Curettage in vooruitzicht: ben bang

Discussie in 'Miskraam' gestart door Arte, 11 aug 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Arte

    Arte Lid

    11 aug 2008
    7
    0
    0
    Hee meiden,

    Afgelopen week werd mijn vermoeden bevestigd: mijn zwangerschap was niet goed. Ik blijk een 'windei' te hebben (wat een stom woord voor zoiets naars). Het vruchtzakje blijft maar doorgroeien maar er is geen embryo.

    De verloskundige maakt nu voor mij een afspraak in het ziekenhuis voor een curettage. Hoewel ik het boek van mijn mislukte zwangerschap wil sluiten, zie ik als een berg op tegen de curettage. Met de ingreep zelf heb ik niet zoveel moeite. Het probleem zit 'm voor mij in het feit dat je onder narcose gaat en dat je dus zelf de controle niet hebt over het spreiden van je benen etc. Ik probeer me aldoor voor te stellen hoe het toegaat en krijg daar een heel vervelend gevoel van. Ik voel me zo ontzettend kwetsbaar, zoals je daar dan ligt, buiten bewustzijn. Het alternatief is een ruggeprik, maar daar word ik ook niet vrolijk van, dat lijkt me erg pijnlijk. En een verlamd onderlijf... nou ja.

    Wie herkent dit soort gevoelens? En wat heb je ermee gedaan?
    Ik hoor graag jullie verhalen.

    groetjes,
    Arte
     
  2. Kikibo

    Kikibo Actief lid

    2 mei 2008
    334
    0
    0
    Noord Brabant
    Ik heb een ruggeprik gehad en een roesje. Ik heb van de ruggeprik helemaal niks gemerkt en van de ingreep dus ook niet. Daarna heb ik nog zo'n 1,5 uur slapende benen gehad, dit trok langzaam weg naar beneden. Ik vond dit veel prettiger dan een narcose, maar dat is voor iedereen anders. Ik heb trouwens helemaal geen pijn gehad! Het is een raar gevoel, maar het doet geen pijn.
    Als je het zo moeilijk vindt om buiten bewustzijn te zijn, dan zou ik zeker voor de ruggeprik gaan. Maar, hou er dan wel rekening mee dat je alles hoort en ziet. Ik zou daar nooit voor kiezen, voor een ruggeprik zonder roesje.

    En verder; heel veel sterkte, het is een nare tijd..
     
  3. lola2

    lola2 Bekend lid

    31 mrt 2008
    710
    1
    0
    Brabant
    Hoi Arte,

    Gadver meid. Inderdaad als je het zo 'plastisch' beschrijft krijg ik er ook de kriebels van...Akelig hoor! Uiteraard weet jij natuurlijk ook wel dat het voor de artsen gewone gang van zaken is (ik heb het dan over de handeling he?). Maar daar ben jij niet meegeholpen, snap ik. Is het misschien een idee dat je vooraf jouw zorgen/angsten bespreekbaar maakt met iemand die de curretage bijwoont (dus of de arts of een assistente). Misschien dat dat helpt en dat je gerustgesteld kan worden. En dat je je vertrouwen aan die persoon geeft.

    Ik weet ook niet of het zo'n prettig idee is om het met volle bewustzijn mee te maken. Maar ja, als jouw behoefte aan controle zo groot is kan ik me voorstellen dat het voor jou een beter alternatief is.

    Hoe dan ook: het is vreselijk voor je en ik hoop dat je een goede keuze kan maken. Veel sterkte!

