Club voor lastige mensen en andere underdogs.

Discussie in 'Algemene clubs' gestart door Manque, 17 sep 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Manque

    Manque Niet meer actief

    Loop jij er ook steeds tegenaan dat je:
    - Te wispelturig of opvliegerig of juist apathisch bent om op een algemeen geaccepteerde manier mee te doen aan discussies?
    - Je persoonlijkheidsstoornis/angststoornis/depressie/manie/verslaving ervoor zorgt dat je niet altijd zin hebt om quasi-geïnteresseerde vragen te stellen aan andere mensen óf om antwoord te geven op de vragen die ze jou stellen?
    - Het niet voor elkaar krijgt om met regelmaat een topic of forum bij te houden?
    - Je niet altijd zin hebt om jezelf nader te verklaren óf juist enorm diep op de materie in wil gaan terwijl je merkt dat anderen allang afhaken?
    - Je ondanks deze zaken toch behoefte hebt aan een uitlaatklep of gesprek?

    Ik vind dat dat hier mag. En als je geen zin meer hebt blijf je weg totdat je er wel weer zin in hebt. En je hoeft niet overal op te reageren, maar het mag wel.
     
    Poppy4 en Chocolat vinden dit leuk.
  2. Manque

    Manque Niet meer actief

    Na een kleine omzwerving langs het HB-forum, het psycholoog.net-forum en het Viva-forum kom ik erachter dat ik overal tegen hetzelfde aanloop. Dus dacht ik: waarom open ik niet op het forum waar ik al het allerlangst kom (voor deze account ook al een aantal jaar) een hoekje om een beetje mijn ongecensureerde en politiek incorrecte, overgevoelige en depressieve zelf te zijn zonder dat ik daarmee andere topics vervuil? En daarbij nodig ik meteen anderen uit om hetzelfde te doen. Maar ik vind wel dat overal ruimte voor moet zijn, dus ik pleit ervoor om elkaar niet af te branden.

    Op dit moment voel ik me eenzaam en boos en compleet onbegrepen in het dagelijks leven. Ik werk in een instelling met de meest gevaarlijk gestoorde mensen van ons land, heb een ernstig gehandicapt kind en kamp zelf met een bovengemiddeld hoog IQ en een persoonlijkheidsstoornis. Hoe verbind je jezelf dan met mensen? Aan de ene kant heb ik absoluut geen geduld voor geneuzel over hoogglans keukens en resortvakanties met collega's en aan de andere kant smacht ik naar erkenning en verbintenis. Ik ben gefascineerd door zware psychiatrische casussen terwijl ik er tegelijk nachtenlang (soms huilend) van wakker lig. Ik wil het met mensen hebben over kunst, ethiek, wetenschap en filosofie, maar ze vinden het leuk om te praten hun goed functionerende kinderen, hun fijne dagjes uit, sport, kleding, schoenen, allerlei dingen die absoluut normaal zijn om het over te hebben, maar waar ik mezelf regelmatig alleen maar een alien bij voel.

    Zo, dat ben ik even kwijt. Ik hoop heel erg dat ik niet de enige loser ben die weinig aansluiting vind. Kom maar op lieve mensen, laat me hier niet in mijn hemd staan!
     
    Ysabella en LiveLifeLovely vinden dit leuk.
  3. Manque

    Manque Niet meer actief

    #3 Manque, 19 sep 2017
    Laatst bewerkt door een moderator: 19 sep 2017
    Nou zeg, helemaal geen interesse?
    Dan schrijf ik in mijn eentje verder totdat iemand zich aandient die zich aangesproken voelt door mijn eerste post.

    Vandaag is een dag van woorden inslikken, gedwongen glimlach opzetten en gewoon doen wat mijn taak is. Best wel frustrerend, want ik erger me vreselijk. Ik moest een paar docenten ontvangen die me de hele week aan het bestoken zijn met stomme vragen ter voorbereiding op de training waar ze vandaag mee starten. Ik heb alles tot in de puntjes geregeld, komen ze vanochtend ineens met de klacht dat alle deelnemers te vroeg in het lokaal zitten! Ondanks de uitnodiging en de reminder die zij ook gezien hadden dachten ze dat de training een half uur later begon... en ze hadden hun presentatie niet meegenomen en daar had ik ze aan moeten herinneren?!

