Ik wil zo graag eens goed het gesprek aan gaan maar ben bang dat ik ga schreeuwen "waarom raak je mij niet aaaaaaaaaan???????" Boehoehoe
Sowieso kun je op heel veel manieren seks hebben zonder penetratie, als hij dan zo bang is om een deuk in het voorhoofd van de baby te maken. Het lijkt me echt verschrikkelijk als je man je niet wil aanraken tijdens zwangerschap en bv, alsof je nog maar 1 functie hebt...
Juist. Zelfs een knuffel kan er niet af. Ben ondertussen echt in staat om te vragen wat er mis met mij is, of ik echt zo onaantrekkelijk ben dat hij me niet eens meer knuffelt. Vat natuurlijk ook alles persoonlijk op nu zucht...
Kan ik me wel voorstellen, zou ik denk ik ook hebben. En ik heb niet eens de zwangerschapshormonen waar jij mee te maken hebt..
Ha hier nog zo een vent! Ben ook heel benieuwd hoe dat straks na de bevalling gaat. We hebben wel snel een gesprek gehad dat ik zijn grenzen respecteer en hem niet kan dwingen natuurlijk maar dat hij er dan wel rekening mee moet houden dat ik meer van andere vormen van intimiteit graag zie. Kusjes, knuffels etc. Hier houd hij dan ook goed rekening mee. Ik snap de frustratie! Ik deed het veel zelf de eerste 6 maanden . Nu zakt het iets haha.
Dat lucht inderdaad wel op! Tweede trimester was hier vooral de behoefte, begint nu wat af te nemen gelukkig. Voelt beetje als vreemdgaan
@sexloze mannen tijdens/ na zwangerschap: hier ook eentje. Tijdens de zwangerschap, toen ik 23 weken zwanger was geloof ik, voor het laatst sex gehad. Oké, hij heeft een burn-out en medicatie. Dat zal vast meespelen. Hij vindt zwangere vrouwen lelijk/totaal niet aantrekkelijk. Ook heel fijn. En nu, check onderschrift, is z'n excuus dat hij nog trauma's van de bevalling heeft. Sure. Ik doe het zelf wel. Mijn biecht: Ik heb geen idee wat ik moet om wat extra inkomen te gaan verdienen. Ja, werken uiteraard. Maar naar mijn werk waar ik zat voordat ik zwanger en zoek thuis kwam te zitten, kan ik niet meer terug. En een alternatief heb ik nu nog even niet. Vriend zit druk te pushen dat ik moet solliciteren, want van zijn inkomen alleen komen we echt nét rond. Maar dan solliciteer ik ergens, werktijden dagelijks van 6-8 en 17-20 uur. Ik denk: oké, wel lastig dat ik 2x heen en weer moet, maar ik heb nu een auto, vriend is thuis bij de kindjes, dus geen oppas of opvang nodig. En wel 20-35 uur per week (mocht je zelf bepalen), dus fijn inkomen. Gaat vriend piepen "hoe dat dan moet in de ochtend???". Want dan moet hij dochter klaarmaken voor school, plus brengen, en zit ie ook met de baby. Tja. Wat denk je hoe ik dat moet doen als jij weer werkt?! Zonder de ochtenddienst gaat de vacature niet door, dus ik ben afgewezen omdat ik aangaf dat dat niet lukte. En nu baal ik. Als de baby iets te lang huilt of onrustig is, trekt vriend het niet meer en dumpt ie m bij mij en/ of gaat zelf weg om "zijn hoofd leeg te maken". Hoe wil hij dat dan doen als ik werk?! Dan heeft hij 2 kinderen in z'n eentje, die hij niet even ergens kan dumpen als hij het niet meer trekt... Ik vreet me dus een beetje op hier.
Wat een ontzettend vervelende situatie. Kan me voorstellen dat je baalt dat je hierdoor de baan niet hebt gekregen. Maar zijn er geen andere baantjes in de buurt zonder gebroken diensten of zonder ochtenddienst? Je vriend moet ook begrijpen dat je niet zomaar tussen 9-13:00 kunt werken, maar dat werktijden ook voor en na schooltijd vallen. Hij zal zich op dat moment maar moeten vermannen denk ik dan. Hij kan niet verwachten dat jij alles doet mbt de kinderen, burnout of niet. Was het maar zo dat de 9-13:00 baantjes voor het oprapen lagen, dan had ik ook al lang weer gewerkt, lijkt me heerlijk! Onder schooltijd, geen naschoolse opvang hoeven regelen etc. Ik teken ervoor hoor! Sterkte met de situatie.
Tweede biecht van vandaag... Wat bezielt die mannen? Ik zeg dat ik geen energie heb om te koken vandaag. Vriend maakt tosti's. Voor hem, en voor de kinderen. Hallo, en ik dan? Humeur daalt hier met de minuut. Snap hem echt even niet.
Ja, zit hier nu ff potje te janken terwijl hij de kinderen naar bed brengt. Ben een en al emo door de zwangerschap maar dit is ff de druppel, egoïst.
Twijfel steeds maar om het hier te biechten omdat ik niet weet bij wie ik het kwijt kan. En nu het toch over mannen gaat. Mijn man zit de laatste weken verdomd veel op zijn mobiel. Steeds maar te typen. Ik heb er totaal geen lekker gevoel bij en ik vind het ook steeds geheimzinniger overkomen. Ook hoe hij reageert als ik er iets van zeg. Ik heb verder totaal geen reden om twijfels te hebben en zit mezelf ook helemaal gek te maken. Ik weet dat het niks is, of misschien hoop ik het gewoon, maar toch zit het me niet lekker. En om nou een hele stalking te doen. Pff
Dat snap ik. Vind het ook zeer bijzonder He bah, wat naar. Kan je niet gewoon ff stiekem kijken? Dan weet je het gelijk..
Zou ik ook doen denk ik! Of gewoon eerlijk zeggen dat je er een beetje zenuwachtig van wordt en vragen met wie die zo druk zit te appen?
Misschien een verrassing voor jou? Ik zou wel aangeven dat je je rot voelt hier om en dat je er onzeker van word en kijk hoe hij reageert