    Groetjes, Lola2
     
  4. Devana

    Devana Actief lid

    8 mrt 2008
    138
    0
    0
    Hey Meis,

    Ik heb ook een curretage gehad, en ben onder narcose gegaan.
    Het is mij zo meegevallen, zag er ook als een berg tegenop.
    Ik vond van de hele ingreep het infuus het naarst (bang voor naalden :( )

    Ik werd om half 8 verwacht in het zkh en om half 9 ben ik geholpen, met mijn bed de kamer uitgereden naar de voorbereiding voor de ingreep. Daar kreeg ik het infuus, en ben ik vervolgens naar de ok gereden. Ben daar zelf op de operatie tafel geklommen, lekker warm onder een dekentje. En ben toen onder zeil gebracht, toen ik weer wakker werd was alles achter de rug, heb er niks van gemerkt. Heb alleen wat heftig nagebloed. Dezelfde middag mocht ik weer naar huis.
    Wel heb ik gevraagd of ik mijn vlindertje mee mocht nemen, deze hebben we thuis begraven ( bij 9 weken was het hartje gestopt)

    Alles is mij heel erg meegevallen, en ze waren heel erg zorgzaam en begripvol in het zkh.
    Wil je heel veel sterkte wensen

    Veel liefs Devana
    [/code]
     
  5. miriam25

    miriam25 Fanatiek lid

    9 jan 2007
    3.072
    0
    0
    cal center medewerkster
    heey meid wat een naar bericht heb je gekregen
    je denkt zwanger te zijn en dan blijkt het zo anders te lopen dat je nu een curretage moet ondergaan heel heftig allemaal

    ik heb maar 1 advies laat het over je heen komen niet te veel er bij nadenken heb nu zelf 3 curretage's gehad en ik ben doodsbang voor spuiten dus ook infuus en ook dat liet ik gestaag over me heen komen.

    Al met al is het een peuleschilletje

    de verwerking van alles is veel heftiger
    daar moet je de tijd voor nemen en ik hoop dat je binnen afzienbare tijd hier met nieuws mag komen dat je opnieuw zwanger bent en dan dat het goed gaat.

    voor nu toi toi meid knuf miriam
     
  6. jootje24

    jootje24 VIP lid

    11 mei 2007
    6.053
    0
    0
    verzorgende IG
    Friesland
    heyy,

    wat verschrikkelijk dat je dit ook moet mee maken.
    zelf heb ik ook een curretage ondergaan. bij de echo van 10 weken was geen hartslag te zien/horen. helaas was het bij 6/7 weken al mis gegaan.
    aangezien er bij mij geen spontane mk op gang kwam heb ik eerst vaginale tabletten gehad om de boel op te wekken. Ook dit lukte niet en dus moest het middels een curretage worden weggehaald.

    ik heb gekozen voor een narcose, omdat een ruggeprik me heel vervelend lijkt.
    viel me allemaal reuze mee. wel vreemd om wakker te worden en niet te weten wat er allemaal is gebeurd.
    gelukkig waren ze allemaal heel lief en hebben uitgelegt wat er is gebeurd tijdens mijn roes.

    ik denk dat je voordat je alles ondergaat goed moet overleggen met de artsen. en jou angst voorleggen.
    zij kunnen de keuzes met je doornemen en je misschien gerust stellen.

    in ieder geval heel veel strekte voor de komende tijd!

    Jootje
     
  7. bloem3005

    bloem3005 Lid

    24 jan 2008
    40
    0
    0
    Gelderland
    Beste Arte,

    Ik heb in maart dit jaar een curretage gehad nadat op de echo van 10 weken bleek dat de vruchtjes zich niet voldoende ontwikkeld hadden. Ik heb eerst een lange periode moeten wachten, eerst misoprostol gebruikt (mislukte), dus uiteindelijk een curretage. De curretage heb ik ook onder volledige narcose gehad en dat vond ik ook een raar idee. Toch zijn de mensen in het ziekenhuis erg begaan en zeer vriendelijk. Zoals al meer vermeld staat moet je het over je heen laten komen. Voor mij was deze curretage enerzijds enorm verdrietig omdat je definitief afscheid neemt maar ik heb het ook leren zien als een nieuw begin op een nieuw wonder.
    Je hebt veel tijd nodig om alles op een rijtje te krijgen, heel veel sterkte ermee.
    Groetjes
     
  8. Arte

    Arte Lid

    11 aug 2008
    7
    0
    0
    Lieve meiden,

    Dank jullie wel allemaal voor de lieve en meelevende reacties. Jeetje wat doet me dat goed. De curettage maar gewoon over me heen laten komen lijkt als ik jullie hoor de beste (en enige) manier. Gelukkig lees ik dat het jullie allemaal eigenlijk erg meegevallen is. Bedankt ook voor de precieze omschrijvingen van wat er bij jullie allemaal gebeurde, dat helpt me erg. Op die manier kan ik me zoveel mogelijk een voorstelling maken van wat er staat te gebeuren en heb ik iets minder het gevoel dat ik de controle helemaal uit handen geef.