    Daarna een vergadering met een directeur en een aantal afdelingshoofden. Ik en mijn collega moeten een inventaris maken van plannen voor 2018 zodat ik die kan begroten. Er is anderhalf uur voor uitgetrokken omdat er heel veel te bespreken is en die directeur begint allemaal leuke anekdotes te vertellen over zijn vorige baan?! en iedere keer dat ik het weer over de inhoud wil hebben gaat hij een beetje freestylen over vanalles en nog wat, maar niet over de inhoud. Wil ik de boel concretiseren, verandert hij 10x van gedachten... argh. En natuuuuuurlijk heeft hij niks gedaan met de uitgebreide mail die ik heb van tevoren heb gestuurd, waarin ik een hele blauwe opsomming heb gemaakt van de punten waar hij vooraf bij stil moet staan, zodat de vergadering soepel kan verlopen. Hij heeft die voorbereiding niet eens doorgestuurd aan de andere genodigden.... waar heb ik in godsnaam dat voorwerk voor gedaan!

    Dat was even gal spuwen. Ik denk dat ik moet concluderen dat ik het geduld niet heb voor mensen die niet op mijn spoor zitten. Ik heb de rust niet om mee te veren en mezelf flexibel op te stellen. Dat probleem heb ik niet altijd, maar vandaag wel. Het is te druk voor al die flauwkul!!! En ik merk dat ik mezelf direct respectloos behandeld voel als mensen mijn tijd niet respecteren en voorwerk terzijde schuiven, slap gaan ouwehoeren tijdens vergaderingen etc. Daar word ik kribbig van. ZO....... dat lucht op.
     
  4. Lumihiutale

    Lumihiutale Bekend lid

    9 okt 2016
    899
    286
    63
    Ja ik wel.. Ik had alleen geen idee hoe te beginnen en wat te vertellen..
     
  5. Manque

    Manque Niet meer actief

    Hoi! Je bent er! Fijn :)

    Wil je wel iets vertellen? Maakt niet uit waar je begint. Misschien gewoon bij wat je kwijt wil.
     
  6. Lumihiutale

    Lumihiutale Bekend lid

    9 okt 2016
    899
    286
    63
    Dan begin ik met dat ik me vandaag klote voel.. Ik heb al weer een paar weken last van mijn depressie en angststoornis, de 28e heb ik mijn intake gesprek bij de psycholoog.

    Het is gewoon zo verschrikkelijk druk in mijn hoofd.. Het is zo vermoeiend. Ik zou echt het liefste de hele dag willen netflixen en de deur niet uit gaan. Elke dag..

    Ik merk dat veel dingen me snel te veel worden. Op mijn werk,thuis door de huisdieren die ontiegelijk druk zijn en gewoon doen waar ze zin in hebben,wanneer in in de trein zit en zelfs mijn dochter kan ik af en toe moeilijk om mij heen hebben en daar voel ik me dan zo schuldig over.. Het liefste zou ik met mijn vriend even 2 weken van de aardbodem willen verdwijnen. Even nergens aan denken en niemand om voor te zorgen.. Ik voel me nu al schuldig nu ik dit zo typ..
     
  7. Manque

    Manque Niet meer actief

    Wat vervelend dat je jezelf zo rottig voelt. Maar wel goed dat je naar een psycholoog gaat. Ik ga elke week naar een psychiater (ik heb overigens geen medicatie) en ik merk dat het mijn gedachten enorm gestructureerd heeft. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar voorheen kaatste alles alleen maar rond in mijn kop en hoorde nooit iemand ervan. Hij heeft me geleerd te praten. Dit topic is er ook niet voor niks, ik moet wat meer delen en verbinden met andere mensen.

    Ik lees dat jij jezelf wel verbind met je partner, dat is mooi. Tenminste, die conclusie trek ik uit het feit dat je alleen wil zijn met hem.

    Mag ik je wat vragen stellen? Sla maar over als je geen antwoord wil geven.
    1. Waar heb je last van in de trein?
    2. Waarom heb je huisdieren en: ben je blij met je huisdieren?
    3. Is je dochter veel thuis? Ben je vaak alleen met haar?
    4 .Wat vind je momenteel zo belastend aan de zorg voor je dochter?
     
  8. klaver85

    klaver85 Bekend lid

    26 nov 2014
    757
    182
    43
    Omdat ik je niet in je hemdje wil laten staat even een reactie van iemand die normaal gesproken best de verhalen over fantastische kinderen kan aanhoren, vind dat een hooggladkeuken je slaafs maakt aan een (jawel hoor) microvezeldoekje en ressortvakanties haat!;)

    Stiekem moet ik lachen om voornamelijk je tweede post, wat een heerlijk geschreven stuk! Herkenning op sommige punten, maar daarover geen irritaries.

