Ha mama's, een tijdje geleden heb ik mijn eerste jubileum gevierd; alweer een jaar alleenstaand. Ex had al heel snel een ander en om mij heen zie ik ook wel dames die na een lange relatie (met kids) toch al weer binnen een paar maanden verder gaan. Of dit nu een scharrel of relatie is, even daar gelaten. Hoe zit dit bij jou? Waar heb je partners (m/v/) leren kennen? Hoe pas je dit in je leven met de verzorging van je kind(eren) en eventueel werk? Ikzelf merk dat ik er lang echt geen behoefte aan heb gehad. Pas sinds kort denk ik er af en toe weer eens aan. Ik zie alleen even niet voor me hoe ik het ga inpassen naast de zorg voor mijn zoon, mijn werk van 4 dagen p.w. en mijn huishouden. Oja.. en mijn vrienden en familie natuurlijk niet vergeten. Ik kom nu al tijd tekort! Misschien een LAT-relatie met iemand die genoegen neemt met 1,5 dag in de twee weken? Ik ben erg nieuwsgierig, dus kom maar door met de verhalen!
Nou hier eigenlijk geen verhaal... Nu bijna 1,5 jaar alleen. Ex had tijdens onze relatie al 6 maanden een scharrel, die zelf ook een relatie had dus dat was verder niets. Naast wat verder gescharrel heeft hij een vaste relatie gehad, die hij ook aan de kinderen wou gaan voorstellen,dat is nu uit. Een man naast me op de bank die zich met de opvoeding bemoeit? Nee, nu even niet. Maar iets gezelligs, of latten, ja, daar ben ik wel echt aan toe. Ik mis de intimiteit met een man. Soms maakt het me wel verdrietig, dat het contrast met de ex zo groot is. Nu had ik dit wel verwacht, hij ziet er goed uit, heeft een babbel waar vrouwen voor vallen. Ik val in een lastige categorie. 44, 3 kinderen. Van mijn uiterlijk moet ik het niet hebben. De animo is dus helaas 0,0. Ik werk in een omgeving met veel mannen, maar ook veel knappe jonge(re) vrouwen. Ik heb het heel leuk met ze, maar merk dat ik tegenwoordig in de categorie “gezellig een biertje drinken” val. Ze zien me niet als potentiële partner/bedpartner. Kortom, hier zal ik het niet vinden. 2 vriendinnen zitten op Tinder. Ik heb het laatst met 1 van hen geprobeerd. Grappig dat swipen, maar ik kan niets met een foto. Ik val op ogen. Die ik live moet zien. Dus het werkt niet. Ben ook bang dat na een foto ik in het echt tegenval. Want wat moet je dan schrijven op je profiel, ik ben klein en dik? Dan weet je dat alvast? Dus ik weet het niet zo goed. In mijn omgeving ook veel vrouwen die de draad al weer opgepikt hebben, sommigen met een vaste relatie, anderen scharrelen een beetje. Ik zie het met mezelf dus niet snel gebeuren. Had jij zelf iets in gedachten? Internet daten? De kroeg?
Hier ben ik alweer 5.5 jaar alleen! 4 jaar geleden even contact gehad met een oude vriend ( een gewone vriend) maar dat benauwde me al snel. Mijn ex is een narcist en heeft veel kapot gemaakt ook in mij.
Ach meid toch. Ik ken je natuurlijk niet, maar ik kan me niet voorstellen dat het zo hopeloos is al jij schetst. Mocht je op werk niemand kunnen vinden, kijk dan inderdaad eens verder. Klein en dik kun je misschien niet snel iets aan veranderen, maar eerlijk gezegd zie ik heel veel mooie vrouwen die klein en gezet zijn, maar prachtig omdat je ziet dat ze het naar hun zin hebben in het leven. Dat trekt mensen aan, ook mannen. Ik snapt precies wat je bedoelt met bemoeiend iemand vs een latter. Dat is precies wat ik ook denk. Ik moet er niet aan denken om weer een partner te hebben die elke dag aandacht wil, dingen van me wil (algemene verwachtingen), of iemand die zich gaat bemoeien met mn kind. Leuke dingen doen? Graag! Hete sex? Yes please! Een diepe relatie, samenwonen en sokken wassen? Hell no! Geen idee hoe ik het ga doen. Op het moment kom ik ook bijna nergens.. Eens in de twee weken heb ik een weekendje alleen en dan sta ik niet te springen om elke keer uit de band te springen. Ik heb overigens wel de intentie om meer te gaan doen. Internet zit ik niet zo op te wachten.. been there, done that. Heel leuk, maar je moet echt mazzel hebben. Ik loop er dus ook een beetje op vast. Oef.. dat is heel naar. Neem vooral je tijd. Ooit kom je er bovenop en dan is er iemand die er mee om kan gaan, op die manier waarop jij het wel wil en kan.