    Als ik jullie ervaringen lees denk ik dat ik toch het beste maar voor een algehele narcose kan kiezen. Inderdaad met het idee dat ik er dan niks van meemaak en alles voorbij is als ik weer wakker word.

    Ik denk dat het voor mij staat of valt met hoe men in het ziekenhuis met me omgaat. Als ik maar een beetje een goed gevoel heb bij de arts die de ingreep uitvoert, dan maakt dat het een stuk makkelijker.

    Vooralsnog zit ik nog steeds te wachten op bericht van het ziekenhuis wanneer ik terecht kan. Irritant dat het zo lang duurt... ik zal vandaag zelf maar weer eens bellen.

    Veel liefs,
    Arte
     
  9. Trees

    Trees Niet meer actief

    Arte bij mij was het niet standaard dat ik de gynaecoloog die de uitgreep uitvoerde te zien kreeg. Ik heb hier speciaal om moeten vragen, want anders was ik al onder de narcose geweest voordat ze binnenkwam. Het was overigens geen enkel probleem en ik vond het zelf erg prettig dat ik even een gezicht had gezien. Ze was ook heel aardig en vertelde dat ze heel voorzichtig met me zou zijn. Precies wat je op dat moment wil horen. Mijn tip voor jou is dat je hier van te voren al even naar moeten vragen, zodat je niet voor verrasingen komt te staan als blijkt dat je de gynaecoloog niet van te voren zult ontmoeten.
    Heel veel sterkte en voor als het nog wat waard is, fysiek viel mij de ingreep en de narcose heel erg mee!
     
  10. Arte

    Arte Lid

    11 aug 2008
    7
    0
    0
    Dankjewel Trees, daar had ik nog helemaal niet bij stil gestaan. Als het aan mij ligt wil ik niet alleen de gynaecoloog zien, maar álles en iedereen... van het bed waarop ik kom te liggen tot het instrument dat ze gaan gebruiken... Had niet verwacht dat ik zo'n controlfreak zou zijn. Ik schaam me er wel een beetje voor dat ik zo'n 'lastige patiënt' ben, ik hoop maar dat ze er begrip voor hebben.

    En als de gynaecoloog een vrouw is dan scheelt dat ook al een heleboel. Normaal gesproken kan me dat echt niet schelen, ben ook geen zeikerd, ik heb altijd mannelijke gynaecologen gehad. Het zit 'm in die narcose en het niet weten wat er gebeurt...

    Nou ja. Ik begin wel langzaam aan het idee te wennen. En inderdaad ga ik mijn angst in het voorgesprek op tafel leggen, dat helpt misschien.
     
  11. Trees

    Trees Niet meer actief

    Inderdaad gooi al je angsten tijdens het voorgesprek er maar uit! Toen ik zelf de ok werd binnen gereden was iedereen (behalve de gyn dan) al wel aanwezig. Iedereen stelde zich ook voor en probeerde me gerust te stellen. Ik lag echt vreselijk te trillen, en ze hielden mijn hand vast en bleven tegen me praten. Ik was bang dat het allemaal heel zakelijk en afstandelijk zou gaan, maar dat was absoluut niet het geval. Het zal vast wel overal verschillend zijn, maar denk dat ze toch wel rekening houden met het emotionele aspect ervan.
     