    Voor de rest... mensen vinden me vreemd, niet onaardig, maar vreemd, omdat ik blijkbaar niet in een hokje pas. Zelf vind ik me vrij normaal.:rolleyes:


    @Lumihiutale schuldig voelen over het gevoel is nergens (in mijn ogen voor nodig), dat overkomt je en kun je niks aan doen. Ik hoop dat je handvatten aangereikt krijgt de 28ste en je die akelige gevoelens en gedachten snel achter je kan laten
     
    Poppy4 en Lumihiutale vinden dit leuk.
  9. Lumihiutale

    Lumihiutale Bekend lid

    9 okt 2016
    899
    286
    63
    Soms hang ik wat te veel aan hem. Op mijn slechte dagen wil ik echt 24/7 bij hem zijn. Echt elke minuut en dat is voor hem soms zo verstikkend. En dat snap ik heel goed. We hebben hier vaak over gepraat en hij begrijpt me nu iets meer. Ik probeer hem wat los/vrij te laten,voor mezelf is dit ook beter. Anders wordt mijn wereld wel heel klein..

    Dan nu antwoord op je vragen:

    Ik heb last van vanalles in de trein/bus. Wanneer er iemand achter mij chips zit te eten en ik dat hoor en ruik. Of wanneer er gillende,drukke kinderen zijn. Of wanneer er iemand voor of naast me komt zitten want ja er zijn nog zoveel vrije plekken dus laat me met rust.

    Soms heb ik geen zin in muziek luisteren en wil ik gewoon even stilte en rust. Maar door bovenstaande dingen wordt dat allemaal verstoord en ben ik weer verplicht om oortjes in te doen zodat ik die andere dingen niet hoor/mee krijg. Ik weet dat het nergens op slaat en dat veel mensen denken:waar maak je je in godsnaam zo druk over? Maar door deze dingen raak ik snel overprikkeld, wordt het enorm druk in mijn hoofd en raak ik gestresst.

    2. Wij hebben sinds een maand of 4 twee katten in huis genomen. Dit omdat het ons wel gezellig leek,wat leven in huis. En echt ik ben dol op ze en ik zou ze niet meer kwijt willen maar wat een draken soms. Ze springen op het aanrecht, glippen de slaapkamer in en gaan dan onder het bed zitten,springen op de tafels enz. Natuurlijk is dit wat katten doen en meestal kan ik dat wel handelen maar soms ook niet. Dan rennen ze weer over de bank en over mij heen of hangen ineens in mn broek waar dan weer van die haken in zitten.

    3 en 4. Mijn dochter is bij mij van donderdag avond tot en met zondag avond. Ze is een schatje,luistert erg goed wanneer we buiten zijn of in de winkel oid maar thuis.. Zo zo ondeugend en uitdagen en dingen doen waarvan ze weet dat het niet mag. En ik kan doen wat ik wil,niks maakt indruk.

    Ze hangt ook heel erg aan mij en zoekt ze veel bevestiging. Zoals wanneer ze haar broek heeft aangedaan of haar eten op heeft dan zegt ze dat zo een stuk of 10 keer. Wanneer mijn vriend met haar speelt of een grapje maakt komt ze weer bij mij: Ja he? Nee toch? Mama ook?

    Ze is gelukkig niet meer zo eenkennig en ik kan haar met een gerust hart bij opa en oma laten maar vermoeiend is het wel. Je bent constant bezig en alert.

    Ook doordat ze slecht slaapt en weer vroeg wakker is kom ik niet echt aan mijn rust.
     
  10. Lumihiutale

    Lumihiutale Bekend lid

    9 okt 2016
    899
    286
    63
    Dank je wel,lief van je!
     
  11. Manque

    Manque Niet meer actief

    @klaver85 thanks :)

    @Lumihiutale vind je het spannend om naar de psycholoog te gaan de 28e? Ben je wel eens eerder geweest? Wat is je hulpvraag?
     