Deze dus Geen gezeur, niet teveel gevoel. Leuke dingen doen samen, steun hebben aan elkaar. Moet iemand voor te vinden zijn.. zou je toch denken?
+100 Views en zo weinig reacties? Daar gaat mn plan voor een positief topic in dit subforum. Come on ladies, give us the dirt!
Hier was ik 2 jaar alleen voordat ik weer een beetje op zoek ging. Wel had ik toen een scharrel waar ik het af en toe gezellig mee had. Via Tinder weer contact gekregen met iemand waar ik vroeger al eens mee gezoend had. Eerst heel veel geappt. Maar nadat wij afgesproken hadden ging het eigenlijk allemaal vanzelf. Van het introduceren bij mijn kinderen tot het feit dat wij nu al bijna een jaar samenwonen.
Ik ben nu ook 1,5 jaar alleen. Ik ontmoette al nadat we drie weken uit elkaar waren een leuke man. Hij gaf me de aandacht die ik op dat moment erg goed kon gebruiken. Hij was helemaal idolaat van mij dus dat voelde heerlijk. Ik was verliefd op hem en heb een heel fijn half jaar gehad. Maar hij wilde al snel serieus en samenwonen. Dat benauwde mij enorm. Ik wilde eerst mijn leven met mijn zoontje in een nieuw huis even goed op de rit krijgen. Sinds die tijd ben ik aan het daten en 'scharrelen' . De aandacht van al die mannen is een fijn gevoel. Maar ondertussen ben ik er wel klaar mee en heb ik wel weer behoefte aan een vaste relatie. En als je echt veel voor iemand voelt dan gaat het allemaal geleidelijk. Iemand zit niet meteen naast je op de bank elke dag en zich met mijn zoon te bemoeien. Ik ontmoet via dating app best veel mannen die ook halve week een kind hebben. Dan moet je het allemaal toch rustig aan doen en kun je elkaar soms niet veel zien. Tip als je gaat daten via bijvoorbeeld Tinder of Happn: spreek zo snel mogelijk met iemand af. Niet dagenlang appen. Je kunt een heel leuk gesprek hebben maar dan ontmoet je hem live en blijkt er geen klik te zijn. Ik vind het leuk hoor om te daten. Happn is handig omdat veel mannen die je ziet in de buurt zijn/wonen. Dat is erg praktisch Gewoon gaan daten dames. Nee heb je, ja kun je krijgen. En op ieder potje past een dekseltje!
Hier had ik mijn ex rond december 2015 laten weten dat ik sterk twijfelde of ik verder wilde.... toch nog ons best gedaan naar april 2016 was de koek op.... Ik zat voor de grap op ginder, beetje uit nieuwsgierigheid meer maar kwam daar een hele leuke jongen tegen! Niet gedacht, verwacht of echt gezocht maar toch op date gegaan. Dit was eind juni en de vonk sprong over, niet normaal! Snel werd duidelijk dat wij elkaar niet meer wilden laten gaan en dat het veeeel meer was dan een verliefdheid. Januari 2017 zijn we gaan samenwonen. Juni 2017 zwanger . Volgende week geregistreerd partnerschap. Hier ging hef vanaf het begin erg goed met mijn zoon. Van beide kanten! Als dit niet goed was gegaan was het over en uit geweest want ZL gaat voor. ZL is gek op zijn bonus papa en VL ziet hem ook als zijn kind.