  12. miriam25

    miriam25 Fanatiek lid

    9 jan 2007
    3.072
    0
    0
    cal center medewerkster
    arte heel erg veel sterkte en succes hiermee het moet moeilijk zijn als je er zo angstig bij bent

    ik zelf heb daar nooit over nagedacht niet over de ingreep wie dat ging doen en dat ik onder narcose zou zijn.

    dat is dan eigenlijk wel heel relex voor mij geweest als ik jou angsten zo hoor.

    maar echt het is niks kwa lichaamelijk dan he (geestelijk een ander verhaal) dus probeer je er ook over te ontspannen ze hebben het beste met je voor.

    En ik hoop dat je na de ingreep er positief over kunt zijn hoe het is gegaan

    knuffel miriam
     
  13. bloem3005

    bloem3005 Lid

    24 jan 2008
    40
    0
    0
    Gelderland
    Beste Arte

    Ook mijn ervaring was dat ik ook eerst in een wachtkamer samen met een verpleegster wachtte op mijn gynaecoloog. Bij mij was het een mannelijke arts samen met een vrouw (waarschijnlijk in opleiding). De verpleegster die mij begeleide bleef bij mij tot ik onder narcose was. Ze vertellen heel precies wat ze gaan doen en houden echt rekening met je. Ik mocht ook pas naar huis nadat de arts bij mij was geweest. Een tip voor na de operatie heb ik wel voor je, zorg voor groot maandverband en een onderlegger in bed. Dit was mij niet verteld en ik had XL-maandverband gehaald maar dat was niet voldoende (bij lange na niet).
    Sterkte met alles en ik denk aan je

    groetjes
     
  14. Trees

    Trees Niet meer actief

    Ik heb het meegekregen uit het ziekenhuis. Gewoon even vragen. Bij mij was het niet echt nodig. Het meeste was ik al in het ziekenhuis verloren.
     
  15. Sucre

    Sucre Fanatiek lid

    1 feb 2008
    4.877
    0
    0
    Verpleegkundige
    Gelderland
    Lieve Arte,

    Ik weet heel goed wat je meemaakt nu. Ik zag ook enorm op tegen de curretage. In mijn ziekenhuis doen ze de ingreep onder narcose. Ik vind dit doodeng, ben zelf panisch en bang dat ik nooit meer wakker word.

    Tijdens een voorgesprek hebben ze me precies uitgelegd wat er gaat gebeuren en met de anesthesist heb ik mijn angsten ook besproken. Hij heeft in mijn medische status gezet dat ik een rustgevend middel zou krijgen bij aankomst op de afdeling.

    De dag van de curretage kwam ik om 13 uur in het ZKH. Iedereen was heel lief. Ik kreeg mijn slaappil en werd helemaal ontspannen. Dit was erg fijn. Ik werd naar de OK gereden en daar waren alle mannen heel aardig. Ze maakten een praatje met me en stelden me enorm gerust. Ze vertelden ook precies wat ze me gaven en wat voor effect dat ging hebben. (Ik werd namelijk high van de medicijnen) Ook zeiden ze dat ze heel goed op me gingen passen. Ik heb de assistent gynaecoloog ook nog even gezien voor ik in slaap werd gebracht.

    Toen ik wakker werd kon ik me eerst niet bewegen, wel hoorde ik iedereen tegen me praten. Dat is wel even heel gek. Maar dat gevoel verdwijnt erg snel hoor. Als je goed wakker bent, mag je weer terug naar de kamer. Dan krijg je een beschuitje als je niet te misselijk bent. (Vraag of ze op de OK al medicijnen tegen de misselijkheid geven, dit helpt echt!) Ik ben meteen voor de boterhammen gegaan en heb veel thee gedronken (het was 30 graden). Ik heb 2x laten zien dat ik kon plassen en mocht toen naar huis.

    Heel veel sterkte. De ingreep valt mee, maar het verwerken en alles een plekje geven, dat kost echt tijd. En neem die tijd!
     