  12. Manque

    Manque Niet meer actief

    Ik ga al 2,5 jaar naar deze psychiater en ik vind het nog steeds iedere week zó spannend dat ik weer denk: "Misschien moet ik maar stoppen met therapie, het werkt niet/ik vertrouw de psychiater niet/het gaat uitstekend met mij/etc." en dan overweeg ik af te zeggen, maar ik weet ondertussen dat ik een rasechter vermijder ben, dus ik mag daar niet aan toegeven van mezelf. Maar iedere week dus weer een groot avontuur :p Over een half uur ga ik er weer naartoe, dus ik zit nu al te draaien op mijn stoel, kan me al niet meer concentreren op mijn werk.
     
  13. Poppy4

    Poppy4 Bekend lid

    13 jan 2016
    707
    480
    63
    Ik sluit me ook aan als dat mag. Hoewel ik geen interesse heb in kunst, laat staan HB ben voel ik me momenteel zwaar onbegrepen (zeker door mijn wel HB man) en loop ik ook tegen de nodige 'teveel input' problemen op. En het te weinig slapen/rust kunnen vinden, herken ik helemaal! (met uitroepteken, zo ontzettend herken ik het! whaaaa).

    Ik voel me soms, nee vaak, ontzettend boos, het huilen staat me nader dan het lachen en dat, terwijl ik op zich een heel leuk leven heb. Er speelt momenteel gewoon teveel.

    @klaver85 het al mooi verwoord:
    @Lumihiutale (even de spelling van je nick driedubbelchecken) je schuldig voelen is nergens voor nodig, dit overkomt je. En je doet er toch wat aan in plaats van daadwerkelijk de hele dag te netflixen? Nou dan :thumup:
     
    Manque vindt dit leuk.
  14. Poppy4

    Poppy4 Bekend lid

    13 jan 2016
    707
    480
    63
    Ik ben in het verleden ook geweest en herken het. Was van tevoren al nerveus en als ik er eenmaal zat kwamen er toch weer dingen naar boven waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had om mee te dealen, maar ook niet konden blijven liggen omdat de problemen me duidelijk in de weg stonden. Stom gedoe. Maar het hielp wel.. Succes zometeen!
     
  15. Elletje

    Elletje Fanatiek lid

    Mijn verhaal. Ik jank om alles en niet om het janken, maar mijn tranen zitten hoog. Ik ben niet iemand van extreme emoties, die zitten van binnen bij mij en dat is goed. Maar als een emotie toch naar het extreme schiet of ik zie onrecht begin de tranen direct te rollen.
    Vroeger hoorde ik dan vaak, ja hoor gaat ze weer janken, ik kon daar zo boos om worden wat het er natuurlijk niet beter op maakte. Nu heb ik er zelf schijt aan en zeg ik dat ze niet op de tranen moeten letten en dat ik er niks aan kan doen.

    Mensen kunnen er bij mij ook heel slecht tegen dat als ze boos tegen mij doen of gaan schreeuwen ik niet reageer of begin te lachen. Ik snap niet waarom mensen boos kunnen worden omdat je een mening niet deelt of dat soort onbenullige dingen. Boos worden heeft geen zin, kost ongelooflijk veel energie en lost vaak helemaal niks op.

    Ik heb me jarenlang onbegrepen gevoeld, mensen snappen niet dat je hoofd vol kan zitten, overvol zelfs en dat gedachtes altijd blijven malen en dan niet over hoogglaskeukens, microvezeldoekjes en naar welk vakantieresort ik nu weer moet gaan. Maar vooral de fokproblematiek bij honden en katten, het gebruik van proefdieren, konijnen alleen in een klein hokje, de natuur die naar de klote gaat, en het feit dat wij zoveel eten en water verspillen terwijl er in andere landen een groot te kort is, waarom mensen andere mensen niks gunnen.

    Ja ik ben nu nog steeds onbegrepen meestal, maar mijn vriend doet in ieder geval zijn best en zijn hoofd zit ook overvol. Over de ontwikkeling van de technologie, wanneer rijden we allemaal elektrisch, welke aanpassing kan ik aan het huis doen om het ecovriendelijker te maken, relativiteitstheorie, binair rekenen en hoe krijg ik mijn vriendin zover toe te geven dat die grotere tv niet asociaal groot is (dat is ie wel;)). Ik kan nog steeds balen van hoe mensen zijn.

    @Manque En ik herken jouw verhaal over je baas volledig. Hoe vaak ik niet een lijnrechtplan voor een vergadering of gesprek heb opgesteld dat een ander dan weer door de war gooit of niet eens de moeite heeft genomen het even door te lezen. Zeer frustrerend.
     
