Biecht: ik kan niet mee om mijn zoon voor de eerste keer naar de vakantieopvang te brengen omdat ik gewoon weet dat ik daar een potje ga staan janken en dan is het voor mijn zoon nog veel lastiger om op een rustige manier zijn eerste dag te starten. Dus nu moet mijn man hem alleen wegbrengen en zit ik maar op de bank te niksen. Ik vind het zó erg dat we hem naar de vakantieopvang moeten brengen. Maar de zorg is te zwaar om 6 weken lang te combineren met werk van mijn man en het opstarten van mijn eigen werk na ziektetraject. Maar donderdag is pas mijn eerste werkdag na lange tijd en vandaag moet hij al de hele dag weg Dus ik zit een dag alleen thuis. En hoewel dat ook zo was toen hij naar school ging, nu voelt het anders. Het is vakantie... het is warm... we hebben net zo'n leuke week achter de rug. En dan moet hij weg. De hele dag. Van 9 tot 17, omdat dat nu eenmaal hun tijden zijn en ze wijken niet af. Nog een biecht: ik vertrouw eigenlijk niemand met hem. Niemand snapt hem behalve ik!
Dat ik de kinderen op maandag om 0900 uur naar de opvang breng terwijl ik om 1200 uur moet werken. Zodat ik rustig kan stofzuigen,dweilen, was wegwerken en de hond kan uitlaten.
Dat is ook moeilijk. Maar probeer vertrouwen te hebben. De mensen die op zulke gespecialiseerde opvanglocaties werken weten echt wel wat ze doen. En natuurlijk moeten ze aan hem wennen en hij aan hun, maar ik denk dat hij het daar echt wel naar zijn zin zal hebben. Desalniettemin snap ik je volkomen. Het is hartstikke moeilijk om je kind met beperking ergens achter te laten. Toen mijn dochter nog niet kon praten en we haar naar de opvang moesten brengen had ik er echt buikpijn van. Al de “wat als”-scenario’s passeerden in mijn hoofd de revue. Maar uiteindelijk zag ik wel dat ze het daar echt naar haar zin had en er van groeide. Hele dikke knuffel voor jou.
Het is al 10.00 uur geweest en ik ben nog steeds niet gedoucht en aangekleed. En ik ga nu ook eerst nog koffie drinken. Straks heb ik ee spijt van, want je zal zien dat op het moment dat ik wil gaan douchen de baby wakker wordt .
Ach, ik zit zo in zak en as Maar ik weet dat het een kwestie van wennen is, en dat het op lange termijn alleen maar goed is, etc. Waarschijnlijk is het over een paar weken geen enkele moeite meer Dankjewel voor je steunende woorden
Dat we een midweek weggaan met de familie en ik me zo vlak voor vertrek afvraag waarom ik dat ook alweer een goed idee vond...
Probeer het om te draaien: door de rust die je krijgt door de opvang kun je ook weer een leukere en uitgeruste mama zijn voor je zoon als hij weer thuis is! Is het ver waar hij naartoe gaat? En voor het eerst? Ik vond het de eerste keren vreselijk om mijn oudste naar de logeerweekenden te brengen... maar ik genoot toen zo van de rust en het vrij zijn om te gaan en staan waar we wilden. Ik laadde helemaal op en kon er na zo’n weekend weer helemaal tegenaan! Ik probeerde het op die manier positief te bekijken. Na een tijdje was zij er ook aan gewend dus dat was helemaal mooi Sterkte!
Ik heb net al mijn uitvaartwensen vastgelegd tot in detail, en ergens geeft me dat rust. Pretty sick, maar goed. De realiteit haalt je wel even in als er 2 familieleden in 2 weken tijd sterven, beiden onverwacht en een jong.
Dat ik net met mijn middelste heb geluncht met taart van gister Dat we zaterdag op vakantie gaan... en ik er eigenlijk enorm tegenop zie... althans tegen het inpakken en uitpakken enzo... En het feit dat vakantie met een baby helemaal geen vakantie is...
Ik biecht op dat ik echt niet weet hoe ik de vakantie door moet komen.... De kids zeuren nee is huilen en een grote mond ze vervelen zich ter pletter mijn man zit depressief thuis dus die resgeert overal op...pffff
Ik heb net het dubbele van mijn boodschappenbudget uitgegeven. Maar de magnums waren in de bonus, en ze hebben eindelijk de caramel m&m's en en en.... ik moet ongesteld worden. Het ergste is dat ik eigenlijk het geld helemaal niet meer had omdat ik al veel te veel gekocht had, en nu de spaarrekening moet aanbreken om nog te eten deze week. Thank god dat vrijdag de toeslagen komen
Ik ben een enorme hoarder. Ik heb van iets 1 ding nodig, aanbieding dat de 2de gratis is en ik koop er 4 of zelfs 6. Daarnaast heb ik bijvoorbeeld blikken soep in de voorraadkast terwijl ik dat echt niet lekker vind. Maar dan heb ik het maar in huis ofzo...
Wat lees ik een hoop verdrietige posts hier. Een knuffel voor iedereen die hem gebruiken kan! Mijn laatste post in het #faal topic past hier ook. Ik heb weer op de bestelknop gedrukt bij de Wehkamp. Dat komt door die achterlijke sale die ik niet weerstaan kan. Zonder de sale kan ik het al niet, laat staan nu. En natuurlijk alles weer voor de kinderen. Omdat ze nog helemaal niets hebben Maar op sommige kledingstukken van hen ben ik zo uitgekeken (worden dan ook al wel 2 zomers gedragen in my defence..)! Maar ook als ik die uit de kast haal, blijft er nog genoeg over. Dus puur noodzakelijk gezien, is er dus geen noodzaak om het aan te vullen.
Ik vanmorgen bij de z8 sale... Baal ik weer van mezelf, heb zelf amper iets om aan te trekken maar de kids kunnen 2 weken lang elke dag iets anders aan