  16. pienie

    pienie Fanatiek lid

    29 okt 2006
    1.418
    1
    0
    zuid holland
    Beste Arte,

    In de tijd dat ik mn miskraam had zei ook werkelijk IEDEREEN dat de curettage enorm meeviel. Dat was bij mij dus ook. Emotioneel vond ik het zwaarder dan lichamelijk. Ik was binnen het uur van mn man weg weer terug bij mn man. Iedereen was heel begripvol en lief en toen ik mn ogen opendeed en meteen riep dat ik naar mn man wilde vond ze dat prima.
    Ik had alleen de rest van de dag enorme last van de hitte. Het was toen hittegolf en had de halve dag in zo'n koel ziekenhuis gelegen. Bij het naar buiten gaan had ik het niet meer van de warmte, wist niet hoe ik moest zitten liggen of lopen. Maar dat was tijdens een enorme hittegolf, en helaas (voor ons) komt die vast niet meer...
    Succes
     
  17. Zoe10

    Zoe10 Bekend lid

    3 sep 2007
    551
    2
    16
    Lieve Arte

    Hier ook een controle freak die een curettage heeft moeten ondergaan. Ik heb bij de intake van de anesthesist alles gevraagd wat ik maar wilde weten en wat me te wachten stond. Ik zou een ruggenprik krijgen want ik was erg bang voor de narcose. Eenmaal in het ziekenhuis heb ik gelijk valium gekregen om wat rustiger te worden. Nou dat heeft geholpen ook. Werd de OK ingereden en de anesthesist wilde me gelijk onder narcose brengen, ik zei dat ik een ruggen prik had afgesproken. Maar die anesthesist vertelde dat een narcose echt prettiger was. En Waarschijnlijk door de valium) had hij me zo over gehaald en twee tellen later was ik weg.

    De curettage zelf is me echt alles mee gevallen maar emotioneel blijft het zwaar. Na afloop helemaal geen pijn alleen mijn bloeddruk was erg laag waardoor ik langer moest blijven. Maar ik ben al langer bekend met een te lage bloeddruk.

    Als je nog vragen hebt, stel ze gerust, verder heel veel sterkte.

    Liefs Zoe
     
  18. chantal29

    chantal29 Fanatiek lid

    30 jul 2007
    1.714
    0
    0
    Hoi Arte,

    Hier nog zo'n angsthaas. Ik heb mijn narcose-angst in het ziekenhuis bespreekbaar gemaakt en mijn hele lieve gynaecologe heeft me prima opgevangen. Ik kon nog een gesprek krijgen met de anesthesist dus al met al waren ze heel begripvol. Nu achteraf moet ik zeggen dat het me allemaal reuze is meegevallen. Sterkte met de hele situatie.

    Liefs
     
  19. Arte

    Arte Lid

    11 aug 2008
    7
    0
    0
    Lieve allemaal,

    Dank voor jullie lieve meelevende reacties. Eind vorige week hebben wij een fantastische verrassing gekregen.... de diagnose 'windei' bleek foutief gesteld, ik ben gewoon ZWANGER! We hebben een tweede echo laten maken - om zeker te weten dat er sprake was van een leeg vruchtzakje - en tot mijn verbijstering en ongeloof zagen we ineens een embryo met een kloppend hartje :eek: .

    Echt een wonder, waar ik helemaal niet meer op gerekend had. Wij zijn natuurlijk enorm blij en gelukkig met dit nieuws. En dan te bedenken dat de afspraak bij het ziekenhuis al stond... stel je voor...

    Dus: geen curettage voor mij :D . En hopelijk vanaf nu een onbezorgde zwangerschap.

    Liefs,
    Arte
     
  20. Zoe10

    Zoe10 Bekend lid

    3 sep 2007
    551
    2
    16
    Ach Arte

    Gefeliciteerd, ik heb tranen in mijn ogen bij het lezen van dit "wonder" Ik hoop dat je een gezonde en (vanaf nu) onbezorgde zwangerschap zal hebben.

    Maar wel een erge fout hoor. Hoe hebben ze dit kunnen missen?

    Liefs Zoe
     

Deel Deze Pagina