    Pechvogol vindt dit leuk.
  16. Manque

    Manque Niet meer actief

    Dit inderdaad! En ik heb het probleem dat ik dus steeds dissocieer tijdens die sessies. Dan vraagt hij me iets en dan lijkt het wel een vreemde taal... ik snap de woorden ineens niet en ik kan alleen maar aan natuurkundige elementen denken bijvoorbeeld. Dat schiet dan helemaal niet op.

    Maar bedankt! Ik ga er gewoon weer voor! :p
     
  17. Manque

    Manque Niet meer actief

    @Elletje binair rekenen <3
    Leuk dat je ook mee komt kletsen!
     
  18. Poppy4

    Poppy4 Bekend lid

    13 jan 2016
    707
    480
    63
    Bij mij is het het tegenovergestelde. Ik klap dicht. Er is maanden geleden iets voorgevallen wat voor mij de druppel was. Niet het voorval zelf, wel dat het 't zoveelste gebeuren was in dezelfde lijn. Sindsdien doet m'n hart letterlijk zeer, zit ik met een leeg/onbestemd gevoel in m'n borst en heb ik de hele tijd zo'n ik-sta-op-het-punt-te-gaan-huilen gevoel achter m'n jukbeenderen.

    Het staat misschien stom omschreven, maar alles wijst erop dat ik hoognodig eens moet gaan voelen wat zo'n zeer doet dat ik er fysiek last van heb. Ik weet alleen niet hoe.

    Wel goed dat je er schijt aan hebt, laat maar komen die tranen. Als het niet regent, gaat alles dood.
     
  19. Elletje

    Elletje Fanatiek lid

    Doe ermee wat je wilt doen, maar ik heb al meerdere malen mogen zien hoe goed het werkt.
    Ga paarden knuffelen, ik weet niet of je al in contact met paarden komt, of dat je bang voor paarden bent of weet ik veel wat.
    Maar het enige moment waarop ik rustig ben en helder na kan denken en echt echt alles los kan laten is als ik met de prachtige Daisy of Dancer bezig was. Rijden, knuffelen, borstelen. Het maakt niet uit. Ik heb heel sceptische mensen als een blad om zien draaien zodra ze met paarden in contact kwamen.
    Wellicht kan je jezelf dan een keer laten gaan. Wees niet bang om onderuit te gaan. Of denk niet dat je zwak bent doordat je jezelf laat gaan, in tegendeel.
     
  20. Snoopy1979

    Snoopy1979 VIP lid

    8 okt 2006
    33.742
    6.923
    113
    Vrouw
    Brabant
    Ik pas ook wel een beetje in dit clubje ;)

    Heb geen vriendinnen (op mijn nicht na, die 200 km verderop woont) omdat ik veel te veeleisend ben. En vaak ook gewoon rust wil. Dus als ik al iemand vindt met wie het helemaal klikt, dan zou ik vaak helemaal geen zin hebben om af te spreken, denk ik. Over dat te veeleisend zijn, soms heb ik een klik met iemand en dan denk ik ja, dit zou wel eens een vriendin kunnen worden. Maar dan kom ik er toch altijd achter dat degene voor mij niet 'perfect' is en dan haak ik af. Stom, want zelf ben ik ook niet perfect natuurlijk, verre van, maar ik zou wel graag een vriendin hebben die precies hetzelfde denkt als ik. Ik ben ook een echte moraalridder, ik merk dat mensen daar vaak moeite mee hebben, ik heb zoiets van, dat is toch juist goed? Ik kan maar moeilijk begrijpen dat mensen het slecht vinden ofzo als je een moraalridder bent. Ik zou juist willen dat iedereen dat was ;)

    Verder wandel ik altijd als ik de jongste of oudste naar sporten heb gebracht. Is op zaterdag 2 keer een uur en op donderdagavond een uur. Volgens mij vinden veel mensen dit maar raar. Ik vind het heerlijk, even helemaal alleen. Al zou ik het ook niet fijn vinden om geen mensen om me heen te hebben, op mijn werk vind ik het harstikke gezellig ook al zijn we allemaal verschillend.

    Ik voel me vaak ook gewoon anders dan anderen. Ben/was best slim, maar voel vaak geen aansluiting bij hoogopgeleiden. Maar ook niet echt bij lageropgeleiden. Eigenlijk een beetje ertussenin, maar dan ook niet helemaal. Heb soms gewoon het idee dat niemand is zoals ik ;)


    Nou ja, dit was wel zo'n beetje het eerste wat in me opkwam.
     

Deel Deze Pagina