Hai. 3,5 jaat geleden ongeveer is de relatie met mn ex vastgelopen toen ik net zwanger was. Hij wilde geen kind ik wilde vooral geen abortus. Nu is het contact overigens best aardig en zl ziet zn pappa regelmatig. Ik heb er best een tik van gehad en toen na een maand of 8 gaan daten. Al snel door dat het echt nog veel te vroeg was. Dus er snel mee gestopt. 1,5 jaat geleden een tinder account aangemaakt. Gewoon beetje voor de fun. Toen eens met iemand afgesproken supet leuke date maar geen toekomstmuziek. Sinds dien af en toe een date maar ik had bij niemand echt een klik. Tot een maand of 2 geleden. Eerste date was super leuk voelde direct vertrouwd. Gewoon echt een hele leuke man. En nu zijn we 2 maanden 4 dates/weekenden en heel veel telefoongesprekken verder. Tinder is inmiddels verwijderd en het voelt zo goed. Ik vind bij hem dingen waarvan ik niet eens wist dat je er behoefte aan kon hebben. Het is bijna de goed om waar te zijn maar ik het het toch gevonden. Dus het bestaat echt, je moet er alleen klaar voor zijn en de ballen hebben om idereen die niet bij je past af te wijzen. Dan komt het wel goed. Hij heeft zoontje nog biet ontmoet. Dat wil ik rustig aan doen.
Ik was 2 jaar alleen toen ik iemand leerde kennen. Een leuke man met 2 kinderen maar ik was erg duidelijk, het is leuk maar verder dan dat gaan we niet. Ben er ondertussen mee getrouwd en hebben samen nog een kindje gekregen We hebben het overigens wel heel bewust rustig aan gedaan toen duidelijk werd dat de gevoelens toch dieper zaten. Het eerste jaar hebben we ons alleen op elkaar gefocust en toen duidelijk was dat dit hét was hebben we pas kennis gemaakt met elkaars kinderen.
Ik vindt dat echt wel een spannend ding. Mijn zoontje van 3 krijgt natuurlijk best wat mee. Maar ergens vind ik het wel beter om niet al te lang te wachten met voorstellen. Ik wil toch ook wel zien of er een soort klik is tussen zoontje en de man in kwestie. Hij heeft nooit kinderen gewild en nu ineens begint hij aan het idee te wennen en het toch wel leuk te vinden. Als het toch vreselijk blijkt vind ik het ergens zonde van mn tijd en mn hart om daar dan nog een half jaar mn tijd in te investeren. Dan doet het alleen maar meer zeer zeker als je nu al zo gek op elkaar bent
Ik snap jouw beredenatie ook heel goed hoor. Maar wij vonden destijds de klik tussen ons net iets belangrijker. Ik was nl veel te bang dat als ik mijn dochter te snel aan hem voor zou stellen en zij zich aan hem zou hechten (klik bleek gigantisch nadat ze elkaar leerde kennen) ze er dan van kapot zou zijn als de relatie uiteindelijk toch niet zou werken. Hij dacht er net zo over wat zijn kinderen betreft. Zonde van mijn tijd zou ik het niet gevonden hebben, je leert er weer van natuurlijk en een gebroken hart, ach liever de mijne dan die van de kinderen. Voor ons is dit iig het beste geweest. Betekent natuurlijk niet dat dat het beste is in alle gevallen
Wij hebben juist niet te lang gewacht... zoals ik al zei; als het niet ging was het over geweest en we wilden niet maanden investeren in elkaar en dag dan later bleek dag het toch niet ging
Nee natuurlijk liever je eigen hart breken dan dat van je kinderen. Al denk ik wel dat kinderen er vrij flexibel in zijn zeker als er maar een paar ontmoetingen geweest zouden zijn. Maar goed vind het wel allemaal heel spannend. Je weet het nooit maar we hebben wel echt nu de keus gemaakt om in een exclusieve setting verder te daten.
Hier nog geen juicy verhalen hoor Inmiddels al weer 4 jaar alleen.. Ook hier heeft ex een behoorlijk stuk kapot gemaakt als het op vertrouwen aankomt. Ik denk als ik eerlijk ben ook niet dat ik ooit nog het huisje boompje beestje idee van een relatie wil. Ik durf het gewoon niet. Latten lijkt me dan juist wel weer fijn.. niks verstikkends, stukje onafhankelijkheid behouden. Maar ach wie weet.. wie weet ontmoet ik ooit nog een schat van een vent waardoor ik toch overstag ga
Half december 2016 m'n relatie van 4 jaar verbroken en nu sinds 2 januari 2017 in een relatie met de persoon die zwarte piet speelde bij ons voor m'n dochter. Inmiddels ronde 7 voor een kindje van ons samen en we wonen ook al samen. Hopelijk volgend jaar een koop huis.