bij om te weten dat jullie bijvoorbeeld 1 keer in de week afspreken en 2 keer bellen ofzo... groetjes afteranne (psychiatrisch verpleegkundige... )
We hebben het hem al een x uitgelegd en toen ging het redelijk, maar de laatste maanden gaat het weer zo helaas. Ik heb vandaag tegen mijn vriend gezegd dat ik het hem ga zeggen want dat he zo niet meer kan, ik word er echt helemaal knettergek van en ben idd op het punt dat ik bijna niet meer aardig kan doen Het is geen slechte of onaardige man, absoluut niet, alleen 3 of 4x per week is gewoon veel en veel te veel.....
Afteranne Dat is dus ook mijn voorstel, dat hij 1x per week belt 1x per 2 weken langs kan komen ofzo, meer tijd is er niet en wil ik ook niet maken voor hem, hoe hard dat ook klinkt Ik begrijp dat het hem echt verteld moet worden, hij pikt he niet vanzelf op, maar baal daar wel een beetje van.
Ik zie dat je ook nog eens 34 weken zwanger bent, ik zou hem gewoon de waarheid zeggen. Of je vriend moet gewoon even duidelijk tegen hem optreden want dit kan zo niet. Hij moet maar andere hobbies gaan zoeken. Heeft hij nog contact met hulpverlening? Zo ja als jullie weten wie dat is ofzo kunne jullie via de hulpverlening dan niet zorgen dat hij een sociaal leven krijgt, lijkt me voor hem zelf ook beter en krijgen jullie rust...
Gratis extraatje bij je vriend gehad dus? Ik had er bij mn ex ook zoeen. Was ook een stik aardige jongen...maar wel een die 4 van de 7 avonden bij ons probeerde door te brengen. Had ik geen probleem mee toen ik nog savonds werkte en mn vriend ook niet. Maar toen ik n andere baan had en savonds gewoon elke avond thuis was zat ik er niet zo op te wachten dat er op tv gekeken werd naar wat hun leuk vonden en nooit wat ik dan wilde zien....en dat in MIJN huis! Ik heb het eerst bij mijn vriend aangekaart. Die gad me gelijk en zou er met die vriend een babbeltje over hebben. Nou mooi dacht ik, opgelost. Nja dus niet want mn ex had geen ruggegraad en liet het lekker zitten. Dus toen heb ik hem even op een stoeltje gezet (die bankhanger) en hem verteld dat ik hem best aardig vond. En het echt niet erg vond als hij af en toe langs kwam. Dat ik het OOK niet erg vond als hij eens een biertje zoop hier en ze samen eens n film keken die mij totaal niet kon boeien...MAaarrr... Dat dat wel ook MIJN huis was en ik met n rede met mn vriend samen woonde en niet met hem. Dat ik hem er dus ook niet elke dag bij nodig had en ik een privee leven buiten hem om wilde leven. Maar dan in een iets langer verhaal met dingen die ik aanhaalde die ik extreem irritant vond van zijn aanwezigheid en die niet zo heel erg zouden zijn als ik er maar 1 a 2 avonden in de week last van had.....maar bijna elke dag.....pfffffffffffffffffz We hebben samen afgesproken dat er bepaalde avonden waren dat hij gewoon niet welkom was (avonden dat wij sowieso al weinig tijd hadden door bepaalde dingen) En de rest van de avonden kon hij dan 2 x in de week wel eens langs komen...maar niet aan een gesloten. Best triest dat je zon afspraak moet maken....maja als hij niet anders wil/kan snapen dan zo...dan maar zo, toch?
misschien een tip, probeer met hem samen een hobby te vinden, dan oefent hij die ook uit als hij alleen is, heb jij meer rust, enne stekekr uit de telefoon ? deur op slot? En als hij dan komt negeren bij de bel, als hij dan een aantal dagen later vraagt, dan kun je zeggen ben ziek van de zwangerschap moet van de arts RUST houden.
Hij heeft geen hobbies en kan ze niet vinden en niet houden *zucht* tis echt zo'n , ja sorry, hopeloos geval. Ze hebben de afgelopen jaren alles al met hem geprobeerd, maar wat er niet inzit kan er ook niet uit en er zit gewoon bijna niets in. Het vervelende is dus ook dat als hij hier is, WIJ hem moeten 'vermaken' hij maakt niets mee, us zegt nauwelijks wat, dus ga je zelf maar praten om de stiltes te vullen en dat is een x niet zo erg, maar elke keer... maar goed, ga hem dus uitleggen dat het zo niet meer kan en duidelijke regels opstllen, wie weet heltp dat
Het zal wel aan mij liggen maar ik snap echt niet wat er mis is met zijn opmerking over je haar. Ik denk dat je hormonen ook een rol in je reacties zullen spelen. Verder vind ik t onterecht dat je zo boos bent op die vriend, je zou dan net zo boos op je man kunnen zijn omdat hij zich als een watje gedraagt. Hij laat het toch ook zo ver komen. Een goed gesprek met je man en die vriend zou een oplossing moeten zijn en anders een oplossing moeten brengen. Die vriend zit natuurlijk niet voor niks in t psychisch circuit en ik vind t wel tof van je man dat hij m daarom niet laat vallen. Zouden meer mensen moeten doen.
@Crisje: Ik denk dat dat typisch zo'n gevalletje "verkeerde tijd, verkeerde plaats" was... @Majkuh: Ik hoop dat je met hem kunt praten hierover. Ik heb ook eens ooit eens zoiets aan de hand gehad en het is erg moeilijk om er iets van te zeggen... Ik heb het uiteindleijk mijn toenmalige vriend laten oplossen..
Lieve meid voorat je ontploft denk ook eens aan jezelf. Straks ben jij bevallen en dan staat hij ook 1 keer per 2 weken voor je neus mits hij zich iets van het gesprek aantrekt. denk niet dat jij daar zin in heb of wel? Echt hoor ga met z'n drieen om de tafel en zeg hem de waarheid ook al is deze niet zo leuk. je vriend moet ook even op zijn strepen gaan staan en niet alles aan zijn hormoon gevulde zwangere vriendin over laten
Chrisje: Inderdaad Wrong time, wrong place Bovendien,w at geeft mensen het recht om zomaar ongevraagd zulk commentaar te geven? Ik heb altijd geleerd dat als je niets aardigs kan zeggen je je mond moet houden En tuurlijk is het geweldig van mijn vriend dat hij dit doet, maar volgens mij begrijp je niet helemaal hoe ernstig vaak hij belt en belt en belt en belt en ongevraagd langskomt......er is ook een grens , wij hebben OOK een priveleven.... En inderdaad, ik ga met hem ropnd de tafel en ga het rustig uitleggen, komt vas goed (hoop ik...)